ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

จันทร์ดวงนี้...ยังยามเด่น...เป็นสง่า
บนฟากฟ้า...ยามราตรี...ที่เฝ้าฝัน
ดาวบนฟ้า...ยังเฉิดฉาย...ประกายจันทร์
นิจนิรันดร์...ใช่หาย...กลายเป็นเงา

คนของใจ...ใจของเธอ...อยู่ที่ไหน
คนอยู่ไกล...ใช่ใคร...คงเป็นเขา
ฉันคนนี้...เป็นอดีต...คำว่า"เรา"
คนที่เหงา...ใต้เงาจันทร์...คือฉันเอง

[อ้อมพระหัตถ์]

รำพึงรำพันคล้ายฝันเฟื่อง
เข้าข้างตัวเองเหมือนยังอยู่เมื่อวานนี้
ยังนั่งอิงเอนข้างเทอคนดี
แต่วันนี้ฉันเหลือเงาเคล้าดวงจันทร์

จันทร์เอ๋ยโธ่จัทร์จ๋า
อยู่เป็นเพื่อนข้าจันทร์เบื่อไหม
อย่าเพิ่งเบื่อเลยส่องข้าให้ชื่นใจ
ให้มีเงาอิงข้างกายก็ยังด�

[bourana]

นั่งอยู่เพียงเดียวดายใต้เงาจันทร์
ใจยังหวั่นว่าจะลืมได้วันไหน
ยังไม่รู้อนาคตเป็นอย่างไร
รู้แค่ตอนนี้หัวใจต้องปล่อยวาง

อาจจะนานกว่าฉันจะทำได้
ตอนนี้เว้นระยะไว้ให้ออกห่าง
ถ้าวันไหนสามารถจะปล่อยวาง
คงได้กลับไปบนทางที่เคยเดิน

[ฌลา]

ภายใต้เงาจันทร์
มีบางคนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบหงา
ดาวมืดฟ้าหม่น..และสายฝนพร่างพราว
คนบางคนปวดร้าวร้องไห้กับดาวทุกคืน

ภายใต้เงาจันทร์
ยังมีคนคนนั้น นอนสะอื้น
หัวใจวิบไหวกับความเดียวดายทุกคืน
กอดหมอนทนฝืน..รอคนหยิบยื่นหัวใจ

ภายใต้เงาจันทร์
ฉันกอดตัวเองทุกวันกับความหวั่นไหว
เมื่อไหร่ดาวทั้งฟ้าจะส่งคนมาห่วงใย
วันนั้นหัวใจ คงเลิกร้องไห้ลำพัง...

[คนมาจากดิน]

ในมุมเหงาใต้เงาจันทร์ที่ฉันมอง
ใจร่ำร้องเฝ้ามองหาว่าอยู่ไหน
คนเคียงคู่ที่ตอนนี้อยู่แสนไกล
เธอคงอยู่ใกล้ใครใต้เงาจัทร์ที่ฉันดู

[กวีพเนจร]

ใต้เงาจันทร์...ผันแสง...แห่งราตรี
มุมมืดนี้...มีคนเศร้า...เจ้าเห็นไหม
หยดน้ำตา...ที่รินหยด...รดดวงใจ
คนห่วงใย...เขาทิ้ง...ไม่หวนมา

ตรงมุมมืด...มีความเหงา...นั่งเคียงใกล้
คนของใจ...เขาเคียงกัน...เสน่หา
ก่อนเคยมี...ตอนนี้...เพียงน้ำตา
ที่อาบหน้า...ในมุมเหงา...ใต้เงาจันทร์

[Kotchanan]

ส่องหล้า คราค่ำ ดื่มด่ำจิต
สถิต แดนสรวง ห้วงเวหา
จันทร์แจ่ม แก้มนวล ชวนงามตา
ดารา ริบหรี่ ราตรีเอย...

..เคยยล เคยยอ หนอมิ่งมิตร
แนบชิด พิศจันทร์ เคียงกันเอ๋ย
สัญญา สาบาน หวานหวามเคย
จูบเย้ย เชยแก้ม แต้มนิทรา..

..ศิลา, ผาหิน, ชีวินคล้าย
มาดหมาย..วายวาง พลางใจหนา
พริบตา ลาเลือน เคลื่อนลับตา
ขอบฟ้า ธาตรี มิมีใคร..

..หนึ่งยัง นั่งเศร้า ใต้เงาจันทร์
เมียงหัน มองนวล ชวนหวั่นไหว
บรรเลง เพลงเหงา เศร้าจับใจ
ร่ำไห้  ไม่วาง กลางนิทรา...

"...ส่องหล้า คราค่ำ ดื่มด่ำจิต
สถิต แดนสรวง ห้วงเวหา
จันทร์แจ่ม แก้มนวล ชวนงามตา
ดารา ริบหรี่ ราตรีเอย...."

