ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แค่คนคนนึง]

..ในการพบกันของเรา...
ฉันบอกเล่า...ต่อเธอ...อยู่บ่อย-บ่อย
ว่าเราเจอกัน...ด้วยความ...บังเอิญไปหน่อย
แต่ฉันก็...ดีใจไม่น้อย...ที่เจอเธอ

ในการที่...เรานั้น...ได้พบกัน
ฉันรู้สึก...เหมือนฝัน...อยู่เสมอ
ไม่รู้ว่า...ใครทำให้...เราพบเจอ
และได้รัก...จากเธอ...นั้นคืนมา

แอบอมยิ้ม...น้อย ? น้อย...เมื่อคิดถึง
ใครคนหนึ่ง...ที่แสน...จะมีค่า
รักครั้งแรก...ครั้งเดียว...และเรื่อยมา
ขอบคุณนะ...ที่ตลอดเวลา...อยู่ข้างกัน

ฉันรู้ดี...ว่าเธอ...ก็คือเธอ
รู้เสมอ...ว่ายิ่งใหญ่...เกินใฝ่ฝัน
แม้จะเด็ก...ไปบ้าง...ในบางวัน
แต่สิ่งที่...เธอทำนั้น...ฉันรู้ดี

ในวันไหน...ที่ใจ...เธออ่อนล้า
แค่ร้องไห้...ออกมา...กับคนนี้
ฉันพร้อมรับ...ทุกอย่าง...ที่เธอมี
ฉันจะเป็น...คนที่...ช่วยปลอบใจ

แม้ตอนนี้...เรานั้น...รักกัน
ไม่สำคัญ...ทุกสิ่งย่อม...เกิดขึ้นได้
วันพรุ่งนี้...ก็ไม่รู้...จะเป็นเช่นไร
ความรู้สึก..อาจเปลี่ยนไป..ตามเวลา

..แต่ก็...ช่างมัน..ไปเถอะนะ...
ไม่รู้จะเป็นอย่างไร...วันข้างหน้า
ปล่อยทุกอย่างให้เป็นเรื่องของเวลา
แค่รู้ว่า...ยังมีเธอ...เท่านั้นพอ

[╰☆╮สุดสายป่าน มะขามเปียก♡ﾟﾟ･｡εїз]

เราเจอกันในวันที่แสนเหงา

สุดแสนเศร้าเคล้าน้ำตาไม่เหือดหาย

เธอปลอบฉันฉันปลอบเธอจนเริ่มคลาย

ในเรื่องร้ายมันก็กลายกลับเป็นดี

ความเป็นเพื่อนก่อตัวเป็นความรัก

ได้ประจักษ์แจ้งจริงก็วันนี้

วันที่เธอบอกกันมาว่าเข้าที

ที่เรานี้จะมาอยู่ด้วยกัน

----------------------------

ฉันจะจำจุดเริ่มต้นของเรา

โดยจะไม่สนใจกับการลาจาก ... ไม่ว่าวันนั้นมันจะมาถึงหรือไม่ ...

แต่ฉันจะจำจุดเริ่มต้นของเรา ...

ไม่ว่าวันนั้นมันจะมาถึงเมื่อไหร่ ที่รัก ... ฉันจะจำเพียงแต่ว่า มันเริ่มที่ตรงนี้ ...

[Zhyphires]

สายสัมพันธ์เริ่มสานจากการเพื่อน

แต่ผ่านเดือนเหมือนเปลี่ยนให้อ่อนไหว

เปลี่ยนสัมพันธ์จากเพื่อนสู่รู้ใจ

เธอใช่ไหมที่หทัยฉันเฝ้ารอ..

[ฌลา]

ในวันที่เราเจอกัน
เริ่มความผูกพัน...ในความเหงา
เราต่างคนปวดปร่า...อ่อนล้าหลายเรื่องราว
เจ็บปวดกับความเศร้า อยู่กับเงาเดียวดาย

วันนั้นเราพบกัน
เริ่มความผูกพัน...จากใบไม้
เราต่างคนต่างเดิน...กลับบังเอิญตรงใจ
เมื่อเศษหนึ่งของไม้ใบ...ตกลงใกล้ใกล้ตัวเรา

ในวันที่เราสบตากัน
เริ่มความผูกพัน...จากความว่างเปล่า
เพียงใบไม้ร่วงหล่น...เหมือนไม่มีเหตุผลเรื่องราว
แต่สำหรับคนเหงา...ทั้งสองเราเข้าใจ

ในวันที่เราพูดคุยกัน
เริ่มความสัมพันธ์...จากฝันเป็นจริงได้
ต่างคนต่างพูดจา...ทำให้พบว่าเราเข้าใจ
ลบเลือนเรื่องเลวร้าย...ต่อเติมกำลังใจมากมี

จากวันที่เราพบกัน
เริ่มความสัมพันธ์...ง่ายง่ายอย่างนี้
ผูกพันเรื่อยไป...รักและเข้าใจทุกนาที
นี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่มี..."ในวันที่เราพบกัน"

