ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lookgaow]

ฤดูกาล...ผันผ่าน
ตะวันที่เคยแดงฉาน...แสงก้อพลันอ่อนล้า
ต้นไม้ผลิดอกออกใบ...เติบใหญ่ตามวันเวลา
ผู้คนมากหน้าหลายตา...ผ่านเข้ามาแล้วจากไป

หัวใจยังใช้...ดวงเก่า
ภาพความทรงจำของเรา...ไม่เคยจางหายไปไหน
ถึงทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว...จะเปลี่ยนแปลงไป
แต่ ! สิ่งหนึ่งในหัวใจ...ไม่เคยลบหายไปไหน คือ เ ธ อ

ฝากความรักไปกับ...ฤดูกาล
ร้อน - ฝน - หนาว ผ่าน...ไม่นานก้อวนกลับมาเสมอ
ต้นไม้แผ่กิ่งก้านใบ...แสดงถึงความรักยิ่งใหญ่ที่มีให้เธอ
ผู้คนมากมายที่พบเจอ...ช่วยฝากบอกเธอ...ว่า " รั ก ห ม ด ใ จ "

[lookgaow]

เม็ดฝนที่หล่น...ร่วงมา
รินรดบนใบหน้า...ปะปนหยดน้ำตาที่หลั่งไหล
ทำไมนะ ? บรรยากาศแบบนี้...ถึงรู้สึกเหงาขึ้นมาทุกทีที่หัวใจ
เวลาปรกติไม่ค่อยเท่าไหร่...แต่ ! ฝนตกที่ไรก้อคิดถึงคนไกลเหลือเกิน

สายลมที่พัดโชยมา
ดอกไม้ใบหญ้า...โบกสะบัดเริงร่าอย่างไม่ขัดเขิน
ความรักที่เคยให้มา...จริงใจหรือเปล่านะ...หรือเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
อยากตะโกนบอกว่า " คิดถึงเหลือเกิน "...ในวันที่ต้องเดินลำพัง

ท้องฟ้า มืดครึ้ม...สีคราม
ขู่ร้องคำราม...ดั่งเย้ยหยามป่าวประนามแด่ผู้สิ้นหวัง
ร้องไห้สักเท่าใด..เสียงฝนที่หล่นร่วงในหัวใจกลับไม่มีใครฟัง
แต่ ! ก้อไม่เคยลบลืมเธอได้สักครั้ง...เพระฉันยัง " ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง "

[lookgaow]

เม็ดฝนหล่นร่วงโปรยปราย...ทั้งคืน
ไม่รู้ว่าเธอหลับหรือตื่น...อยู่ในเวลานี้
อากาศเหน็บหนาว...ห่มผ้าหรือเปล่าคนดี
อยากให้รู้ว่ามีอีกคนตรงนี้...ที่ห่วงใย

ฝันถึงกัน...บ้างหรือเปล่า ?
ฉันมัวแต่คิดถึงเรื่องของเรา...รู้สึกเหงาจนหลับไม่ได้
เม็ดฝนที่หล่นร่วงมา...สงสัยท้องฟ้าท่านคงเสียใจ
คืนนี้คงต้องเปลี่ยนปลอกหมอนใบใหม่ . . .
. . . เพราะเปียกปอนไปด้วยหยดน้ำตา

ยิ่งห่าง...ยิ่งคิดถึง
ผู้หญิงไม่สำคัญคนหนึ่ง...ส่งความคำนึงผ่านฟากฟ้า
ฝากความรักไป...ไม่ได้หวังว่าจะมีความหมายในสายตา
ผู้หญิงที่เธอเคยแวะผ่านมา...อยากบอกว่า " ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง "

[lookgaow]

ฉันควรทำตัว...อย่างไร
ถึงจะลบความทรงจำเลวร้าย...ในวันนี้
ต้องใช้เวลาอีกสักกี่วัน เดือน ปี
ถึงจะลบภาพคนดี...ออกจากห้องหัวใจ



เดินเข้า . . . ซาลอน
ตัดผมตามนางเอกละคร...เปลี่ยนทรงใหม่
ตอกย้ำว่าเราอกหัก...วันนี้ไม่ได้เป็นคนรักของใคร
แต่ ! ไม่ว่าจะฝืนตัวเองสักเท่าไหร่ . . .
ทำอย่างไร . . . ก้อ  " ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง "

