| 29 มีนาคม 2011, 10:03:AM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
 |
« ตอบ #80 เมื่อ: 29 มีนาคม 2011, 10:03:AM » |
 ชุมชน
|
ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ
สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย
ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ
กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "เพลงยาวถวายโอวาท
"ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน"
ซึ้งวรรคทองบทนี้มานานแล้ว
ท่องเจื้อยแจ้วจำจดบทอาขยาน
สุนทรภู่ร้อยรสพจมาน
เอกผลงาน คือ "นิราศภูเขาทอง"
สาวกะปู ชัวร์!  |
|
|
|
|
| 11 เมษายน 2011, 12:35:AM |
คนแบกไมค์
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 31
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 113
|
 |
« ตอบ #81 เมื่อ: 11 เมษายน 2011, 12:35:AM » |
ชุมชน
|
ขันน้ำหยดน้อยๆ หยดบ่อยๆน้ำยังหมด
ราชกิจแม้ผิดน้อย ผิดบ่อยๆก็เสื่อมยศ
บุญกรรมถึงทำน้อย แต่ทำบ่อยก็ปรากฎ
ห้วงน้ำไหลน้อยๆ ไหลบ่อยๆน้ำยังลด
เหมือนทรัพย์จับจ่ายน้อย แต่จ่ายบ่อยทรัพย์ยังหมด
อย่าง่ายการจ่ายเงิน จ่ายเงินเกินจะกำสรด
จะรู้ดีเงินมีค่า เมื่อน้ำตาเราไหลหยด
รักตัวกลัวน้ำตาไหล เรื่องใจง่ายให้เร่งงด
ที่มา: พระครูวิจิตรธรรมสาธก
|
|
|
|
| 20 เมษายน 2011, 11:44:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #82 เมื่อ: 20 เมษายน 2011, 11:44:PM » |
ชุมชน
|
กลอนรักของ คึกฤทธิ์
๐ นอนเสียเถิดยาหยีพี่จะกล่อม
แม้ว่าพร้อมใจร่วมสโมสร
ต้องยึดเอาบาทวิถีเป็นที่นอน
มีพระพายคลายร้อนเป็นคนพัด
พฤกษาใหญ่กั้นกลางเป็นหลังคา
มีดารานับแสนแน่นขนัด
เป็นประทีปตามไว้ให้เห็นชัด
เสียงรถจัดเหมือนประโคมประโลมใจ
ถึงทุกข์ยากของเราเขาไม่เห็น
แต่เทวายังเป็นพยานให้
สามัคคีให้ตลอดกอดกันไว้
คงจะได้สมมาตรไม่คลาดกัน ๐
(จากหนังสือ คึกฤทธิ์ ปราโมช ตอบปัญหาหัวใจ )
ขอบคุณข้อมูลจาก : http://www.oknation.net/blog/print.php?id=567555
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 20 เมษายน 2011, 11:47:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #83 เมื่อ: 20 เมษายน 2011, 11:47:PM » |
ชุมชน
|
อัญเชิญบทกลอนกล่าวถึงเขมรของ หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช
"สัปดาห์นี้มีเรื่องความเมืองใหญ่
ไทยถูกฟ้องขับไล่ขึ้นโรงศาล
เคยเป็นเรื่องโต้เถียงเกี่ยงมานาน
ที่ยอดเขาพระวิหารรู้ทั่วกัน
.
กะลาครอบมานานโบราณว่า
พอแลเห็นท้องฟ้าก็หุนหัน
คิดว่าตนนั้นใหญ่ใครไม่ทัน
ทำกำเริบเสิบสันทุกอย่างไป
.
อันคนไทยนั้นสุภาพไม่หยาบหยาม
เห็นใครหย่อนอ่อนความก็ยกให้
ถึงล่วงเกินพลาดพลั้งยังอภัย
ด้วยเห็นใจว่ายังเยาว์เบาความคิด
.
เขียนบทความด่าตะบึงถึงหัวหู
ไทยก็ยังนิ่งอยู่ไม่ถือผิด
สั่งถอนฑูตเอิกเกริกเลิกเป็นมิตร
แล้วกลับติดตามต่อขอคืนดี
.
