ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาวระดา]

สายลมล้อกอข้าวพราวไสว
สะบัดใบไล่โบกเป็นโตรกคลื่น
แสงอ่อนอ่อนยอนย่อมาเย้ายืน
ทาบทั่วผืนชื่นผ่านลานทุ่งทอง

ใบข้าวเขียวเรียวขอบมอบเพลงร่าย
สลัดส่ายย้ายยักประทักษ์ผ่อง
ประดุจแพรแลผ่านตระการกอง
ทุ่งรงรองเรื่อเรืองประเทืองทา

กลิ่นสาบเสือใกล้สูญประยูรญาติ
กลิ่นข้าวฆาตกราดกลบจนลบค่า
หอมเอ๋ยหอมดอมดมลมโชยมา
กลิ่นข้าวนาหอมฟุ้งจรุงใจ

[กอบรัก]

ชื่นชมพลิ้ว ปลิวไสว หอมใบข้าว
สายลมหนาว โชยมา พาสดใส
ธรรมชาติ บทนี้ ที่โดนใจ
กลั่นกรองจากส่วนไหน ซึ้งใจความ

รำพันกลอน ซ้อนกาพย์ เห็นภาพสวย
สะท้อนด้วย ไออุ่น..."คุณ" ล้นหลาม
ทุกต้นข้าว แตกหน่อ เป็นกองาม
"ซึ้งนิยาม"..ทุ่งรวงทอง..ของชาวนา....  (+1 แต่งได้เยี่ยมจริงๆจ้ะ ด้วยความ เคารพในบทกลอน    )

[มานพ]

สายลมเย็นแดดอ่อนตอนใกล้ค่ำ
ความทรงจำหวนคำนึงถึงนวลน้อง
โอ้คนดีป่านชะนี้ชะเง้อจ้อง
เฝ้าแลมองรอพี่ที่ทุ่งนา

 

[จะไม่เด็ด]

ข้าวแตกกอย่อรวงให้ล่วงต่ำ
แห้งขอดน้ำเคยหล่อเลี้ยงจนเกลี้ยงผืน-
ดินเคยชุ่มเป็นหลุมขัง.แต่ครั้งยืน-
ต้นกลับตื้น...ชูราก...เห็นซากใย

ข้าวแตกกอยอกลิ่นไอดินอบ
ฟุ้งกลิ่นกลบตลบกลิ่นของดินใหม่
สายลมโชยมิโรยราระอาใด
เช่นกลิ่นใบก็หอมกลิ่นมิสิ้นจาง

...อิอิ..แบบว่าอยากลองแต่แบบคุณสุวิจักษณ์..ดูอะครับ..คุณแต่งได้เยี่ยมครับ

[น้องติ๋ว]

สายลมโชย โรยริน กลิ่นใบข้าว
ทอดรวงยาว เหลืองละออ ทอถักฝัน
กลิ่นสาปฟาง หอมกรุ่น คุณอนันต์
กลอนรำพันยืดเยื้อไม่เบื่อเลย

ท้องทุ่งนา...หน้านี้  มีน้ำฝน
ปรายโปรยหล่น โลมหล้า นิจจาเอ๋ย
เมื่อก่อนนั้น...ถอนกล้า ดำนาเคย
ชานาเอย...หลังสู้ฟ้า..หน้าสู้ดิน..ฯ................

[สุวรรณ]

ริ้วระบายไหวพลิ้วระริ้วคลื่น
ใบข้าวตื่นรับอรุณยามรุ่งสาง
เด็กน้อยเอยเชยชมดมรวงราง
กลิ่นใบข้าวข้างทางอย่างชื่นชม

หวังรอรวงเหลืองเรืองอร่ามทุ่ง
ช่วยแปลงปรุงทุ่งกว้างให้งามสม
รอคอยข้าวคราวสุขชื่นภิรมย์
ถึงยามนั้นไม่ตรม มีข้าวกิน

[ปาระ]

