| 31 กรกฎาคม 2009, 02:17:AM |
|
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
|
 |
« เมื่อ: 31 กรกฎาคม 2009, 02:17:AM » |
 ชุมชน
|
สิ่งที่มาพร้อมกับความมืด
เมื่อแสงสูรย์สุดท้ายลับชายฟ้า
ปฐมกาลดาราทะยานเคลื่อน
เติมมวลสารต้านเงาสิ่งเหย้าเยือน
เงื้อมราตรีสีเถื่อนอันดุ, ดำ
ค่อยคืบคลุมรุมกลืนเต็มพื้นที่
สรรพเสียงแมงราตรีก็กรีดร่ำ
ร่ายปี่พาทย์ประกาศสัจธรรม
กลบเสียงส่ำก้อนเนื้อเยื่อชีวิต
ท่ามความหวั่นวิตก อกระทึก
ดาวประกายพรึกประกาศิต
ปรุงระยับประดับประจำทิศ
เนรมิตแสงงามอยู่วามแวว
สิ้นเสียงสั่นระทึก ณ ดึกนั้น
เงาหนึ่งพลันหายลับกับตึกแถว
มหกรรมทัพดาวยังพราวแพรว
ทอดก่อบันไดแก้วกลางเมฆา
เหลือร่องรอยสังหารการต่อสู้
กับหนึ่งผู้ล้มตายปริศนา
หลักฐานคลี่คลายอยู่ปลายฟ้า
ใต้เงื่อนงำราตรี แห่งกลียุค
ทันทีที่ริ้วทองแยงส่องหล้า
ประกายเก็จน้ำฟ้ามาปลอบปลุก
ปลิดรอยด่างดวงดำเคยลามรุก
ดาวพระศุกร์รุ่งสางเริ่มจางไป
......
.. ขณะราตรีสีนิลอีกถิ่นโพ้น
ร่างหนึ่งโดนมืออธรรมขย้ำใส่
คลื่นดาวเคลื่อนเยือนเติมเจิมฟ้าไกล
พฤกษาไหววูบเหวี่ยง..กลบเสียงนั้น.
แก้ไขโพสต์โดยผู้ดูแลระบบ
|
|
|
|
|
| 01 สิงหาคม 2009, 12:13:AM |
มารเงา
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 45
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 128
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 01 สิงหาคม 2009, 12:13:AM » |
ชุมชน
|
เสียงกระซิบจากรัตติกาล
อัสดงลงลับดับขอบฟ้า
หมู่เมฆาเคลื่อนคล้อยค่อยบังแสง
ลมลัดเลาะโลดเล่นเริ่มรุนแรง
มวลแมลงเร่าร้องระเริงใจ
ฟ้ามืดลงคงขาดแสงอาทิตย์
ฟ้ามืดมิดหม่นหมอง บ่ สดใส
รัตติกาลเคลื่อนคล้อยเข้าว่องไว
พาหัวใจให้เหงาเศร้าระทม
ลมล่องลอยในคืนเงียบสงัด
ลมโพยพัดขับเสียงเรียงขื่นขม
รู้รับได้จากกระซิบของสายลม
ที่พัดพรมข่มจิตให้เจ็บใจ
ลมหยุดแล้วลมเอยลมหยุดแล้ว
ก็ไม่แคล้วยินเสียงสำเนียงใส
พริ้งไพเราะเพราะเพริศบรรเจิดใจ
ได้ยินไหมเสียงกระซิบรัตติกาล
ช่วงนี้การบ้านเยอะมาก มาร่วมแจมได้ไม่บ่อยนะขอรับ |
|
|
|
| 03 สิงหาคม 2009, 01:51:PM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 03 สิงหาคม 2009, 01:51:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อหมู่ดาวรายดวงแต้มห้วงฟ้า
ตะวันลาเลื่อนลับดับดวงสูญ
ราตรีห่มพรมหล้าด้วยอาดูร
ทวีคูณเหงาเงียบและเยียบเย็น
ระวังไพรแทรกพงให้หลงหวาด
อสนีบาตวาดสายชายฟ้าเห็น
เสียงฉีกเนื้อขบฟัดกัดสัตว์เป็น
ซ่อนขุกเข็ญจากสายตายามราตรี
จึงความกลัวจับใจอยู่จดจ่อ
เหมือนรินลมรดคออยู่ทุกที่
ภาวนารักษาตนพ้นคืนนี้
รอสุรีย์คืนนภากระวนกระวาย...
