ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดิษฐา]

เธออยู่ไหนนะที่รัก
ฝนตกหนักอย่างนี้เธอหนาวไหม
หากหนาวนักหลบมาพัก กับฉันให้อุ่นใจ
ช่วยนำตัวกับความห่วงใยมาให้ฉันที
ฝนตกอากาศหนาว
ถ้ามีเธอ คืนแสนนานยาวคงอบอุ่นเหลือที่
พาหัวใจกับอุ่นไอมาไล่ความหนาวให้ที
มาต่อเติมความรู้สึกดีดี
มานับดาวเปียกฝน ตรงนี้ด้วยกัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[Kotchanan]

ถ้าจะนับความคิดถึงและห่วงหา
ให้มองฟ้ามองฝนที่หล่นร่วง
หนึ่งหยาดหยดรดดินที่รินรวง
คือหนึ่งห้วงห่วงใยที่ให้กัน

ความคิดถึงจึงไม่น้อยกว่าฟ้าฝน
ซึ่งเอ่อล้นจนเจิ่งนอง..ครองใจฉัน
ส่วนความรักที่มอบให้..คล้ายตาวัน
ที่สาดแสงแบ่งปัน..ไม่ผันแปร

[ฌลา]

สายฝนยิงตกพรำ
ความเจ็บช้ำยิ่งตามหา
ฉันกอดเข่าปล่อยให้เงาเช็ดน้ำตา
หัวใจอ่อนล้า...เหว่ว้าจับหัวใจ

สายฝันยังซัดซ่า
รู้บ้างไหมว่า...คนเหงาใจหาย
อากาศเย็นเยียบอยู่กับความเงียบเดียวดาย
ที่รักเธออยู่ใด..ฉันกำลังหมดแรงใจไปทุกที

สายฝนเริ่มซา
ฉันยังคงเหว่ว้าเหน็บหนาว
อยากมีใครสักคน..มาแบ่งบ่นเรื่องราว
จับมือกันพาก้าว...ผ่านความเหน็บหนาวไปด้วยกัน

[ชมพูไพร]

ยืนมองฝนรินร่วงหล่นจากฟ้า
ในเวลาเช่นนี้เธออยู่ไหน
เธอมีทุกข์หรือสุขอยู่หนใด
รู้หรือไม่ใจดวงนี้ยังคิดถึง

นั่งลงตรงของหน้าต่างมองหยาดฝน
นึกถึงคนอยู่ห่างที่เคยซึ้ง
อยากจะสบสายตาที่รัดตรึง
ในครั้งหนึ่งที่สองเราได้อยู่เคียง
 

[บ้านกลอนไทย]

   
                                                                         ...........ความคิดถึงในสายฝน............. 
 
                                                                     ยืนมองฝน รินร่วง จากห่วงฟ้า
                                                           ในเวลา เช่นนี้ อยู่ที่ไหน
                                                            เธอมีทุกข์ สุขบ้าง หรืออย่างไร
                                                            รู้หรือไม่ ใจดวงนี้ ไม่มีเลือน

                                                                   บนม้าหิน ตัวเก่า ใต้เงาสน
                                                             หัวอกคน หม่นหมอง ร้องหาเพื่อน
                                                             บางครั้งลม อ่อนอ่อน ย้อนมาเยือน
                                                             คล้ายมาเตือน ให้จิต คิดถึงเธอ

                                                                    ช่วงเวลา อ้างว้าง อย่างตอนนี้
                                                              มันมักมี เร้าขวัญ ฉันเสมอ
                                                              แสนคิดถึง คนไกล เมื่อไม่เจอ
                                                              กลัวรอเก้อ ก็กลัว เต็มหัวใจ

                                              
                                                                    หยาดสายฝน เทไหล แม้ใกล้ค่ำ
                                                              ลมกระหน่ำ บรรเลง เพลงโหยไห้
                                                              ตะวันลับ ดับลง ตรงฟ้าไกล
                                                              อยากบอกใคร คนนั้น........ฉันรักเธอ.......

                                                                                   

[ชมพูไพร]

เหม่อมองฝนที่ตกจนใจสั่น
ทำไมกันเหมือนฟ้าแกล้งรักแกฉัน
คิดถึงผ้าที่ตากบนราวนั้น
กลับไม่ทันอีกแล้วต้องซักใหม่
 

[บ้านกลอนไทย]

คนอื่นเขา กำลังเศร้า เคล้าฝนหลั่ง
เธอมานั่ง บ่นหา ซักผ้าไหม่
งั่นก็รีบ กลับบ้าน เดี๋ยวนานไป
ผ้าซักไว้ ไปกับลม จะตรมตรอม.....5555+
 

[ชมพูไพร]

บอกเลิกกันวันฝนตกอกหมกไหม้
ใจหนอใจช่างปวดร้าวเศร้าเคล้าฝน
น้ำตาหยดรินรดแก้มใจตรอมตรม
เดินตากลมตากฝนเอาอย่างเพลง

เดินใจลอยตัวเปียกกายหนาวสั่น
พลันดังเรือไร้หางเสือลอยเท้งเต้ง
เดินโดดเดี่ยวคิดไปอย่างคนเคว้ง
ไม่หวั่นเกรงป่วยไข้ฉันไม่กลัว

