พระปฏิมาในป่าเมือง
อนาถหนอ คนเมือง ห่างเรื่องพระ
ระเกะกะ หน้าร้าน เป็นลานขาย
องค์พระปฏิมาทองพร่าพราย
วางเรียงรายชายถนนของคนเมือง
มลพิษควันไฟท่อไอเสีย
คละคลุ้งเคลียเลียพักตร์หมดไม่สดเหลือง
ทั้งหญิงชายกรายแต่แค่ชำเลือง
ไม่ใช่เรื่องของใครในนาคร..(สายใย)
งามรุ่งเรือง เฟื่องฟู อยู่คู่ฟ้า
ตีคุณค่า ราคา หน้าสลอน
กระเทาะเปลือก เลือกกระพี้ เป็นศรีพร
แก่นคำสอน ก่อนกาล มิขานทำ
ป่าคอนกรีต รีดใจ ไปจนหมด
น่ารันทด อดสู, ผู้ถลำ
เห็นตัวกู ของกู รีบดูคลำ
เข้าขย้ำ ห้ำหั่น กันบรรลัย
มิคสัญญี กลียุค เริ่มรุกคืบ
หากมิสืบศานติธรรม นำสมัย
กลั้วอบาย ใฝ่กิเลส คือเภทภัย
กราบไปไย ไม่ค้อม น้อมจิตลง!!!
มิใช่แล แค่อิฐปูน สมมุติสิ่ง
ว่าพุทธจริง ยิ่งคิด, ยิ่งผิดหลง
พระปฏิมา ค่าล้ำ เชิดธำรง
แทนพระองค์ ทรงตรัสสอน ก่อนนิพพาน
พระพักตร์ยิ้ม อิ่มเอม เกษมจิต
ดั่งหยาดทิพย์ สถิตธรรม นำสถาน
บูรณะ ปฏิมา, พาบันดาล
ตราบลูกหลาน สืบสานธรรม เลิศล้ำเอย.
