ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[bourana]

แปลกใจ..
ว่าทำไมตัวเองร้องไห้มากมายขนาดนี้
เหมือนจะไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเสียที
ไม่รู้ที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร

หรือว่าเป็นเพราะเหงา..
อยากให้เธอเข้ามาอยู่ใกล้-ใกล้
คอยดูแลหัวใจ
มอบความใส่ใจให้กัน

หรือเป็นเพราะหัวใจ..
หวังจะได้เป็นเจ้าของหัวใจเธอนั้น
แต่ในเมื่อเธอไม่เคยรักกัน
ความผิดหวังจริงทำให้ต้องรินหลั่งน้ำตา

หรือว่าเป็นเพราะใจ..
อ่อนแอเกินไปจึงโหยหา
แล้วก็ต้องพบว่า
ไม่เคยมีค่าเพียงพอที่จะได้เธอมาคู่เคียง

หัวใจมันเหมือนกำลังจะค่อย-ค่อยแตกสลาย
ค่อย-ค่อยมลาย..ปริแยกออกไปเป็นเสี่ยง-เสี่ยง
เจ็บแปลบที่หัวใจ..ทุกทีที่คิดว่าเธอมีใครคู่เคียง
จนไม่อาจจะเลี่ยงหลบการรินไหลของน้ำตา

สุดท้ายก็ยังอยากได้เธอมาเป็นคนของใจ
โหยหาอาลัยจนอ่อนล้า
รักของฉันมาพร้อมกับน้ำตา
และหลั่งรินเนิ่นนานจนน่าแปลกใจ

ทุกบทกลอน..
เขียนไปในตอนที่น้ำตารินไหล
แต่เธอก็คงไม่เข้าใจ
ว่าทำไมฉันถึงยังต้องมีน้ำตา

ความผิดคงเกิดจากฉัน
ทำไม่ยอมจดจำว่าตัวเองมันช่างไร้ค่า
สมควรแล้วที่ต้องมีน้ำตา
เพราะไม่มีค่าคู่ควรพอสำหรับเธอ

[จีราวัฒน์]

ร้องไห้...
กลับความเสียใจ..และความผิดหวัง
หัวใจอ่อนแอ..ไร้ซึ่งพลัง
เหลือเพียงความ..อ้างว้าง...กลางฝนพลำ

เช็ดน้ำตา....
แล้วปลอบใจตัวเอง..ว่าอย่าถลำ
เจ็บพอแล้ว(หัว)ใจ..ที่เชื่อในน้ำคำ
จนต้องช้ำ...ร้ำไห้..เพราะใจเรา

[น้ำหวาน]

เมื่อความรักถึงจุดต่าง
เมื่อทางระหว่างเธอกับฉัน
เมื่อคนที่รักกับมองข้ามความผูกพัน
เมื่อความห่วงใยของฉันกับไม่มีค่าอะไร

เมื่อรักถึงตอบอวสาร
เมื่อเธอไม่ต้องการรักใคร่
เมื่อฉันไม่เหลือค่าให้เธอสนใจ
เเละเมื่อไม่มีที่ไป..สุดท้ายก็นั่งร้องไห้ลำพัง

[ตะวันฉาย]

...ร้องไห้เถิด หากถึงวัน อันอ่อนล้า
ร้องเถิดหนา ปล่อยน้ำตา ให้รินไหล
ร้องเถิดหนา หากวันนี้  เขาไม่เหลือ แล้วเยื่อใย
ปล่อยน้ำใส ออกจากตา พาคร่ำครวญ
...ถึงร้องไห้ ใช่อ่อนแอ ในวันนี้
ระบายที่ ความอัดอั้น ในรักนั้น
ถึงร้องไห้ ใช่ว่าพ่าย ยอมแพ้มัน
ด้วยใจฉัน นั้นยังแกร่ง เข้มแข็งพอ
...ขอร้องไห้ ครั้งนี้ ครั้งสุดท้าย
ได้ระบาย ความโศกเศร้า ที่กลัดหนอง
ออกมาจาก นัยน์ตา ให้เจิ่งนอง
ให้เป็นคลอง ธารน้ำตา รักษาใจ...
...ขอให้ฝน ชะล้าง ธารน้ำใส
ที่รินไหล ออกจากตา ให้จางหาย
จากวันนี้ ความเศร้าโศก จะได้คลาย
จะได้กลาย เป็นคนใหม่ แต่ใจเดิม...

