ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"กระซิบรัก?"~

๐

๐ เธอส่งมือให้ฉันวันรุ้งหวาน
มวลหมู่นกขับขานกังวานทุ่ง
ผีเสื้อเริงปีกวาดลีลาศปรุง
ลมเย็นมุ่งเอื่อยแต้มแกมเป็นใจ
 
 ๐ ฝุ่นหยุดนิ่งทิ้งร่างอย่างสดชื่น
ปล่อยธารคลื่นเสน่หาเริงร่าไหว
เมฆหมอกหม่นถูกขับลับหายไป
ส่งเมฆใหม่สีขาวพราวนภา
 
๐ เสียงจินตดนตรีที่ชวนฝัน
ประโคมกันบนคลื่นสิเน่หา
ชวนขยับนำจิตปิดเปลือกตา
จินตนากับเสียงสำเนียงจินต์
 
๐ ว่ามีลมลู่ไหวรอบกายข้าง
มีเสียงจางธารไหลไล้แก่งหิน
เหล่ามัจฉาแหวกว่ายสายวาริน
สุขแห่งถิ่นสงบ ณ ภพตน
 
๐ มีร่างเธอกับฉันพลันลงเล่น
ไอน้ำตกซ่านเด่นเช่นม่านฝน
ดั่งเวทย์พร่างสวรรค์พลันเข้าดล
เปลี่ยนโลกคนให้คล้ายกลายโลกทิพย์
 
 ๐ มวลดอกไม้ร่วงไหลใส่ธารฝัน
ช้อนส่งกันพรรณนาไขว่คว้าหยิบ
แสงแดดลอดสู่ธารซ่านระยิบ
ฉันกระซิบแผ่วมาว่ารักเธอ..

ระนาดเอก

..ระนาดที่ไหลอย่างสายน้ำ..                        ..สื่อทำนอง..ท่องห้วงทิพย์..

[เพรางาย]

ณ  วันหมอกเคลียผิวริ้วใบหญ้า
น้ำค้างฟ้ายิ้มให้ไรแดดส่อง
กล้วยไม้ม่วงเอียงอายสายตามอง
มือใครป้องซ่อนหน้ากระซิบรัก
 

[สายลมสีขาว]

ประกายแสง จันทร์ผ่อง ส่องเรื่อนผม
งามเข้มคม ราวไหม ใยทอฝัน
ผิวกายเนื้อ ขาวเนียน ราวผิวจันทร์
ดวงตานั้น กลมใส ไม่ไร้แวว

ลมนิศา พาพัด สะบัดโบก
โอนเอนโยก ตามแรง ทั้งสูงแผ่ว
ฝากวลี ว่ารัก หมดใจแล้ว
ให้เพริศแพรว พราวรัก ข้างหัวใจ

[สายใย]

อยากกระซิบรักไว้(ไม่ค่อยกล้า)
เกรงเธอว่าลืมเลือน(เกินเพื่อนฝัน)
ขอกระซิบค่อยค่อยหน่อยซักวัน
ความรักนั้นไม่สลดลดลงเลย

ไม่ได้ทวงหวงหึงแค่ซึ้งมาก
มาแอบฝากความนัย(ไม่เปิดเผย)
กระซิบรักอีกสักครั้งเหมือนดังเคย
โอ้ใจเอ๋ยเชยจังระวังช้ำ

[psam]

กระซิบรักฝากสายลมที่โชยผ่าน
ให้กังวานแน่นโสตประสาทหู
กระซิบรักฝากไปให้เขารู้
ว่าเราอยู่ทางนี้แสนห่วงใย
กระซิบรักฝากดาวที่พราวฟ้า
ให้รู้ว่าคิดถึงสุดโหยหา
กระซิบรักข้ามผ่านกาลเวลา
โปรดรู้ว่าคิดถึงสุดหัวใจ

[ระนาดเอก]

๐ ไฟจากเธอผ่านมือสื่อหาฉัน
ต่างยืนยันเข้าใจในภาษา
ท่ามความนิ่งเราสองจ้องสบตา
สื่อค้นหาสนองแค่สองเรา
๐ ลึกแค่ไหนต่างค้นจนเฉลย
ไร้เสียงเอ่ยฤดีไม่มีเหงา
ดึงร่างเธอขณะกระซิบเบา
เห็นไหมเล่าโลกนี้สีชมพู..