[lookgaow]

รอยยิ้มบาง - บาง
ในคืนวันที่อ้างว้าง...เคยหยิบยื่นให้ฉันบ้างไหม
ทุรนทุรายเหน็บหนาว...ในวันที่ไม่เหลือใคร
มีเพียงแต่ความหวั่นไหว...ที่ตัดเธอไม่ได้สักที

หัวใจดวงน้อย - น้อย
ยังหลงเฝ้าคอย...ทั้ง - ทั้งที่เขาปล่อยทิ้งไว้แบบนี้
ก้อนเนื้อเล็ก - เล็ก...เต้นช้าลงทุกวินาที
อ่อนล้าเหลือเกินคนดี...นับจากวันที่เธอทิ้งไป



นั่งอยู่เงียบ - เงียบที่เก่า
จมอยู่กับความเหงา...กระจกสะท้อนเงาคนร้องไห้
คิดถึงเหลือเกิน...ตั้งแต่วันที่เดินจากไป
อธิษฐานให้ย้อนกลับมาใหม่...ทั้งที่รู้ว่าไม่มีวัน

คิดถึง - คิดถึง ทุกนาที
ความทรงจำที่มี...ยังคงชัดเจนอยู่เช่นนั้น
สัญญาจากหัวใจ...เวลาจะผ่านไปกี่ร้อยคืนวัน
รักจะมั่นคงอยู่เช่นนั้น...ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

[lookgaow]

เรื่องราวเก่า - เก่า
ความรู้สึกเหงา - เหงา...ที่ยังตอกย้ำอยู่ทุกวันนี้
หัวใจเบา - เบา...ยังคิดถึงเขาทุกนาที
ความทรงจำดี - ดี...ยังชัดเจนตรงนี้...ที่ดวงตา

อุ่นไอบาง - บาง
รอยจุมพิศจาง - จาง...ที่ปลอบขวัญในวันเหว่ว้า
ร่องรอยลาง - ลาง...แต่ชัดเจนในใจฉันตลอดมา
เรื่องราวต่าง - ต่าง นา - นา...โอบล้อมคลายความอ่อนล้า...ให้หายไป

ช่วงเวลาดี - ดี
คน - คนนี้...จะขอจดจำเธอไว้
หยดน้ำใส - ใส...เกิดจากความรัก...หาใช่ความเสียใจ
แม้วันข้างหน้าจะพบเรื่องราวใหม่ - ใหม่....แต่หัวใจยังใช้ดวงเดิม (สัญญา)

[lookgaow]

กี่วัน...ที่ผันผ่าน
กี่ฤดูกาล...ที่นานช้า
กี่ค่ำคืน...ที่ไร้แสงแห่งดวงดารา
กี่หยดน้ำตา...ที่คนไร้ค่า...ไขว่คว้าหาเธอ

ลืมไม่ได้จริง - จริง
เรื่องราวทุกสิ่ง...ยังชัดเจนเสมอ
รัก รัก รัก หัวใจเต้นว่า...รักเธอ
ตกอยู่ในห้วงแห่งฝันละเมอ...ที่คนพร่ำเพ้อไม่ยอมรับความจริง

ลืมกันแล้วหรือยัง
เรื่องราวหนหลัง...กับคนสิ้นหวังที่ถูกทอดทิ้ง
แต่คนไร้ค่าคนนี้...ลืมเธอไม่ได้จริง - จริง
ภาพความหลังยังชัดเจนยิ่ง...เพราะทุก-ทุกสิ่ง...คือเธอ

[lookgaow]

ร้องเพลงเหงา - เหงา กับท้องฟ้า
สายลมที่พัดผ่านมา...กระซิบว่ามีคนคิดถึง
สบายดีไหม...ความห่วงใยจากใครคนหนึ่ง
อาจจะฟังดูไม่ลึกซึ้ง...แต่ถูกผูกตรึงด้วยความจริงใจ

เสียงจากเธอ...หรือเปล่า
ยังจำคนขี้เหงา...คนนี้ได้ใช่ไหม ?
หลายฤดูกาลที่ผ่านมา...เธอไปหลบฝนหลบฟ้าอยู่ที่ใด
ลืมกันแล้วหรือไร...คนที่เขารักเธอทั้งหัวใจ "อยากฟัง"

