ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lung]

สวัสดี หลานกชนันท์คนน่ารัก  ลุงขอบคุณหลานมากๆ ครับ.....  

แล้วพบกันใหม่ ...วันนี้ลุงลาก่อนนะครับ ..เนตลุงช้าสุดๆ เลย...ครับ 

[Kotchanan]

หัวใจ.. คล้ายกระดาษอาจขาดวิ่น
ปลิวเปรอะดิน สิ้นค่า.. พาหม่นหมอง
ริ้วรอยดิน- สอขีด.. คล้ายกรีดแทง
ครั้นหน่ายแหนง ฉีกทิ้ง ดิ่งพสุธา

กระดาษ ขาดวิ่น เปื้อนดิน สิ้นสูญ
แต่หัวใจ อาดูร มิสูญค่า
หัวใจ.. มิใช่กระดาษ ปราศราคา
ลิ้มน้ำตา มากพอ ก็หยัดยืน

ครั้งหนึ่ง.. เคยมอบรัก ภักดิ์ดีมั่น
กลับห้ำหั่น ปันใจ ให้ใครอื่น
แม้ฉันเจ็บ เจียนตาย ไม่หวังคืน
จะพลิกฟื้น หัวใจ ให้ทะนง

และอย่าหวัง ว่าคน เคยจนตรอก
จะช้ำชอก หลอกตน จนลุ่มหลง
ฉันเคยรัก เพียงใด ใจมั่นคง
ต้องหมดลง ลืมได้ ในสักวัน.

                                                                                 

[จีราวัฒน์]

หัวใจ..ใยคึดว่าดังก้อนหิน
ที่ไม่อาจสูญสิ้น..กลิ่นคาวหวาน
รักขื่นขม..ตรมใจ..สุดทรมาน
อยากรู้ว่าดินก้อนนั้น...จะเป็นอย่างไร

ถ้าอยากรู้..คนคนนี้ก็จะบอก
ว่าหินมันช้ำชอก..ขนาดไหน
แม้ฝนฟ้า..ผ่าลงมา..กลางสายใจ
คิดหรือว่า..จะอยู่ได้..ยามไร้ใจ

หัวใจคน..ไม่ใช่เศษก้อนหิน
มันสูญสิ้นหมดไป..แตกสลาย
ตกลงมา..กลายเป็นดิน..สิ้นเยื่อใย
ถึงวันนั้นก็จะลืมเธอได้..ในสักครา

[ดิษฐา]

เรื่องของหัวใจ
มีผิดหวัง สุขใจ ตามฝัน
ก็จริงที่ว่าเรื่องแบบนี้ คงบังคับกันไม่ได้..ต้องปล่อยมัน
ให้ชีวิต เลือกความช้ำหรือ เลือกสุขใจ
ให้หัวใจลองเลือกเดิน
ทุกการก้าวเดิน..แลกกับอนาคตที่สดใส
แม้ผิดพลั้ง จดจำเป็นบทเรียน...สอนใจ
และอยู่กับตัวเองให้ได้..ท่องไว้ ฉันยังมีลมหายใจอยู่ได้ แม้ไม่มีเธอ

[โรแมนติค]

นี่คือหัวใจที่ยังโง่งม
นี่คือรอยทับถมของคนใจร้าย
นี่คือน้ำตาของคนอ่อนล้า...เจียนตาย
นี่คือความเดียวดายของคนร้าวรอน

นั่นคือแสงสว่าง
นั่นคือเส้นทางแห่งตะวันสีอ่อน
นั่นคือรอยยิ้มจากคนอาทร
นั่นคือกำลังใจ..ที่จะถอดถอนรอยน้ำตา

นี่คือหัวใจที่จะเข้มแข็ง
นี่คือวันคืนที่จะหล่อหลอมความกล้า
นี่คือคนที่ได้เรียนรู้หยดน้ำตา
นี่คือหัวใจ...  ที่อีกไม่ช้าจะลืมเธอ

[ฟาติมะห์]

วันนี้อาจยังร้องไห้เพราะพ่ายแพ้
อาจอ่อนแอคล้ายว่าจะลุกขึ้นยืนไม่ไหว
แต่เชื่อว่าในอนาคตที่ยังยาวไกล
ฉันต้องลืมเธอได้ในสักวัน

เพราะหัวใจไม่ได้อยากจมอยู่กับความเจ็บช้ำ
ไม่ได้อยากให้ความเศร้ามันคอยกระหน่ำอยู่อย่างนั้น
ในเมื่อเธอไม่ได้รักไม่ได้สนใจกัน
เพราะฉะนั้นสักวันฉันจะลืมเธอ

