|
ดาวระดา
|
 |
« เมื่อ: 08 สิงหาคม 2009, 10:08:AM » |
 ชุมชน
|
หยิบเรื่องเศร้าเล่าส่งบรรจงเสก
อันพระคุณหนุนอเนกอนรรฆนับ
ยากจะถักปักโถมประโลมทับ
เป็นภาพจับขับแจวเป็นแนวทาง
แห้งอกอุ่นโอบอ้อมอาลัยหวน
เคยคลอครวญเคียงแคบอยู่แนบข้าง
คอยขนขับลำดับขั้นเขตฝันวาง
คลุมลอยค้างกลางใจไสวเวียน
ลูกจดจำสำเนียงสร้อยเสียงชัด
วันพรากพลัดตัดแพนำแปรเปลี่ยน
ครั้นแพแตกแปลกต่างดูว่างเตียน
สิ้นแสงเทียนเขียนทางไม่พร่างพราย
ความอ้างว้างคว้างเคว้งละเลงคบ
ดั่งกรรมตบกลบต่ำขย้ำหมาย
สิ้นเงาแม่แลหม่นเหมือนเขยื้อนกาย
ขยับย้ายปลายฝันนั้นยากลง
เหลือบแลน้องต้องหนักสำลักแน่น
คราสิ้นแกนแผนกางร้างคนส่ง
จะอยู่กินอย่างไรให้มั่นคง
ให้เดินตรงลงทางสว่างตา
ต้องเลิกเรียนเพียรร้อยส่งสร้อยเสริม
หาค่าเทอมเติมสร้างทางศึกษา
ส่งคนหนึ่งไปถึงปริญญา
ฉันหวังว่าแม่คงชื่นยื่นยินดีฯ
|