ตัดใจไม่ได้
ไม่ว่านานแค่ไหน...ไม่เคยลืมเธอสักครั้ง
ฝากสายลมที่ส่งมา...ช่วยพัดพาไปให้เธอฟัง
แค่คิดถึงกันเพียงสักครั้ง...ก้อช่วยต่อความหวังและลมหายใจ

[lookgaow]

ต่างฝ่าย...ต่างลืมกันไม่ได้
แล้วทำไมหัวใจ...ถึงรู้สึกว่าห่างไกลอย่างนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...เรามัวไปทำอะไรอยู่คนดี
ความรักถึงจูนไม่ติดสักที...มีแต่น้ำตา

เมล็ดพันธ์...แห่งความเหงา
ปลูกลงบนความเศร้า...ณ. ดินแดนแห่งความเหว่ว้า
ดูแลด้วยความคิดถึง...รดด้วยหนึ่งหยดน้ำตา
กี่ร้อยวันที่ผ่านมา...ลองนับดูสิว่า...ฉันต้องเสียน้ำตาเท่าไหร่

ตัดใจไม่ลง
ทุกสิ่งยังมั่นคง...ไม่ว่านานแค่ไหน
ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับเธอด้วยหรือ...คนไม่มีหัวใจ
ปล่อยให้ฉันร้องไห้...รู้ไหมทรมานแค่ไหน...เมื่อไม่มีเธอ

[lookgaow]

ความคิดถึงที่เธอส่งมา
ไปรษณีย์ล่าช้า...หรือว่าตกหล่นตรงไหน
ตู้จดหมายว่างเปล่า...ไม่มีพัสดุจากใคร
ระบุชื่อฉันใช่ไหม...หรือว่าใครอีกคน

ฉันไม่ได้สูงเกินจะไขว่คว้า
แต่คนที่ยืนตรงหน้าเธอกลับ...ไม่เคยสน
รักที่เธอมีเก็บไว้ให้...ใครอีกคน
และฉันคือคนที่ต้องทุกข์ทน...จนไม่อาจตัดใจ

ดอกใบ...แห่งความเหงา
ลอยเคว้างคว้างว่างเปล่า...ไป ณ. แห่งหนไหน
ฝากสายลมแห่งความคิดถึง...พัดพาไปซึ่งคนไกล
เขาไม่รับรู้ไม่เป็นไร...แค่โอบล้อมไว้ก้อพอ

[lookgaow]

เศษซากแห่ง...ความคิดถึง
ที่คนใจร้ายคนหนึ่ง...ฝากร่องรอยทิ้งไว้
ต้นแห่งความเหงางอกงาม...สูงสุดสู่ฟ้าไกล
โดนคนรักทำลาย...แห้งเหี่ยวเฉาตาย...ร่วงดิน

ผลแห่งความเหงา...ที่ร่วงหล่น
ที่หัวใจใครบางคน...ไม่เคยยินยลใฝ่ถวิล
คำว่ารักบางเบา...ที่เขาไม่มีวันได้ยิน
เจือจานด้วยหยดน้ำตาร่วงริน...มาจากใจ

วัฏจักรแห่งความเหงา
รดด้วยหยดน้ำตาแห่งความเศร้า...รากเง้าก้องอกขึ้นใหม่
ดูแลด้วยความรัก...จากที่ไม่อาจตัดใจ
ไม่ว่าอีกนานเท่าไหร่...ถูกทำลายเท่าใด...จะอดทน

[lookgaow]

ค่ำคืนที่ไม่มีเธอ
กระซิบบอกตัวเองเสมอ...ว่าอย่าร้องไห้
รู้ว่าเจ็บ...เก็บไว้ไม่ไหวอีกแล้วหัวใจ
แต่ขอเถิดนะอย่าร้องไห้...เสียดายน้ำตา



ตัดใจไม่ได้
ห้ามความรู้สึกไม่ไหว...ไม่ให้มาหา
รักเธอ หลงเธอ...พร่ำเพ้ออยู่ทุกเวลา
ร้องไห้ก้ออายน้ำตา...เพราะรู้ดีว่าไม่อาจตัดใจ



พระจันทร์เจ้าขา
ลูกนั้นน่าเวทนามากเลยใช่ไหม
เขาไม่รัก...อกหัก...แต่ไม่อาจตัดใจ
ยังคงรักทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อะไร...ลูกลืมเขาไม่ได้จริง ๆ

[น้ำหวาน]

