ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เจ้านาง]

http://www.oknation.net/blog/nang/2009/05/08/entry-1

มธุรสบทเพลงบรรเลงแว่ว
กระซิบแผ่วกังสดาลขับขานเสียง
แนบเนาใจในฝันอันจำเรียง
ก้องอยู่เคียงชิดใกล้ไม่เลือนลา

บทเพลงนี้มีมากหลายหลากรส
แนวกำหนดชีวิตคิดสรรหา
บทเพลงโศก เพลงเศร้า เคล้าน้ำตา
แจ่มหรรษาสุขทุกข์คลุกเคล้าไป

บทเพลงนั้นช่วยดลมนต์อาถรรพ์
ปานเสียงจากสวรรค์นั้นเสกให้
ก่อเป็นคำหวานซึ้งตรึงฤทัย
แว่วครั้งใดเปี่ยมค่า คราจาบัลย์

ชีวิตขึ้นด้วยกรรมก่อนำผล
บทเพลงดลชีวิตคิดสร้างสรรค์
มีหัวเราะร้องไห้ใจรำพัน
ทุกสิ่งนั่น นี่หรือ คือ "ละคร"

ต่างแสดงไปตามกฎ ของบทบาท
แต่ละชาติภาษาใดไม่ถ่ายถอน
ดิ้นรนต่อสู้กันทุกขั้นตอน
มิผันผ่อนเพื่ออยู่รอดตลอดไป

บทเพลงกับชีวิต
ตามลิขิตวาระจะผลักไส
หาก"เพลงโศก" กระหึ่ม มาครั้งใด
โปรดรู้ไว้ ชีวิตเรา ถูกเผาแล้ว

http://www.oknation.net/blog/nang/2009/04/08/entry-1

[ดาวระดา]

ล้นคำหลากฝากเรียมให้เตรียมรับ
ร้อยลำดับขับกานท์ละลานรื่น
คราเพลงคล้องร้องครวญยั่วยวนคืน
โสตแสนชื่นยื่นรับประดับแด

ลิขิตมนตร์ดลมานได้หวานซึ้ง
รินรำพึงดึงรำเพยเผยกระแส
กล่อมชีวิตติดชีวันที่ผันแปร
ทุกข์ย่ำแย่แค่ไหนไล่ตามเพลง

คือบันทึกลึกท้นอันย่นย่อ
ที่ขับคลอล้อเคียงเพียงเพลินเพ่ง
อิงโอ้อวดลวดลายหมายบรรเลง
ให้ตูมเต่งเร่งเร้าเข้าอารมณ์

จวบจนสิ้นดินกลบลบรอยร่าง
เพลงยังสร้างวางสร้อยร้อยคำสม
ขับบทกล่อมล้อมรายความตายตรม
กำจายพรมคมเพลงบรรเลงพลัน

[ยอด~]

สายลมหนาววูบพัดซัดสองร่าง
กายแบบบางแตกร้าวเป็นรอยริ้ว
หอบเศษหญ้าผ้าซิ่นฝุ่นดินปลิว
เสียงหวีดหวิวลมเป่าทุกเช้าเย็น

เพียงผ้าบางสองผืนที่ฝืนสู้
นอนคุดคู้จำทนเพราะจนเข็ญ
ความลำบากตรากตรำสุดลำเค็ญ
เพียงมองเห็นกองไฟไล่ลมแรง

สองชีวิตคือยายหลานชายหนึ่ง
ได้ที่พึ่งทุกข์กายมิหน่ายแหนง
ขอทานกินถวิลหาค่าข้าวแกง
ดั่งฟ้าแกล้งกระต๊อบน้อยคอยจะพัง

ลมกระโชกหนาวกระชั้นพลันหลานร้อง
ยายประคองกกกอดลอดแผ่นหลัง
เพิ่มผืนผ้าบางทำเป็นกำบัง
ยายจะนั่งสุมไฟให้เจ้านอน

แสงแดดส่องหมอกสลายทรายเริ่มแห้ง
แต่ร่างยายเย็นแข็งข้างไม้ขอน
หลานร่ำไห้ใจสลายยายม้วยมรณ์
สิ้นคนสอนชี้ทางโลกกว้างไกล............