 

[ธาตรี พฤกษา]

Best Story.

[/color]

[พิกุลแก้ว]

๐ ไฟจากเธอผ่านมือสื่อหาฉัน
ต่างยืนยันเข้าใจในภาษา
ท่ามความนิ่งเราสองจ้องสบตา
สื่อค้นหาสนองแค่สองเรา
๐ ลึกแค่ไหนต่างค้นจนเฉลย
ไร้เสียงเอ่ยฤดีไม่มีเหงา
ดึงร่างเธอขณะกระซิบเบา
เห็นไหมเล่าโลกนี้สีชมพู..

 

นั่นเพราะว่าหวังหนอรอแต่พี่
จึงสะเทิ้นเขินซี...แต่สั่นสู้!!
โอบกระชับจับทั่วทั้งอณู
ความรู้สึกพร่างพรู..สู่ดวงใจ

ทั้งคิดถึงซึ้งมากอยากเอื้อนเอ่ย
ถ้อยคำคุ้นเคย-เคยเบื่อบ้างไหม
สัมผัสมือสื่อสารตอบความใน
จะรักษา..รักนี้ไว้..ชั่วนิรันดร์.

ขอหวานตามกะทู้หน่อยค๊ะ อิอิอิ 

[ระนาดเอก]

๐ ไฟจากเธอผ่านมือสื่อหาฉัน
ต่างยืนยันเข้าใจในภาษา
ท่ามความนิ่งเราสองจ้องสบตา
สื่อค้นหาสนองแค่สองเรา
๐ ลึกแค่ไหนต่างค้นจนเฉลย
ไร้เสียงเอ่ยฤดีไม่มีเหงา
ดึงร่างเธอขณะกระซิบเบา
เห็นไหมเล่าโลกนี้สีชมพู..(พี่ระนาดเอก)

 

นั่นเพราะว่าหวังหนอรอแต่พี่
จึงสะเทิ้นเขินซี...แต่สั่นสู้!!
โอบกระชับจับทั่วทั้งอณู
ความรู้สึกพร่างพรู..สู่ดวงใจ

ทั้งคิดถึงซึ้งมากอยากเอื้อนเอ่ย
ถ้อยคำคุ้นเคย-เคยเบื่อบ้างไหม
สัมผัสมือสื่อสารตอบความใน
จะรักษา..รักนี้ไว้..ชั่วนิรันดร์..(น้องพิกุลแก้ว)

ขอหวานตามกะทู้หน่อยค๊ะ อิอิอิ 

๐ ตาเธออ้อนทั้งยั่วแสร้งหัวร่อ
แต่แก้มหนอแดงเรื่อเชื้อเชิญขัน
กระซิบแรกแค่เบิกฤกษ์ยืนยัน
ครั้งสองนั้นมัดใจฤทัยเธอ

๐ เอื้อมมือแหวกผมนางอำพรางหู
เนื้อผิวข้างชมพูซู่เสนอ
ย้ำเบาเบาแน่นหนักรักแรกเจอ
ใช้คำเซ่อสะกดพยศนาง..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

ปล.อุ๊ย..น้องพิกุลฯเมื่อคืนไปนอนหนุนอะไรมาจ๊ะ..
..พี่คัดจมูกไปหมดเลย..
..ขำๆน๊า..

 

[ไพร พนาวัลย์]

แดดกลางวัน ร้อนแรง จนแดงไหม้
เพลียหัวใจ หดหู่ สู้ไม่ไหว
มาถึงบ้าน แทบคลาน ขึ้นบันได
ตกกะใจ เห็นซอง สีน้ำตาล

ค่อยเปิดดู เออใช่ ใบทวงหนี้
ค้างมาเกือบ ครึ่งปี ที่ผ่อนบ้าน
ส่งมาเตือน เดือนกว่า ธนาคาร
จะยึดบ้าน ขายทอด ตลาดไป

เสียงกดกริ่ง หน้าบ้าน กังวานถี่
เดินเร็วรี่ ไปดู หนูใช่ไหม?
เจ้ามาเยี่ยม พอดี มีน้ำใจ
สวยสดใส มองมา น่ารักจัง

มีของฝาก ติดมือ คือของชอบ
รีเยนซี่ หมูกรอบ มาตามสั่ง
ทั้งโซดา น้ำแข็ง หิ้วรุงรัง
ไม่ทันนั่ง “พี่จ๋าเอา มาห้าพัน ก่อนเลย!!” 

