ความทรงจำของหัวใจ..
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 05:29:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ความทรงจำของหัวใจ..  (อ่าน 12586 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
18 สิงหาคม 2009, 12:29:PM
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #20 เมื่อ: 18 สิงหาคม 2009, 12:29:PM »
ชุมชนชุมชน



ร้อนใจแทน



เคยมอบรัก หมดใจ ในวันก่อน
กลับตัดรอน สัมพันธ์ ทั้งหันหนี
มือคนเคย ปลอบขวัญ มั่นฤดี
กลับขยี้ ใจป่น จนแหลกลาญ

คงหยาม,มองว่าเขลาโง่เง่านัก
แสร้งหลอกรัก สุดใจ.. ไม่สงสาร
คนไม่เคย รักใคร ในดวงมาน
มิชำนาญ เหลี่ยมเล่ห์ จึงเทใจ

กว่าจะหยุด น้ำตา บ่ารินหยด
ดังน้ำกรด กัดแก้ม แซมโศกไห้
เจ็บยิ่งกว่า ทิ่มเนื้อ ด้วยเชื้อไฟ
ถูกเย้ยหยัน จากใคร.. ไม่หวังดี

คนความหวัง พังภินท์ อาจสิ้นคิด
ล้างรอยผิด สิ้นนาม ตามวิถี
แต่ฉันใช้ สมอง ตรองชีวี
จึงพ้นบ่วง ราคี ที่สุมทรวง

การถูกหยาม น้ำใจ ในวันนั้น
จึงตั้งมั่น ศักดิ์ศรี ที่แหนหวง
กลับไปเถิด คนเลว แหลกเหลวดวง
อย่าคิดทวง ความหลัง ครั้งอับปาง

อย่าฟื้นฝอย หาตะเข็บ เพื่อเหน็บหยาม
คนใจทราม ความดี มิมีสร้าง
ก็สมควร เดียวดาย จนวายวาง
ร้อนถึงยาง- อายฉัน.. แล้ววันนี้.


ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
19 สิงหาคม 2009, 08:24:PM
มานพ
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,678



« ตอบ #21 เมื่อ: 19 สิงหาคม 2009, 08:24:PM »
ชุมชนชุมชน


พี่เคยรัก หมดใจ ในวันก่อน
เธอยังค้อน ปลอบใจ ไม่หน่ายหนี
คงมีใคร ปลอบขวัญ มั่นฤดี
จึงขยี้ ใจพี่ นี้แหลกลาญ

เธอคงมอง ว่าพี่ นี้โง่เง่า
เหมือนตัวเต่า เศร้าใจ ไม่สงสาร
พี่ไม่เคย รักหลอก ดอกดวงมาน
มิชำนาญ หลอกใคร ให้ช้ำทรวง

 ยิ้มให้จ้ะ หัวเราะยิ้มๆ ยิ้มหน้าใส ยิ้มแฉ่งฟันหลอ
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

19 สิงหาคม 2009, 09:07:PM
สายลมสีขาว
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 261
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 823


จงพัดพา ความเป็นไปได้


« ตอบ #22 เมื่อ: 19 สิงหาคม 2009, 09:07:PM »
ชุมชนชุมชน

ความทรงจำ ของหัวใจ ในอดีต
ที่ฉันคอย หลบหลีก อยู่เสมอ
เพราะรอยยิ้ม ที่พิมพ์ใจ ในตัวเธอ
มันจะเผลอ ลอยมา ให้ฉันมอง

อยากจะเก็บ ช่วงเวลา ที่เผินผ่าน
อยากจะหยูด กลกาล ทั้งมองผอง
ให้ตัวฉัน ได้รัก และจับจอง
และครอบครอง ความรัก  ที่ภักดิ์ดี

แม้จะรู้ ว่าเป็น ไปไม่ได้
ก็ยังใฝ่ ตามหา ค่าดิถี
จนบางครั้ง ก็อยากหลบ หนีทุกที
แต่นานปี ยิ่งย้ำ พร่ำกลางใจ

จึงเลือกเก็บ ทุกสิ่ง ไม่ปล่อยลิ่ว
ทั้งตามทิว ธารา ป่าน้อยใหญ่
ทั้งห่วงฟ้า มหาสมุทร แดนดินใด
จะตามไขว่ ไปหา ทุกที่แล...
ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
20 สิงหาคม 2009, 06:10:PM
ระนาดเอก
webmaster
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,732


~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~


profile.php?id=100024533527747
เว็บไซต์
« ตอบ #23 เมื่อ: 20 สิงหาคม 2009, 06:10:PM »
ชุมชนชุมชน


๐ ลมหายใจอาจแผ่วรับแววหมอง
แล้วแทรกเสียงร่ำร้องท่องโศกศัลย์
เพิ่มสะอึกสะอื้นคลื่นรำพัน
กอดคืนวันเหงาเหงาราวเพื่อนตาย

