| 23 สิงหาคม 2009, 01:07:AM |
|
|
|
| 07 กันยายน 2009, 06:14:PM |
|
|
|
| 10 กันยายน 2009, 05:16:PM |
|
|
|
| 10 กันยายน 2009, 08:16:PM |
|
เมษายน
|
 |
« ตอบ #3 เมื่อ: 10 กันยายน 2009, 08:16:PM » |
 ชุมชน
|
ชอบมากครับท่าน
ไม่สนใจทำของ
กองทัพชาวบ้าน อาทมาตหรือครับ
เรื่องนี้ก็ดีนะครับ ชาวบ้าน400คน ยันกองทัพพม่า นำโดยขุนรองปลัดชู
|
อาจเสียใจ ที่เธอ ไม่คิดรัก
คงเศร้านัก คงขมขื่น ดุจยาขม
นักกวี ไร้รัก ไร้อารมณ์
ย่อมไม่สม เขียนวลี บันเทิงใจ
|
|
|
| 10 กันยายน 2009, 10:05:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 10 กันยายน 2009, 10:05:PM » |
ชุมชน
|
"บางระจัน?"
(ตอน ๑ ซุ่มกองโจร)
๐
๐ ควานดินโคลนหาได้พอกไล้ร่าง
ทะมึนอย่างกลืนรับกับตมเหลว
แนบส่วนกายสู่พื้นผืนดินเลว
ไหวแค่เปลวลมอุ่นกรุ่นกลอกตา
๐ เงียบงันอย่างยินใบไม้กระดิก
มือกำจิกจ้องมุมพุ่มไม้หน้า
รอเหยื่อล่วงตระเวนเช่นเคยมา
มัจจุราชรอท่าคร่าวิญญาณ
๐ เหล่ากองโจรอาสาเข่นข้าศึก
ซุ่มจนดึกจับเสียงสำเนียงผ่าน
วาวคบไฟไหวชูรู้ชำนาญ
ฤาทหารอริไทยใคร่โจมตี
๐ ยึดเอาชัยภูมิกุมได้เปรียบ
เอาคนน้อยใจเฉียบเหยียบขยี้
ดาบขวานพร้าธนูที่กูมี
กับใจที่หล่อหลอมกล้ายอมตาย
๐ ล้วงหยิบลูกธนูเตรียมสู่เป้า
หนังใต้ตาเขย่าเหยื่อเข้าข่าย
รอสัญญาณระยะกะสุดท้าย
พร้อมตะกายนรกผงกรับ
๐ โหมธนูปูทางอย่างพิฆาต
ลุกกระโจนพรวดพราดเดือดดาลสับ
ตะลุมบอนทุกหน้าแววตาวับ
ฟันทุกฉับทุกร่างอย่างไม่ไว้
๐ ชุลมุนดั่งส่งยมทูต
มาเก็บซากเลือดกระฉูดกุดด้วยไพร่
วีรกรรมขจรนามสยามไทย
จึงยิ่งใหญ่อมตะบางระจัน?"
(ตอน ๒ อ้ายอินขอปืนใหญ่)
๐ เส้นเลือดวิ่งตามเอ็นขับเน้นกล้าม
ตาเต้นตามแรงง้างอย่างสุดไหล่
หวังศรเดียวถึงฆาตเป้าขาดใจ
ตรึงมันไว้ตรงนั้นให้มันตาย
๐ อ้ายอินปล่อยสายธนูจู่ด้วยแค้น
แหวกลู่แล่นปลิดพม่าที่ตาหมาย
บอบช้ำใจกับหวังพังทลาย
ขอปืนฝ่ายกรุงศรีฯที่สิ้นใย
๐ ชวนอ้ายเมืองเร่งร้อนจรกลับค่าย
คลอน้ำตาผู้ชายคล้ายเริ่มไหล
บางระจันรอหวังจากวังใน
กับปืนใหญ่ซึ่งกูผู้แบกรับ
๐ หลวงมันลืมพวกกูผู้รักชาติ
น้อยใจปาดน้ำตาซึ่งบ่าขับ
เป็นห่วงเพื่อนญาติมิตรจิตแค้นคับ
วนอยู่กับอีสาหน้าเมียรัก
๐ เปิบเคี้ยวกลืนข้าวเม็ดไม่เล็ดลื่น
ข่มตาหลับใจตื่นฟื้นเป็นหลัก
เร่งฝีเท้าแม้ค่ำไม่จำพัก
มันกระอักเกินใจหลับไม่ลง
๐ ถึงปืนใหญ่ไม่ได้อ้ายอินนี้
มือกูมีธนูกูจะบ่ง
เสี้ยนอริแผ่นดินให้ดิ้นพง
ยืนทะนงไม่ห่างบางระจัน?"
