ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

~"โป้งแปะ?"~

๏

๐ ก่อนละล่ำละลักตักตวงสุข
เคยสนุกกับเพื่อนรอบเรือนบ้าน
เสียงเจี๊ยวจ๊าวเฮฮาหน้าชื่นบาน
วันเนิ่นนานยังจำขำในใจ

๐ กลุ่มเรามีห้าคนปนเธอด้วย
วัยอำนวยสำราญคนบ้านใกล้
เล่นซ่อนหาตี่จับสลับไป
วี้ดว้ายไซร้เสียงเธอยามเผลอตัว

๐ วิ่งโป้งแปะเวียนกันขันทั่วหน้า
ยามเธอหาเพื่อนนั้นพลันหายหัว
ต่างหลบตนซ่อนกายใจระรัว
ลอบยิ้มกลั้วหัวร่อพอเธอเลย

๐ เธอเป็นเด็กผู้หญิงแทบวิ่งหา
พอเริ่มล้าหน้างอนเสียงอ้อนเผย
เรียกชื่อนั้นชื่อนี้เหมือนที่เคย
ให้เฉลยเอ่ยทีช่วยชี้ทาง

๐ จนร้องไห้เดินหาเป็นบ้าหลัง
เราแอบนั่งสงสารลอบขานบ้าง
ยอมเปิดตัวเอาใจไม่อำพราง
จนเราห่างต่างเรียนแยกเปลี่ยนทิศ

๐ หลายปีผ่านคิดถึงซึ่งนวลหน้า
แล้วอยู่มาสาวหนึ่งซึ่งสะกิด
เธอสวยหวานยิ้มมา-เราช้านิด
ฝันสัมฤทธิ์เมื่ออนงค์.."โป้งพี่ติ๊ก?"๚ะ๛

ระนาดเอก

[มั่น แซลี้]

ยามขัดสนเงินทองให้หมองจิต
สิ้นทางคิดใฝ่หาซึ่งเงินทอง
มีอาแป๊ะขายของชำไม่ต้องหมอง
ให้สำรองโป้งแปะของค่อยมาจ่ายตอนสิ้นเดือน

 

[ดิษฐา]

แปะโป้งลงกระดาษ..ปาดน้ำหมึก
รอยจารึกยามขัดสน จนปัญหา
ร้อยละสิบ...ต้องใช้หนี้จนตัวชา
สิ้นเดือนมา ตัวเหี่ยวแห้ง..หมดกะตังค์......

[ระนาดเอก]

๐ มโนภาพก่อร่างอยู่ข้างหน้า
ม่านฝันซาความจริงสิ่งเปิดเผย
ตาคู่นี้เรียวปากหากคุ้นเคย
เสียงที่เปรยยิ่งชัดถนัดใจ

๐ รูปหน้านี้ทรามเชยคนเคยหลง
บ่อยพะวงครวญหาก็ว่าได้
รอมานานผ่านเดือนเคลื่อนปีไป
ความหวังไกลลอยคว้างทนร้างรอ

๐ อ่านหนังสือนุงนังทั้งสมอง
หยิบภาพจ้องสานอดีตด้วยจิตหนอ
เธอคนเดียวรำพึงถึงลออ
ขำหัวร่อยามเปลี่ยวอย่างเดียวดาย

๐ "โป้งพี่ติ๊ก?"ถ้อยหวานปานขำขัน
แต่ว่ามันโดนใจได้ความหมาย
เธอคนนี้ที่รอจ้อทักทาย
สะกดชายอย่างพี่..นี้จังงัง..

ระนาดเอก

[Kotchanan]

หากันเจอยิ้ม,โป้ง โยงสองจิต
เป็นภาพพิศงดงามเตือนความหลัง
คนซ่อนเก่ง ซ่อน-หาย ในภวังค์
ไม่สักครั้งโป้งฉันหากันเจอ

พอนับสิบลืมตาจ้องหาเขา
แอบซ่อนเศร้าซ่อนท้อคนรอเก้อ
ยินกระซิบหัวเราะคลอเสียงเธอ
เจียมเสมอเราใกล้ได้แค่นี้..

 

[MY Boy.]