๐ จิตระลึกไปเรื่อยจนเหนื่อยจิต
ระดมคิดดั่งทาสไม่ขาดสาย
ผุดเริ่มทีละนิดฤทธิ์พร่างพราย
โชนประกายชัดเจนเช่นฉายจอ

๐ ย้อนสัมผัสความนุ่มรักลุ่มลึก
เช้าจนดึกวันก่อนออดอ้อนขอ
มีแต่ใจเกี่ยวกันขวัญลออ
เสียงหัวร่อสาดใส่ล้วนไอรัก

๐ จะมองตาที่ไรให้สุขสันต์
อวลยิ้มกันสนองสองใจหลัก
แค่เพียงนึกต่างผู้รู้ใจนัก
คอยปกปักซึ่งกันกั้นโพยภัย

๐ อ้อมแขนเธอโชนฉายสายใยรัก
ซบทุกครั้งตระหนักมักเห็นได้
เพียงเท่านั้นก็พอมิขอไกล
ชวนหลับใหลอย่างง่ายในแขนเธอ

๐ ลมหายใจอาจแผ่วแล้ววันนี้
รักป่นปี้คุกคามลามเสนอ
ความทรงจำบรรเจิดที่เลิศเลอ
กลายเป็นเกลอตอกย้ำนำทุกข์เยือน..

ยิ้มแก้มแดง
ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

18 กันยายน 2009, 12:37:AM
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
« ตอบ #24 เมื่อ: 18 กันยายน 2009, 12:37:AM »
ชุมชนชุมชน



ลืมไม่ได้



แม้รักเธอมากมายในวันนี้
ปลื้มฤดีปรี่ล้นจนคิดหวัง
แต่จะปิดฉากรักจากภวังค์
อ่อนกำลังรั้งหามาคู่เคียง

สะอื้นแค่ครั้งคราวก็เท่านั้น
ขอบตากั้นลำบากยากหลบเลี่ยง
สลักคำว่าปล่อยวางไว้ข้างเตียง
ใจเอนเอียงค้านว่า..อย่าลืมเลือน
                       
อนิจจา.. วันใด เล่าใจเอ๋ย
ชีวิตเอย ความเหงาเข้าเชือดเฉือน
วันเวลาจากนี้กี่ปีเดือน
ลบรอยเปื้อนดำด่างที่กลางใจ

แม้รักเธอมอดลงตรงวันนั้น
แปลกหนอฉัน ความหลัง ยังหวั่นไหว
อยากจะปิดฉากรักที่จากไป
ลืมไม่ได้สักที.. แม้กี่วัน.



ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
05 เมษายน 2010, 12:22:PM
ธาตรี พฤกษา
LV5 ศิลปินเอกแห่งตำบล
*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 31
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 90


*คนใจบาป..ในคราบนักแต่งกลอน*


« ตอบ #25 เมื่อ: 05 เมษายน 2010, 12:22:PM »
ชุมชนชุมชน



ค ว า ม ท ร ง จำ ข อ ง หั ว ใ จ
กั บ ส า ย ใ ย ใ น ร อ ย ก า ล



ลมหายใจ อาจแผ่ว แล้วเลือนหาย
ภาพสุดท้าย ตราตรึง ถึงภพหน้า
อยากเอ่ยคำ มากมาย สายเกินลา
จึงน้ำตา มาแทน แสนเจ็บช้ำ
                                                                                                      ....                                                                 
เธอจะเสีย- ใจเพียงใด หากได้รู้
ว่าที่รอ คู่เคียง เพลี่ยงถลำ
ดอกรักโรย ลาไป ใช่ใจดำ
หากแต่กรรม ทำสร้าง ปิดทางรัก!


ความอบอุ่น หัวใจ ยามใกล้ชิด
ชั่วชีวิต ซึ้งใจ ได้ตระหนัก
ความรักเป็น ดังเงา เฝ้าทายทัก
คำใดจัก บรรยาย ไม่อาจมี
                             ....
อธิษฐาน ผ่านดาว ทั้งราวฟ้า
เป็นดวงตา แทนใจ ในทุกที่
ส่งความคิด- ถึงมาก ต่อจากนี้
รักษาตัว ให้ดี..นะที่รัก

ที่เคยหวัง มากมาย แม้ไม่สม
ก็ขออย่า ระทม จมทุกข์หนัก
เก็บสายใย งดงาม ของความภักดิ์
หากสักพัก เลือนไป ไม่ว่ากัน
...                               ....

เมื่อโค้งเคียว ขอบรุ้ง มามุงโลก
ทุกความโศก คงจาง ยามห่างหัน
ว่ากันว่า ความเหงา เศร้าจาบัลย์
เป็นแค่เพียง ภาพฝัน เท่านั้นเอง.



ไม่รู้จะเลือกชอบบรรทัดไหดีเลย......ชอบหมดทุกบรรทัดจัง
บันทึกการเข้า

เมื่อใดที่ผมใช้ชื่อ ธาตรี พฤกษา ผมจะกลับมาเขียนอีกครั้ง
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s