ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แมวเหมียว]

รอน แรมอย่างเดี่ยว แสนเดียวดาย
แรม พักค้าง หาดทรายเป็นเพื่อน
อ้าง ถึงเธอ เชยชม ไม่ลืมเลือน
ว้าง เหว่ว้า ไร้เพื่อน ตรมฤดี

บน ความทุกข์ สุดบรรเทา
ทาง แสนเหงา ไร้จุดหมายนี่
สาย เกินไป สำหรับเธอคนนี้
เหงา เกินกว่าที่ จะคืนดีกัน.........

[ดิษฐา]

ทรุดตัว..พักใจ
หมดแรงก้าวไป..ใจแสนเหงา
นั่งทอดสายตา พรรณากับตัวเองเบาเบา
รอนแรมอ้างว้าง บนทางแสนเหงา เศร้าใจ

ก้มล้มตัวลงนอน
ปลดปล่อยชีวิต ปล่อยใจให้เคลื่อนไหว
ปลดปล่อยน้ำตา มาทักทายกับหัวใจ
เพียงเท่านี้ที่ทำได้..สงสารใจตัวเอง

[สายใย]

รอน รอนเรียมอ่อนล้า       โรยแรง
แรม เร่เสาะแสวง          หนึ่งเจ้า
อ้าง อิงสิ่งสำแดง           รักมั่น   คงเฮย
ว้าง หว่างทางสายเศร้า      โศกร้างลาขวัญ

บน บานทวยเทพไท้        ขอพร
ทาง ที่พาบังอร             ชิดใกล้
สาย ใยอย่าขาดรอน         ลืมพี่         
เหงา หงอยฝากรอยไว้       เหว่ว้าจาบัลย์

[น้ำมนต์]

ฉันไม่รู้จะบอกยังไง
แทนความรู้สึกของใจที่คิดถึง
เพียงไม่เจอหน้าเธอคนนึง
วันเวลาที่เคยซึ้ง...กลับหายไป

ถ้ามีเธอมาอยู่เคียงข้าง
คงไม่รู้สึกอ้างว้างและหวั่นไหว
หากมีพรสักข้อ...จะขออย่างที่ตั้งใจ
ให้วันนี้และตลอดไป...มีเธอ.....

[โรแมนติค]

ภาพสะท้อนจากกระจกเงา
ก็คือฉันคนเก่า...ที่ร้าวไหว
ยังอยู่อย่างเดียวดายไม่มีใคร
บนโลกแห่งความเปล่าไร้...และเงียบงัน

ถึงแม้ว่าจะอ่อนล้า...
ก็ทนอยู่ตลอดมา...อย่างไหวหวั่น
ฉันไม่มีทางเลือกใดในคืนวัน
นอกจากอดทนกับความร้าวรานที่ใจมี

[โรแมนติค]

ทรุดตัวลงกับพื้น
ไม่มีแรงจะลุกยืนแล้วก้าวไปข้างหน้า
อยากปล่อยให้โลกหมุนไปตามเวลา
ไม่อยากรู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

อยากหยุดทุกสิ่งไว้ที่นี่
แม้ว่าความรู้สึกที่มีจะหวั่นไหว
ขอสักครั้ง ให้คนอ้างว้าง ได้พักใจ
เหนื่อยกับทุกสิ่งที่เป็นไปเหลือเกิน

[มะดัน]

รอนแรมอ้างว้างทางสายเปลี่ยว
โดดเดี่ยวเดียวดายสายทางเหงา
อยู่กับตัว กับตน ไม่พ้นเงา
เป็นเพื่อนเราทุกคราวยามเหงาใจ

มีชีวิต  อิสระ แสนปราโมทย์
เป็นสาวโสด  แสนโปรด ใจสดใส
นอนอยู่บน คานทอง ผ่องอำไพ
ไร้ชายใดมาสน...จนชาชิน......

[lung]

รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา
ร้อยฝันวันเศร้า...ใจเราโหยหา
มาช่วยสรรค์สร้าง... อย่าจางจากลา
ซมซานกลับมา...หาเธอคนดี

กลับมาต่อฝัน...ให้กันวันใหม่
ถึงแม้ฝันใคร...จะไร้ศักดิ์ศรี
ไม่เคยเหยียดหยาม...งามทุกกวี
พร้อมยื่นไมตรี...ยินดีผูกพัน

[น้องติ๋ว]

ทำไมต้องเหงา...
แค่ไม่มีเธออยู่ที่เก่า..ที่ตรงนี้
ทำไมต้องคิดถึงทุกที
แค่ได่เห็นรูปคนดี...ที่ให้กัน

ทำไมต้องเหว่ว้า...
แค่ไม่มีเธอคอยสบตา...อย่างวันนั้น
หรือเป็นเพราะเธอเป็นคนเดียวที่สำคัญ
ทุกนาทีในหัวใจฉัน...จึงต้องการเพียงเธอ

[ยอด~]

เหงามากไหมคนดี
รอนแรมราตรีที่เงียบเหงา
อ้างว้างทางใจไม่บางเบา
บนเส้นทางสายเหงา เปล่าเปลี่ยวใจ

ในค่ำคืน ยื่นฝัน มาพันเกี่ยว
ฝากเดือนเสี้ยว ร้อยกรอง ผุดผ่องใส
เป็นสายใย ปลุกปลอบ  มอบความนัย
รักหมดใจ...หายอ้างว้าง..บนทางรอ.....

