ฉันเหมือนคนอ่อนแอ
ทำยอมพ่ายแพ้แก่ทุก-ทุกอย่าง
ยอมละทิ้งปัญหาลงกลางทาง
เพื่อเปิดช่องว่างให้หัวใจ
บนหนทางที่สับสน
ฉันไม่สามารถที่จะทนกับมันไหว
ไม่สามารถฉุดดึงรั้งหัวใจ
ให้กลับมาสดใสได้เช่นเดิม
เหมือนร่างกายมันอ่อนล้า
ปวดปร่ากับหยดน้ำตาที่ทุกวันจะยิ่งเพิ่ม
พลังใจไม่อาจเติม
มีแต่ความเศร้าที่ยิ่งเสริมจนเพิ่มพูน
สุดท้าย..ฉันขอเดินออกไปจากความเศร้า
หวังว่าวันหนึ่งมันจะถูกบรรเทาจนสิ้นสูญ
จะกลับมาใหม่..ในวันที่หัวใจเลิกอาดูร
แม้ ณ วันนั้น..ความรักที่เคยมีอาจจะยังไม่ดับสูญ..แต่ก็คงดีกว่าปล่อยให้มันยิ่งทวีคูณ..เมื่อใกล้เธอ
ฉันยืนตรงที่เก่า
นั่งอ่านเรื่องราวเศร้า เศร้าใจหาย
ชีวิตที่ผ่านพ้นเธอไร้คนเข้าใจ
หยดน้ำตาเธอไหลจากหัวใจร้าวราน
มาพักก่อนไหมคนดี?
มาอยู่ตรงนี้...ข้างกายฉัน
หัวใจที่ปวดปร่า เหว่ว้ามานานวัน
ส่งมาให้ฉัน...จะช่วยดูแลมันอย่างดี
แบบว่ากลอนมันเพราะอ่ะ ขอแจมๆๆๆ 555+