โป้งแปะเล่นเร้นกายตามชายทุ่ง
เอากระบุงมุงแนบแอบอีกฝั่ง
ต้องหัวเราะเพราะมุงกระบุงพัง
สนุกจังนั่งฮาเมื่อคราเยาว์

เสียงกระซิบหยิบยื่นเมื่อคืนก่อน
อยากจะย้อนอ้อนไปด้วยใจเหงา
เพราะตอนนี้มีเพียงเสียงของเรา
เพื่อนวันเก่าเขาหาย....ตามสายกาล


***ไม่กล้าเป็นเพชรน้ำหนึ่ง...จึงขอเป็นเพชรน้ำสอง....แม้นเป็นเพชรสำรอง....ก็จะส่องเพชรกวี***


   

[Kotchanan]

เห็นหัวเราะหยอกกันสนั่นทุ่ง
ถกผ้าถุงยืนรอพ่อตาหวาน
มือกระชับไม้เรียว เบี้ยวมานาน
เตรียมประหารแทนราคาค่ากระบุง 

(จากเจ้าของกระบุง )


** แซวเพชรน้ำสองค่าาา 

[MY Boy.]

เสียงแม่ค้าหาเรื่องด้วยเคืองขุ่น
ตัวเธอมุ่นหมุ่นยกถกผ้าถุง
เหมือนเตรียมไล่ต้อนหาค่ากระบุง
ฝุ่นเลยคลุ้งทุ่งนา….แม่ค่าบัว


ฝันดีนะครับ ...ว่าจะไม่ตอบแล้วนะเนี้ย แต่เพราะ...อิอิ  

   

[Kotchanan]

วัยเริ่มแก่แย่หนักชักไม่ไหว
ฉวยตะพดฟาดไปรัวใส่หัว
ดาวนับสิบล้อมรายไปรอบตัว
แล้วซ้ำด้วยอึวัว.. กลัวหนีทัน

พอเสร็จสรรพปรับไหมได้ชำระ
ตรงไหว้พระล้างกรรมกรวด (น้ำ) คว่ำขัน
สาธุ....!!!ขอ คราวหน้าอย่าเจอกัน
กระบุงฉันเพชรน้ำสองอย่าจ้องนะ!!!


ราตรีสวัสดิ์ค่ะ.. emo_116คุณเพชรน้ำสองส่องประกายกวีศรีสยาม...

[ไพร พนาวัลย์]

พอถึงคราวอยู่โยงเล่นโป้งแปะ
ยืนกระแซะหลบมุมรีบซุ่มนะ
นับถึงสิบขยิบย่องจ้องจะผละ
เราชนะได้ซ่อนมั่งนั่งหลบมุม

แต่ทำไมเงียบจังยังไงนี่
เสียงเงียบฉี่หนีเข้าดงหรือลงหลุม
พุทโธ่เอ๋ยไม่มีใครให้มารุม
เขาหลบมุมกลับบ้านกันนานแล้ว

ดึกแล้ว หนีไปนอนกันหมดเลย เอากระบุงก้นรั่ว ไปด้วย...!

  

“ปรางค์  สามยอด”

[ระนาดเอก]

๐ สารรูปคนเขลาเคล้าความหมอง
ขลุกในห้องเสียงใจก็คล้ายแผ่ว
รำลึกกาลผ่านพ้นล้นเพริศแพรว
ชินเสียงแว่วของสาวเงาตำนาน

๐ เคยรู้ใจกันจริงยิ่งกว่ารู้
หลากฤดูปีเคลื่อนเหมือนฟุ้งซ่าน
หมอกสลัวแห่งฤทธิ์อดีตกาล
ฉวยคืบคลานปิดบังอำพรางเธอ

๐ กลบความจำฉันหายไปหนึ่งช่วง
สมองกลวงว่างเปล่านี่เราเหรอ
ใครคนหนึ่งเงียบหายไปไหนเออ
คิดเสมอครุ่นคิดสะกิดใจ

๐ ยามสามัญสำนึก,หวนลึกซึ้ง
ภาพเธอจึงทะยานผ่านมาใหม่
รู้กมลจิตพลาดขาดสิ่งใด
แล้วร่างอรทัย..ก็ทายทัก..

