เงาหัวใจ...
ที่ทาบทับความเข้าใจ...ไม่ห่างหาย
หลับยังฝัน..พลันลืมตา...หาคลี่คลาย?
นึกยังร้าย..หมายทลาย...ทำร้ายใจ
ใครบางคน...
ไม่ต้องนึกต้องคน..ความวุ่นวน...หม่นแค่ไหน
วันเวลา...ใครบ้างว่า...เยียวยาใจ?
ฉันอยากจะถามกลับไป...ว่าต้องใช้...กี่เดือนปี?
วันฝนซา...
เฝ้าไถ่ถามโชคชะตา...ว่าเมื่อไหร่คนบนฟ้า...ไม่หลบลี้
เผชิญหน้า...ตอบปัญหา...ข้าสักที
ว่าวันที่ฟ้าสดใสเต็มที่..มันจะมี..เมื่อไหร่กัน?
วันฟ้าใส...
วันที่หัวใจ...ใช้ยางลบ...กลบความฝัน
วันที่ความทรงจำ...ลบเลือนคำ...ว่าผูกพันธ์
วันที่หลับแล้วไม่หวาดหวั่น...ว่าจะฝัน...พร้อมคราบน้ำตา