ล.ป.ม.

[เจ้านาง]

โอ้เจ้านกเอี้ยง.............
ส่งสำเนียงเริงร่าเมื่อฟ้าสาง
อุ่นแดดอ่อนร่อนถลาเหนือนาบาง
ไม่เคยห่างเจ้าทุยลุยทุ่งทอง

คือเพื่อนรักมิตรแท้แม้ต่างเผ่า
ทุกค่ำเช้าสุขล้นสิ้นหม่นหมอง
เพื่อนไถปาดดินดำเลาะลำคลอง
เจ้าจับจ้องคอยแถลงเป็นแรงใจ

ข้าวแตกหน่อกอยืนเต็มผืนทุ่ง
ด้วยเพื่อนมุ่งหน้าที่ตนคนแจ่มใส
นกเอี้ยงน้อยเคียงคลออยู่ต่อไป
เจ้าทุยให้เกาะหลังทุกครั้งครา

เสียงเครื่องจักรเดินตามคำรามลั่น
กินน้ำมันจึงแล่นแทนกินหญ้า
เพื่อนหม่นหมองเงียบเหงาเศร้าอุรา
คนลืมค่าลืมเพื่อนเหมือนลืมคุณ

เกาะกิ่งคอนน้ำตาตกเจ้านกเอี้ยง
เฝ้าส่งเสียงแหบพร่าตามัวขุ่น
ไม่เห็นเพื่อนเช้าสายหลายอรุณ
ที่ใต้ถุนบ้านใหญ่ก็ไร้แวว

 โรงฆ่าสัตว์ตวัดมีดแล้วกรีดเนื้อ
สิ่งที่เหลือตระพวนพังที่ดังแผ่ว
สุดเจ็บร้าวหลั่งน้ำตาข้างนาแนว
เพื่อนตายแล้วสุดทน ..คนใจดำ 

Lew pakma

[เจ้านาง]

ค่ำแล้ว     แว่วเสียง     สำเนียงขลุ่ย
ปุกปุย      เมฆน้อย      ที่ลอยล่อง
เจ้าทุย     ลุยโคลน      ข้ามคูคลอง
นกร้อง     เจื้อยแจ้ว     ทั่วแนวเนาว์

ลมเอื่อย   อ้อยอิ่ง        ล้อหิ่งห้อย
ดงดอย     แห่งนี้         ไม่มีเหงา
แสงไต้     ไฟส่อง        ทุ่งทองเรา
กาเหว่า    เจ้าคู         หาคู่เคียง

จันทร์พร่าง     พรายแสง     ส่องแหล่งหล้า
พงพนา     ส่งสดับ     สรรพเสียง
หริ่งหรีด    กรีดรำ      เป็นสำเนียง
หล่อเลี้ยง  แผ่นผืน     ให้รื่นรมย์

บ้านป่า     นาฉัน     ณ วันนี้
ยังมี         น้ำใจ      ให้สุขสม
แว่วเสียง  สั่งฝาก    จากสายลม
หากขม    ขื่นหมอง  กลับท้องนา 

Lew pakma

[น้ำมนต์]

แบกความหวังสั่งป่าอำลาทุ่ง
สู่เมืองกรุงจุดหมายเป็นปลายฝัน
เพื่อเงินทองแพรวพร่างเป็นรางวัล
จึงผกผันเซซังจากรังนอน

ถึงเมืองกรุงเพื่อนยาก็มารับ
ตาวาววับบอกว่าหาเจ๊ก่อน
บ้านหลังใหญ่แบ่งออกหลายซอกตอน
สาวละอ่อนมากมายหลายพธู

เงินสามหมื่นยืนเซ่อใจเธอสั่น
เงินนี้ฉันจ่ายไปให้เธอกู้
ต้องผ่อนส่งทีละนิดจงคิดดู
จ๊ะหนูรู้ขอบคุณที่จุณเจือ

