ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[bourana]

หัวใจมันอ่อนล้า
ขณะนี้กำลังปล่อยให้น้ำตาค่อย-ค่อยไหล
เพราะสุดแรงจะระงับดับความร้าวรานใจ
ทำได้แค่นั่งนิ่งแล้วปล่อยให้..น้ำตาค่อย-ค่อยไหลจากสองตา

ภายในหัวใจรู้สึกเจ็บ
เหมือนถูกกงเล็บตวัดข่วนทั้งซ้าย-ขวา
สมองเหมือนชินชา
ไม่สามารถรำลึกได้ว่า..กำลังคิดเรื่องอะไร

มือเท้าเย็บเฉียบ
รอบกายเหมือนถูกความเงียบปกคลุมไว้
ไม่รู้ว่าน้ำตา..ไหลผ่านใบหน้าไปมากมายเท่าไร
รับรู้แค่ว่าหัวใจ..เหมือนจะขาดเสียให้ได้ในบัดดล

[มะดัน]

ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา
หัวใจจึงอ่อนล้า  ทุกคราฝัน
ความรู้สึก เร้นชัด มหัศจรรย์
จึงบันดาล ให้ใจ ไร้ศรัทธา

คิดขึ้นมาคราใดใจเริ่มเจ็บ
ไม่อาจเก็บ ความรู้สึก นึกกังขา
มันปวดแปลบ แสบโศก โลกมายา
โชคชะตา ต่ำต้อย...น้อยหรือไร

[บ่าวยศ เห่อกรุง]

อ่อนล้า .. หมดแรง ..
ความรู้สึกที่เคยเข้มแข็ง ตอนนี้มันหายไปไหน
ปวดร้าวเหลือเกิน .. หัวใจ
โดนความเหงารุมทำร้าย ไม่มีชิ้นดี

เจ็บปวด .. จนไม่อาจกลั้นน้ำตา
เธอคงรู้สึกว่า ฉันมัน ทุเรศ ในสายตาได้ขนาดนี้
ครวญคราง  คร่ำครวญ .. กระอักกระอ่วนเต็มที
กับชีวิตที่เหลือที่มี เหลือเพียงเท่านี้ แค่อนิจจา

อ่อนล้า .. หมดแรง ..
ความรู้สึกที่เคยเข้มแข็ง ตอนนี้กลับแห้งแล้งยิ่งกว่า
พอได้แล้ว .. น้ำตา ..
ถอนลมหายใจสุดท้ายช้าๆ .. ฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกแล้ว

 

[ดิษฐา]

อ่อนล้า โรยแรง
หัวใจที่เคยแข็งแกร่ง สั่นไหว
ทุกสิ่งรอบกาย..ละเลือนไป
ทิ้งไว้เพียง คราบหม่นไหม้ ใจลา

ชีวิตหยุด..ก้าวเดิน
ความสดใส ที่เคยแต่งเติม เหมือนเหนื่อยล้า
มืดหม่น จมช้ำ..ทุกสิ่งรอบกายที่ผ่านมา
แม้ตะโกนจนทั่วฟ้า..เธอก็ไม่หันกลับมา สนใจ

[psam]

อ่อนล้าและอ่อนแรง
ความเข้มแข็งเหือดแห้งไปไหนนี่
เหนื่อยกับเรื่องระหว่างเราเสียเต็มที่
ทำยังไงดีกับปัญหาระหว่างเรา
รักก็เจ็บเลิกก็เจ็บเกินทนไหว
เสแสร้งทำเป็นเข้มแข็งให้เธอเห็น
ทั้งที่ความเจ็บปวดแสนลำเค็ญ
ความหนาวเย็นแทรกเข้ามาในหัวใจ
รักก็รักไม่อาจหักห้ามใจไม่คิดถึง
ห่วงคำนึงความเป็นอยู่ของเธอไม่รู้หาย
ถึงไม่ติดต่อแต่ยังอยากรู้ความเป็นไป
แม้หัวใจจะอ่อนล้าจนอ่อนแรง

[เมษายน]

เหนื่อยเหลือเกิน ความรัก ที่ส่งไป
จากหัวใจ ที่รอรัก ตอบกลับมา
ไร้ซึ่งสิ่ง ใดใดกลับ ไร้หรรษา
ชีวิตร้าว ทรมาน อ่อนล้า

หมดแรง ที่จะมี ชีวิตต่อ
มันแสนท้อ ระทม นักหนา
หมดแรงล้ม ตรงที่เธอ ไม่มองมา
เจ็บทุกครา รักร้าว ที่พบเจอ

ไม่อาจอยู่ ได้โดย ไร้รัก
เจ็บปวดนัก หวังให้ แค่ระเมอ
แต่ความจริง ฉันยังคง พร่ำเพ้อ
คิดถึงเธอ ตราบจน สิ้นวิญญา.