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
| 03 สิงหาคม 2009, 02:35:PM |
|
ปาระ
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 03 สิงหาคม 2009, 02:35:PM » |
ชุมชน
|
สุริยันอัสดงล่วงลงแล้ว
เมฆาแผ่วมืดฟ้าหนาใจหาย
ดวงจันทราเคียงหมู่ดาวเข้าเรียงราย
เป็นประกายแสงสว่างกระจ่างทรวง
นั่งหนาวกายอาลัยรักขาดเพียงคู่
ยังไม่รู้จะมีไหนคนมาหวง
นอนคนเดียวเปลี่ยวกายขาดคู่ควง
อยากจะห่วยใยรักใครสักที
นั่งมองดาวพราวแสงราตรีอุ่น
มิเคยคุ้นรักร้อนอ้อนวิถี
อยากจะมีคู่รักอุ่นกลุ่นฤดี
ในยามนี้หนาวใจนักรักร้างกาย
|
|
|
|
| 08 สิงหาคม 2009, 09:44:PM |
|
|
|
| 09 สิงหาคม 2009, 09:19:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 09 สิงหาคม 2009, 09:19:PM » |
ชุมชน
|
รัตติกาลแต่ละวารยากผ่านพ้น
เพ้อทุกข์ทนหม่นไหม้เศร้าใจเหลือ
เงินไม่พอต่อเน็ตไวเข้าในเครือ
ทนกัดก้อนกินเกลือเพื่อแต่งกลอน
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 20 มีนาคม 2010, 03:15:AM |
|
สุวรรณ
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 20 มีนาคม 2010, 03:15:AM » |
ชุมชน
|
ร้อยกลอนกานท์ผ่านคืนที่ตื่นอยู่
จากดนูผู้หนึ่งถึงบุหลัน
นับเวลาเลยล่วงช่วงคืนวัน
ยามราตรีนี้นั้นใยจันทร์เลือน
ฤาข้างขึ้นเพียงนิดเลยฤทธิ์น้อย
แสงจึงพลอยเร้นหายยามคล้อยเคลื่อน
ลิบๆหรี่ ลี้ไกลอยู่ไหนเดือน
เชิญเป็นเพื่อนเถิดหนายามราตรี
โน่น...ม่านหมอก หยอกเย้าในราวพฤกษ์
นั่น...ผลึก น้ำค้างที่พร่างสี
นี่สายลมพรมร่ายในราตรี
แล้วก็โน่นพงพีที่คุ้นเคย
รวมกันเฉกภาพเขียนในห้วงภพ
ที่สงบในยามดึกหนอใจเอ๋ย
เชิญสิขวัญเชิญเถิดเชิญชมเชย
ก่อนจะเลยล่วงพ้นสู่ทิวา |
|
|
|
|
| 09 พฤษภาคม 2010, 04:57:AM |
|
สุวรรณ
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 09 พฤษภาคม 2010, 04:57:AM » |
ชุมชน
|
และชะโลมรอยทิพย์ทุกหีบห้อง
ให้หอมหวลประคองทุกท้องที่
ดาระดาษวิลาสล้วนแต่สิ่งดี
รดชีวีให้พร่างกระจ่างมาน |
|
|
|
|
| 09 พฤษภาคม 2010, 04:37:PM |
คนไร้ค่า
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 23
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 201
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 09 พฤษภาคม 2010, 04:37:PM » |
