| 16 สิงหาคม 2009, 12:10:AM |
|
|
|
| 16 สิงหาคม 2009, 04:26:PM |
|
เมษายน
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 16 สิงหาคม 2009, 04:26:PM » |
 ชุมชน
|
"ใบเบิกทาง?"
๐ ฤา กำลังดิ่งสู่ห้วงรู้สึก
ล่วงลงลึกหลงแต่แค่โฉมขวัญ
คิ้วคางเธอตลอดพลอดรำพัน
พิศหน้านั้นตราตรึงซึ่งปากเธอ
๐ สีชมพูปรางอิ่มยิ้มรับรูป
อยากไล้ลูบวงพักตร์รักเสนอ
ยามยิ้มขับปรางแดงแฝงเลิศเลอ
ฉันยิ่งเห่อกับรักถักสายใย
๐ สายตาเราสบกันขวัญเริงร่า
ตาต่อตาเยิ้มหวานเบิกบานใส
นัยน์กระพริบเบาเบาส่งเข้าใจ
สื่ออย่างไหลตอบรับกับดวงตา
๐ แปลกแต่จริงยิ่งเงียบกลับเยียบขน
สะท้านจนรู้ได้ใจประหม่า
หรือเรามีพลังจิต..ฤทธิ์นำพา
สะกดซึ่งกายาร่างหน้าเรา
๐ ไม่เคยอายกับใครแต่ไยเกิด
ไม่เคยเปิดรับใครแม้ใจเหงา
ณ ยามนั้นลืมหมดเอ่ยพจน์เบา
กระซิบเข้าข้างหูสู่ความนัย
๐ เธอรู้ไหมฉันสั่นขั้นหมดท่า
อยากสัญญาเป็นมิตรมีสิทธิ์ไหม
เธอมิตอบฉับพลันหันหน้าไป
แต่ยื่นนิ้วก้อยให้ใบเบิกทาง..  ๐ ดังสัญญา...ว่าคราวนี้...พอมีหวัง
พลาดกี่ครั้ง...พลั้งกี่คราว...สาวเมินหมาง
แต่ครานี้...คงมีสิทธ์...พิชิตนาง
แม้ดูเหมือน...แค่เลือนลาง...ก็ช่างมัน
๐ เกิดเป็นชาย...หมายใจ...ในรักแท้
หากพึงแต่...แค่(พรหม)ลิขิต...เลิกคิดฝัน
ยิ่งหมายเด็ด...ดอกฟ้า...ค่าอนันต์
พรหมลิขิต...เท่านั้น...มันไม่พอ...
แวะมาแจมด้วยครับ...แต่สงสัยจะไปคนละเรื่องแน่ๆเลย...55555
ผู้จรจัด นั่งเน่า น้ำตาคลอ
หมดสิ้นแล้วทุกอย่างที่เฝ้ารอ
ได้เพียงมอง ใบเบิกทาง เธอไม่เอา
o ได้แต่ยิ้ม หยามเหยียด ตัวต้อยต่ำ
ผู้ถลำ ลึกไป จนใจเศร้า
ก็สมควร ผู้ด้อยค่า เธอไม่เอา
ต้องนั่งเมา ช้ำรัก เจ็บเจียนตาย
o เมื่อหมาวัด หมายดอกฟ้า บนสวรรค์
อินทร์ลงทันฑ์ ความรัก มลายหาย
เมื่อรักมาก ก็ย่อม เจ็บมากมาย
รักทราย มลายสิ้น จบชีวีเอามั่งครับ แต่ดูท่าจะเปลี่ยนแนวเขามั่วไปหมด  พรรนณาถึงคนรัก ดันกลายเป็นกลอนอกหักซะได้เนาะ |
อาจเสียใจ ที่เธอ ไม่คิดรัก
คงเศร้านัก คงขมขื่น ดุจยาขม
นักกวี ไร้รัก ไร้อารมณ์
ย่อมไม่สม เขียนวลี บันเทิงใจ
|
|
|
| 15 มกราคม 2010, 11:19:AM |
ระนาดเอก
webmaster
คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,732
~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 15 มกราคม 2010, 11:19:AM » |
ชุมชน
|
"ใบเบิกทาง?"
