ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lung]

เหม่อมองรอบกายที่ว่างเปล่า
ทุกย่างก้าว ยังเหงา และหวั่นไหว
ไม่รู้ว่า จุดหมาย คืออะไร
เหลือเพียงตัวเปล่า..และลมหายใจ
                                       จะมีสักคนไหม...เดินร่วมทาง

[ดาวระดา]

เจ้าคงฝันหันหาฟ้า-ดินจด
จึ่งได้บดบากบั่นผกผันผิน
ฤา เจ้าอยากยลยวงสรวงสุรินทร์
เพื่อชมอินทร์กลิ่นไออันไกลโพ้น

เคลื่อนขยับขับขยายปลายความฝัน
ต่อแรงดันหันแดแห่ห้อมโหน
ทะยานย่างทะยานเหยียบเทียบฝันโยน
ให้กระโจนโหนกระจายบนรายทาง

[lung]

อ้างว้างร้างไร้...ใจเริ่มฝ่อ
จะก้าวต่อ หรือหยุด..ไร้จุดหมาย
ไม่มีแม้ คู่เรียง เคียงข้างกาย
รอนแรมไป..ใจเศร้า..เหงารายทาง


 

[แก่นฝัน]

รอนแรมอ้างว้างบนทางสายเหงา
ไม่เหลือแล้วรักเราเฝ้าเคียงคู่
นึกย้อนไปทีไรใจหดหู่
มองดูผู้คนก็ไม่เห็น ไม่เห็นใคร
คือการเดินทาง เส้นทางเปลี่ยว
มีเพียงคนเดียวที่ชิดใกล้
นั่นก็คือเงาตัวเองไม่ใช่ใคร
อยากร้องไห้ดังดังหมดหวังหมดใจ

[lung]

หลานแก่นฝัน มาแบ่งปัน ความรู้สึก
ในส่วนลึก ของลุง เคยหมองไหม้
กำพร้ารัก แต่กำเนิด เกิดกลางไพร
จึงแรมรอน..สันจรไป ใต้ฟ้าเทา

ก็มีเงาแหละหนามาเป็นเพื่อน
ตามคอยเตือน ว่าหยุด เถิดผู้เฒ่า
ส่องกระจก แล้วชะโงก มองดูเงา
ทั้งหนวดเครา ยาวแย่..แก่ชรา...

สวัสดีครับ  หลานแก่นฝัน   วันนี้ลุงลองแต่งแบบเหงาๆ ดูบ้างครับ
ขอบคุณที่มาต่อกลอนเป็นเพื่อนลุงนะครับ

ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ

[จีราวัฒน์]

     มีความเหงา  เป็นเพื่อน   ย้ำเตือนใจ
ถึงคนไกล  คนนั้น  ที่ไกลห่าง
เสียงลมโกรก  มาเผ่าเบา  พัดบาง บาง
รักเริ่มลาง  ลาร้าง  มาแต่ไกล

   เมื่อวันเก่า  เราสอง  ครองรักมั่น
นอนดูดาว  ทุกคืนวัน  ม่านใจใส
มาวันนี้  น้องนาง  กลับเปลี่ยนไป
ปล่อยให้ใจ  ว่างเปล่า  เศร้าเกินทน

   มองดูฟ้า  คืนเก่า  เหมือนเราสอง
ได้แต่มอง  ดวงดารา  พล่ากลางฝน
นี่แหละหนอ  ชีวิต  ของคนจน
ใครจะสน  เหลียวแล  แม้ปลายตา

 ...ขอร่วมแจมด้วยคนนะครับ...

[ฌลา]

รอนแรมอ้างว้าง....
อยู่บนเส้นทาง...สายเหงา...
อยู่อย่างวังเวง...กับตัวเองและเงา
ชีวิตว่างเปล่า...ไร้เรื่องราวใดใด

หลายคนผ่านมา
แต่ไม่นานก็ร้างลา...หลบหาย
อยู่เพียงลำพัง...กับความผิดหวังเดียวดาย
ปวดร้าวทั้งหัวใจ...เมื่อข้างกายไร้ผู้คน

อยากรู้ว่าเพราะอะไร
แต่ไม่เคยหาได้....สักเหตุผล
ทำได้แค่อ้างว้าง...อยู่บนทางวกวน
จะมีไหมนะสักคน...พาฉันหลุดพ้น...ความเดียวดาย