[โรแมนติค]

นั่งมองสายฝนโรยโปรยตอนเช้า
น้ำค้างพราวเกาะใสบนใบหญ้า
คนรอนแรมอ้างว้าง กลางพนา
ให้รู้สึก เหว่ว้า พาเศร้าใจ

บนเส้นทางสายเหงาที่เปล่าเปลี่ยว
นั่งดายเดียว เสียวซก น้ำตกไหล
เสียงซู่ซ่า จากหน้า ผาสูงไกล
ใจเอ๋ยใจ...เงียบเหงา..ทั้งเช้าเย็น

[Kotchanan]

โดยลำพัง.. บนทางเปลี่ยว

โดยลำพังอ้างว้างบนทางเปลี่ยว
คิดถึงเคียวเกี่ยวข้าว คราวสุกเหลือง
เพลินหยอกดิน หยอกหญ้า.. ดาราเรือง
เหลือเพียงเรื่องความจำ.. ให้ย้ำคิด

ย้ำห้วงความรู้สึก.. ซึ่งลึกนัก
ย้ำคำรัก ฝังฝาก จากดวงจิต
ผละอ้อมกอดกล่อมขวัญอันโศภิต
บินสู่ทิศทางใด.. ไม่รู้เลย.

     ** คิดถึงคุณลุงตรึม.. สบายดีหรือเปล่าคะ?

[Timp]

รอนแรม ยามเดือนร้าง
ยิ่งเลือนราง บนทางฝัน
เหน็บหนาว ร้าวเฝ้าบั่น
ฤทัยเจ็บ ยิ่งเหน็บนาน

มองหา ใครสักคน
ที่อดทน ร่วมทางฝัน
มีไหม ใครข้างกัน
จับมือฉัน ไม่ห่างไป

ประคอง จนสุดทาง
ความอ้างว้าง คงสลาย
ถนน สายเดียวดาย
คงคลับคล้าย เพียงรางเลือน...

[psam]

โดดเดี่ยวอ้างว้าง
บนทางสายเหงา
วันวานมีเรา
เป็นเงาข้างกาย
รอนแรมเวิ้งว้าง
เคว้งคว้างใจสั่น
หนาวเหน็บโรมรัน
ความฝันดับลง
เดียวดายเลือนลาง
บนทางสายเหงา
สูญสิ้นรักเรา
เปลี่ยวเปล่าเอกา

[น้องติ๋ว]

เหม่อมองท้องฟ้ากว้าง
สายตายังเลือนราง...ห่างจุดหมาย
ทนอยู่กับความเหงาอย่างเปล่าดาย
วันคืนช่างโหดร้าย และเงียบงัน

กลัววันพรุ่งนี้...
ความอ้างว้างที่มีจะทำร้ายฉัน
อยากหยุดลมหายใจสักวัน
ไม่อยากรู้ว่า "พรุ่งนี้ฉันจะไม่มีใคร"

[ปลายดินสอ]

[นี่แหละเหงา..นี่คือความจริงที่ได้เจอ]

คงไม่ดี  พอให้  ใครมารัก

เฝ้าอกหัก  รักเหงา  เศร้าสุดแสน

คงไม่ดี  พอให้  ใครเป็นแฟน

ปล่อยอ้อมแขน  เหว่ว้า  มาเดียวดาย




จ น ก ว่ า ฟ้ า จ ะ มี เ ว  ล า . . ล ะ กั น

[น้องติ๋ว]

กี่หนาวกี่ฝนที่ทนล้า
รอคอยบางคนคืนมาจนอ่อนไหว
เขาคงไม่รู้  เขาคงลืมจะใส่ใจ
ใครที่นี่ที่ยังร้องไห้....
                                    อ้างว้างอยู่ทุกลมหายใจ  ทุกวินาที

[tanapok]

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศาล
แต่ความรักของชั้นกว้างกว่า
มากมายกว่าพื้นน้ำ พื้นพสุธา
มากมายยิ่งกว่ายิ่งใด


แล้วความรักของเธอล่ะ
อยากรู้จริง  มีมากแค่ไหน
มีบ้างไหมแค่เสี้ยวหนึ่งของหัวใจ
มีบ้างไหมสักนิดจากใจเธอ



หรือว่ามีแค่เพียงลมปาก
ที่บอกว่ารักเฉย - เฉย
แล้วปล่อยให้เลยตามเลย
เพราะรักเฉย - เฉย ออกจากปาก ใช่จากใจ

[น้องติ๋ว]

ลาก่อนทุกคนที่ มีความรัก
ให้สุขใจยิ่งนัก ภักดิ์ อักษร
ช่างปรุงแต่ง แจงพจน์ ในบทกลอน
ขออวยพร ตอนหลับนั้น จงฝันดี

คิดสิ่งใด จงสมใจ  ปรารถนา
พบความรัก มากค่า สง่าศรี
ขอความสุข ท่วมท้น แด่คนดี
พร รัก สุข  ทุกกวี  มีนิรันดร์ .......


+1 ให้กำลังใจ แต่งกลอนเพราะมากจ้ะ 

[ยอด~]

เหม่อมองท้องฟ้ากว้าง
สายตายังเลือนราง...ห่างจุดหมาย
ทนอยู่กับความเหงาอย่างเปล่าดาย
วันคืนช่างโหดร้าย และเงียบงัน

กลัววันพรุ่งนี้...
ความอ้างว้างที่มีจะทำร้ายฉัน
อยากหยุดลมหายใจสักวัน
ไม่อยากรู้ว่า "พรุ่งนี้ฉันจะไม่มีใคร"

หากน้ำตาของเธอ...ที่รินไหล...
จะลดความเหงาใจของวันนี้
ความอบอุ่น..คืนมา...สักนาที
ขอคนดี  รับไว้  เพราะใจรัก

คิดถึง...รำพึงพร่ำเพ้อ
อ้างว้าง ร้างเธอ เจอศึกหนัก
เหงาเงียบเยียบเย็น..ยังเด่นภักดิ์
หนึ่งคำรัก  รักนี้ มีเพียงเธอ