๐ ฤา กำลังดิ่งสู่ห้วงรู้สึก
ล่วงลงลึกหลงแต่แค่โฉมขวัญ
คิ้วคางเธอตลอดพลอดรำพัน
พิศหน้านั้นตราตรึงซึ่งปากเธอ
๐ สีชมพูปรางอิ่มยิ้มรับรูป
อยากไล้ลูบวงพักตร์รักเสนอ
ยามยิ้มขับปรางแดงแฝงเลิศเลอ
ฉันยิ่งเห่อกับรักถักสายใย
๐ สายตาเราสบกันขวัญเริงร่า
ตาต่อตาเยิ้มหวานเบิกบานใส
นัยน์กระพริบเบาเบาส่งเข้าใจ
สื่ออย่างไหลตอบรับกับดวงตา
๐ แปลกแต่จริงยิ่งเงียบกลับเยียบขน
สะท้านจนรู้ได้ใจประหม่า
หรือเรามีพลังจิต..ฤทธิ์นำพา
สะกดซึ่งกายาร่างหน้าเรา
๐ ไม่เคยอายกับใครแต่ไยเกิด
ไม่เคยเปิดรับใครแม้ใจเหงา
ณ ยามนั้นลืมหมดเอ่ยพจน์เบา
กระซิบเข้าข้างหูสู่ความนัย
๐ เธอรู้ไหมฉันสั่นขั้นหมดท่า
อยากสัญญาเป็นมิตรมีสิทธิ์ไหม
เธอมิตอบฉับพลันหันหน้าไป
แต่ยื่นนิ้วก้อยให้ใบเบิกทาง.. ๐ ดังสัญญา...ว่าคราวนี้...พอมีหวัง
พลาดกี่ครั้ง...พลั้งกี่คราว...สาวเมินหมาง
แต่ครานี้...คงมีสิทธ์...พิชิตนาง
แม้ดูเหมือน...แค่เลือนลาง...ก็ช่างมัน
๐ เกิดเป็นชาย...หมายใจ...ในรักแท้
หากพึงแต่...แค่(พรหม)ลิขิต...เลิกคิดฝัน
ยิ่งหมายเด็ด...ดอกฟ้า...ค่าอนันต์
พรหมลิขิต...เท่านั้น...มันไม่พอ...
แวะมาแจมด้วยครับ...แต่สงสัยจะไปคนละเรื่องแน่ๆเลย...55555 o แต่ดอกฟ้า หรือจะมา แลหมาวัด
ผู้จรจัด นั่งเน่า น้ำตาคลอ
หมดสิ้นแล้วทุกอย่างที่เฝ้ารอ
ได้เพียงมอง ใบเบิกทาง เธอไม่เอา
o ได้แต่ยิ้ม หยามเหยียด ตัวต้อยต่ำ
ผู้ถลำ ลึกไป จนใจเศร้า
ก็สมควร ผู้ด้อยค่า เธอไม่เอา
ต้องนั่งเมา ช้ำรัก เจ็บเจียนตาย
o เมื่อหมาวัด หมายดอกฟ้า บนสวรรค์
อินทร์ลงทันฑ์ ความรัก มลายหาย
เมื่อรักมาก ก็ย่อม เจ็บมากมาย
รักทราย มลายสิ้น จบชีวีเอามั่งครับ แต่ดูท่าจะเปลี่ยนแนวเขามั่วไปหมด พรรนณาถึงคนรัก ดันกลายเป็นกลอนอกหักซะได้เนาะ ๐ ขอยิ้มเธอเบิกทางกว้างกว้างหน่อย
หน้าหวานย้อยพลอยชัดรัศมี
เปิดทางให้ฉันกล้าคว้าฤดี
สานไมตรีบริสุทธิ์ผุดสองใจ
๐ เป็นการเติมกำลังตอนยังเขิน
ให้กล้าเดินจีบเธอตอนเจอใหม่
อย่าทำนิ่งเฉยชาตาเมินไป
เดี๋ยวรักใสของฉันนั้นจะมัว..
|
|
|
|
| 15 มกราคม 2010, 12:18:PM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
 |
« ตอบ #3 เมื่อ: 15 มกราคม 2010, 12:18:PM » |
ชุมชน
|
หากยิ้มมากเกินไปก็ไร้ท่า
เมื่อไม่กล้าอย่าลำบากอยากเกลือกกลั้ว
ริจะรักถามใจเสียให้ชัวร์
มีหรือบัวเหนี่ยวแมลงแย่งเชิญชม
หากดอกไม้มีค่าน่าถนอม
ก็ต้องพร้อมบุกไพรให้เหมาะสม
จะปีนเขาสูงแท้แค่คารม
ให้เขาก้มยอดรับ...นับถือนัก 
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
โพลล์