ไทยก็ยอมตามใจไม่ดึงดื้อ
เพราะไทยถือเขมรผองเหมือนน้องพี่
คิดตกลงปลงกันได้ด้วยไมตรี
ถึงคราวนี้ใจเขมรแลเห็นกัน
.
หากไทยจะลำเลิกบ้างอ้างขอบเขต
เมืองเขมรทั้งประเทศของใครนั่น?
ใครเล่าตั้งวงศ์กษัตริย์ปัจจุบัน
องค์ด้วงนั้นคือใครที่ไหนมา?
.
เป็นเพียงเจ้าไม่มีศาลซมซานวิ่ง
ได้แอบอิงอำนาจไทยจึงใหญ่กล้า
ทัพไทยช่วยปราบศัตรูกู้พารา
สถาปนาจัดระบอบให้ครอบครอง
.
ได้เดชไทยไปคุ้มกะลาหัว
จึงตั้งตัวขึ้นมาอย่าจองหอง
เป็นข้าขัณฑสีมาฝ่าละออง
ส่งดอกไม้เงินทองตลอดมา
.
ไม่เหลียวดูโภไคไอศวรรค์
ทั้งเครื่องราชกกุธภัณฑ์เป็นหนักหนา
ฝีมือไทยแน่นักประจักษ์ตา
เพราะทรงพระกรุณาประทานไป
.
มีพระคุณจุนเจือเหลือประมาณ
ถึงลูกหลานกลับเนรคุณได้
สมกับคำโบราณท่านว่าไว้
อย่าไว้ใจเขมรเห็นจริงเอย..."
..............................
ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช
หนังสือพิมพ์สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์
๑๘ ตุลาคม ๒๕๐๒
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 03 พฤษภาคม 2011, 09:05:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #84 เมื่อ: 03 พฤษภาคม 2011, 09:05:PM » |
ชุมชน
|
ห้วงคำนึง
หมอบพับเพียบเลียบริมน้ำปริ่มฝั่ง
ตะแคงฟังนิยายเพลินจากเนินหญ้า
ระบำมดคดเคี้ยวลับเคียวตา
หยาดน้ำฟ้าลากลิ้งทิ้งใบบอน
แมลงปอเกาะหินเลื่อมปิ่นรุ้ง
ผีเสื้อพุ่งอวดแพรแผ่ปีกร่อน
กิ้งกือหักความอายออกกรายกร
กระรอกหย่อนลูกหว้าหยั่งท้าทาย
เมื่อเอนพิงอิงพักหนุนตักหล้า
แนบเงาฟ้าในน้ำเปี่ยมความหมาย
ธรรมชาติวาดแต้มยังแย้มพราย
และโลกส่ายกายหมุนด้วยคุ้นเคย
เหม่อมองฟ้าสีฟ้ากว้างกว่ากว้าง
คิ้วรุ้งค้างเนตรสูรย์มุ่นหมอกเสย
แย้มเสี้ยวเมฆยิ้มแดดสีแสดเอย
หัตถ์ลมเชยเผยแก้มแพลมยิ้มพลัน
แล้วสบตากับเรา-เงาในน้ำ
ไหลลำนำฉ่ำใจคล้ายเคลิ้มฝัน
พิสุทธิ์ใสไล้หล้ารับตาวัน
กล่อมดวงขวัญล่องลิบทิพยา
เรามองโลกสดใสในวันนี้
ด้วยใจที่อ่อนวัยไร้เดียงสา
ทุกสิ่งช่วยอวยสุขทุกเวลา
หากวันหน้าเป็นอย่างไร...ไม่อาจรู้
จิระนันท์ พิตรปรีชา,
ชัยพฤกษ์ มิถุนายน ๒๕๑๓
จาก หนังสือ ใบไม้ที่หายไป กวีนิพนธิ์แห่งชีวิตพิมพ์ครั้งที่ ๑๐
สำนักพิมพ์แสงดาว ต.ค.๒๕๓๔
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 04 พฤษภาคม 2011, 09:29:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
 |