[หM)u้@E]

เธอบอกหั้ยฉันเข้มแข็ง

ทั้งๆ ที่แรงรักเธอหดหาย

เธอบอกหั้ยฉันทำใจ

ที่วันนี้ฉันจะเป็นใคร ไม่ใช่ตัวจริง

ก็รู้ฉันไม่ดีพอ

แต่ก็อยากขอสักสองสิ่ง

ข้อแรก ขอให้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้รักเธอจริง

ข้อสอง ขอให้รู้ว่าคนที่กำลังจะถูกทิ้ง

    ,,,,,อ่อนล้าเหลือเกิน,,,,,,[/size]




 


เจ็บวะ

[Sweft_Life]

ล้าเกินไปหรือเปล่า ... เจ้าหัวใจ
ใช้งานบ่อยเกินไปไหมพักนี้
ทนเจ็บกับความรักร้าวๆ..มานานปี
คนจะดูแล..ก็ไม่มี
...จะหายดีได้ไง

[bourana]

อ่อนล้า
เหน็ดเหนื่อยกับความเฉยชาที่เธอมอบให้
แม้จะเหมือนได้อยู่ข้างกาย
แต่ความสัมพันธ์ทางหัวใจกลับไม่มี

อ่อนล้า
เหน็ดเหนื่อยกับน้ำตาที่ต้องไหลออกมาอยู่แบบนี้
จบแล้วล่ะ..จะไม่ยื้อหัวใจให้เธอใยดี
จะขออยู่ห่าง-ห่างจากเธอเสียที..เลิกเซ้าซี้..เลิกกวนใจ

[น้ำหวาน]

ฉันรักเธอนะ....แต่จะไม่รอ
เพราะเธอไม่รู้จักคำว่าพอสักเท่าไหร่
ถ้เรอเธอกลับมาฉันรู้ดีว่าจะเกิดอะไร
เพราะฉะนั้นฉันจะไม่รอการกลับมา

[ระนาดเอก]

๐ ที่ฉันทำอะไรในทุกสิ่ง
จนยอมทิ้งศักดิ์ศรีที่มีค่า
จนยอมให้ใครเห็นเช่นทุกครา
ว่าโหยหารักเธอเผลอหมดใจ

๐ เธอรู้ไหมฉันอ่อนทั้งซ่อนโศก
ดิ่งสู่โลกระทมตรมหมองไหม้
ทุกกระทำที่เห็นความเป็นไป
มันคือไฟรักผลาญพานทุรน..

 

[Sweft_Life]

อ่อนล้าอย่างแรง
ถูกคำพูดเสียงแทงจนอ่อนไหว
ทิ่มแทง ทะลุไปหมด .. ทั้งหัวใจ
ยังคงเก็บเอาไว้ หัวใจ .. ที่ไม่เหลือชิ้นดี

อ้อนล้า ... อ่อนไหว .. อ่อนแอ
เหมือนคนขี้แพ้ กำลังยกธงขาว
จบแล้วสินะ เรื่องระหว่างเรา
ต่อไปก็ต้องคอยดูเรื่องของเธอกับเขา
.. แล้วบอกเล่าเรื่องราว ?ผ่านม่านน้ำตา?

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพราะหัวใจไหวอ่อน
จึงไม่อาจซ่อน...ความอ่อนล้า
ไม่อาจกลบ...ลบรอย...แห่งน้ำตา
เพราะอ่อนล้า...มากหรือไง...ใจถามจริง!!!

ไม่อยากอ่อนไหว...
ไม่อยากมีหัวใจ....ไว้ถูกทิ้ง
ไม่อยากเจอะเจอ...เธอที่รักไฉันไม่จริง
คนที่ไม่เคยหยุดนิ่ง....เย่อยิ่งเรื่อยไป

เพราะใจฉันเองที่อ่อนล้า
มันน่าเวทนา...มากนักใช่มั๊ย
ที่ใจอ่อนล้า...เพราะว่าเสียเวลา...ไปคิดถึงใคร
คนที่เขาจากไป..ไม่เหลืออะไร...แม้ใจจดจำ

[[Pink Carnation*]]

พอซะทีเถอะคนเจ้าน้ำตา
ร้องไห้ทำไมหนักหนา ไม่มีเหตุผล
ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง ที่ต้องมานั่งทุกข์ทน
มีหน่อยได้ไหม เหตุผลว่าเพราะอะไร ?

ที่ทนเจ็บอยู่ตรงนี้มานาน
เพราะกลัวแค่ความอ้างว้างเท่านั้นใช่ไหม
เจ็บกับเหงา มันแทนกันได้ซะเมื่อไร
เหนื่อยพอแล้วมั้งใจ พอซะที..