ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เหนื่อยและท้อ...เกินก้าวต่อ....ท้อหน้าที่
ทุกนาที...ที่ล้าแรง...แกร่งไม่ไหว
บทบาทนี้...กับหน้าที่...คุณครูไทย
รู้บ้างไหม...ว่าท้อใจ...ให้อ่อนแอ

เหนื่อยและท้อ....รอแรงใจ...ให้แข็งแกร่ง
ใจล้าแรง...แต่งเติมฝัน...นั้นอย่าแพ้
ฝึกวิชา...มารผจญ...ร้องงอแง
คนอ่อนแอ...อย่าแพ้ทาง...สร้างแรงใจ

เหนื่อยและท้อ....พ่อแม่หวัง...ยังมั่นอยู่
บทบาทครู...รู้ว่าเหนื่อย...เหนื่อยแค่ไหน
เพิ่งรู้สึก...นึกล้าถอย...ให้น้อยใจ
ว่ากันไป...ใช้เวลา...ศึกษาทาง

[มานพ]

 
อย่าถดถอย เหนื่อยและท้อ หนอคนดี
กำลังใจ จากพี่ จะมีให้
น้องอย่าเมิน จงก้าวเพลิน เดินต่อไป
อย่าท้อใจ เด็ดขาด มาดคุณครู

ทำอะไร ต้องมั่นใจ อย่าท้อแท้
น้องก็แน่ คนหนึ่ง ซึ่งสวยหรู
อย่าน้อยใจ จงเข้มแข็ง นะพธู
จะคอยดู ครูคนใหม่ คนไฟแรง

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ก็ไม่รู้...หดหู่นัก...หนักหนายิ่ง
ชีวิตจริง...ยิ่งนิยาย...หมายบากบั่น
ก้าวตามทาง...อย่างคุณครู...สู้ตามฝัน
แต่ก็พลัน...ให้หันเห...เกเรใจ

ให้เหนื่อยล้า..นักพี่จ๋า...ว่าบอกกล่าว
ให้ปวดร้าว...ราบหลบลี้...หน้าที่ใหม่
ก็รู้นี้...บทบาทนี้...ที่ตั้งใจ
แต่ไม่ไหว...ให้เหนื่อยใจ...ในฝูงชน

[มานพ]

ก็ไม่รู้...หดหู่นัก...หนักหนายิ่ง
ชีวิตจริง...ยิ่งนิยาย...หมายบากบั่น
ก้าวตามทาง...อย่างคุณครู...สู้ตามฝัน
แต่ก็พลัน...ให้หันเห...เกเรใจ

ให้เหนื่อยล้า..นักพี่จ๋า...ว่าบอกกล่าว
ให้ปวดร้าว...ราบหลบลี้...หน้าที่ใหม่
ก็รู้นี้...บทบาทนี้...ที่ตั้งใจ
แต่ไม่ไหว...ให้เหนื่อยใจ...ในฝูงชน

ไม่มีท้อ ต่อไป ใจเข้มแข็ง
ไม่อ่อนแรง ต้องสู้ ดูอีกหน
หากท้อแท้ น้องจะแย่ นะหน้ามน
พี่คือคน ให้แรงใจ อย่าได้กลัว

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

กลัวเหลือเกิน...ทางเดินไกล...ไปลำพัง
กลัวก้าวพลั้ง...พลังใจ..ไม่เหลือหรอ
ให้เงียบเหงา...เศร้าว่างเปล่า...ร้าวให้พอ
ไม่ให้ท้อ...ได้อย่างไร...อย่างไรดี?

กำลังใจ..จากพี่...คนดีนั่น
รับรู้มัน...แต่ก็รั้น...หวั่นใจนี้
มีคำถาม...ถามตัวเอง...อยู่ทุกที
บทบาทนี้...ที่ก้าวไป...อีกยาวไกล..เท่าไหร่กัน

[มานพ]

กลัวเหลือเกิน...ทางเดินไกล...ไปลำพัง
กลัวก้าวพลั้ง...พลังใจ..ไม่เหลือหรอ
ให้เงียบเหงา...เศร้าว่างเปล่า...ร้าวให้พอ
ไม่ให้ท้อ...ได้อย่างไร...อย่างไรดี?

กำลังใจ..จากพี่...คนดีนั่น
รับรู้มัน...แต่ก็รั้น...หวั่นใจนี้
มีคำถาม...ถามตัวเอง...อยู่ทุกที
บทบาทนี้...ที่ก้าวไป...อีกยาวไกล..เท่าไหร่กัน

คนเป็นครู ต้องเรียนรู้ สู้ชีวิต
จะถูกผิด ตัดสินใจ อย่าไหวหวั่น
บทบาทนี้ ดีนัก จงเชื่อมั่น
รับประกัน จะก้าวไป ในทางดี

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ยิ่งนึกท้อ...หน้าพ่อแม่...แลตรงหน้า
พลันน้ำตา..ก็ไหลบ่า..มาให้เห็น
คิดถึงบ้าน...ต้องการกลับ...ทุกเช้าเย็น
ใจลูกเข็ญ...อยากเห็นหน้า...มารดาตน

ยิ่งเหนื่อยใจ...ให้ท้อถอย...น้อยชะตา
ใยเจ้าล้า...หมดปัญญา...หาทางพ้น
มองรูปแม่...แลรูปพ่อ...ท้อเกินทน
คิดถึงจน...ล้นน้ำตา...ล้าทั้งใจ

