ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ซ่อน?"

๐

๐ แค่หลังคาเท่านั้น!ไม่ฝันมาก
อาจกระดากนี่หรือคือเหตุผล
ยามคิดถึงหน้าเจ้าเฝ้าร้อนรน
ขอก้าวด้นเพียงแค่แลหลังคา

๐ ลอบส่งใจสำรวจทั้งปวดร้าว
เอามือน้าวไม้พุ่มมุมหลบหน้า
ยินใจเต้นตุ๊บตั๊บคับอุรา
เป็นดั่งแมวจ้องปลาล้าจิตใจ

๐ ขอเห็นแสงห้องเจ้าวาวเจิดจ้า
ขอเห็นม่านกับตาพาหลับได้
ขอเห็นเงาเจ้าของห้องไกลไกล
ขอเก็บไว้ทุกอย่างแม้รางเลือน

๐ กับหัวใจของคนป่นเพราะรัก
ซ้ำตระหนักความหมายกลายเป็นเพื่อน
ยังทำใจไม่ได้มาหลายเดือน
ใจยังเหมือนวันแรกเจ้าแยกทาง

๐ ไม่ได้ผิด!แต่พี่ดีเจ้าย้ำ
เจ้าทิ้งคำสุดท้ายซึ่งใช้อ้าง
ดีเกินไปนี่หรือฤารักจาง
พี่เคว้งคว้างสับสนผลตัดรอน

๐ ยังทำใจไม่ได้!นอนก่ายหน้า
ยามหลับตาคิดถึงซึ่งวันก่อน
ใจวนเวียนฟุ้งไปยามได้นอน
ต้องแอบซ่อนมองเงาเจ้าค่ำคืน?"

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ไม่อาจซ่อน...
ความไหวอ่อน...แสนอ่อนไหว
ไม่อาจซ่อน...ซ่อนเอาไว้
หยดน้ำตาที่รินไหล..ไร้ร่องรอย

ไม่อาจซ่อน...
ความจริงยอกย้อน...กร่อนใจทีละน้อย
รักฉันใช่มั๊ย?..หรือแค่ไม่มีใคร
รักที่ให้จากใจ..หรือแค่ไร้คนคอยแคร์?

ไม่อาจซ่อน....
เธอรักฉันก่อน...หรือฉันแค่ร้อนตัวกันแน่
ไม่อาจซ่อน...ความสงสัย..ใจอ่อนแอ
ฉันเป็นเพียงนั้น...คั่นเวลา

ไม่อาจซ่อน....
ความนัยใจที่รุ่มร้อน...หลอนใจหนักหนา
ฉันรักเธอมาก....หรือมันยากที่จะเอ่ยลา
ฉันนั้นมีค่า..หรือแค่เสียเวลามาดูใจ

[psam]

ซ่อนความทุกข์..ซ่อนน้ำตา..ซ่อนมันไว้
ซ่อนดวงใจ..อันปวดร้าว..ที่ทับถม
ซ่อนแววตา..ซ่อนความช้ำ..ซ่อนอารมณ์
ทุกข์ระทม..ขอซ่อนไว้..ในบทกลอน

[ระนาดเอก]

๐ ซ่อนทุกสิ่งลงใจแล้วฉายยิ้ม
ประทับพิมพ์สุดหวานซ่านโอนอ่อน
แต่ดวงตารู้ได้ดุจไฟฟอน
มิอาจซ่อนความช้ำกระหน่ำมา

๐ เมื่อชิดใกล้แกล้งเมินทำเพลินสุข
กดความทุกข์ความเศร้าร้าวผวา
เก็บมันไว้ฝืนยิ้มพริ้มทุกครา
แต่เพียงหน้าเธอลับกลับปล่อยโฮ..

[Kotchanan]

ด้วยว่าใจชอบกลวิ่งวนนัก
เทียวไปตักตวงฝันอันอ่าโอ
คิดว่าเขาทุ่มให้.. ใจพองโต
เป็นอาหารความโง่โซคืนรัง

อันภาพรักมักลวงพ่วงความช้ำ
คนใจดำทำร้ายไม่คืนหลัง
มือปีศาจฉุดห้วงบ่วงภวังค์
สุมประดังหวังซ่อน.. กลับหลอนใจ

[ระนาดเอก]

๐ เล่นซ่อนหาผ่านไปในวัยเด็ก
เมื่อยามเล็กประสาหน้าอ่อนใส
สนุกจังเริงร่าก็ว่าไป
มีร้องไห้หัวร่อก็พองาม

๐ เล่นซ่อนใจกับเธอเจอแต่ช้ำ
ทั้งไม่เคยบุ่มบ่ำตั้งคำถาม
อยู่ในกฎในเกณฑ์เช่นทุกยาม
แต่ถูกเธอมองข้ามหยามรักเรา..