“กระซิบ เบาๆอ่ะ” 

 

“ปรางค์  สามยอด”

แอบมาแซว 

[chaipan1999]

๐ ไฟจากเธอผ่านมือสื่อหาฉัน
ต่างยืนยันเข้าใจในภาษา
ท่ามความนิ่งเราสองจ้องสบตา
สื่อค้นหาสนองแค่สองเรา
๐ ลึกแค่ไหนต่างค้นจนเฉลย
ไร้เสียงเอ่ยฤดีไม่มีเหงา
ดึงร่างเธอขณะกระซิบเบา
เห็นไหมเล่าโลกนี้สีชมพู..(พี่ระนาดเอก)

 

นั่นเพราะว่าหวังหนอรอแต่พี่
จึงสะเทิ้นเขินซี...แต่สั่นสู้!!
โอบกระชับจับทั่วทั้งอณู
ความรู้สึกพร่างพรู..สู่ดวงใจ

ทั้งคิดถึงซึ้งมากอยากเอื้อนเอ่ย
ถ้อยคำคุ้นเคย-เคยเบื่อบ้างไหม
สัมผัสมือสื่อสารตอบความใน
จะรักษา..รักนี้ไว้..ชั่วนิรันดร์..(น้องพิกุลแก้ว)

ขอหวานตามกะทู้หน่อยค๊ะ อิอิอิ 

๐ ตาเธออ้อนทั้งยั่วแสร้งหัวร่อ
แต่แก้มหนอแดงเรื่อเชื้อเชิญขัน
กระซิบแรกแค่เบิกฤกษ์ยืนยัน
ครั้งสองนั้นมัดใจฤทัยเธอ

๐ เอื้อมมือแหวกผมนางอำพรางหู
เนื้อผิวข้างชมพูซู่เสนอ
ย้ำเบาเบาแน่นหนักรักแรกเจอ
ใช้คำเซ่อสะกดพยศนาง..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

ปล.อุ๊ย..น้องพิกุลฯเมื่อคืนไปนอนหนุนอะไรมาจ๊ะ..
..พี่คัดจมูกไปหมดเลย..
..ขำๆน๊า..

 

ถ้าพี่ลืมคำนี้ให้ต้องโทษ
ฟ้าดินโปรดสาปส่งดุจผีสาง
ให้เป็นหวัดน้ำมูกไหลไม่เจือจาง
ผมขออ้างเป็นพยานจนราญรอน

พี่พิกุลมีเยื่อใยทั้งใจแล้ว
มอบพี่แก้วคู่เรียงเคียงสมร
ผมขอฝากพี่ไว้ด้วยคำวอน
กระซิบสอนรักกันมั่นฤดี

ให้ครองคู่เคียงเขนยชื่นเชยนัก
ให้สมคำกระซิบรักหวานลิ้นปี่
หากสิ้นเยื่อขาดใยคงเห็นดี
น้องชัยพันธุ์คนนี้จะจองเวร



 

[พิกุลแก้ว]

คิดจะปราบพยศสะกดรัก
มันน่าน้อยใจนักแค่ทักเล่น
เพราะใจน้องข้องขัดไม่จัดเจน
จึงแอบเผลอใจเต้นเป็นระรัว

แม้นมีเสียงพยานมาขานตอบ
คอยวางกรอบชอบพอไม่ขอมั่ว
ถึงเป็นหญิง...ไม่เคยเผยความกลัว
รักไม่ชัวร์เช่นนี้ของหลีกทาง

แม้นคำหวานซ่านทรวงยังซึ้งจิต
กระซิบรักใกล้ชิดสนิทร่าง
คงเหลือแค่อดีตขีดขั้นกลาง
พร้อมปล่อยวางคำสาปน้อง...ที่ก้องไป.

