ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...หากฟ้ากั้น ให้อ้ายนั้น ต้องไกลห่าง
สู่เส้นทาง ที่ก้าวเดิน หวังสุขี
หากอยู่ไกล ใต้หล้า ในปฐพี
ขอให้ใจพี่มั่นคง  ดั่งภูผา พญาไพร
...ถึงอยู่ห่าง ฟ้าบ่กั้น ความคึดฮอด
ฝากลมกอด แนบอิง ชิดสมัย
ขอมั่นคง ดั่งภูผา ณ ฤทัย
อย่าสั่นไหว ยามต้องลม หรือฝนโปรย
...มองดูจันทร์ ให้คึดฮอด อ้ายหลาย-หลาย
ให้ภูผา ทลาย อย่าขวางกั้น
ส่งความคึดฮอด ลอดผ่าน แสงเงาจันทร์
ฟ้าบ่กั้น คึดฮอดอ้าย ใต้จันทรา
...ถึงอยู่ไกล ฟ้าบ่กั้น ใจเฮาสอง
ให้ได้ครอง ฮักคู่ ร่วมเคียงฝัน
ณ วันนี้ เฮามิอาจ อยู่ใกล้กัน
ฟ้าบ่กั้น ใจเฮานั้น ได้อยู่เคียง...

[สายใย]

ฟ้าบ่กั้น กันกัก รักไว้ได้
เพียงสองใจ ใกล้ชิด สนิทสนม
ขอบฟ้ากว้าง ขวางไว้ ไม่ภิรมย์
ยังสุขสม ใจได้ ในฝันเรา

แม้นเราสอง มีรัก ที่หนักแน่น
ไกลกันแสน ไกลเพียงใด ไม่มีเหงา
เธอจงรอ ทอฝัน วันแนบเนา
อย่าโศกเศร้า ฟ้าบ่กั้น สัมพันธ์ใจ

[อัลิปรียา]

   บนทางกว้างไกล  จากไปแต่เจ๊า   เป๋นยังแสนเศร้า ใจแต๊หนักหนา
บ่ได้เจอแล้ว    แก้วเปื้อนขวัญข้า   เหมือนกับนภา  ขวางกั้น
ฟ้าจะใหญ่หลวง   บ่หน่วงใจมั่น  กึดเติงตึงวัน  เปื้อนฮัก
ฟ้าจะกว้างใหญ่   ใจ๋บ่คึกคัก  หวังไว้สักวัน  ได้ปิ๊กคืนหา...

[ปางสีฝุ่น]

   บนทางกว้างไกล  จากไปแต่เจ๊า   เป๋นยังแสนเศร้า ใจแต๊หนักหนา
บ่ได้เจอแล้ว    แก้วเปื้อนขวัญข้า   เหมือนกับนภา  ขวางกั้น
ฟ้าจะใหญ่หลวง   บ่หน่วงใจมั่น  กึดเติงตึงวัน  เปื้อนฮัก
ฟ้าจะกว้างใหญ่   ใจ๋บ่คึกคัก  หวังไว้สักวัน  ได้ปิ๊กคืนหา...

ชอบมากครับ..บทนี้  ..เหมือน.ค๊าว 

บ่าได๋ฟังค๊าว เมินล่ะ แฮ่มเตื้อ จ๊อยซอหื้อฟังสักกำเน้ออ

[ปางสีฝุ่น]

ฟ้าบ่กั้น..ฝันบ่กล้า..เวลานี้
กลัวหมองศรี..มีสอง..ต้องหม่นเฉา
กลัวรักหนาว..ร้าวหนัก..ในรักเรา
กลัวใจเฝ้า..เจ้าใฝ่..มีไฟรุม

[สายชล]

กึ๊ดเติงหา เหลือเกิน ในวันนี้
หลังจากที่ เธอจากไป แสนไกลห่าง
อยู่ในใจ ความผูกพัน ยังบ่จาง
ถึงหนทาง กาลเวลา มากีดกัน

อยากเอิ้นบอก ฮื้ออู้ ไกลแค่ไหน
กระแสใจ กึ๊ดเติงหา ฟ้าบ่กั้น
ถึงตัวห่าง แต่ใจ ใกล้ชิดกัน
คอยเธอมา เอิ้นขวัญ วันเฮาเจอ

....................... .....................

[ดิษฐา]

ฟ้าแค่นี้ มิอาจกั้น ใจเราได้
ความคิดถึงมีพลังมากมาย เกินกว่าฟ้า
ผ่านหัวใจ วิ่งฝ่าไป เร็วว่า กาลเวลา
ผ่านม่านฟ้า ผ่านตะวัน นำสู่ใจ

[จะไม่เด็ด]

เมฆสีหมอกระลอกเขยื้อนเยือนแนวป่า
ม่านปิดหน้าแถวทิวภูฤดูวสันต์
ช่างลางเลือนข้างเถื่อนไพรไร้ตะวัน
ข้ามเขตนั้นสันสายนทีสีทันดร

ส่งสายใจไหลลมพรมละล่อง
สู่ขวัญจองประคองใจไกลสิงขร
ข้ามฟากฟ้านภาค้ำทิฆัมพร
เพ่งทินกรฟ้อนฟื้นคืนแสงเรือง

บากบ่ายหน้าลิ่วลงตรงหว่างตึก
ที่อึกทึกครึกโครมโหมฟุ้งเฟื่อง
ยลโฉมปรางค์ช่างผ่องเพ็ญเด่นดาวเมือง
หันชำเลืองมองตัวเรา...แสนเศร้าใจ..

...อิอิ...แบบว่าไม่รู้จะเข้ากับชื่อกลอนเป่าไม่รู้

[ตะวันฉาย]

....ฟ้าบ่กั้นถ้าใจเราเป็นคู่ฝัน
ฟ้าบ่กั้นถ้าใจนั้นเป็นคู่สอง
ฟ้าบ่กั้นหากสองเราเป็นคู่ครอง
ฟ้ามิอาจกั้นเราสองหากใจเป็นหนึ่งเดียว.....