[กอบรัก]

ฉันนั่งเงียบเงียบ....อยู่ตรงนี้
มองสรรพสิ่งที่มีด้วยใจอ้างว้าง
ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่บนหนทาง
แต่ฉันกลับรู้สึกเคว้งคว้างเดียวดาย

อะไรมากมายรอบรอบตัว
กลับทำหัวใจพร่ามัวแทบร้องไห้
ปวดร้าวลำพัง...ได้แต่เฝ้าหวังจะพบใคร
ที่รักและห่วงใย..เปลี่ยนชีวิตฉันให้สดใสกว่าที่เป็น

[lung]

ภายใต้...ค่ำคืนที่เดียวดาย
บนทางสายเหงาที่ยาวเหยียด
เฒ่าชรา งกเงิ่น เดินหน้าเครียด
มีแต่คนรังเกียจไม่อยากมอง

รอนแรมอ้างว้างบนทางเหงา
เปลี่ยวเปล่าผู้เฒ่าใจเศร้าหมอง
สะพายย่าม ข้ามเหยียบ..เรียบชายคลอง
เก็บผักกอง อาบน้ำควาย อยู่ปลายนา

ทั้งเหงื่อไคล ไหลเขรอะ ดูเปรอะเปื้อน
คราบเค็มเกลื่อน เกลือขาว...พราวเสื้อผ้า
เหม็นสาปโคลน กลิ่นควาย...หลายเพลา
คนเดินผ่านไปมา...พากันเมิน

ต่างกันกับ คนกรุง ฟุ้งกลิ่นหอม
คนรุมล้อม รื่นรมย์ ชมสรรเสริญ
อุ้มหมาขาว พราวเสน่ห์ เก๋เหลือเกิน
หมายังเมิน คล้ายเห็นผี..มีเห่าหอน.....   

[จีราวัฒน์]

    โอ้คุณลุง  ผู้เฒ่า  หนวดเคราหนา
เดินไปมา  บนถนน  คนเหยียดหยาม
เดินไปไหน  มาไหน  มีแต่คนประนาม
บ้างต่ำทราม  ชั่วช้า  เวลายังเมิน

     ถึงจะมีกลิ่นโคลน...สาบควาย
แต่ก็เปน  ผู้ชายที่   ผมสรรเสริญ
เป็นผู้เฒ่า  ต่อบทกลอน  อย่างเพลิดเพลิน
ขอดำเนิน  ตามรอยลุง  ผู้ปรีชาฯ 
 

     

[lung]

เสื้อยับผมยาวรองเท้าขาด
หนวดดกดูประหลาดคล้ายคนบ้า
เคราขาวสยายคล้ายคนชรา
นั่งยิ้มถือกีต้าร์ ริมท่าน้ำ

มีอดีตปากเปล่งบทเพลงใหม่
แววตาสุกใสช่างเย็นฉ่ำ
พ่นลมหายใจเป็นถ้อยคำ
ดื่มด่ำคีตรสบทกวี

จีราวัฒน์ กังวานเชื่อมธารเสียง
คู่เคียงบุปผชาติบาทวิถี
ถ้อยคำเคล้าปนเสียงดนตรี
แผ่ม่านรัศมี....แสนดีงาม

(ขอบคุณหลาน ที่ชื่นชมลุง  ลุงก็ชอบผลงาน ของหลานเช่นกันครับ)

[จีราวัฒน์]

     ผมนี้  เป็นเพียงเด็ก -ด้ยค่าต่ำ
เกรินลำนำ  ฮำบทกลอน  วอนลมหนาว
ฝากความรัก  ความคิดถึง  สุดอาทรณ์
เป็นบทกลอน  วอนฟ้า  ช่วยส่งที

   ถึงคุงลุง  หลังตุง  ถือถุงย่าม
เดินงุ่มง่าม  ตามคลันคลอง   สองเท้า(ดำ)ปี๋
กว่าจะถึง  บ้านกลางทุ่ง  ก็ค่ำพอดี
ต้องปูเสื่อ  ปูสลี  ไว้พักนอน

   คุณลุงครับ  คืนนี้  ฟ้าสลัว
อย่าเมามัว  แต่ฮำเพลง  เกรงคำสอน
จงเอนกาย  เอนใจ  มาลงนอน
วอนฟ้าป้อน  ความคิดถึง  ส่งถึง(ลุง)ที