เวลาล่วงจรลีเดือนปีผ่าน
เพียงโครงบ้านขาดไม้เงินไม่เหลือ
ลูกอยู่ไหนแม่คอยเจ้าค่าข้าวเกลือ
หรือเจ้าเบื่อเงียบหายไปหลายเดือน

ผู้ใหญ่บ้านแจ้งข่าวเมื่อเช้านี้
ดั่งฤดีโดนมีดมากรีดเฉือน
เจ้าตายแล้วปานฟ้าผ่าสะเทือน
ตายพร้อมเพื่อนแมงดามันฆ่าเธอ

ล.ป.ม.

[เจ้านาง]

สถานที่พักผ่อนยามอ่อนล้า
พักสายตาจากงานอันคร่ำเคร่ง
ปล่อยความคิดหลุดกรอบครอบตัวเอง
ไม่ต้องเกรงคนมองจับจ้องตาม

ไกลออกจากวังวนคนออฟฟิศ
ที่ชีวิตตอกย้ำด้วยคำถาม
จะกอบโกยจากไหนคิดไขความ
ธรรมดีงามถูกเมินเกินเข้าใจ

จากชีวิตผูกมัดด้วยวัตถุ
เดือดทะลุมิติมิครวญใคร่
ครองความเห็นแก่ตัวมัวเมาไป
ตามสมัยแห่งทุนคอยหนุนนำ

ณ ศาลากลางสวนชวนค้นคิด
ธรรมชาติแห่งจิตทุกเช้าค่ำ
ธัมมะอันผ่องผุดวิมุติธรรม
ไกลจากสิ่งครอบงำชวนปล่อยวาง

เป็นสถานรวมพลคนทำสวน
ล้อมวงล้วนสุขสันต์ในวันว่าง
กอปรกลิ่นอายไมตรีไม่มีจาง
อยู่ท่ามกลางสายลมไม้ร่มเย็น

สถานที่พักผ่อนคลายอ่อนล้า
ณ ศาลากลางสวนชวนให้เห็น
จิตสะอาดสว่างอย่างเดือนเพ็ญ
สงบเป็นประจำธรรมย้ำเตือน.

....คชาไพร....

[เจ้านาง]

บทกลอนนี้ผู้แต่งให้ชื่อว่า "ดรุณานุศาสนี"
มาจากคำว่า "ดรุณ" สนธิกับ "อนุศาสนี" 
แปลว่า "คำสอนสำหรับเด็กชายวัยรุ่น"


...........................
ประณตนบจบนิ้วเหนือเกศี
แทนเทียนธูปบุปผาสุมาลี
คารวะสดุดีพระศาสดา

ไหว้พระธรรมนำวิถีแห่งชีวิต
ขัดเกลาจิตให้ขจัดตัดตัณหา
ไหว้พระสงฆ์องค์ทายาทสืบศาสน์มา
เป็นเนื้อนาบุญนำเนิ่นจำเนียร

ไหว้บิดรมารดาคุณาเนก
พระคุณเอกอุตม์วางไว้หว่างเศียร
ไหว้ครูบาอาทรสอนให้เรียน
รู้อ่านเขียนค้นคว้าวิชาชาญ

ไหว้ราชามหากษัตริย์เป็นฉัตรชาติ
ไหว้อำมาตย์มวลมหาโยธาหาญ
ซึ่งหลั่งเลือด เชือดหมู่ ริปูพาล
ได้สืบสานสยามรอดปลอดไพรี

ด้วเดชบุญคุณสรรพ์อันประเสริฐ
ขอทูนเทิดสถิตย์ไว้ ในเกศี
อย่าให้คิดติดขัดสวัสดี
ดุจดังมีทิพมนตร์มาดลใจ

จะกล่าวกลอนสอนดรุณ ด้วยคุณลักษณ์
จงประจักจูงจิตให้พิสมัย
ให้หวานวาบซาบซับประทับฤทัย
ดลเด็กได้ดื่มด่ำ คำสอนเทอญ  ฯลฯ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

