ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

เหม่อมอง มาโดย ตลอด
แลทอด ไม่เคย คิดสน
แต่กลับ ต้องมา ใจจน
เพราะคน อยู่ใน สายตา

ตั้งแต่ทีเห็นครั้งแรก
ไม่แปลก ไม่คิด ไม่หา
เป็นเพียง แค่คน ผ่านมา
คิดว่า เขาคง ผ่านไป

พิโธ่ หาไม่ ใจคิด
ลิขิต เวียนวน สนใฝ่
จนใจ ฉันเริ่ม หวั่นไหว
คล้อยไป โดยไม่ รู้ตัว

เจ็ดปี ที่ผ่าน พานพบ
บรรจบ เรื่องราว ไปทั่ว
หลงชอบ โดยไม่ รู้ตัว
แต่กลัว ในเรื่อง เศร้าใจ...

[สุภาพบุรุษทรชน]

..รับรู้สายตา มาตลอด...
..ต้องยืนกอด ตัวเอง อย่างสับสน
..เมื่อไหร่หนอ จะมีไหม ใครสักคน
..ให้หลุดพ้น ทนเหงา เฝ้าตัวตัวเอง

..เจ็ดปี ที่ผ่านมา นานไปไหม
..เมื่อไหร่ จะเปิดใจ ใช่ข่มเหง
..ต่อไปนี้ จะเริ่มใหม่ ใจนักเลง
..ขอเป็นคน บอกรักเอง ไม่เกรงใจ.


 ......................................

[Kotchanan]

เหมือนเมฆ หมอกบัง อำพรางจิต
เบือนบิด ผิดฝั่ง จึงพลั้งเผลอ
ครั้งนึง ตรึงใจ ยามได้เจอ
รักเธอ เพ้ออยู่ ไม่รู้คลาย

ดอกรัก เริ่มบาน หวามหวานอยู่
รอผู้ ดูใจ ให้ความหมาย
โปรดมอบ ตอบคำ นำใจกาย
เดียวดาย ใจยอม พร้อมรักเธอ

" เหมือนเมฆ หมอกบัง อำพรางจิต
เบือนบิด ผิดฝั่ง จึงพลั้งเผลอ
ครั้งนึง ตรึงใจ ยามได้เจอ
รักเธอ เพ้ออยู่ ไม่รู้คลาย... "

[สายใย]

ไม่เคยเห็นใบหน้ามาสักครั้ง
กลับมาพลั้ง ฝังจิต ให้มิตรใหม่
ไม่รู้เช่น เป็นไป ได้อย่างไร

ในหัวใจ วันนี้    ..........จึงมีเธอ

[bourana]

ไม่เคยแม้ เห็นหน้า สักครั้งหนึ่ง
แต่ใจ สื่อสารถึง รู้ภาษา
ดีว่าเคย เห็นหน้า หรือสบตา
แต่ไม่อาจ เข้าใจว่า คิดสิ่งใด

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ครั้งนึงที่เคยอยู่ในสายตา
 และครั้งนึงที่มาอยู่ในใจ
ครั้งหนึ่งที่เคยหวานไหว
และเดินจากไปอย่างไม่ใยดี

ครึ้งหนึ่งที่เคยมีความฝัน
และเคยผูกพันกันอย่างนี้
ครั้งหนึ่งที่เคยมีความรู้สึกดีๆ
และนับจากวันนี้จะไม่มีอะไรจดจำ

ครั้งหนึ่งที่เคยเดินเข้ามาในชีวิต
และทำพลั้งผิดคิดให้เจ็บช้ำ
ครั้งนี้พอทีไม่อยากมีอะไรให้ต้องจำ
เก็บกลับไปทุกๆการกระทำทุกถ้อยคำ...จำหมดใจ

[ดิษฐา]

ครั้งหนึ่งยังไม่เคยได้รู้จัก
เธอเป็นเพียงสายลมพัด...แม้เพียงใกล้
แต่ใจเจ้ายังไม่เคยรับรู้...ถึงหัวใจ
ว่าสายลมที่พัดรอบกาย..มีความหมายกับใจยังไงกัน

วันเวลาพ้นผ่าน
เริ่มรู้สึกถึงความไหวหวั่นของสายลมนั่น
เริ่มมองหายามลมโชย..นั้นเงียบงัน
วันนี้จึงเริ่มรับรู้ถึงใจฉัน..กับสิ่งที่มันต้องการ