สะพาน..ไม้ไผ่
๐.ทิ้งเงา..เหงาเงียบ..อันเรียบง่าย
บนสาย..น้ำหลาก..กระชากฉ่ำ
ทาบท่อน..นอนทอด..ตลอดลำ
ขึงค้ำ..แนวขวาง..เหนือทางธาร
๐.จึ่งฉาก..ภาพฉาย..ระบายชัด
บัญญัติ..จากช่วง..ตะวันฉาน
พลังไผ่..พาดแผ่น..เป็นสะพาน
หมายดิน..แต่ละด้าน..สู่เดียวกัน
๐.ทีละข้อ..ละปล้อง..ที่รองรับ
ทีละก้าว..กระหยับ..กลับไหวสั่น
ทีละเท้า..ดุ่มเดิน..เนิ่นนานวัน
ณ.ฝั่งนี้..ฝั่งนั้น..ด้วย.บรรณา
๐.พอร่อง..ลำแรก..แตกริ้วหม่น
ขณะคน..ย่ำผ่าน..สังขารค่า
ร่วงหลุด..ทรุดหยั่ง..ฝั่งธารา
เป็น.วิ่น..เหว่ว้า..ของวันวาน
๐.เหลือส่วน..ล้วนซาก..จากบางเสี้ยว
สะดุ้งเดี่ยว..กับแดด..ที่แผดผลาญ
สักกี่.ปล้อง..ต้องสู้..ฤดูกาล
ก่อนจะซาน..ล้ม-ซับ..ขยับ.เซ....ฯฯ
--------------------------------------
"ปางสีฝุ่น"