[ปางสีฝุ่น]

ร้องไห้..เถอะ.ที่รัก
มาตั้งหลักตรงนี้ดีกว่าไหม
ร้องไห้เถิดร้องไห้ต่อจนพอใจ
จนกว่า.หัวหอม..หลอมละลายไปกับมือ

[╰☆╮สุดสายป่าน มะขามเปียก♡ﾟﾟ･｡εїз]

หมดแล้วน้ำตาจากดวงตานี้

แห้งเหือดอีกที...และจะไม่มีวันที่จะร้องไห้

เพราะน้ำตาไหลเวียนวนอยู่ในใจ

ไม่ต้องมีใครมาคอยซับและปลอบโยน

...

ขออยู่ตรงนี้อีกสักพัก

รู้สึกว่าหัวใจมันหักดุจดังต้นไม้โค่น

ถูกเหยียบย่ำซ้ำลงไปดังเหยียบโคลน

แววตาที่อ่อนโยน...ไม่ช่วยอะไร

...

นั่งคนเดียวขอคิดไปเรื่อยเปื่อย

นั่งเรื่อยเรื่อยปล่อยให้น้ำตาไหล

ในดวงตาแห้งสนิท...แต่ร้องไห้อยู่ในใจ

ก็แค่อยากเก็บน้ำตานี้ไว้...เอาไว้ร้องไห้ตอนเราจะมีวันที่ยินดี

...

อยากร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง

อยากถูกตรึงด้วยความรักความสุขี ...

ร้องไห้ในใจ ... ดังดัง ... อีกสักที

ก่อนปาดน้ำตานี้...พร้อมแผลที่อยู่ในใจ

...

รอให้แผลเริ่มเข้าที่ตกสะเก็ด

รอให้เสร็จคงจะมีวันสดใส

คงจะมีวันที่เรามีใคร ...

ที่ไม่ทำให้ช้ำใจ ... ไม่ทำให้...เราต้องปาดน้ำตา

...



เรื่องของเรา ... จบของจริงแล้วนะ

น้ำตาของฉันมีค่า...ฉันจะเก็บเอาไว้ร้องไห้ในวันยินดี ..

วันนั้นมันจะมาถึง  ฉันเชื่ออย่างนั้นจริงๆ ...

[ฟาติมะห์]

ร้องไห้ให้กับคนที่ไม่เคยเห็นค่า
มีน้ำตาให้กับคนที่ไม่เคยใส่ใจ
ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีประโยชน์ตรงไหน
ไม่รู้ทำไมฉันถึงยังต้องเสียน้ำตา

รักเขาในขณะที่เขาไม่เคยรัก
ทุกข์หนักเอาแต่ร้องโหยหา
ในขณะที่เขาไม่เคยแม้แต่ชายตา
ก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่าช่างไร้ค่าไม่คู่ควร

[จีราวัฒน์]

ร้องไห้  พร้อมหัวใจ  ที่ร้าวไหว
แตกลงไป  กลายเป็นดิน  สิ้นอักษรา
ฝากบทกลอน  สอนใจ  ให้รู้ว่า
เพียงน้ำตา  เท่านั้น  ที่มั่นคง

รักแรกแย้ม  เบ่งบาน  สะพรางพร่าว
นานกลับเป็น  เพียงเงา  เฝ้าโหยหา
รักสิ่งใด  ไม่เท่า  เหล้าสุรา
โอ้ดาวจ๋า  ข้าขอเมา  อีกสักคืน

รักจบไป  แต่ใจ  ยังไม่จบ
ไม่อาจลบ  ความทรงจำ  ช้ำใจฝืน
อกหักครานี้   สอนรู้ว่า  รักจริงจัง  ไม่ยั่งยืน
เมาทุกคืน  ฝืนความเหงา  ด้วยเหล้า...ทุกครา

[lung]

สาส์นรักฉบับล่า

http://www.geocities.com/hongmuen017/TunTongJai-01-05-SanRukHaBubLa.html


สาส์นสวาทที่ฉันบังอาจ ขีดเขียน
ต้อง จุดเทียน เขียน บนลังไม้ฉำฉา
ฉันนั่งขีดเขียน น้ำตาเทียน มันย้อยลงมา
หรือมัน คิดว่า ฉันหลั่งน้ำตามาถึงดวงใจ

..สีน้ำหมึกที่ฉันผนึก อักษร
พร่า บางตอน เห็น เธอจะต้องสงสัย
เขียนด้วยสีแดง แม้นเธอแคลง ว่าเขียนทำไม
ฉันขอ บอกให้ สีเลือดจากใจ ฉันจารึกมา

ฉันเป็นผู้ชายร้องไห้ทำไมร้องให้เสียเกียรติ
คนเขาจะเหยียดว่าเป็นผู้ชายเจ้าน้ำตา
ถึงหากจะร้องก็คงร้องไห้ในอุรา
ไม่ยอมให้มีน้ำตา ตกลงมาเหมือนเทียนร้องไห้

