เมื่อจะปลูกดอกไม้ที่ในสวน
ต้องพรวนดินให้ร่วนก่อนขุดหลุม
หยอดเมล็ดพันธุ์น้อยเอาดินคลุม
รดน้ำให้ดินชุ่มรอเวลา
ตะวันเบิกจากฟ้าเพลาหนึ่ง
จากน้ำหยดหยดถึงจนเติบกล้า
เป็นต้นน้อยเขียวใสในสายตา
เอาน้ำพรมจนกว่าจะแข็งแรง
ถ้าแดดร้อนกันแดดให้ด้วยใจรัก
ต้องปกปักประคับประคองให้คล่องแข็ง
กันหนอนมดทั้งรากใบไร้แมลง
จนต้นแกร่งใบงามทุกยามไป
จะปรับดอกปรุงใบอย่างไรหนอ
จึงจะก่อเกิดฝันสายพันธ์ใหม่
จะบำรุงสรรค์สร้างเจ้าอย่างไร
จึงจะงามดอกใบดังใจคิด
ฤาจะต่อกิ่งดอกให้ออกแปลก
ฤาจะแยกต้นใหม่ให้ต่างจริต
ฤาจะปนของนอกดอกน้อยนิด
ฤาจะเปลี่ยนสีเปลี่ยนคิดเปลี่ยนทิศทาง
อยู่ที่คนปลูกจักรักเท่าไร
จะทุ่มให้ฤาว่าจะทิ้งขว้าง
กว่าจะผลิกลีบเจ้าแสนเบาบาง
อยู่ที่มือผู้สร้างผู้ปลูกรัก
รักในคำรักในคิดอุทิศให้
รักจะเขียนอย่างไรให้แน่นหนัก
รักจะฝึกอดทนจนเหลือนัก
ย่อมหนทางย่อมทอถักด้วยอักษรา
จนวันหนึ่งดอกไม้ใหม่จะใสสวย
จนวันหนึ่งจะอิ่มด้วยฝันฟันฝ่า
จนวันหนึ่งดอกไม้บานซ่านชีวา
เต็มสวนกล้าเติมสวนหวังเต็มสังคม
ชมัยภร แสงกระจ่าง
นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๒
... หนูได้เข้าอบรมนักเขียนกับท่านน่ะเจ้าค่ะ...
หนูแต่งกลอนไปให้ท่านติชมด้วยนะ ^^ ...
โดยส่วนตัวแล้วชื่นชอบการใช้ภาษาของคุณชมัยภร
เอากลอนมาลงให้อ่านก็เลยดีใจมาก
เสียดายที่มีพิมพ์ผิดอยู่เป็นบางแห่ง
ทำให้กลอนซึ่งมีคำจำกัดอยู่แล้วบกพร่องไปบ้าง
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านอยู่ดีค่ะ