แว่วยินเสียง...สำเนียงเพลง...บรรเลงชีวิต
ให้สะกิด...จิตคร่ำครวญ...ไร้สรวลเส
ให้แน่นอก...ดั่งโดนชก...อกรวนเร
ให้สนเท่ห์...เรรวนใจ...ไร้มั่นคง

สำเนียงกล่อม...ตรอมทำนอง...คำร้องตรม
ให้ขื่นขม...ซมวิญญาณ...รานร้าวหลง
เสียงเพลงเอย...เผยชีวิต...จิตงวยงง
นั่งฟังเพลง...เกรงจะหลง...ไม่ลงรอย

เพลงว่ารัก...แล้วอกหัก....รักแล้วเลิก
ถลอกปลอกเปิก...เมื่อเลิกรัก...จักเหงาหงอย
บ้างก็บ่น..ปนน้อยใจ...ให้ล่องลอย
เพลงเฝ้าคอย...ก็ปล่อยใจ...ไปตามเพลง

เป็นอย่างไร...ในชีวิต...ที่คิดแต่ง
ปรับเปลี่ยนแปลง...แสร้งว่าฟัง...ยังอวดเก่ง
แท้จริงแล้ว...ก็แผ่วใจ...ไปตามเพลง
ใจเราเอง...ที่เกรงกลัว...แม้ทำนอง

[กอบรัก]

บทกลอนนี้ผู้แต่งให้ชื่อว่า "ดรุณานุศาสนี"
มาจากคำว่า "ดรุณ" สนธิกับ "อนุศาสนี" 
แปลว่า "คำสอนสำหรับเด็กชายวัยรุ่น"


...........................
ประณตนบจบนิ้วเหนือเกศี
แทนเทียนธูปบุปผาสุมาลี
คารวะสดุดีพระศาสดา

ไหว้พระธรรมนำวิถีแห่งชีวิต
ขัดเกลาจิตให้ขจัดตัดตัณหา
ไหว้พระสงฆ์องค์ทายาทสืบศาสน์มา
เป็นเนื้อนาบุญนำเนิ่นจำเนียร

ไหว้บิดรมารดาคุณาเนก
พระคุณเอกอุตม์วางไว้หว่างเศียร
ไหว้ครูบาอาทรสอนให้เรียน
รู้อ่านเขียนค้นคว้าวิชาชาญ

ไหว้ราชามหากษัตริย์เป็นฉัตรชาติ
ไหว้อำมาตย์มวลมหาโยธาหาญ
ซึ่งหลั่งเลือด เชือดหมู่ ริปูพาล
ได้สืบสานสยามรอดปลอดไพรี

ด้วเดชบุญคุณสรรพ์อันประเสริฐ
ขอทูนเทิดสถิตย์ไว้ ในเกศี
อย่าให้คิดติดขัดสวัสดี
ดุจดังมีทิพมนตร์มาดลใจ

จะกล่าวกลอนสอนดรุณ ด้วยคุณลักษณ์
จงประจักจูงจิตให้พิสมัย
ให้หวานวาบซาบซับประทับฤทัย
ดลเด็กได้ดื่มด่ำ คำสอนเทอญ  ฯลฯ

ขอเริ่มกลอนสอนดรุณรุ่นทั้งหลาย
อันชาติชายควรบูชาน่าสรรเสริญ
ต่างมีหลักตระหนักแน่วแนวดำเนิน
จึงเจริญรุ่งโรจน์ไร้โทษกรณ์

หลักที่หนึ่งพึงรักษารู้หน้าที่
คุณข้อนี้เน้นย้ำยอดคำสอน
อันหน้าที่มีอย่างไรให้สังวร
อย่าย่อหย่อนพยายามสิบสามประการ

คือหน้าที่มีต่อพ่อแม่นั้น
สิ่งสำคัญควรเห็นเป็นแก่นสาร
ต้องขยันหมั่นประจำช่วยทำงาน
อย่าเกียจคร้านคอยอยู่ช่วยดูแล

