ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[grednaka]

--

[อินทรีย์ขาว]

คนพเนจรร่อนเร่เหมือนสายลม
สุดขืนขมกลั้นกลืนจะทนไหว
ต้องจำพลากจากที่หนีไปไกล
คงยากไร้กลับที่ๆหนีมา

อุตส่าเก็บออมถนอมไว้
ยามป่วยไข้ได้รักษา
แต่มีมือดีเดินผ่านมา
โธ่ไอ้บ้าปล้นตูจนขาดใจ

[ดาวระดา]

เหมือนกรรมซัดพลัดเซผันเร่ซาก
ต้องจรจากจำใจไกลสถาน
ถิ่นเคยอยู่อู่เหย้ามาเนานาน
แสนสะท้านซ่านสะเทือนบนเรือนทรวง

โอ้นกกาลาคอนยังร่อนกลับ
ถึงขยับขับย้ายสู่ปลายห้วง
ยังโผผินบินผ่านกลับบ้านทวง
ยังเฝ้าหวงห่วงรังที่ฝังกาย

อนิจจาข้าจากรากรกแล้ว
ล่องตามแนวแถวนำด้วยกรรมก่าย
ที่กระหน่ำซ้ำเหน็บเจ็บเจียนตาย
เหมือนสิ้นลายหายรอยเพียงคอยคืน

[ปาระ]

เป็นคนจรนอนเสือกเกือกดินหนา
อนิจจาตัวข้านี้ไร้จดหมาย
ไร้ตัวตนไร้คนมาเคียงกาย
ไร้ความวายว้าวุ้นน่าอุ่นใจ...

[สุวรรณ]

ค่อนคืนแล้วหนอคนไกล
ขอถามไถ่คืนนี้จะนอนไหน
จะนอนเถื่อนเมืองดินหรือแนวไพร
ฤาว่าเมืองวิไลใต้ฟ้างาม

ส่วนฉันนั้นคนจรจะนอนนี่
บนภพปฐพีผืนสยาม
เสื่อเพียงผืนหมอนใบในห้องงาม
จะเป็นยามเฝ้าบ้านกลอนฯยามค่ำคืน

[สายใย]

ริมกำแพงชายคาศาลาวัด
คนจรจัดพลัดพงศ์ลงนอนได้
มิอาจเลือกเปือกตมถมคราบไคล
ขออาศัยไว้ก่อนยามอ่อนแรง

แค่เข็ญใจมิใช่โจรเที่ยวปล้นฆ่า
โปรดจงอย่า ด่า,ไล่ หรือหน่ายแหนง
ก็เป็นคนเดินดินกินข้าวแกง
เพียงแค่แหล่งพักใจไม่เคยมี

ไม่ก้าวล่วงท้วงพ้อขอเกินสิทธิ์
เพราะดวงจิตพิสุทธิ์ดุจศักดิ์ศรี
ขอปันน้ำใจงามความพอดี
ขอมีที่...ยืนบ้าง...อย่างหนึ่งคน...

[เมษายน]

วนิพกคนจรคือนามฉัน
ที่ทุกวันเดินทางไร้จุดหมาย
หวังแค่เพียงคนรักจริงคือเส้นปลาย
ไม่มากมายขอแค่รักไม่ทิ้งกัน