[น้ำมนต์]

ไม่อยากให้ใจตัวเองคิดถึงเธอ
อย่างที่เคยเผลอไป...ในวันเก่า
ไม่อยากเก็บความรู้สึกที่เงียบเหงา
มาทำให้ปวดร้าว...รินน้ำตา

อยากจะลืม-ลืม-ลืมไปให้ได้
เรื่องเก่าเก่า ที่ทำให้ ใจรอนล้า
แต่กลับจำ-จำ-จำอยู่เรื่อยมา
เพราะรักเธอเกินกว่ากาลเวลาจะลบเลือน

[โรแมนติค]

เหลือเพียงรอยน้ำตาที่เอ่อรื้น
หัวใจสะดุ้งตื่นใความเหงา
ทรมานกับสิ่งใดที่ไร้เงา
ปล่อยให้ความว่างเปล่าทิ่มแทงใจ

เธอจากไปแล้ว.....
ไม่มีวี่แววคืนมาใหม่
สั่งสองมือว่างเปล่าที่ไร้ใคร..
กอดตัวเองได้ไหม..ใจสั่งมา

ยืนสิ...ยืนขึ้น
ปลุกหัวใจให้ตื่นจากความอ่อนล้า
อีกไม่นานจะเลือนราง รอยน้ำตา
แล้วรอยยิ้ม จะกลับมาเป็นคนเดิม

[ตะวันฉาย]

....รอยอดีตขีดเขียนจารบันทึก
ได้จารึกลงฤทัยแล้วหมดสิ้น
พี่จากไปไม่เหลือแล้วชีวิน
ให้แดดิ้นมอดม้วยมรณา

....รอยอดีตที่ฝังลึกตรงจุดนี้
ไยตัวพี่สิ้นเยื่อใยกันแล้วหนอ
ลืมวันเก่าที่เราเฝ้าพะนอ
เฝ้าวอนขอให้พี่ยาหวนกลับคืน

....ได้แต่รอ คอยท่า พี่ยากลับ
ที่ลาลับ จากน้องไป ไม่มาหา
เฝ้าติดตาม งอนง้อ  พร่ำวาจา
ก็ไม่มา สิ้นแล้ว เราพรากกัน

....แล้วสักวันหนึ่ง น้องจะลืมพี่ ให้หมดสิ้น
ดวงชีวิน ที่เคยท้อ แตกสลาย
จะกลับก่อ ตัวใหม่ มิให้วาย
แตกสลาย แดดิ้น สิ้นชีวา

....ไม่มีพี่ น้องคนนี้ ก็อยู่ได้
แม้ดวงใจ จะแหลกสิ้น ดิ้นเป็นผง
นับจากนี้ มีหัวใจ  ที่มั่นคง
ไม่ขอหลง คำรักลวง ห้วงมายา.....

[โรแมนติค]

และแล้วเวลาก็ผ่านไป
โดยที่ฉันไม่อาจเลิกรักเธอได้เลยสักหน
ยังคิดถึงห่วงหายังวุ่นวน
ได้แต่หวัง  สักวันความหมองหม่น จะจางไป

สักวันหนึ่งฉันคงจะลืมเธอ
ไม่พลั้งเผลอคิดถึงให้หวั่นไหว
และวันนั้น น้ำตาคงแห้งไป
แต่จะเป็นเมื่อไร...ไม่รู้เลย

[สายใย]

ถามอีกหน ทนไหว ใหมใจเอ๋ย
ใจที่เคย ชุ่มชื่น รื่นหรรษา
เคยมีรัก มีหวาน ซ่านอุรา
กลับกลายมา ล้า,เจ็บ หนาวเหน็บใจ

ทนหน่อยนะ จะลืมได้ ในวันหนึ่ง
ลืมความซึ้ง ความฝัน ความหวั่นไหว
แล้วสักวัน หนึ่งฉัน จะลืมไป
ลืมว่าใน ใจนี้ เคยมีเธอ

[น้ำหวาน]

ขอโทษ...ที่วันนี้ลืมไม่ได้
เพราะหัวใจไม่ได้เเกร่งเหมือนหิน
ยังไม่พร้มกับคำลาที่ได้ยิน
ยังไม่ชินกับการอยู่คนเดียว

ฉันเจ็บปวดทั้งน้ำตา
กลายเป็นคนที่ไม่มีค่าเกินกว่าจะเเลเหลียว
สักวันฉันต้องลืมให้ได้ผู้ชายคนเดียว
ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเธอ

[lung]