ระนาดเอก

 

[สมนึก นพ]

ได้ส่งลูก เข้าเรียน เพียรศึกษา
แต่ทว่า ชักหน้า ไม่ถึงหลัง
ค่าเล่าเรียน สูงไป ไม่มีตังค์
จะปลูกฝัง ลูกนี้ มีวิชา

เมื่อเติบโต ต่อนี้ มีหลักฐาน
ราชการ รับไว้ ในวันหน้า
จึงบากบั่น กรากกรำ รีบทำนา
หวังข้าวกล้า ปีนี้ ที่รอคอย

ครั้นขายข้าว ถูกหัก โกงอักโข
น่าโมโห ดูราคา พาเหงาหงอย
จะจำนอง ประกันรัฐ นั้นเลื่อนลอย
ได้ฟังบ่อย กล่าวไว้ ในทีวี

ชื้นสัมพัทธ์ คัดออก เขาหลอกไว้
ตัดออกไป ยังไง ไม่รู้นี้
สินค้าเรา ถามเขา เท่าไหร่ดี
โอกาสมี เหมาหมด กดราคา

แต่ทางการ ประกาศอยู่ รู้แจ้งชัด
โทรทัศน์ เพื่องาน การศึกษา
ยี่สิบนิ้ว แบกกัน นั้นหนักนา
โป้งแปะมา จำนองไว้ ได้เงินเรียน.
.............................................
น่าจะ ความหมายต่างกัน แถวบ้านหมายถึงการพิมพ์
ลายนิ้วมือจากหัวแม่โป้ง เป็นสำนวนของผู้จำนองสิ่งของ
กับสถานธนานุบาล (ชำนาญเป็นพิเศษ)
หากผิดไปก็ขออภัยด้วย.

[สมนึก นพ]

ได้ฤกษ์คลอด ออกมา ฝาแฝดห้า
พี่นั่นหนา โตล่ำ และต่ำเตี้ย
ทั้งพี่น้อง ร่วมอยู่ ดูคลอเคลีย
ไม่เสื่อมเสีย เรื่องงาน การที่ทำ

น้องที่สอง สูงมา เกินกว่าครึ่ง
แต่ทะลึ่ง รู้งานดี คอยชี้ย้ำ
ก็บ่อยครั้ง ช่วยพี่ วีรกรรม
โดนเหยียบย่ำ ชี้หน้า อย่าแหยมมัน

ส่วนน้องกลาง อ้างว้าง ร่างสูงส่ง
แต่จิตหลง เกินขอบ ชอบเหยียดหยัน
โชว์เมื่อใด โดนด่า รับมาพลัน
หาพัวพัน เรื่องเพศ ก่อเหตุนา

น้องที่สี่ เป็นหญิง แน่จริงแท้
ดูอ่อนแอ เกียจคร้าน ทุกงานหนา
คิดริรัก ร่ำไป ไม่นำพา
มีแหวนมา สวมไว้ หมายยืนยัน

น้องสุดท้อง เล็กไง แต่ใจนี้
คิดปรานี เสริมสุข ทุกชนชั้น
เรื่องบาดหมาง แตกต่าง ห่างร้างกัน
เกี่ยวก้อยฉัน สัมพันธ ไมตรี

แฝดทั้งห้า ร่วมรัก สมัครสมาน
ใครรุกราน ท้าต่อย ไม่ถอยหนี
รวมพลัง กำก่อน ก้อนกลมมี
พุ่งทันที หมัดตรง ลงนอนคราง

หากมีเรื่อง ใดหนึ่ง ถึงคดี
สามัคคี ไป สน. พอฟ้าสาง
ร่วมรับผิด พิมพ์หัวไว้ ไม่เว้นวาง
โป้งชี้กลาง นางก้อย ค่อยกลับมา

หรือทุกข์มาก ยากจน เริ่มข้นแค้น
พี่ใหญ่แจ้น ก่อนใคร มุ่งไปหา
โรงจำนำ หลากหลาย ไม่อายนา
โป้งแปะหน้า รับตังค์ น้องยังคอย.