ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่ออักษราลี]

Title: กระจกส่องใจ
Author: ช่ออักษราลี






พิศคันฉ่องส่องใสในรูปลักษณ์
พิศพักตร์เฉกรัมภาอุษาสาง
พิศขนงปานจันทร์เสี้ยวเรียวเนตรนาง
พิศสองปรางแจ่มจรัสร้อยรัดใจ

เมื่อพิศดูดวงหทัยก็ไป่เห็น
ทุกสิ่งต่างหลบเร้นเป็นสวยใส
ปรารถนาส่องตัวตนกมลใน
ดีฤๅชั่วเผยไว้ใต้รูปเงา

กระจกเอ๋ยส่องใจไทยทั้งหล้า
ใครจักจุดเทียนปัญญาฝ่ามืดเขลา
ชูธงธรรมนำหน้าประชาเรา
ทุกลำเนาพ้นทุกข์รุกระดา





********************************


Title: กระจกใสในแววตา...มายาเงา
Author: ช่ออักษราลี




 

เพียงภาพเห็นลิบลิ่วเช่นทิวเขา
โบกมือเฝ้าทักทายปลายเวหา
คราวปุยหมอกลอยคว้างเพียงหว่างตา
เนินไศลไหวพร่ามายาลวง

เพียงภาพเห็นเพ็ญหนึ่งตรึงสายน้ำ
ชวนไหวหวามงามเด่นเช่นเพ็ญสรวง
สะท้อนทกอกไหวไยสองดวง
แค่กั้นช่วงผืนฟ้าชลาธาร

เพียงเห็นภาพสวยใสในกระจก
พลันอิ่มอกอิ่มใจใบหน้าหวาน
ห้วงเพลาผันเปลี่ยนเวียนไม่นาน
ริ้วรอยผ่านวัยชรามาระทม

จึ่งเป็นภาพมายามาสะท้อน
ทุกภาคตอนล้วนทุกข์ฤๅสุขสม
จักไขว่คว้าหาใดในสายลม
คำ "พอเพียง" เพียงนิยมปราศตรมแล้ว

[ปาระ]

กระจกเจ้าเอ๋ยเอ๋ยกระจกเจ้า
มองเมียงเราเราเอ๋ยเมียงมองท่าน
ส่องสะท้อนสะท้อนส่องผ่องแผ้วพาน
พบปะปานปานปะพบประสบใจ

ส่องเห็นดีดีเห็นชั่วได้ไหมหนอ
อย่ารีรอรอรีอย่าขับขานไข
ชั่วเห็นดีดีเห็นชั่วอยู่ล้ำไป
ฤว่าใครใครว่าลือละบือกัน

กระจกเจ้าเจ้ากระจกช่วยแถลง
ส่องสำแดงสำแดงส่องย้อนหนหลัง
ส่องดีชั่วชั่วดีส่องอย่าจีรัง
อย่าภวังค์ภวังค์อย่ารั้งรอเอย

[สายลมสีขาว]

Title: กระจกเงา...เงากระจก
Author: สายลมสีขาว

กระจก ส่องย้อน ย้อนส่อง
คันฉ่อง ฉายเฉิด เฉิดฉาย
แวววับ วับแวว ประกาย
ช่วงคล้าย มนตร์เวท เวทมนตร์

แก้วเงา เงาแก้ว ระยับ
ใจจับ สนใคร ใครสน
สื่อหมาย หมายสื่อ ตัวตน
เวียนวน วนเวียน เปลี่ยนไป

เรื่องจริง จริงเรื่อง สะท้อน
สิ่งย้อน ย้อนสิ่ง พึงไหว
ดีชั่ว ชั่วดี ที่ใจ
คว้าไขว่ ไขว่คว้า ค่าตน

ชีวิต หลั่งไหล ไหลหลั่ง
กานต์หวัง หวังกานต์ แห่งหน
สุดแท้ แท้สุด แต่คน
ฤ ยล ดินฟ้า ฟ้าดิน

**********************
ครั้งนี้เอามาลงช้าไปหน่อยแฮะ ^_^"
แต่เอาเถอะ ภาษาไทยกลับคำ ความหมายเปลี่ยน
อิอิ

[/size]

[yotaga]

Title: กระจกเจ้าเอ๋ยเจ้าเท่านั้นเป็นเพื่อนฉันทุกโอกาส
Author:  Yotaga

เพียงเห็นเขาเย้าหยอกเฝ้าบอกรัก
ผูกสมัครรักใคร่กับใครอื่น
แสนเหว่ว้าพาใจไม่แช่มชื่น
ไร้ระรื่นสุดขื่นขมซบซมเซา

กระจกเอ๋ยเจ้าเคยอกหักไหม
แล้วร้องไห้อาลัยใจหงอยเหงา
หรือเคยแต่สะท้อนแสงแห่งแรงเงา
คนเศร้าเศร้าคนนี้ที่รักโรย

ส่องกระจกทีไรให้สลด
เห็นแต่หยดน้ำใสใจระโหย
เอ่อคลอเบ้าบ่อน้ำตาพาอิดโรย
รักโบกโบยบินไปในสายลม

เหมือนพายุพัดโหมโถมกระหน่ำ
ทุกถ้อยคำเขาย้ำซ้ำทับถม
ไม่เคยคิดรักเราเร้าอารมณ์
เพียงเชยชมสมอยากแล้วจากไป

แสนเจ็บช้ำกับคำที่พร่ำบอก
เหมือนกับหอกทิ่มอกจนหมกไหม้
เหมือนน้ำกรดราดรดบนดวงใจ
ทนอยู่ได้ก็เพราะเงาเจ้าปลอบโยน