อยากตัดใจจากเธอ
แต่ก็ไม่อาจทนเจอกับความเหงา
อยากตัดใจจากคำว่าเรา
แต่ก็ไม่อยากเศร้ากับคำว่าลา

ไม่อยากยอมรับความจิง
เพราะมันทำให้หัวใจเจ็บยิ่งกว่า
เจ็บจนไม่อาจจะกลั้นน้ำตา
เจ็บเกินกว่าที่ใคร ๆ จะเข้าใจ

       

[lookgaow]

ความรู้สึกที่ถูกส่งผ่านบทกลอน
ตัวอักษรถ่ายทอดความอาวรณ์ ... เหว่ว้า
แผ่นกระดาษมีรอยขาด ... เพราะหยดน้ำตา
คิดถึงเหลือเกินคนเย็นชา ... คุณไปอยู่ ณ. ที่ใด

ตั ว อั ก ษ ร ที่ เ ขี ย น ผิ ด
ยังพอมีสิทธิ ... ลบมันออกไปได้
แต่ ! ความเจ็บที่อยู่ในใจดวงนี้ ... จะใช้วิธีอะไร
ถึงจะลบภาพคุณออกไป ... ไม่ให้เหลือเยื่อใยไว้เลย

ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง
ทุ ก อ ย่ า ง ยั ง ค ง นิ่ ง เ ฉ ย
เมื่อก่อนเคยรักเท่าใด ... นานแค่ไหนยังรักเหมือนเคย
ความเจ็บช้ำไม่ได้ช่วยอะไรเลย ... ไ ม่ เ ค ย ตั ด ใ จ

[ตะวันฉาย]

....ตัดใจไม่ลงกับคนหนึ่งซึ่งเคยรัก
ไม่อาจหักตัดใจลาพาหวั่นไหว
รู้ตัวดีว่าวันนี้ไม่มีใจ
จะให้ทำอย่างไรในเมื่อใจ..ตัดไม่ลง...
ขออยู่ตรงนี้สักพักจะได้ไหม
กับหัวใจที่ยังรักยังเฝ้าหลง
ขออย่าเลยเธออย่าได้พะวง
เดี๋ยวก็คงตัดใจได้...อย่าห่วงเลย...

[lookgaow]

....ตัดใจไม่ลงกับคนหนึ่งซึ่งเคยรัก
ไม่อาจหักตัดใจลาพาหวั่นไหว
รู้ตัวดีว่าวันนี้ไม่มีใจ
จะให้ทำอย่างไรในเมื่อใจ..ตัดไม่ลง...
ขออยู่ตรงนี้สักพักจะได้ไหม
กับหัวใจที่ยังรักยังเฝ้าหลง
ขออย่าเลยเธออย่าได้พะวง
เดี๋ยวก็คงตัดใจได้...อย่าห่วงเลย...

ไม่ห่วงอย่างไรได้...คนเคยรัก
ขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บหนัก...เกินรักษา
นี่คือความอาทรจากหัวใจ...ใช่เมตตา
ฉันไม่ใช่คนเย็นชา...เพียงแค่เวลาทำให้เปลี่ยนไป

ตัดใจเถิดคนดี
ขืนยังร้องไห้อยู่แบบนี้...ฉันคงไม่อาจเดินหนีเธอไปได้
ยิ่งถ่วงไว้ให้นานกว่านี้...คนดีจะยิ่งเสียใจ
เพราะถึงอย่างไร...ฉันก้อต้องเดินจากไปอยู่ดี

ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง
เพราะยังห่วงพะวง...ถึงฉันคนนี้
ลืมตาเถิดที่รัก...แล้วยอมรับความจริงเสียที
ที่ฉันยืนอยู่ตรงนี้ " เพียงเพราะแค่ห่วงใยคนดี...ใช่รักเหมือนเดิม "

[ระนาดเอก]

๐ ดั่งสายน้ำตัดไปก็ไม่ขาด
เมื่อเป็นทาสรักแล้วไม่แคล้วหมอง
หลอกใครใครว่าตัดรักซึ่งปอง
แต่ใจร้องบอกตัวรัวเสียงดัง

๐ ว่ายังรักยังหลงคงหวั่นไหว
ยามเข้าใกล้ยังผุดยุดความหวัง
ภายนอกตัดภายในให้นุงนัง
เหมื่อนคลื่นคลั่งโครมครามยามใกล้เธอ..