สายสวาทเรานั้นต้องขาด จากกัน
ไม่ มีวัน พบกันอีกแล้วรู้ไหม
เหมือนเส้นขนาน ฟ้าบันดาล ให้รักแรมไกล
ฉันทนหมองไหม้ ขมขื่นดวงใจ ก็เพราะฉันจน

[สายใย]

เขียนจดหมาย ในห้อง แอบร้องไห้
สาน์สจากใจ เจ็บหนัก หลงรักเขา
โดนสลัด ตัดสวาท บาดใจเรา
เขียนลาเจ้า เราจน ทนช้ำใจ

ขอให้เธอ ไปดี เถิดที่รัก
พี่ต่ำศักดิ์ ชาตินี้ พี่ยอมได้
จงพบสุข กับเขา อย่าเศร้าไป
หมึกที่ใช้ สีแดงเผือด เลือดพี่จาร

[ดิษฐา]

ใจเหงา
ซึมเศร้า..จิตใจอ่อนไหว
จมทุกข์...หดหู่..ไม่พบปะผู้ใด
ปิดตัวเอง ปิดใจ เย็นชา

เหมือนคนโรคจิต
นั่งใช้ความคิด ร้อยเรียงความเหว่ว้า
แม้ต้องการใครสักคนช่วยปัดเป่า ช่วยเยี่ยวยา
แต่ยังทำใจให้ลบเลือนภาพบาดตา ไม่ได้เลย

สุดท้ายทำได้แค่นี้
อยู่กับตัวเอง และน้ำตาที่มี..รินไหล
แม้ไม่ได้ช่วยให้ ความทุกข์ หมดจากใจ
แต่คงดีกว่าเก็บความเศร้าใจ ไว้ลำพัง

[Kotchanan]

. . น้ำ ต า . .
ลืมไปแล้วล่ะว่า เค็มแค่ไหน
ร้องไห้จนหมด ไม่เหลือสักหยดยามท้อใจ
ก้ า ว ต่ อ ไ ป ก็ ย า ก เ ต็ ม ที



. . ห ลั บ ต า . .
เพื่อลืมความปวดปร่า.. ทำได้แค่นี้
ล้าเสียจนหาหนทางไปไม่เคยมี
ย่ำวนอยู่กับที่.. คิ ด ถึ ง แ ต่ ล ะ ที แ ท บ ข า ด ใ จ.


 

[ดิษฐา]

. . น้ำ ต า . .
ลืมไปแล้วล่ะว่า เค็มแค่ไหน
ร้องไห้จนหมด ไม่เหลือสักหยดยามท้อใจ
ก้ า ว ต่ อ ไ ป ก็ ย า ก เ ต็ ม ที



. . ห ลั บ ต า . .
เพื่อลืมความปวดปร่า.. ทำได้แค่นี้
ล้าเสียจนหาหนทางไปไม่เคยมี
ย่ำวนอยู่กับที่.. คิ ด ถึ ง แ ต่ ล ะ ที แ ท บ ข า ด ใ จ.


 

เออ!!!  บัวจ้า.....เสียใจมาก จนชิมน้ำตาเล่นซะแล้ว

[Kotchanan]

เออ!!!  บัวจ้า.....เสียใจมาก จนชิมน้ำตาเล่นซะแล้ว

ประมาณว่าชอบรสชาติของความเค็ม
จะได้มาเติมเต็มนิสัย
กลัวว่าจะจืดชืดเกินไป
แหม.. ประหยัดค่าน้ำได้หลายตังค์.

** ทักทายจ้า.. อุ้ม..

[bourana]

น้ำตาไหล..
สุดท้ายก็ตระหนักว่าเป็นได้แค่คนไร้ค่า
หัวใจปวดปร่า..
เลยต้องยอมปล่อยให้น้ำตาหลั่งไหล

คำพูดที่เธอบอกกัน..
สุดท้ายเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้นฉันเข้าใจ
เพราะรับรู้ว่าตัวเองไม่ได้มีค่าอะไร
น้ำตาก็เลยไหลอย่างอ่อนแรง

[สายใย]

ร้องไห้
ก็อาจช่วยให้สบายใจได้บ้าง
แต่ความหมองหม่น ที่ระคนกับความอ้างว้าง
ก็ไม่ได้จืดจางร้างจากใจ

น้ำตา
ในบางเวลาก็ถูกใช้เป็นเงื่อนไข
ให้บางคนตีราคาว่าจะมีค่าสักเท่าใด
แล้วหัวใจที่ใหลหลงก็ยังคงต้องเจ็บเหมือนเดิม