ยังปู่ย่าตายายภายในบ้าน
ต้องเจือจานด้วยใจไม่ห่างแห
ถึงลุงป้าน้าอาอย่าปรวนแปร
เหมือนพ่อแม่หมั่นเกื้อเอื้ออาทร

[น้ำมนต์]

อีกวาจาปราศรัยให้อ่อนหวาน
อย่ากล่าวขานแข็งกระด้างจงฟังสอน
อย่าตั้งข้องอแงมีแง่งอน
ให้บิดรมารดาระอาใจ

อนึ่งผองน้องพี่ที่ในบ้าน
ต้องรู้รักสมัครสมานพิสมัย
ไม่ทะเลาะเยาะแหย่ให้แซ่ไป
ควรจะได้ปรองดองพี่น้องกัน

ประการหนึ่งซึ่งด้านการประหยัด
ต้องฝึกหัดหักห้ามความใฝ่ฝัน
ถึงอยากได้ในสินค้าสารพัน
อย่าดึงดันดูให้งามตามฐานะ

ใช่รบเร้าเอาแต่ขอ พ่อแม่ซื้อ
ควรหารือรู้สลัดตัดสละ
อย่าแข่งมิตรคิดซื้อหมด ไม่ลดละ
พ่อแม่จะยากจนไม่สนใจ

[น้ำมนต์]

การฟุ่มเฟือยฟุ้งเฟ้อ ทำเห่อเหิม
จะสะสมบ่มเสริม(ให้) เสียนิสัย
จะแข่งทรัพย์กับเศรษฐีนี่กระไร
พ่อแม่ได้เดือดร้อนอย่าอ้อนเอา

ถึงเรามีก็มิควรด่วนซื้อหา
ซึ่งสินค้าเครื่องล่อต่อคนเขลา
เครื่องล่อใจสมัยนี้มีไม่เบา
เมื่อมีเข้าคอยจะเล่นเป็นประจำ

จะเสียด้านการศึกษาเวลาหมด
เพลินจนงดงานเช้าทำเอาค่ำ
ที่เพลินจัดตัดใจงานไม่ทำ
ก็เสียซ้ำทรัพย์สารงานเวลา

จงประหยัดหัดใจใคร่ครวญคิด
อย่าตามมิตรมั่นมุ่งฟุ้งเฟ้อหา
ให้เบาจิตบิดรและมารดา
ใช้เงินตราแต่ตามความจำเป็น

[น้ำมนต์]

ประการหนึ่งซึ่งลูกควรปลูกฝัง
คือเชื่อฟังแม่พ่ออย่าก่อเข็ญ
อย่าดื้อดึงปึ่งชาว่ายากเย็น
จะลำเค็ญเคืองข้องไม่ต้องการ

ท่านสอนสั่งหวังดีมีต่อลูก
หวังฝังปลูกปึกแผ่นเป็นแก่นสาร
อย่าโต้เถียงเกี่ยงทำให้รำคาญ
หากจะค้านก็ค่อยค่อยกล่าวถ้อยคำ

โดยอ้างอิงสิ่งที่มีเหตุผล
อนุสนธ ิ์สอดใส่ ให้งามขำ
ให้ท่านคิดวินิจฉัยยอมให้ทำ
จึงเลิศล้ำรูปแบบที่แยบคาย

ประการหนึ่งซึ่งด้านการศึกษา
ธรรมดาของดรุณรุ่นทั้งหลาย
ต้องเล่าเรียนเพียรพากอย่างมากมาย
เพื่อมุ่งหมายวิชาอนาคต

ด้วยเดี๋ยวนี้จะมีคนล้นประเทศ
แต่ด้านเศรษฐกิจด้อยจะถอยถด
ทรัพย์ในดินสินในน้ำค่อยต่ำลด
คนเหมือนมดมุ่งมาจะหางาน

[น้ำมนต์]

หากไม่มีวิชาเก่งกว่าเขา
ก็ใครเล่าจะรับไว้ใช่ลูกหลาน
อนึ่งในสมัยนี้วิชาชาญ
เขาทำการด้วยยนต์จักรกลไก