ไม่รู้พิกุลพากลอนลอยออกไหนแล้วน่อ คุณชัยพันธุ์...สงสัยไปถึงลิ้นปี่ 55555+

[chaipan1999]

คิดจะปราบพยศสะกดรัก
มันน่าน้อยใจนักแค่ทักเล่น
เพราะใจน้องข้องขัดไม่จัดเจน
จึงแอบเผลอใจเต้นเป็นระรัว

แม้นมีเสียงพยานมาขานตอบ
คอยวางกรอบชอบพอไม่ขอมั่ว
ถึงเป็นหญิง...ไม่เคยเผยความกลัว
รักไม่ชัวร์เช่นนี้ของหลีกทาง

แม้นคำหวานซ่านทรวงยังซึ้งจิต
กระซิบรักใกล้ชิดสนิทร่าง
คงเหลือแค่อดีตขีดขั้นกลาง
พร้อมปล่อยวางคำสาปน้อง...ที่ก้องไป.

ไม่รู้พิกุลพากลอนลอยออกไหนแล้วน่อ คุณชัยพันธุ์...สงสัยไปถึงลิ้นปี่ 55555+

อ้าว! กระไรเหตุไฉนพี่พิกุล
น้องเกื้อหนุนกลับปล่อยให้ลอยไหล
อุตส่าห์วางสาปส่งสั่งลงไป
หวังเพียงให้รักมั่นสัมพันธ์ดี

โอ๊ย! แบบนี้จุกลิ้นปี่ถึงซี่ปอด
เจ็บออดออดชายโครงถึงเซี่ยงจี๊
คำสาปย้อนเผาไหม้ดวงฤดี
เหล่าภูตผีราวีไม่เลิกรา

เป็นพยานรักไม่ชัวร์จนตัวเจ็บ
ใครจะเย็บแผลน้องให้บ้างหนา
อยากสอดรู้สอดเห็นจนเสียท่า
โธ่! โอ้ว่าเวรกรรมทำตัวเอง...

 

[ระนาดเอก]

คิดจะปราบพยศสะกดรัก
มันน่าน้อยใจนักแค่ทักเล่น
เพราะใจน้องข้องขัดไม่จัดเจน
จึงแอบเผลอใจเต้นเป็นระรัว

แม้นมีเสียงพยานมาขานตอบ
คอยวางกรอบชอบพอไม่ขอมั่ว
ถึงเป็นหญิง...ไม่เคยเผยความกลัว
รักไม่ชัวร์เช่นนี้ของหลีกทาง

แม้นคำหวานซ่านทรวงยังซึ้งจิต
กระซิบรักใกล้ชิดสนิทร่าง
คงเหลือแค่อดีตขีดขั้นกลาง
พร้อมปล่อยวางคำสาปน้อง...ที่ก้องไป..(น้องพิกุลแก้ว)

ไม่รู้พิกุลพากลอนลอยออกไหนแล้วน่อ คุณชัยพันธุ์...สงสัยไปถึงลิ้นปี่ 55555+

อ้าว! กระไรเหตุไฉนพี่พิกุล
น้องเกื้อหนุนกลับปล่อยให้ลอยไหล
อุตส่าห์วางสาปส่งสั่งลงไป
หวังเพียงให้รักมั่นสัมพันธ์ดี

โอ๊ย! แบบนี้จุกลิ้นปี่ถึงซี่ปอด
เจ็บออดออดชายโครงถึงเซี่ยงจี๊
คำสาปย้อนเผาไหม้ดวงฤดี
เหล่าภูตผีราวีไม่เลิกรา

เป็นพยานรักไม่ชัวร์จนตัวเจ็บ
ใครจะเย็บแผลน้องให้บ้างหนา
อยากสอดรู้สอดเห็นจนเสียท่า
โธ่! โอ้ว่าเวรกรรมทำตัวเอง..(น้องชัยพันธุ์)

 

๐ เสียงกระซิบข้างหูอยู่แค่นั้น
ลมโบกพลันสลายคลายเสียงเปล่ง
ไม่ผ่านหูใจจึงถึงวังเวง
กลายเป็นเพลงผิดคีย์ดนตรีรวน

๐ เธอแกะมือสื่อบอกเหมือนตอกย้ำ
ว่าถ้อยคำไม่ซึ้งจึงตัดด่วน
วาบหวิวไหวใจเฉาเศร้าเพราะนวล
น้ำตาป่วนเสียงปร่าก็ครานี้..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 

[พิกุลแก้ว]