 

[Kotchanan]

หั ก ห้ า ม ค ว า ม คิ ด ถึ ง
สักครั้งหนึ่ง.. ยังทำไม่เคยได้
ภาพเธอฉายชัดเกินตัดใจ
เหมือนเอาชีวิตแขวนไว้ บนสายใยจาง จาง
...                         ....
แ ล้ ว เ ธ อ ล่ ะ.. ลืมได้อย่างไร
ทิศทางของความเป็นไปคือบาดหมาง
นับวันความทรงจำเก่า เก่ายิ่งเบาบาง
จนไม่เหลือสักที่ว่างแม้ข้างใจ
....                   ...
ร้ อ ง ไ ห้ จ น ห ม ด เ รี่ ย ว แ ร ง
ฤทธิ์รักสำแดงจนหวาดไหว
ผู้หญิงบอบบาง ที่เหงาอ้างว้างจนหมดทางไป
ไม่รู้เมื่อไหร่.. จ ะ ตั ด ใ จ ไ ด้ สั ก ที.

[ระนาดเอก]

๐ ยามระทมคุ้ยเขี่ยเลียบาดแผล
ซมขี้แยกระอักรักสะบั้น
เที่ยวรื้อค้นอดีตจิตรำพัน
วนในห้วงโลกันตร์ทั้งวันคืน

๐ นั่งนอนนับเวลาทุกนาที
อัดสุมในชีวียามที่ตื่น
มองอะไรก็เห็นเป็นไฟฟืน
อาหารลื่นกลืนยากลำบากคอ

๐ คล้ายคนตกนรกอกรุมร้อน
นอนกอดหมอนก็กลับไม่หลับหนอ
วนแต่เรื่องเก่าเก่าเคล้าต้นตอ
บ่นตัดพ้อนุงนังชังตัวตน

๐ คิดจะตัดรักร้ายก็หลายคิด
แต่มันติดซึมรากหลากเหตุผล
รักจะร้ายเมื่อรักหนักกมล
เหมือนไฟลนทิ้งซากมันยากลืม..
 

[ตะวันฉาย]

ไม่ห่วงอย่างไรได้...คนเคยรัก
ขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บหนัก...เกินรักษา
นี่คือความอาทรจากหัวใจ...ใช่เมตตา
ฉันไม่ใช่คนเย็นชา...เพียงแค่เวลาทำให้เปลี่ยนไป

ตัดใจเถิดคนดี
ขืนยังร้องไห้อยู่แบบนี้...ฉันคงไม่อาจเดินหนีเธอไปได้
ยิ่งถ่วงไว้ให้นานกว่านี้...คนดีจะยิ่งเสียใจ
เพราะถึงอย่างไร...ฉันก้อต้องเดินจากไปอยู่ดี

ตั ด ใ จ ไ ม่ ล ง
เพราะยังห่วงพะวง...ถึงฉันคนนี้
ลืมตาเถิดที่รัก...แล้วยอมรับความจริงเสียที
ที่ฉันยืนอยู่ตรงนี้ " เพียงเพราะแค่ห่วงใยคนดี...ใช่รักเหมือนเดิม "(lookgaow)

[/quote]

...ก็อยากรับความจริงในวันนี้
เธอคนดีต้องเดินจากพรากแล้วหนา
ไปเถอะที่รักอย่าหันหลังกลับมา
แค่ว่ามาห่วงใยใช่..รักเหมือนเดิม...
หากจะไปก็อย่าห่วงเลยที่รัก
ขอให้พักตรงนี้อย่าช่วยเสริม
อย่ามาเพิ่มความห่วงใยอย่าซ้ำเติม
ขออย่าเพิ่มความอาลัยอีกเลยเธอ...
...ถึงวันนี้จะตัดใจไม่ได้
แต่ใจฉันก็มิหมายรักเสมอ
แค่อยากเก็บช่วงเวลาดี-ดีที่มีเธอ
ไว้ปรนเปรอหัวใจยามไกลกัน
ขอให้เธออย่าห่วงเลยที่รัก
ถึงเจ็บหนักก็คงหายในวันนั้น
หากวันนี้เธอคนดีไม่เหลือเยื่อใย...ที่ให้กัน
ก็จงเดินจากฉันอย่าหันมา...กลัวน้ำตาจะรินหลั่งต่อหน้าเธอ...