ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Zhyphires]

ทิวาจบราตรี... ตัวฉันนี้อยู่คนเดียว...

 เมื่ออรุณเบิกฟ้าเฝ้ารับแสง

มองตะวันร้อนแรงอย่างสดใส

แต่แอบเศร้าเหงาจิตไม่เห็นใคร

ไม่เป็นไรเมื่อผ่านไปใจคงชิน



เมื่อตะวันพลันลอยคล้อยสูงสุด

ยังไม่หยุดรอคอยครวญถวิล

ยังคอยมองคอยถามถอยได้ยิน

ยังไม่สิ้นความหวังเธอจะมา


จวบจนเจ้าเงาตะวันพลันจางหาย

ก็กอดกายคลายเหงาที่เฝ้าหา

ยังคงมองผ่านกระจกหาจันทรา

เจ้าดวงจันทร์ที่ลอยมาแทนตะวัน


ถึงตอนนี้ที่จันทราค้างกลางฟ้า

ยังเฝ้ามองเหล่าดาราชวนพาฝัน

ในทุกคืนที่มีเธออยู่ทุกวัน

ภาพลวงตาที่ขอจันทร์ให้เป็นจริง..

จากความคิดเป็นคำกลอน                                                     
กวีฝึกหัด Zhyphires.. Alkazan...                                              

[ดิษฐา]

 
คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้าย
ที่ดวงดาวมากมายจะทำให้ฉันสะอื้น
สัญญากับตัวเอง กับท้องฟ้ายามค่ำคืน
นับแต่พรุ่งนี้จะไม่มีน้ำตา สักหยดเอ่อรื้นจากใจ

ขอร้องไห้เป็นครั้งสุดท้าย
ให้กับคนที่รักมากมาย เพื่อจำไว้ว่า
ณ ครั้งหนึ่งในช่วงชีวิตที่ผ่านมา
ฉันได้สูญเสียของมีค่า ที่สุดไป

[เจ้านาง]

ทิวาจบ พบราตรี ยังมีจันทร์
มาแบ่งปัน แสงดาว พราวไสว
ท้องฟ้ามีเมฆหมอก ร้องบอกไป
ทุกสิ่งเป็น กำลังใจ ไม่จืดจาง

อย่าเพิ่งท้อ รอสว่าง ทางข้างหน้า
ชีวิตนี้  มีค่า ยามฟ้าสาง
เหลียวมองรอบ รอบซี  ยังมีนาง
เป็นเพื่อนกลอน อยู่เคียงข้าง ไม่ห่างไกล....

[bourana]

นั่งอยู่ริมทะเลตั้งแต่เมื่อยามเช้า
จนบ่ายเข้าแดดรุมเร้าและเผาผลาญ
จนจวบเย็นตะวันใกล้จะลาไกลใจร้าวราน
ข้ามคืนผ่านจนเกือบรุ่งเช้าของอีกวัน

นั่งอยู่กับน้ำตาที่อาบแก้ม
ซ้ำยังแถมด้วยหัวใจที่ไร้ความฝัน
รอบด้านมันดูมืดมิดไม่เห็นดวงตะวัน
เดียวดายใต้แสงจันทร์..อยากจะทิ้งลมหายใจไว้เบื้องหลัง..แล้วจากไป

[ดิษฐา]

อยากอยู่กับตัวเองสักพัก
วันนี้ฉันยังไม่พร้อมจะรักใครคนไหน
ขออยู่กับความเหว่ว้า เยียวยาใจ
เพราะน้ำตายังรินไหล.. จึงไม่พร้อมจะรับใครเข้ามา
อยากรักตัวเองให้ได้ก่อน
ไม่อยากดึงใครมาอาทรเพื่อบังหน้า
บทเรียนบทเก่า ยังคงปวดร้าวตามเวลา
หากว่าก้าวผ่านม่านน้ำตา
แล้วจะกลับมาเป็นคนเดิม

[Zhyphires]

จากรุ่งเช้าเข้าราตรีไม่อาจรู้

ไม่มีคนอยู่คู่แม้วันไหน

ไร้วี่แววเคียงคู่ของคู่ใจ

ดวงหทัยดวงน้อยเฝ้ากังวล


ในยามเช้ามีหมู่เมฆอยู่เป็นเพื่อน

ยามราตรีมีดาวเดือนทุกแห่งหน

แต่ในจิตคิดตกสุดกังวล

คงต้องทนจนกว่า....ใจจะชิน...