เพราะว่าการสาปแช่งรุนแรงนัก
เกรงคนรักร้อนใจจึงหน่ายหนี
แม้นจะช้ำอยู่บ้างแต่ยังมี
ความรู้สึกดี-ดีที่แบ่งปัน

รู้ว่ารักเขาไปจนใจหมด
มิคิดคดปดคำจำไว้มั่น
นึกว่าเรานี่หนอพอสำคัญ
ให้เขานั้นหมั่นเพียรสังเวียนใจ

จึงไม่อาจทำร้ายทำลายเขา
เพราะมันปวดใจเรา..เข้าใจไหม
เห็นน้ำตาเขาร่วงแอบห่วงไป
จึ่งหันหลังร้องไห้....ไม่ไยดี

อยากฝากบอกสักคำขอย้ำหน่อย
หากมิใช่ใจน้อยในคำพี่
คงไม่เอื้อนเอ่ยไปในวจี
ชีวิตนี้มีหรือเคยถือความ...( มาง้อเลยพี่ระนาด 555+ )

ปล. พิกุลเอาขนมครกไปง้อน้องชัยพันธุ์ก่อนนะค๊าาา  ฮี่ๆๆ ขำๆค๊าาาา

สรุปแล้วจะฮา หรือจะหวานเนี่ยะ   

[(ฟ้า) มารสุรา]

นี่นางน้องต้องตาอุราพี่
เห็นทุกทีเป็นเผลอไผลลุ่มใหลหลง
ยิ้มยวลเย้าเร้าฤทัยให้งวยงง
นางอนงค์สวยคมขำสุดทัมใจ

เพียงเพราะพี่หวั่นไหวยามได้เห็น
ภาพลอยเด่นหลอกหลอนตอนหลับใหล
โอ้อกเอ๋ยเอ่ยอ้าภาษาใจ
บอกเธอไปที่ในฝัน...ฉันรักเธอ

 

[ดิษฐา]

อากาศร้อนอบอ้าว
ทำได้เพียง บ่น ถึงเธอเบา..เบา ตรงนี้
ร้อยเรียงคำจากใจ ส่งไปให้ เท่าที่มี
ฝากสายลม พัดพา ความคิดถึงที่มี..สู่ใจ

หากมีลมกระทบผ่าน ตรงข้างหู
หากรับรู้ มีถ้อยคำ.. จากที่หมาย
กระซิบรัก อิงแอบแนบ..หัวใจ
คืดถึงกันบ้างมั้ง.. คนไกลตา

[..ทักษมน..]

ขอยืมไปพูดหลายครั้งแล้วนะคะ....."อยู่อย่างสันโดษ โหดเมื่อจำเป็น"..........

เพราะว่าเรารักใคร?ให้ใจหมด
ถูกบังบดมองเห็นเป็นด้อยค่า
เคยกระซิบกลับตะโกนโดนใจมา
บ่อน้ำตาไหลระริก..."แค่กิ๊ก" เธอ

[พิมพิลาไลย]

อยากกระซิบ  กระแซะ  และกระเซ้า
กอดเบาเบา เฝ้าบอก หยอกเบาะเบาะ
ก็อยากเย้า   อยากยั่ว    กลัวยิ้มเยาะ
พูดไม่เพราะ     แต่พร่ำ     คำพูดพอ

ใช้สายตา    มาตอด   หยอดต่อแต้ม
กระซิบแจม      ด้วยใจ      ให้จดจ่อ
หากพี่รับ          พี่รัก          ก็จักรอ
พี่มาขอ     หนอคอย     ไม่อ่อยใคร      

     

พิมพิลาไลย

[(ฟ้า) มารสุรา]

อยากตะโกน   ตะเบ็ง    ตะแบงเสียง
เพราะพี่เพียง   งวยงง    ลุ่มหลงใหล
ยิ้มหยาดเยิ้ม    ย้อยหยด    รดดวงใจ
โอ้แม่พิม      พลาไลย    พักตร์พริ้งงาม

 
เปิดหัวใจ     เปิดให้เจ้า    เปิดห้องจิต
กระซิบนิด    กระซาบหน่อย   กระซุ่นถาม
จะรับรัก    จักรับรอง   จองนงราม
ตอบข้อความ    ตามถ้อยที   พี่จะรอ