« ตอบ #85 เมื่อ: 04 พฤษภาคม 2011, 09:29:PM » |
ชุมชน
|
หนังสือ
คำต่อคำนี่แหละคือสื่อภาษา
มือต่อมือนี่แหละมีชีวิตชีวา
หน้าต่อหน้านี่แหละหนอ ใจต่อใจ
เปิดหนังสือ เพื่ออ่าน งานความคิด
เปิดชีวิต เพื่ออ่าน ความฝันใฝ่
เปิดทางทอง เพื่ออ่าน การก้าวไกล
เปิดทางชัย เพื่ออ่าน สันติธรรม เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
|
|
|
|
|
| 05 พฤษภาคม 2011, 09:25:AM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #86 เมื่อ: 05 พฤษภาคม 2011, 09:25:AM » |
ชุมชน
|
ศิลปะ การเล่นคำโดยวิธีย้ำคำ (Repetition) จินตนา ปิ่นเฉลียว แสดงได้อย่างงดงาม เสียเสรีเอกราชชาติถนอม
เสียศักดิ์พร้อมเกียรติภูมิกลุ้มไฉน
เสียดายด้วยนิยามความเป็นไทย
เสียยศไปเป็นทาสอนาถนาน
ทั้งเสียชื่อเสียหน้าพาเสียศรี
เพราะเสียทีศึกระเหี่ยเสียแรงหาญ
เสียเมืองมิ่งทิ้งกากเป็นทรากกราน
เสียสถานวัดวาศรัทธาปวง
โอ้เสียทัพอัปยศหมดวาสนา
เสียสรรเพชญพุทธาน้ำตาร่วง
ทั้งวัดวังพังพินาศอนาถทรวง
เสมอดวงดอกฟ้ามาแหลกลาญ
จินตนา ปิ่นเฉลียว (อาจารย์ เจือ สตะเวทิน -คำวิจารณ์เรื่อง เพลงยาวอยุธยาวสาน)
|
|
|
|
|
| 05 พฤษภาคม 2011, 11:34:AM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #87 เมื่อ: 05 พฤษภาคม 2011, 11:34:AM » |
ชุมชน
|
จิตร ภูมิศักดิ์ ศิลปิน นักคิด นักเขียน นักวิจัย
และนักรบของประชาชน "ชีวิตคือการต่อสู้" สู้ใครเหวย?
วานช่วยเผยคู่ต่อสู้ข้าอยู่ไหน
"ชีวิตคือการต่อสู้" สู้เพื่อใคร?
สู้อย่างไร?....นักปรัชญาบอกข้าที
จิตร ภูมิศักดิ์
..ชีพนี้จักอุทิศพลีเพื่อกอบกู้ธรรม
จักจองล้างทรราชย์ระยำ
ให้โลกร่ำลือในวีรกรรม
ตราบชั่วฟ้าดินจักสิ้นมลาย..
จิตร ภูมิศักดิ์
เพลงมาร์ชเยาวชนไทย
" ตื่นเถิดเยาวชนไทยทั้งผองน้องพี่
สามัคคีรักร่วมน้ำใจ
เยาวชนคืออาทิตย์อุทัย
สาดแสงกำจายเรืองรองแหล่งหล้า
ปลุกชีวิตและสร้างความหวังเจิดจ้า
เพิ่ออนาคตผองเพื่อนไทย
ชาติประชารอพลังเราอันเกรียงไกร
ด้วยดวงใจร้อนรนเรียกรอ
มาตุภูมิและประชานั้นคือดวงใจ
จะพิทักษ์รับใช้เทียมดวงวิญญา
ร่วมพลังสร้างสรรค์พัฒนา
ทั้งชาติและประชาไทยมุ่งสู่ความไพบูลย์"
จิตร ภูมิศักดิ์
ดั่งเทียนผู้ถ่องแท้แก่คน
น้อมคารวะ..วาระมรณกรรมครบรอบ ๔๕ ปี
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๔
|
|
|
|
|