[ฌลา]

ราตรีที่ผ่านมา
ฉันยังคงเหว่ว้าและเหน็บหนาว
รอบด้านมืดมน ไร้ผู้คนว่างเปล่า
เหลือเพียงแค่ตัวเรา..ปลอบโยนความเศร้าด้วยน้ำตา


ทิวาบอกเวลาวันใหม่
ฉันยังคงเดียวดายและมองหา
ใครสักคนที่ห่วงใยและพร้อมจะเข้าใจพูดจา
ทำลายความเหงาที่มีมาและลบรอยเหว่ว้าให้หายไป


ทิวาจะลาวัน
ฟ้ายิ่งทำให้ฉัน...หวั่นไหว
ราตรีจะกลับมาเวลาจะหมุนไป
ฉันคงยังเดียวดาย...ไร้หัวใจอีกวัน


ราตรีคืบคลาน
ความร้าวรานทำร้ายฉัน
กี่คืนแล้วเราที่ไร้เงาของดวงจันทร์
กี่คืนที่ฉันหมดฝัน..หมดไฟ


ได้โปรดเถอะเวลา
ช่วยเดินให้ช้าลงได้ไหม
ขอฉันมีเวลาได้ตามหาสิ่งที่เรียกว่า หัวใจ
ก่อนที่ความเดียวดายจะทำให้ฉันต้องตาย...ทั้งเป็น

[ไพลิน]

แสงอาทิตย์จับตาฟ้าสว่าง
ยืนมองพรางน้ำตาร่วงรินไหล
ในยามนี้ชีวิตช่างห่างไกล
จากหนทางสว่างใสที่รอคอย
แสงจันทร์งามจับตายามฟ้าหม่น
ฉันยังทนยืนมองจันทร์อย่างเศร้าสร้อย
แม้ใจสิ้นความหวังแต่ยังคอย
น้ำตาปอยเป็นสายไหลสู่ดิน

[สารพัด*เพี้ยน]

ค่ำคืนเงียบเหงา
เหม่อมอง...เงาจันทร์ ตรงหน้า
สายลม...พัดเบา....ผ่านมา....
ตัวฉัน....มองหา....สิ่งใด?

เหงา เศร้า คิดถึง ใคร?
มองฟ้าไกล....คราใด....คิดถึง
ความผูกพัน ร่องรอย ความลึกซึ้ง
ความคำนึง....ส่งให้....ผู้ใดกัน

จำอะไรไม่ได้...
เหมือนความทรงจำตายจากฉัน
จากวันที่เธอ....ทิ้งกัน
จากครั้ง...ที่ความสำคัญหมดลง

จิตใต้สำนึก
ในส่วนลึก....เธอยังไม่ไปไหน
ในจิตใจ....เธอไม่ทิ้งกันไป
แต่....ความจริง....รู้ไว้....เธอจากไปแล้ว....

[ดิษฐา]

 
เมื่อครู่นี้
ดาวดวงสุดท้ายที่มีก็หล่นจากฟ้า
เมื่อครู่นี้ น้ำหยดใสๆ ที่ปลายตา
ก็หลั่งรินมารดใจ
กี่ค่ำกี่คืนแล้วนี่
ที่นั่งดูดาวอย่างนี้โดยไม่มีเธอเคียงใกล้
กี่ครั้งกี่คราแล้วนะใจ
ที่น้ำตาร่วงลงไป พร้อมดวงดาว

[ไพลิน]

ราตรีนี้ช่างยาวนานเหลือเกิน
ราตรีที่ฉันต้องเผชิญกับความเหงา
โดดเดี่ยวเดียวดายหัวใจเศร้า
กอดหมอนร้อนเร่าร้าวใจ
สมองยังไม่ยอมหยุดความคิด
มืดสนิทหัวใจอ่อนไหว
ทบทวนเรื่องราวคราวใด
หยดน้ำใสๆ ไหลจากตา
ข่มตาหลับใจกลับยังตื่น
สะอื้นร่ำไห้โหยหา
แว่วยินเสียงลมพัดมา
อุราหนาวสั่นหวั่นใจ

[ฌลา]

ทิวาหรือราตรี
ในเวลานี้ไร้ความหมาย
เวลาผันผ่าน....แต่ว่าฉันไม่เปลี่ยนไป
ยังคงไร้หัวใจ...และอยู่อย่างเดียวดายเรื่อยมา

จะทิวาหรือราตรี
ไม่อาจทำให้หัวใจที่มีหายเหว่ว้า
เหงาเศร้า..และรอคอยคนที่จะมาเป็น"เรา" เรื่อยมา
อยู่ไหนนะคนที่ตามหา..เมื่อไหร่จะได้พบพาเสียที

ทิวาราตรีหมุนไป
ฉันยังคงเดียวดายอยู่ตรงนี้
เมื่อไหร่จะได้พบ..ใครที่มาลบความเหงาที่มี
ได้โปรดเถอะรีบมาสักที...ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้ลำหัง...

[bourana]

ฉันนั่งมองดวงจันทร์อยู่ทุกคืน
หลายคนถามทำไมยังตื่นไม่หลับใหล
แล้วพรุ่งนี้จะออกไปทำงานได้อย่างไร
ถ้าป่านนี้ยังไม่เข้านอน

อย่าบอกให้เขาเข้าใจ
เพราะมีเรื่องติดค้างในใจยากไถ่ถอน
ข่มตาไม่ไหวแม้จะล้มตัวลงนอน
เพราะยังคอยแต่ทอดถอนหัวใจ

ยอมรับโดยดุษฎี
ว่าหัวใจตอนนี้หวั่นไหว
เกินกว่าจะควบคุมหัวใจ
แล้วจะให้หลับตาลงได้อย่างไรกัน