กาลเวลาอาจทำให้เราได้ทบทวน
ได้คิดหวนกลับไปมองวันวันนั้น
กี่วัน กี่เดือน กี่ปีมาแล้ว ที่เราต้องไกลกัน
กับเรื่องราวที่ผกผัน จนถึงปัจจุบันที่เราเป็น
จะให้ลืมเรื่องราวที่ผ่านมา
มันก็ยากหนักหนาทำไม่ไหว
รู้ว่าเรื่องไม่มีดีมีให้จำก็ถมไป
แต่ว่าเรื่องที่ยิ้มได้ก็มากมายอยู่เช่นกัน
แม้วันนี้เราต่างคนต่างเดิน
แต่ก็ไม่ห่างเหินกันใช่ไหม
ไม่ได้คุยกันแต่ก็สัมผัสได้ถึงหัวใจ
ว่าห่วงหาและห่วงใยกันเหมือนเดิม
และบางครั้งทำให้เราคิดถึงกันมากขึ้น
และคิดถึงวันวันหนึ่งที่แสนหวาน
ถึงจะผ่านมาแล้วนานแสนนาน
และมันก็จะเป็นความฝันของวันวานตลอดไป