| 05 พฤษภาคม 2011, 08:39:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #88 เมื่อ: 05 พฤษภาคม 2011, 08:39:PM » |
ชุมชน
|
ใบไม้ป่า
บทสดุดีความดีงามและการจากไปของ จิตร ภูมิศักดิ์
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า
ยังดีกว่าใบไม้เหลืองในเมืองหลวง
ที่รอปลิดหล่นเปล่าประโยชน์ปวง
เป็นด่าวดวงดำเปื้อนในป่าคน
ใบไม้ป่าร่วงแล้วได้เลี้ยงป่า
ทิ้งลงมาเลี้ยงรากเลี้ยงลำต้น
เหมือนแม่ให้นมลูกปลูกฝังจน
ลูกเติบตนโตแทนเต็มแผ่นดิน
เมื่อเมืองคนคับคั่งด้วยคนป่า
คนดีก็ด้อยค่าเหมือนกรวดหิน
เมื่อสัตว์ป่าสร้างป่าไว้หากิน
สัตว์เมืองก็ต้องสิ้นวิสัยเมือง
ใบไม้ป่าชื่อ จิตร ภูมิศักดิ์
ได้ร่วงแล้วลงเป็นหลักให้โลกเลื่อง
ดั่งเทียนป่าปลุกแสงขึ้นแรงเรือง
ไม่เปล่าเปลืองลมปราณที่ต้านลม
ลมประสานเสียงแคนว่าแค่นแค้น
เปิบข้าวทุกคราวแค่นความขื่นขม
เหงื่อกูรินตากูแล้งน้ำแห้งตรม
ร่างกูซมซานไข้จนเขียวคาว
เสียงปืนดังเปรี้ยงกว่าเสียงปาก
ก็ปิดฉากชีวิตมืดมิดหนาว
แต่วิญญาณคือทิพย์ที่ยืนยาว
ดั่งดวงดาวยิ่งดึกยิ่งตื่นตา
กาลเวลาฆ่าจิตร ภูมิศักดิ์
กาลเวลาก็ตระหนักประจักษ์ค่า
กาลเวลาฆ่าคนดีทุกทีมา
แต่เวลาก็ทูนเทิดเชิดคนดี
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า
เพื่อแตกมาเป็นใบใหม่ในทุกที่
จิตรหนึ่งดวงดับไปในวันนี้
เพื่อจะมีจิตรใหม่มากมายดวง
ถ้าสัตว์เมืองสร้างเมืองเป็นป่าได้
เราก็เหมือนใบไม้ในเมืองหลวง
ที่โหยหาป่าเขาเปลี่ยวเปล่าปวง
จิตรจะร่วงลงทั้งป่าเข้ามาเมือง
....................
อาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
กวีรัตนโกสินทร์และกวีซีไรต์
|
|
|
|
|
| 08 พฤษภาคม 2011, 12:18:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #89 เมื่อ: 08 พฤษภาคม 2011, 12:18:PM » |
ชุมชน
|
 น้ำสองสี ต.โขงเจียม อ.โขงเจียม.จ.อุบลราชธานี แผ่นดินย้อมน้ำเป็นสีครั่ง
โขงหลั่งหลากข้นนองขุ่นไหล
แรงปราดสีปูนประดังไป
บรรจบลงในปากน้ำมูล
ตัดสายน้ำสวยเป็นสองสี
สองน้ำเปี่ยมปรี่ประสานสูรย์
ส่่องสองน้ำเข้มทวีคูณ
เป็นโขงสีปูนมูลสีคราม
เขียวไม้ชายตลิ่งตลอดรอบ
ฟ้่าครอบขอบพ้นภูผาหลาม
ไผ่รายลงทอดเป็นทิวงาม
ฝั่งงามน้ำงามแผ่นดินดี
ชื่นชื่นลมชายมาเฉื่อยฉ่ำ
เย็นยามเย็นย่ำน้ำสองสี
โขงงามมูลงามถึงลำชี
มือใครไหนที่ทอดพิทักษ์
.................... ..เขียนแผ่นดิน-เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์..