(ตอน ๓ ราตรีสุดท้ายสู่ฝันร้ายบางระจัน)
๐ ดั่งหมอกควันจากเส้าเตานรก
คืบคลานปกคลุมคล้ายความตายเคลื่อน
กลืนช้าช้าแอบแฝงลำแสงเดือน
กางปีกเหมือนพระกาฬโอบผ่านรัด
๐ เย็นยะเยียบเงียบร้างอย่างป่าช้า
เสียงนกแสกแทรกมาคราสงัด
ท่ามเงาหมอกราวมือสื่อกวักชัด
สารพัดเจตภูตรุดสำแดง
๐ ร่องรอยล้าหิวโหยโชยเหนือค่าย
ร่างศพก่ายศึกเย็นเห็นหลายแห่ง
กับเสียงครางพิษแผลแผ่ร้าวแรง
พิงกำแพงกุมพร้าท่าพร้อมรบ
๐ หัวใจชาวบางระจันล้วนขวัญหาย
เมื่อตัวนายหลายคนป่นเป็นศพ
สุกี้เข็นปืนใหญ่ใส่สมทบ
หวังสยบกลบแผลแพ้เจ็ดครั้ง
๐ สิ้นแรงใจจากหลวงถ่วงจนล้า
ปล่อยชะตาชาวบ้านปานสิ้นหวัง
พม่าเสริมพลยุทธ์สุดกำลัง
เกินไฟคลั่งลุกโรมโหมทำลาย
๐ แรมหนึ่งค่ำดึกนี้จันทร์สีหม่น
ลมเยียบจนธงนิ่งอิงเสาค่าย
วันพรุ่งนี้ประจัญขั้นสุดท้าย
ทุ่มยอมตายทุกร่างสร้างตำนาน?"
........(ระนาดเอก)...................
 
(แทรก ความในใจ นายกองม้าแห่งบ้านคำหยาด......)
สงัดเงียบเฉียบใจนายกองม้า
เป็นกองหน้าเจนจบเคยรบผ่าน
ถึงวันนี้พี่น้องที่พร้องพาน
ที่เหี้ยมหาญหดหายหัวใจร้าว
โอ้หัวอกขุนทหารบ้านคำหยาด
เคยองอาจฟาดฟันสนั่นฉาว
คงจะลือเลี่องเสียงเพียงเรื่องคาว
มันรักสาวบางระจันยังหวั่นใจ
ถ้าขืนรบก็แพ้แน่ใจเหลือ
เพราะศึกเหนือกำลังจักทานไหว
พะวงหนักรักแสนแผ่นดินไทย
แต่อีกใจรักเจ้าจึงเศร้านัก
[] |
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 11 กันยายน 2009, 03:50:AM |
|
|
|
| 15 กันยายน 2009, 05:26:PM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
 |
« ตอบ #6 เมื่อ: 15 กันยายน 2009, 05:26:PM » |
ชุมชน
|
สัมผัสดินถิ่นนี้ที่รองเลือด
แผ่นดินเดือดผ่าวแค้นแสนหม่นไหม้
กี่น้ำตาทาทาบอาบพงไพร
กี่หัวใจแหลกยับดับวิญญาณ์
ไม่เหลือซากเกรียงไกรไร้ขอบค่าย
ไม่เลือนหายกล่าวขานนานเสียกว่า
ไม่รู้เลยจะเตือนใจไทยประชา
ได้ไหมว่า "ที่ไทยแพ้...แท้เพราะใคร?"
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
โพลล์