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ซ่อนเอาไว้...ในแววตา...มิกล้าเอ่ย
มิกล้าเผย...เฉลยสาร..ผ่านความไหว
ตาไหวสั่น..พลันรินไหล..จากหัวใจ
หยดน้ำตา..ความหวั่นไหว...ไม่กล้าพอ

นึกถึงตอน..เด็ก-เด็ก...เป็นเด็กน้อย
มิต้องคอย...น้ำตาผลอย...มิต้องรอ
มีอะไร..อย่าเก็บไว้..ให้งอนง้อ
ไม่เคยทด..ไม่เคยท้อ...ในแววตา

จะโกรธใคร..มาจากไหน..ไม่ต้องเก็บ
ให้เป็นแผล...ไร้รอยเย็บ...เจ็บหนักหนา
ร้องโวยวาย...ไม่ต้องอาย...ทลายน้ำตา
มีคนปลอบ...ด้วยแหละหนา...ก็ว่าไป

แต่วันนี้..วันที่ฉัน..ไม่ใช่เด็ก
ตัวเล็กๆ..มีคนคอย...ปลอบความไหว
ต้องดูแล..และรักษา..ตัวและใจ
ได้แค่เพียง...ซ่อนเอาไว้...ไม่รู้ตัว

[ดิษฐา]

เรื่องยุ่งยากมากมาย พ่ายแล้วหนอ
คิดหลบรอ ลักซ่อนใจร่อนทั่ว
ซ่อนอารมณ์ชมชื่น ใจตื่นกลัว
สั่นระรั่วยั่วเย้า กลัวเค้าเจอ

หลบสายตาหลบหลีก ทำปลีกห่าง
ระยะทาง วางกั้นสั้นเสมอ
หลบมุมซุกรุกเร้าใจเมาเบลอ
รักที่เพ้อเก้อแน่ แพ้ที่ใจ

ออกจากมุม ยุ้มย่าม ใจตามติด
พาใจชิดอีกหนึ่ง คนึงให้
แต่ไม่กล้าพาหลีก ปลีกออกไกล
รักจึงไร้ ไม่สม ก้มหลบมุม

 

[พิมพิลาไลย]

ซ่อนความรัก สักเท่าไร ก็ไหลออก
หกกระฉอก นอกใจ เหมือนให้รู้
จะหลบเร้น เช่นไร กลับไหลพรู
ออกนอกลู่ นอกทาง ช่างน่าอาย

ซ่อนแววตา ว่ารัก สลักจิตร
อย่าจ้องพิศ นิดหน่อย พลอยใจหาย
กลัวว่ารู้ อยู่ใกล้ ใจละลาย
อย่าทำร้าย หมายฆ่า ด้วยตาเธอ

ซ่อนหัวใจ ใยเต้น ไม่เป็นส่ำ
กลัวก้าวล้ำ ช้ำไป เพราะใจเผลอ
ขอแค่เพียง เมียงมอง ไม่ต้องเจอ
หากพบเธอ เพ้อมาก กระดากอาย




พิมพิลาไลย

[บอม ซอง ดุ๊ก]

Oo..ซ้นแทรก แบกสุข ทุกข์ทรวง..oO

ซุ่มซบเซา เงาสุข ซุกกายซ่อน
แสร้งทับซ้อน คอยสร้าง ทางสงสาร
ศักดิ์มิสม  น้อยทรัพย์ จึงซมซาน
พิษรักซ่าน แทรกซึม จนแสบทรวง

สาดคำสั่ง รั้งทรง จงรับทราบ
ดั่งคำสาป คราบเศร้า เงาบวงสรวง
ส่งซากศพ ซบเซา  เซ่นเงาลวง
สถิตล่วง ล้มทรุด  สิ้นสุดตน

  อะไรก็ไม่รู้