ทุ่นแรงคนจนไม่ใช้คนมาก
งานนานาหายากทั้งน้อยใหญ่
ไม่เก่งจริงไหนจะชิงสอบเอาชัย
คงต้องไปปลุกปล้ำเป็นกรรมกร

จะต้องเพียรเรียนรู้ดูหนังสือ
หมั่นฝึกปรือเป็นประจำตามคำสอน
วิชาการจารจดทุกบทตอน
จะนั่งนอนนึกหน่วงห่วงการเรียน

[น้ำมนต์]

ประการหนึ่งอันวิชาภาษาศิลป์
บทระบิลแบบอย่างทางอ่านเขียน
ต้องใส่ใจให้มากทั้งพากเพียร
ประดุจเทียนประทีปทองส่องวิชา

จะเรียนใดในภพสบสัมฤทธิ์
ต้องประสิทธิ์ด้วยสื่อคือภาษา
ภาษาดี ก็เรียนเด่น เป็นธรรมดา
จงอุตส่าห์สนใจ ได้ใช้งาน

อนึ่งเราเยาว์วัยในความคิด
จงตั้งจิตจดจ่อต่อข่าวสาร
ข่าวน้อยใหญ่ในนอกบอกเหตุการณ์
ต้องคอยอ่านเอาใจเฝ้าใฝ่ฟัง

ด้วยยุคเราเข้ามาโลกาภิวัตน์
ไม่ติดขัดข่าวไขล้วนไหลหลั่ง
สะพัดแพร่แผ่ไประไวระวัง
คอยตรับตั้งตาดูให้รู้ดี

.....เจ้านาง....

[น้ำมนต์]

ข้อหนึ่งเล่าเราเรียนเพียรอุตส่าห์
ช่วยบิดรมารดาตามหน้าที่
อาจเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าในกายี
ก็ต้องมีผ่อนมั่งระวังตน

อันเรียนร่ำคร่ำเคร่งแม้นเก่งกล้า
ก็ควรร่าเริงมั่งเป็นครั้งหน
เล่นกีฬา ออกกำลัง ตัดกังวล
รู้ผ่อนปรนเป็นประมาณพอปานกลาง

ประการหนึ่งซึ่งความงามสะอาด
ต้องปัดกวาดแลดูเช็ดถูถาง
จัดระเบียบเรียบร้อยคอยจัดวาง
ทุกที่ทางถ้วนถี่จึงดีจริง

งานซักล้างอ้างเบี่ยงเลี่ยงไม่ช่วย
กลับเกี่ยงด้วยโดยค้านว่างานหญิง
เป็นความคิดผิดสมัยใคร่ท้วงติง
อย่าเย่อหยิ่ง เหยียดว่างาน -บ้านไม่ควร

[น้ำมนต์]

ล้วนหน้าที่มีต่อพ่อและแม่
สมควรแก่กุลบุตรสุดสงวน
ได้กล่าวไขไว้ครบจงทบทวน
เป็นกระบวนแบบอย่าทางไทยไทย

สรุปย่อขอยกกลอนสุนทรภู่
"กตัญญูยอดดีจะมีไหน"
ขอเชิญชวนมวลดรุณรุ่นเยาว์วัย
เก็บไปใคร่ครวญคิดสะกิดเตือน

ทำหน้าที่ดีต่อพ่อแม่แล้ว
เป็นลูกแก้วกลอยใจใครจะเหมือน
ถึงเวลาคราเจ้าจากเหย้าเรือน
ต้องมีเพื่อนพรั่งพรูมีครูบา

อันหน้าที่มีอยู่ต่อครูนั้น
ก็สำคัญควรตระหนักรู้รักษา
หนึ่งเคารพนบครูเชิดบูชา
ผู้ประสิทธ์วิทยาให้ยลยิน

[เจ้านาง]

สอง คำนับรับใช้ไม่แหนงหน่าย
อย่าห่างหายเหหันให้ผันผิน
สามเชื่อฟังตั้งตาเป็นอาจิณ
เรียนศาสตร์ศิลป์ศึกษาจากอาจารย์