 

[ฌลา]

มนต์จันทรา ส่องฟ้า ราตรีเยือน
หลบลี้ลับ ลางเลือน ใจเหว่ว้า
ระทมทุกข์ สุขไร้ ฤทัยชา
ดวงดารา ลี้หาย เหมือนใจคน

โอ้อกข้า อาวรณ์ แต่ก่อนกาล
สั่นสะท้าน รานไหว ใจสับสน
อกกลัดหนอง หมองไหม้ เพราะใจตน
ที่มอบให้ แด่คน ไร้หัวใจ

ลมละลิ่ว พริ้วไหว ใจสะท้อน
อกอาวรณ์ รอนราน สะท้านไหว
ฤทัยร้าว ว่างเปล่า ไร้ผู้ใด
มีเพียงเสียง ร่ำไห้ ใครได้ยิน

เหงาแสนเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดายแท้
ใต้จันทรา ดวงแด มีแลสิ้น
โอ้อกข้า ร้าวชา ใจพังภิณ
ไร้หัวใจ..ไร้สิ้น กำลังใจ..



   

[สายใย]

เธอไป ชมจันทร์ ฉันว้าเหว่
เธอเห่ กล่อมใคร ให้คลายเหงา
เธอเอียง แก้มนวล ยวนยั่วเย้า
เธอ...เขา โลมลูบ จูบเย้ยจันทร์

เขาห่าง ร้างไป  ใจเธอช้ำ
เขาทำ ลายทาง ลาร้างฝัน
เขา ทิ้ง เธอเศร้า ใต้เงาจันทร์
เขาบั่น สัญญา เธอสาบาน

ฉันจะ ขอบ้าง ดังเช่นเขา
ฉันเฝ้า เยียวยา มาสมาน
ฉันเจ็บ ใจท้อ ทรมาน
ฉันวาน ลมเอ่ย รำเพยที

บอกเธอว่าใคร อาลัยรัก
บอกจัก อวยพร ให้สุขี
บอกว่า ขอให้ เธอไปดี
บอกฉัน อยู่ที่ ที่ของเรา

เธอไป ชมจันทร์ ฉันว้าเหว่
เธอเห่ กล่อมใคร ให้คลายเหงา
เธอเอียง แก้มนวล ยวนยั่วเย้า
เธอ...เขา โลมลูบ จูบเย้ยจันทร์

[ไพลิน]

นั่งอยู่เพียงลำพังซ่อนตัวอยู่ในความวังเวงของค่ำคืน
ยังคงตื่นในขณะที่คนอื่นๆ ต่างหลับใหล
นั่งมองพระจันทร์ที่ลอยอยู่บนฟ้าในคืนวันที่เหงาใจ
จันทร์จะรู้หรือไม่ว่าหัวใจกำลังคิดอะไรวกวน

ไม่อยากคิดอะไรมากมายจนเกินไป
เพราะยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งสับสน
แต่จะให้สลัดความคิดความกังวล
ก็ไม่รู้จะสลัดมันพ้นได้อย่างไร

[กวีพเนจร]

ใต้เงาจันทร์...ตรงนั้น...ที่ฉันเห็น
สิ่งที่เป็น...คงไม่ใช่...ในความฝัน
เธอกับเขา...ประคองกอด...ทำเย้ยจันทร์
เหมือนตรงนั้น...ไร้ผู้คน...มีเพียงเธอ

ภาพเก่าๆ...หวนย้อน...ตอนยังรัก
มันประจักษ์...ใจแล้ว...จนพร่ำเพ้อ
ฉันคนนี้...มีเพียง...ฝันละเมอ
ที่พบเจอ...คือความเศร้า...ใต้เงาจันทร์

[ดาวระดา]

ใต้แสงจันทร์อันเจิดจรัสจ้า
สาดแสงมาคราหม่นไม่พ้นหมอง
ขาดคนเคียงเรียงคู่ขวัญประคอง
แสงจันทร์ผ่องส่องหน้าน้ำตาริน

ร่ำบทโศกโบกเศษอาเวศว้าง
นวลจันทร์จางค้างจมระทมกลิ่น
ใต้เงาจันทร์นั้นเจ็บเสียจนชิน
รอวันสิ้นดินกลบเงาความเหงาจร

[bourana]

จันทร์..ส่องแสงอยู่บนฟ้า
แต่ไม่รู้ว่า..ดวงดารา..อยู่ที่ไหน
ตอนนี้..จันทร์..คงเหงาใจ
เหมื่อนเช่นฉัน..ที่ไม่มีใคร..ก็นั่งอยู่อย่างเหงาใจ..เช่นกัน

จันทร์..ยังส่องแสง
แต่ฉันซิ..อ่อนแรง..และไหวหวั่น
จันทร์..คืนนี้ไม่มีดาวเป็นเพื่อนกัน
ก็คงเหมือนกับฉัน..ไม่มีใคร..อยู่ข้างกาย