หอมกลุ่นกลิ่น อุ่นละมุน ใบข้าวเอย
รวงเจ้าเผย เหลืองทอง ผ่องทั่วทุ่ง
หอมระริน กลิ่นกองฟาง พรางคละคลุ้ง
กลิ่นเจ้ามุ่ง อบอุ่น กลุ่นใจเอย

[จะไม่เด็ด]

กลิ่นหอมโชย โปรยกลิ่น  ประทินทุ่ง
เดินเลาะมุ่ง  ผ่านทุ่งทอง  มองไสว
ได้ไอดิน  เติมกลิ่นกรุ่น  ละมุลละไม
สวรรค์รำไร อยู่ไม่ไกล  ในปลายนา...

...แบบว่า..

[ปางสีฝุ่น]

ศพฟาง..ลอยฟ่อง..ขึ้นท้องฟ้า
ดอกฝน..หม่นฝ้า..ฟุบหน้าหาย
ฟากนา..ฝ่า-ฟุ้ง..คลุ้งฝุ่นทราย
ฝุ่นใจ..กระจาย..กว่าฝ้ายบาน

รอฝน..หล่นฟอง..ละอองฝอย
เฝ้าคอย..ฟังเสียง..เพียงฟ้าขาน
ฝ่ายนั่น..ฝั่งนี้..คลี่.ฝุ่นอาน
ฝาบ้าน..ฟักแฟง...แรงฝุ่นนา


ศพฟาง..เริ่มฟุบ..ยุบลมแฝง
ชาวนา..ฝันแห้ง..หมดแรงฝ้า
ฝนเอย..ฟั่นเฟือน..ฟื้น.เลือนลา
สักฟอง..เถิดฟ้า..ฟอกกล้างาม


.... เขียนเอามันส์....

[สายใย]

ทุ่งรวงทองของไทยพิไลลาศ
ธรรมชาติปาดแต้มซ้อนแซมสี
ข้าวใบเรียวเขียวเต็มทุ่งรุ่งขจี
ล้อระวีรี่ลมลื่นดังคลื่นธาร

ชาวนาไทยไถทำรอน้ำฝน
ล่วงลุจนน้ำพระทัยแผ่ไพศาล
ทรงดำริฝนหลวงพระราชทาน
ราษฎร์พ้นผ่านวิกฤติแล้งนาแห้งตาย

จึงบัดนี้ข้าวเต็มทุ่งยุ้งเต็มข้าว
กลับปวดร้าวราคาค่าหดหาย
ขายได้แค่คืนทุนหุ้นแรงกาย
ต้องเหนื่อยดายไม่มีค่าราคาคน

นั่งชายนา น้ำตาริน กลิ่นโพศพ
ยกมือนบเจ้าประคุณหนุนกุศล
ของรับขวัญ ฉันไม่มี ปีนี้จน
ขอผลัดพ้น ให้ปีหน้า  ราคางาม?

[ดาวระดา]

ลมพัดฟางคว้างฟากคล้ายฝากหวัง
ต้นตอซังตั้งชี้เหมือนหนี้สิน
ผุดผลิดอกออกดวงทั่วปวงดิน
ข่มข้าวสิ้นกลิ่นหอมเพราะตรอมตรม

โอ้นิจจาชาวนาผู้ซมโศก
เหมือนเงาโลกโขกเล่นกระเด็นล่ม
กลิ่นข้าวกรุ่นฝุ่นฟางค้างระทม
ยังเพาะบ่มขมบานบนลานนาฯ

[ดิษฐา]

รวงข้าวโบกโบย..พลิ้วสะไหว
สายลมร่ำไร ทอแสงขับขาน
ทุ่งนาสีทอง..ต่อเติมทุกชีวาชื่นบาน
กลิ่นไอบางบาง...พัดพา สุขใจ

เจ้าปูน้อย เดินซวนเซ
ฝูงปลา จอมเกเร ยังแวกว่าย
แมลงวนเวียน แต่แปลกนะ กลับสุขใจ
ล้มลงนอน ใต้ตะวันดวงใหญ่..สุขใจเกินทน