|
|
|
|
|
| 08 พฤษภาคม 2011, 12:50:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #90 เมื่อ: 08 พฤษภาคม 2011, 12:50:PM » |
ชุมชน
|
ผาแต้ม
บ้านห้วยไผ่ อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี
ผาตั้งบังไพรตะเพิงหิน ผาร่วงน้ำริน
ตกร่ายราวสร้อยสายฝน
สาดฟ้าสาดผาภูวดล ดึกดำบรรพ์บน
แผ่นดินถิ่นลำโขงขลัง
แต้มรูปแต้มลายมเลืองมลัง ประดับประดัง
ประดุจจะบอกเลบงความ
โขดถ้ำลำโขงแหล่งคาม คือผู้อยู่ยาม
ยังอยู่ยังเหย้าเรือนเย็น
น้ำใหญ่ปลาใหญ่ยังเป็น ปาดป้ายลายเห็น
เป็นหินตั้งลายเรียงราย
รูปช้างคือช้างหลวงหลาย ฝูงละมั่งกวางทราย
เป็นสายน้ำโขงโค้งคุ้ง
คือมือแห่งคนปรนปรุง ประจำอำรุง
อารักษ์แผ่นดินหินผา
................................
..เขียนแผ่นดิน-เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์..
|
|
|
|
|
| 08 พฤษภาคม 2011, 01:16:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #91 เมื่อ: 08 พฤษภาคม 2011, 01:16:PM » |
ชุมชน
|
 หล่อทอง ทำเครื่องทองเหลือง บ้านปะอาว อ.เมือง จ.อูบลราชธานี ตำดินปั้นเบ้าใส่เตาสุม
ฟืนรุมไฟโรมเข้าโหมเบ้า
ไม้ซากสุมกอเป็นตอเตา
ลมเป่าเริงเปลวขึ้นปลิวปลาม
แม่เตาหลอมตั้งกลางไฟเรือง
ทองเหลืองละลายทองก็นองหลาม
สูบไฟโหมไฟไล้ทองทาม
น้ำทองเหลืองอร่ามเป็นน้ำริน
รินทองรองรอลงบ่อเบ้า
ลูกแล้วลูกเล่าไม่สุดสิ้น
ต่อยเบ้าทองพร่างอยู่กลางดิน
สืบสานงานศิลป์สง่าทรง
ลงลายสลักลายจนพรายพริ้ง
ลายอิ้งหมากหวายไพรระหง
ดินน้ำลมไฟละลายลง
หลอมธาตุทระนงตำนานคน
..................... ..เขียนแผ่นดิน-เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์..
|
|
|
|
|
| 26 พฤษภาคม 2011, 12:44:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #92 เมื่อ: 26 พฤษภาคม 2011, 12:44:PM » |
ชุมชน
|
๑๐๐ ปี ชาตกาล ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช
(๒๐ เมษายน ๒๔๕๔)
๐ เป็น 'คึกฤทธิ์' ไม่เหมือนใคร ใครไม่เท่า
ประมวลเอา ศิลป์-ศาสตร์ ปราชญ์ครบเครื่อง
วัฒนธรรม เศรษฐกิจ ทั้งการเมือง
นามลือเลื่อง พันปี ไม่มีซา
จะมีใคร โผนโลด โชติโชนเหมือน
มีฤทธิ์เคลื่อน ให้คึก รำลึกหา
"แฟนคึกฤทธิ์ อย่าได้ คิดระอา
เพียงนึกถึง ก็จะมา อยู่ข้างกาย"
มาทั้ง 'มอม' 'สามซอย' และ 'สามสี'
ทั้ง 'ลิ้นจี่-นางพญา' ขุนตานหลาย
'เจ้าลอย' พา 'ผลลิเก' เร่เรือพาย
ฟัง 'เพื่อนนอน' ผ่อนสบายอ่าน 'แ่ม่พลอย'
เที่ยว 'เก็บเล็ก-ผสมน้อย' 'ตอบปัญหา'
'สมภารกร่าง' วิสัชนา 'แกว่นไม่ถอย'
'เมืองมายา' เสกสรร ชั้นเลิศลอย
อีกหลายร้อย บทประพันธ์ อันไม่ตาย