    (ผมชอบกลอนคุณลุงนะครับ  เพราะดี อ่านทีไร เห็นภาพทุกทีเลยครับ)
 

[lung]

ผมนี้ เป็น เด็กน้อย ด้อยค่าต่ำ
เกริ่นลำนำ  ฮำบทกลอน  วอนลม  หนาว
ฝากความรัก  ความคิดถึง  ฝากดวง ดาว
ฝากเมฆขาว  กลอนซึ้งสวย  ช่วยส่งที

 ถึงคุงลุง  หลังตุง  ถือถุงย่าม
เดินงุ่มง่าม  ตามคันคลอง   สองเท้า(ดำ)ปี๋
กว่าจะถึง  บ้านกลางทุ่ง  ก็ค่ำพอดี
ต้องปูเสื่อ  ปูสลี  ไว้พักนอน

   คุณลุงครับ  คืนนี้  ฟ้าสลัว
อย่าเมามัว  แต่ฮำเพลง  เกรงคำสอน
จงเอนกาย  เอนใจ  มาลงนอน
วอนฟ้าป้อน  ความคิดถึง  ส่งถึง(ลุง)ที....  (-*-จีราวัฒน์-*- )



ตอบหลานรัก คนดี จีราวัฒน์
ตกสัมผัสคำกลอน อักษรศรี
ท้ายวรรคหหนึ่ง ลงค่ำ ลำนำดี
วรรคสามนี้.. สองหนาว...สาม ดาว ตาม

ท้ายวรรคสาม  คงความ  ยาวตามด้วย
ลุงเลยช่วย หยิบคำ  ทำท้ายสาม
กลอนของหลานงามงด ทุกบทความ
เพียงแก้ตาม ที่ลุงใส่ ไพเราะดี..................(ลุงตรึม)   

( ขอบคุณหลาน จีราวัฒน์ มากครับ  ด้วยความปรารถนาดี จากใจจริง ...)

เอ...วันนี้เป็นไรส่งกลอนไม่ค่อยไปเลยครับ  หายวับไปกับตา...ต้องพิมพ์ใหม่ อยู่หลายครั้ง
หลานเป็นเหมือนลุงมั๊ยครับ   สงสัยเนตช้า คอมเก่า คนก็แก่ด้วยมั้ง..แหะแหะ... ...

[จีราวัฒน์]

    ขอบคุณครับ  คุณลุง  ที่ช่วยสอน
เปลี่ยนบทกลอน  สอนทำใหม่  ให้สุขสม
ผมคนนี้  ยังละอ่อน  ด้วยคำคม

    ขอคุณลุง  โปรดช่วยสอน  กลอนผมหน่อย
โปรดอย่าปล่อย  ละเลย   กลอนอาจขม
ช่วยสั่งสอน  กลอนผมหน่อย  ด้อยคำชม
อาจอกตรม  หากคำชม  นั่นไม่มี


 (ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องคำสัมผัสอ่าครับคุณลุง  ยังงัยก็ช่วยติเตียนด้วยนะครับ)

  ผมก็เป็นนะ  ตอนบ่ายๆอ่า หายไปหลายรอบรุย

[Kotchanan]

เอ...วันนี้เป็นไรส่งกลอนไม่ค่อยไปเลยครับ  หายวับไปกับตา...ต้องพิมพ์ใหม่ อยู่หลายครั้ง
หลานเป็นเหมือนลุงมั๊ยครับ   สงสัยเนตช้า คอมเก่า คนก็แก่ด้วยมั้ง..แหะแหะ... ...

จิตนิยม ชมชอบ ขอตอบบ้าง
ผู้เฒ่ารอนแรมอ้างว้าง บนทางฝัน
เน็ตช้า เฉื่อย เหนื่อยพิมพ์ จิ้มทั้งวัน
ข้อสำคัญ คอมฯเก่า น่าเศร้าใจ

ข้อนี้แก้ ไม่ยาก อยากบอก(คุณ)ลุง
แค่วางถุง รุงรัง พลางยิ้มให้-
ก่อนกดตั้งกระทู้  ทุกคราไป
copy ไว้ หายเมื่อไหร่  paste ได้เลย.