ชุมชน
|
เสียงกระซิบแผ่วผิวมาตามลม
กลิ่นลั่นทมหอมหวลชวนหลงใหล
รัตติกาลมิตรสนิทที่รู้ใจ
แสนสดใสยามอยู่เคียงรัตติกาล
นั่งมองฟ้าจันทราแสนสดสวย
ดาวก็ด้วยสุกสกาวทุกวันวาน
อยู่ข้างเคียงเป็นมิตรมิหักหาญ
แสนสำราญได้เคียงเธอรัตติกาล
|
|
|
|
| 25 พฤษภาคม 2011, 11:30:PM |
|
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 25 พฤษภาคม 2011, 11:30:PM » |
ชุมชน
|
นักฝัน.. กับดาริกา
สิ้นแสงจากห้วงหาวของดาวหนึ่ง
นักฝันซึ่งมองเหม่อก็เพ้อหา
รินเมรัยฉลองค่ำต่างน้ำตา
ใต้คอนกรีตชายคา.. บอกลาดาว
เจ้าโคจรจักรวาลเนิ่นนานนัก
บนห้วงจักรภพ ยะเยือกหนาว
ผ่านสมรภูมิสุมเรื่องราว
วีรกรรมเกินกล่าว.. สดุดี
สำหรับข้า..
จักดับฝันพร้อมดารารัศมี
พำนักจิตล้าอ่อนจรลี
ขอลาเจ้าตรงนี้.. นิจกาล.
ข้าเหนื่อยล้ากว่าเจ้าดาวรุจี
ไร้คำเขียนกวี.. นิจกาล.
แก้ไขโพสต์โดยผู้ดูแลระบบ |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เกล็ดนาคา, รัตติกาล, บ้านกลอนไทย, jatanin, ไพร พนาวัลย์, แป้งน้ำ, เฮยอิง, ดาว อาชาไนย, จอมขวัญ, victoria's secret, สุวรรณ
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 พฤษภาคม 2011, 10:37:AM |
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2011, 12:50:PM |
จอมขวัญ
LV3 นักเลงกลอนประจำซอย.
คะแนนกลอนของผู้นี้ 6
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 26
~คนเห็นคนเป็นคน นั่นแหล่ะคน~
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2011, 12:50:PM » |
ชุมชน
|
แสงหิ่งห้อยลอยวับ ประดับถิ่น
ดาวโบยบินเรียงรายกระจายสาน
จันทร์ดวงเดิมยิ้มเด่น เช่นคืนวาน
ลมพลิ้วผ่านหนาวอุ่น ละมุนมัย
รัตติกาล...เคลื่อนคล้อย ล่องลอยลับ
นภาดับดาวซ่อน ลมอ่อนไหว
จันทร์รุกเร่งแกล้งหนี หลีกลี้ไกล
เหลือร่างไร้ ดวงจิต เฝ้าพิศครวญ  ในอาณาจักรสังคมใหญ่ เธออาจเปรียบ'เส้นใย'ในผ้าม่าน เป็นหิ่งห้อยในยามราตรีกาล ที่ใครใครมองผ่านแล้วเลยไป emo_55เพราะเธอคือ'อาณาจักร'ของฉัน เธอนั้นคือ'เส้นเลือดใหญ่' เป็นออกซิเจนที่เวียนไหล ค่อยหล่อเลี้ยง'หัวใจ'ไปตราบกาล. ~จอมขวัญ~    |
ผู้มีศีล ''จะไปไหน''ในแหล่งหล้า
''ย่อมสง่าในสังคม'' ข่มเกรงขาม
ทั้ง''กล้าหาญ''ชาญฉลาดปราดเปรื่องนาม
ไม่ครั่นคร้ามคราเข้าไปในสังคม...
|
|
|
|