หรือเพราะใจ...ใช่หน้าที่...ที่เป็นอยู่
บทบาทครู...ก็สู้ไหว...แต่ใจไม่
เพราะกดดัน...หรือไรกัน...ฉันอ่อนไหว
เจ็บปวดใจ...น้ำตาไหล...ให้นองเนือง

[ดิษฐา]

หัวใจ
เหน็ดเหนื่อยบ้างไหมในทุกวันนี้
มีรักมากมายแต่ไม่เคยได้กลับมาสักที
ต้องทนเหน็บหนาวอย่างนี้  เพื่ออะไร

ถามหัวใจอีกครั้ง
ถ้าไม่มีความรักจะอยู่ได้ไหม
หัวใจจะเต็นช้า รึว่าจะหยุดเต้นไป
ถ้าไม่มีความรักมาป้อนให้ แล้วมันจะเป็นอย่างไรกัน

[มั่น แซลี้]

เหนื่อยท้อกับรักบ้างไหม
ก็เหนื่อยใจบ้างเป็นบ้างครั้ง
แต่ก็รู้น่ะว่าทุกสิ่งในชีวิตคงไม่เป็นดั่งหวัง
แต่ไม่เคยชิงชังกับมันเพราะรู้และเข้าใจ

การที่เรารักใครมากสักคน
ใช่เขาจะยินยลรักเรามากกว่าใคร
ความรักมันไม่มีสมการตายตัวไป
อย่าได้อาลัยว่าเราจะได้รับรักกลับคืน

บ้างคนรักเรามาก
แต่ว่าหากใจใจเราไม่รักก็สุดฝืน
ถ้าเขาไม่รักเราธรรมดาต้องเป็นอื่น
ให้ได้ตื่นแล้วมาดูความจริงที่เป็นไป

[bourana]

เหนื่อยไหม..กับการเอาหัวใจตัวเองไปผูกไว้กับคนที่ไม่เคยเห็นค่า
ถามตัวเองเรื่อยมา..ตอบได้ตรง-ตรงว่าเหนื่อยใจ
ตัดใจซะ..เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่หลาย-หลายคนเคยบอกไว้
ถ้าบังคับได้นะ..หัวใจ..ฉันก็คงตัดเขาออกไปได้แล้วตั้งนาน

ตอนนี้ทำได้แค่..พยายามทำใจให้สงบ
พยายามจบความรู้สึกที่อยู่ในหัวใจให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
รอให้วันเวลาช่วยมาเป็นยาสมาน
ให้หัวใจกลับมาชื่นบาน..อย่างวันวานที่เคยเป็น

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เวลาที่เหนื่อย...เรื่อยเปื่อยนึกท้อ
เวลาที่รอ...งอนง้อชะตา...มาคลายหายเศร้า
เวลาที่เจ็บ...แล้วเก็บไปคิด...โลกนี้เพียงเรา
ที่นั่งเหงาเศร้า....เคล้าคราบน้ำตา...เหนื่อยล้าเกินทน

ลองเก็บน้ำตา..มาเยียวยาใจ...ในโลกความจริง
แม้ใครทอดทิ้ง...อย่ายิ่งท้อใจ...ให้ล้าให้หม่น
เหนื่อยบ้างท้อบ้าง...ช่างใครบางคน
เหงาใจก็ทน...อย่าบ่นชะตา...อย่าว่าฟ้าเมิน

หากยิ่งคิดยิ่งท้อ...ให้วอนขอ...รอใครสน
คงต้องทุข์...คงต้องทน...ร้อนรนใจให้ผกเผิน
อย่าใส่ใจ...สนใจตน...อย่าสนคนเมิน
เส้นทางก้าวเดิน...ให้เดินด้วยใจ...อย่าไร้เรี่ยวแรง

[กริชอักษร]

ฉันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น
ที่จะทนรับเหตุการณ์ทุกวันไหว
เพราะฉันรับมาแล้วไม่มีที่ระบาย
เหนื่อยและท้อเกินไปทำใจไม่ทัน

อยากจะหยุดทุกอย่างทั้งชีวิต
แต่สงสารคนมีสิทธิ์ในตัวฉัน
เคยปล่อยวางยิ่งเคว้งคว้างถึงทางตัน
จะฟาดฟันทั้งมือเปล่าไม่เข้าที

เวลาเดินไปใจจะขาด
ช่างบีบรัดให้ฉันหมดทางหนี
เพราะกำลังจะสู้เขาเราไม่มี
ก็ต้องสู้แบบขอไปทีมีแต่พัง

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพราะเกิดเป็นหญิง....จริงหรือ...เหตุผล
จึงต้องอดทน..ฝึกฝน...ปัญหา
เหตุเพราะคือหญิง....จริงต้องนิ่งๆ...อย่าหมดปัญญา
จริงหรือที่ว่า...อันช้างเท้าหน้า..คือหน้าที่ชาย?

ไม่ได้แข็งแกร่ง...แรงเยอะดั่งใจ...ที่ปรารถนา
สมองยังช้า..เพราะคำว่ารัก...มากมักแหนงหน่าย
ต้องยอมงั้นหรือ...ไม่ยอมหืออือ...รักที่งมงาย
ต้องเจ็บจนตาย...มากมายอย่างนั้น...นั่นหรือใจคน

ทุกทีที่เหนื่อย..ทุกทีที่ท้อ..ไม่ขอความหวัง
ขอเพียงพลัง...ระวังหัวใจ..ไม่ให้หมองหม่น
ที่เจ็บที่ท้อ....ก็ขอแค่ว่า..มีเวลามากพอจะทน
ให้ใจผ่านพ้น..ผ่านพ้นๆไป..ให้ได้สักครา