[lookgaow]

ในการพบกัน...ของเรา
ขอบคุณความเหงา...ที่นำพาเขามาเจอฉันได้
ขอบคุณเวลาที่ผ่านมา...ที่เขายังไม่ซึ้งถึงคุณค่าของใคร
ขอบคุณคนไกล...ที่วันนี้ได้เดินทางมา

ในการพบกัน...ของเรา
เธอทำให้หัวใจดวงเก่า - เก่า ...กลับมามีคุณค่า
เธอทำให้รู้ว่าเธอคือคนที่คอย...ตลอดมา
เธอคือทุก - ทุกสิ่งที่ฉันใช้หัวใจตามหา...มานานแสนนาน

ในการพบกัน...วันนี้
บทเพลงรักที่ดี...กำลังจะเริ่มขับขาน
คิดมาตลอดว่ารักแท้...คงมีแค่ในตำนาน
แต่เธอก้อทำให้รู้ว่าความรักที่ต้องการ...ยังมีอยู่จริง

[แค่คนคนนึง]

ในการพบกันของเรา...
อะไรก็ไม่อาจเทียบเท่า...ที่เราพบกันวันนั้น
เพียงแค่เสี้ยววินาที...ถ้าเราคลาดกัน
เราคงไม่อาจผูกพันธ์...และรักกัน หมดใจ

เพียงวินาที...ที่ผ่าน
เพียงสายตาที่ประสาน...ไม่นานเท่าไหร่
เพียงแค่ฉันกับเธอ...เปิดใจ
แค่นั้นอะไร - อะไรก็ทำให้เรา.. ผูกพัน

แค่ปรับ...เพียงไม่กี่องศา
แล้วจูนวันเวลา...ของเธอกับฉัน
แค่เรายอมปรับตัวเอง...เพื่อกันและกัน
แค่นั้น...มันก็ทำให้เธอและฉัน "รักกัน...ตราบสิ้นลมหายใจ"

[นักกวี...พเนจร~]

เธอ คือ ทุกสิ่ง
ดอกไม้ ยามเช้า ที่เปล่งบา

[ดิษฐา]

เหมือนบทละคร..บทหนึ่ง
ในการพบกันของเราครั้งนี้
ละครที่โลดแล่นในหัวใจทุกนาที
เมื่อคิดถึงบทละครบทนี้..สุขใจ

ใครกำหนดทางให้เดิน
ให้ชีวิตเลือกเดินและมีเธอเคียงใกล้
แต่อยากขอบคุณโชคชะตา..หรือทุกอย่างที่เป็นใจ
เพราะไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ได้รักใครมากมาย..เหมือนเธอ

[bourana]

ไม่รู้อะไรที่ทำให้เราพบกัน
เพราะโชคชะตาผลักดัน..ใช่ไหม
แล้วอะไรล่ะ..ที่ทำให้ฉันต้องเจอกับเรื่องราวเศร้าใจ
ก็คงเพราะโชคชะตา..ใช่ไหม..กำหนดมา

พบเธอ..รักเธอ
พร่ำเพ้อ..โหยหา
แต่ไม่มีทางได้หัวใจเธอมา
ก็คงเพราะโชคชะตา..กำหนดให้เป็น

[นักกวี...พเนจร~]

กาลเวลาเดินหน้าไม่ถอยหลัง ทำให้เราได้พบกัน
ช่างวิเศษ เกินบรรยาย ผู้หญิง ที่งดงาม
กาลเวลาไม่รอคอย เดินต่อไป ไม่มีหยุด
ทำให้เราได้คุ้นเคย มีสุขมีทุกข์ ทุกเวลา มันทำให้เราใกล้ชิดกัน
อยากขอบคุณกาลเวลาที่ทำให้เราได้พบกัน กับ"ความรัก"

[แค่คนคนนึง]

จับมือเธอ...ก้าวเดิน
ค่อย - ค่อยดำเนินช่วงชีวิตช้า - ช้า
แกว่งไกวตามสายลม...เพาะบ่มตามวันเวลา
สิ้นสุดการตามหา...และเริ่มต้น การเปลี่ยนแปลง

...ในการพบกันของเรา...
อาจจะไม่เข้ากัน ตรงไหนสักแห่ง
แต่สรรพสิ่งต่าง - ต่าง ย่อมมีการเปลี่ยนแปลง
และเธอก็เป็นเรี่ยวแรง ให้ฉันเปลี่ยนไป

เราค่อย - ค่อยสนิท
และความใกล้ชิด ทำให้เรารู้สึกว่า...ใช่
จุดเริ่มต้นนั้นยากที่สุด...แต่เราก็สามารถผ่านมันไป
เพราะงั้นไม่ว่าอะไร...ฉันก็เชื่อว่าเราจะผ่านมันไป โดยที่เราจะยัง"รักกัน"