ใช้  สุ. จิ. ปุ. ลิ.  คติปราชญ์
จะสามารถมั่นแม่นเป็นแก่นสาร
สุ.   คือฟังตั้งใจใฝ่ดวงมาน
รวมทั้งอ่านอรรถไขนัยเดียวกัน

จิ. คือคิดพินิจความตามสดับ
ให้ซึมซับทราบจริงทุกสิ่งสรรพ์
ปุ. คือถามความใดตามไม่ทัน
ก็ถามพลันเพื่อแถลงความแจ้งใจ

ส่วน  ลิ. หรือคือจดจำกำหนดฝึก
ทำบันทึกทุกครั้งที่ฟังไข
หรือจดย่อพอสรุปเป็นอุปนัย
จัดทำไปเป็นระบบได้ทบทวน

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพลงหวานๆ...น้ำตาลหยด...มดเรียกพี่
เพลงดีๆ...ที่สมหวัง...ครั้งหวามไหว
เพลงมันส์ๆ...ปั่นอารมณ์...สมฤทัย
เพลงอะไร...ใส่ทำนอง...คำร้องตาม

ถ้อยในเพลง...บรรเลงเอ่ย...เผยเพียงถ้อย
คนฟังกร่อย...ด้อยในเพลง...บรรเลงถาม
เพราะเป็นเพลง...เพลงอกหัก...จักษ์นิยาม
เพลงงดงาม...คามสดใส...ไม่ใคร่ฟัง

เพราะบทเพลง...บรรเลงไป...ในชีวิต
ฟ้าลิขิต....ผิดหรือถูก...ถูกหรือพลั้ง
แม้ร้องไห้...ใจร้าวรวด...ปวดใจฟัง
เปิดดังๆ...ฟังร่ำไป...ให้ซ้ำเติม

[ยอด~]

สอง คำนับรับใช้ไม่แหนงหน่าย
อย่าห่างหายเหหันให้ผันผิน
สามเชื่อฟังตั้งตาเป็นอาจิณ
เรียนศาสตร์ศิลป์ศึกษาจากอาจารย์

ใช้  สุ. จิ. ปุ. ลิ.  คติปราชญ์
จะสามารถมั่นแม่นเป็นแก่นสาร
สุ.   คือฟังตั้งใจใฝ่ดวงมาน
รวมทั้งอ่านอรรถไขนัยเดียวกัน

จิ. คือคิดพินิจความตามสดับ
ให้ซึมซับทราบจริงทุกสิ่งสรรพ์
ปุ. คือถามความใดตามไม่ทัน
ก็ถามพลันเพื่อแถลงความแจ้งใจ

ส่วน  ลิ. หรือคือจดจำกำหนดฝึก
ทำบันทึกทุกครั้งที่ฟังไข
หรือจดย่อพอสรุปเป็นอุปนัย
จัดทำไปเป็นระบบได้ทบทวน

ข้อสี่ว่าถ้าครูเป็นผู้หญิง
อย่าสุงสิงลึกซึ้งถึงเสสรวล
หรือตอแยแหย่เย้าเฝ้ายั่วยวน
ผิดกระบวนแบบศิษย์ผิดต่อครู

อย่าลวนลามถามล้วงหรือท้วงเถียง
ลองไล่เลียงเล่นให้ได้อดสู
ต้องประพฤติยึดมั่นกตัญญู
อย่าลบหลู่ละล้วงละลาบทำหยาบคาย

หากท่านผิดควรสะกิดกันลับหลัง
อย่าตึงตังต่อหน้าบรรดาสหาย
หรือถามเทียบเปรียบประเด็นเป็นอภิปราย
ความสองฝ่ายฝากเปรียบเทียบให้คิด

นี่คือจิตวิทยาเชิงปราศรัย
ห้ามมิให้หักหน้าว่าท่านผิด
จงตระหนักหลักธรรมนำพินิจ
จะเป็นศิษย์สุดประเสริฐเลิศโลกา