เหมือนคนบ้าเดินเปียกปอนเพราะต้องฝน
ใจทึบหม่นเดินต่อไปขาเริ่มมั่ว
เดินเร็วรัวเพราะแมลงวิ่งดังทัวร์
มันไต่ตัวอี้หยะแหยงสมอยากเดิน

เลิกคิดเดินโบกแท็กซี่ตรงกลับบ้าน
ออกมานานลืมผ้าตากปล่อยนานเนิ่น
ยิ่งคิดว่าผ้าลอยลมใจยิ่งเขิน
ผินหน้าเมินคิดเสียดายซับในเรา
 


มั่วไปหน่อย อารมณ์ศิลปินไม่ได้ค่ะ

[กวีพเนจร]

ฉันไม่ใช่ใครคนนั้นที่เลิศเลอ
แต่มีความคิดถึงเสมอไม่เคยเปลี่ยน
แม้วันนี้กาลเวลาพาหมุนเวียน
แต่ยังเพียรส่งความรักตลอดเวลา

แม้สายฝนโปรยปรายพร่างพรายนัก
แต่ความรักความคิดถึงความห่วงหา
มีอย่างไรยังอย่างนั้นตลอดมา
เพียงหวังว่าใครสักคนจะรับมัน

แม้วันนี้ฝนแรงหลั่งร่วงริน
เปียกจนชินกลางสายฝนบนฟ้านั้น
แม้ว่าหนาวเพราะฝนจนตัวสั่น
แต่ใจฉันมันคิดถึง...ตลอดฤดู

[จ้อง เจรียงคำ]

ยามดึกดื่นคืนนั้นมันมืดมาก
ฉันถูกพรากจากนิทราด้วยห่าฝน
เบิกตาโพลงโพล่งว่าฉันตาบอด
จึงนอนกอดหมอนข้างอย่างสับสน

ใจเต้นรัวนึกกลัวอย่างประหลาด
 หนีความขลาดเช่นใดให้หลุดพ้น
น้ำซาตานผลาญพล่าอยู่ห่าใหญ่
โครมโครมใส่สุดแรงทุกแห่งหน

ลมปีศาจฉาดช่วยด้วยอีกแรง
หวังรื้อแผงหลังคาที่ท้าทน
กัมปนาทฟาดผ่าสายฟ้าส่อง
ฉันจึงมองเห็นชัดชั่วบัดดล

แม่กอดโฉบโอบล้อมสู่อ้อมอก
ความตระหนกตกหายมลายหม่น
ในวันนี้เติบใหญ่ฉันหายกลัว
คืนฟ้ารั่ว...หวนคิดถึง...จึงสุขล้น

[ชมพูไพร]

ยามดึกดื่นคืนนั้นมันมืดมาก
ฉันถูกพรากจากนิทราด้วยห่าฝน
เบิกตาโพลงโพล่งว่าฉันตาบอด
จึงนอนกอดหมอนข้างอย่างสับสน

ใจเต้นรัวนึกกลัวอย่างประหลาด
 หนีความขลาดเช่นใดให้หลุดพ้น
น้ำซาตานผลาญพล่าอยู่ห่าใหญ่
โครมโครมใส่สุดแรงทุกแห่งหน

ลมปีศาจฉาดช่วยด้วยอีกแรง
หวังรื้อแผงหลังคาที่ท้าทน
กัมปนาทฟาดผ่าสายฟ้าส่อง
ฉันจึงมองเห็นชัดชั่วบัดดล

แม่กอดโฉบโอบล้อมสู่อ้อมอก
ความตระหนกตกหายมลายหม่น
ในวันนี้เติบใหญ่ฉันหายกลัว
คืนฟ้ารั่ว...หวนคิดถึง...จึงสุขล้น

อยากทราบว่าเป็นกลอนชนิดไหนคะ

[บ้านกลอนไทย]

ยามดึกดื่นคืนนั้นมันมืดมาก
ฉันถูกพรากจากนิทราด้วยห่าฝน
เบิกตาโพลงโพล่งว่าฉันตาบอด
จึงนอนกอดหมอนข้างอย่างสับสน

ใจเต้นรัวนึกกลัวอย่างประหลาด
 หนีความขลาดเช่นใดให้หลุดพ้น
น้ำซาตานผลาญพล่าอยู่ห่าใหญ่
โครมโครมใส่สุดแรงทุกแห่งหน

ลมปีศาจฉาดช่วยด้วยอีกแรง
หวังรื้อแผงหลังคาที่ท้าทน
กัมปนาทฟาดผ่าสายฟ้าส่อง
ฉันจึงมองเห็นชัดชั่วบัดดล

แม่กอดโฉบโอบล้อมสู่อ้อมอก
ความตระหนกตกหายมลายหม่น
ในวันนี้เติบใหญ่ฉันหายกลัว
คืนฟ้ารั่ว...หวนคิดถึง...จึงสุขล้น

อยากทราบว่าเป็นกลอนชนิดไหนคะ

มันเป็นกลอนซ่อนรูป......
แยกคำออกอ่าน เพราะมากครับ  ฮ่าๆ