เจ็บปวดเกินให้อภัย
กับความใจร้ายของใครคนนั้น
แล้วเหตุผลอะไรกัน
จะต้องทนร้าวหวั่นเพื่อรักต่อไป

ลืมตาได้แล้ว..คนโง่
อย่ายกให้ใคร วิเศษวิโส เมื่อเขาไม่ใช่
จงลืมอดีตที่โหดร้ายเกินไป
แล้วพบกับวันพรุ่งนี้ที่สดใส...ในอีกไม่นาน

[ดิษฐา]

ไม่ช้าไม่..นาน
คราบน้ำตาที่ ยาวนานต่อผสาน
ใจเข็มแข็งยิ้มรับ ตะวันชื่นบาน
และไม่ช้าไม่นาน จะลืมไป

วันหนึ่งวันนั้น คงมาถึง
หวังเพียงเพื่อ ช่วยฉุดดึงใจ ที่อ่อนไหว
หลุดพ้น จากวังวน ทำร้ายใจ
แล้ววันนั้นคงไม่ไกล เกินเอื้อมมือ

[น้องติ๋ว]

สักวันหนึ่ง ฉันจะลืม ลืมให้ได้
ยากเย็นไหม ทำใจยาก หากลืมฉัน
เธออาจลืม ฉันได้ ในเร็ววัน
แต่ว่าฉัน...ไม่เคยปลื้ม..ที่ลืมเธอ

ยังฝังใจ อยู่เสมอ เผลอออกบ่อย
แอบใจน้อย นิดนิด..คิดจนเพ้อ
สักวันหนึ่ง..คอยดูนะ จะลืมเธอ
จะไม่เผลอ...ให้ใจเก็บ..เจ็บแล้วจำ

[psam]

แล้วสักวันหนึ่งฉันจะลืมเธอ
ปลอบตัวเองเสมอแม้สุดเหงา
แม้จะทำได้บ้างเพียงแค่ครั้งคราว
เจ็บปวดร้าวแค่ไหนจะพยายาม
ก็ไม่รู้จะคิดถึงวันเก่าไปทำไม
รักให้ตายยังไงเธอก็ไม่เคยสน
สุขแล้วทุกข์ทุกข์แล้วเศร้าช้ำเวียนวน
ขอเป็นคนจบสัมพันธ์แล้วเดินจากมา


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอด~]

ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ผมจึงต้อง ทนฝืน อยู่อย่างนี้
คอยอาทรห่วงหาทุกนาที
เธอคนดี ไฉน ลืมได้ลง

ฟ้าส่งเธอมาให้ใจผมปลื้ม
ตอนนี้ซึม กลับใจ ที่ใหลหลง
เห็นเธอควงคนใหม่ใจเลยปลง
สักวันหนึ่ง ผมคง จะลืมเธอ

[kaya]

เมื่อแรกพบคบกันขั้นรู้จัก
คบสักพักกลับกลายคล้ายเป็นเพื่อน
พอนานไปใจขยับกลับย้ำเตือน
อยากเป็นมากกว่าเพื่อนเลื่อนเป็นแฟน

พอควงแขนบ่อยบ่อยไม่ค่อยปลื้ม
ดูเธอซึม ขรึมไป  กลุ้มใจแสน
ทราบว่าเธอ เผลอใจ มีใหม่แทน
กลายเป็นแค้น..หมดปลื้ม...อยากลืมเธอ

[สายใย]

มอบใจภักดิ์รักที่สุดดุจชีวิต
เธอสะกิดว่าอย่ามาเสนอ
ยินน้ำคำช้ำนักรักจนเพ้อ
แต่แล้วเจอคำว่า?บ้าหรือไง?

จะโทษเวรหรือกรรมที่ทำเล่า
โทษใจเราเมารักหักไฉน
แล้ววันหนึ่ง(ซึ่งไม่รู้ อีกเมื่อไร)
ฉันจะลืมเธอได้(อาจไม่จริง)

         

[โรแมนติค]

กาลเวลาที่ผ่านพ้น....
ใครบางคนที่ผ่านเข้ามาหา
ใครบางคนที่ทำให้รู้ว่า
กาลเวลามีค่าเหนือสิ่งใด

แม้เวลาจะหมดลง...
ฉันก็คงไม่รู้จะไปทางไหน
หมดสิ้นแล้วหนทางที่ยาวไกล
จะมีใครไหนเล่าเข้าใจกัน

ฉันรู้ค่าเวลานัก...
มีคนรักห่วงใยไกลเกินฝัน
เป็นเพราะเราไม่ค่อย-ได้พบกัน
แล้วสักวัน...หนึ่งฉัน...จะลืมเธอ