*** ได้ข่าวมาว่าคุณลุงไม่ค่อยสบาย  ดีขึ้นหรือยังคะ?  เป็นห่วงค่ะ   



 

 

[โรแมนติค]

เสื้อยับผมยาวรองเท้าขาด
หนวดดกดูประหลาดคล้ายคนบ้า
เคราขาวสยายคล้ายคนชรา
นั่งยิ้มถือกีต้าร์ ริมท่าน้ำ

มีอดีตปากเปล่งบทเพลงใหม่
แววตาสุกใสช่างเย็นฉ่ำ
พ่นลมหายใจเป็นถ้อยคำ
ดื่มด่ำคีตรสบทกวี

จีราวัฒน์ กังวานเชื่อมธารเสียง
คู่เคียงบุปผชาติบาทวิถี
ถ้อยคำเคล้าปนเสียงดนตรี
แผ่ม่านรัศมี....แสนดีงาม

(ขอบคุณหลาน ที่ชื่นชมลุง  ลุงก็ชอบผลงาน ของหลานเช่นกันครับ)

ทั้งเสื้อยับผมยาวรองเท้ายาง
ยามเยื้องย่าง ไปไหน สะพายย่าม
สวมเสื้อยืด นุ่งยีน  กลิ่นกลอนงาม
ลุงตรึมนาม หนวดยาว...เฒ่าชรา

แบกกีต้าร์  หิ้วถุง เด็กรุมล้อม
ร้องเพลงกล่อม  วัวควาย  ไปทั่วหล้า
เที่ยวเก็บผัก หักฟืน พลิกผืนนา
หาปูปลา...เลี้ยงปากคอ  แบบพอเพียง

(ชอบบทนี้มากครับลุง  )   

[สุวรรณ]

[color=darkgoldenrod]เหม่อมองรอบกายที่ว่างเปล่า
ทุกย่างก้าว ยังเหงา และหวั่นไหว
ไม่รู้ว่า จุดหมาย คืออะไร
เหลือเพียงตัวเปล่า..และลมหายใจ
                                       จะมีสักคนไหม...เดินร่วมทา�หลานๆมารุมล้อมรอบกาย
ต่างทักทายคุณลุงทั้งหน้าหลัง
ส่งบทกลอนอ่อนหวานแต่เปี่ยมพลัง
หวังสืบสานสร้างสรรค์ผสานกลอน

เพื่อผ่อนคลายความเหงาในห้วงคิด
ของคุณลุงปรุงจิตประภัสสร
จึงร่วมร้อยเรียงพจน์บทสุนทร
ส่งมาด้วยอาวรณ์เป็นห่วงลุง

[โรแมนติค]

เหนื่อยกับความหวั่นไหว
บนหนทางที่ไม่มีใคร...มาร่วมฝัน
เหนื่อยกับความเงียบงัน
ที่ทำให้ฉันต้องเดียวดาย

เหนื่อยกับวันเวลา....
ที่ทำให้ฉันเหว่ว้า...จนใจหาย
หากมีสักครั้ง ฉันจะไม่อ้างว้างเดียวดาย
จากวันนี้จนถึงลมหายใจสุดท้าย....ฉั น จ ะ ร อ

[น้องติ๋ว]

ยืนมองพระจันทร์ค่ำคืนนี้
ความเหงามากมีรุมทำร้าย
เหว่ว้าอ้างว้างเดียวดาย
ตั้งแต่เขาจากไป...ทิ้งกัน

ฉันอยู่คนเดียวมาแสนนาน
กับหัวใจที่เจ็บรานไหวสั่น
จะค่ำคืนไหน ฉันก็ยังร้องไห้ได้ทุกวัน
ตราบคนที่ชีวิตผูกพัน...ไม่ย้อนคืน

[lung]

ปิดลงเสียทีเปลือกตา..
หลับเสียทีหัวใจที่วุ่นว้า...จงหลับไหล
ค่ำคืนที่เงียบเหงา...อย่าให้มันรุมเร้าจิตใจ
ใครจะผ่านมาหรือจากไป
ลืมมันเสียได้...คงหลับฝันดี
อย่าเก็บใส่ใจให้ทรมาน
ทำร้ายตัวเองให้ยิ่งร้าวรานไปมากกว่านี้
ปิดฉากภาพความหลังลงเสียที
เปลี่ยวเปล่าต่อไปอย่างนี้....จะเป็นไรไป.....