เขียนคารวะ ด้วยหมึก ให้คึกฤทธิ์
วรรณศิลป์ ปลุกชีวิต ไม่เสื่อมหาย
เสน่ห์มนต์ อักษร ไม่คลอนคลาย
มิเลือนสลาย วรรณกรรม คำ 'คึกฤทธิ์'๐ ทองแถม นาถจำนง
นายกสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย-ประพันธ์
(สกุลไทย-ฉบับที่ ๒๙๕๓)
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เฮยอิง, สะเลเต, กามนิต, ทอฝัน, ไม่รู้ใจ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, เมฆา..., ลมหนาว, สายใย, จ.รัตติกาล, Music, Thammada
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 27 พฤษภาคม 2011, 12:14:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #93 เมื่อ: 27 พฤษภาคม 2011, 12:14:PM » |
ชุมชน
|
๑๐๐ ปี ชาตกาล ก.สุรางคนางค์ (กัณหา เคียงศิริ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๔๕๔) คือนักเขียนในดวงใจสมัยหนึ่ง
อ่านซาบซึ้งหลั่งน้ำตาหน้าซบหมอน
ทั้งชีวิตทั้งรักฝันทุกขั้นตอน
ถ่ายสะท้อนเป็นเรื่องให้ได้อ่านกัน
คือหนังสือหลายเล่มที่เข้มข้น
สร้างค่าคนสู้ค่าหญิงยิ่งกว่าฝัน
เปิดโลกแรกแปลกใหม่ให้วงวรรณ
หญิงคนชั่ว นั้นสั่นสะท้านเมือง
เปิดชีวิตเปิดบ้านเปิดฝันรัก
เปิดอักษรซ่อนสลักในทุกเรื่อง
อ่านพินิจคิดตามงามเมลือง
เหมือนฝันเฟื่องแต่ฝันใฝ่ให้รู้คิด
คือนักเขียนน่านับถือมือวรรณศิลป์
เป็นศิลปินสร้างงานผสานจิต
บ้านทรายทอง พจมาน ชั่วชีวิต-
หนึ่ง รักประกาศิต ภูชิชย์ นริศรา
กุหลาบแดง รุ่งอรุณ ปราสาททราย
อีก จุดหมายปลายทาง ยอดปรารถนา
เขมรินทร์ เทพราช พันทิพา
ความคิดคำนึง รอยจารึก เรวดี
ถ่ายชีวิตใส่ชีวิตสนิทแนบ
ถ่ายดวงใจอิงแอบเปิดใจคลี่
ถ่ายสังคมสู่สังคมทั้งจนมี
ยืนหยัดทั้งชีวีพลีเพื่องาน
คือนักเขียนนาม ก.สุรางคนางค์
เปิดเส้นทางนักเขียนและนักอ่าน
เป็นแบบบทชีวิตเป็นตำนาน
ผสมผสานรักและชีวิตสนิทใน
วันนี้คือ ๑๐๐ ปีชาตกาล
กุหลาบแดงยังแบ่งบานกระจ่างใส
ยังร้อยคำยังร้อยคนยังร้อยใจ
ยังร้อยไทยยืนกาลนานนิรันดร์
ชมัยพร แสงกระจ่าง-ประพันธ์
(สกุลไทย- ฉบับที่ ๒๙๕๓)
|
|
|
|
|
| 27 พฤษภาคม 2011, 08:09:PM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #94 เมื่อ: 27 พฤษภาคม 2011, 08:09:PM » |
ชุมชน
|
๑๐๐ ปี ชาตกาล ดวงดาว (หม่อมเจ้าหญิงสวาสดิ์วัฒโนดม ประวิตร - ๒๘ เมษายน ๒๔๕๔)
จาก "บังใบ" ถึง "ดวงดาว"
จรัสประดับห้วงหาววรรณศิลป์
"ผยอง" เกียรติเกริกเกียรติศิลปิน
หม่อมเจ้าหญิงฯโบยบินโลกวรรณกรรม
บรรณภิภพจึ่งมี "เชลยศักดิ์"
"อยู่เพื่อรัก" เขียนรักเสพดื่มด่ำ
"ตะวันตรง" "วสันต์ทราย" ร่ายรินคำ
"ดาวรุ่ง" เด่นอยู่ยั้งยั่งยืนยง
"คำอธิษฐานของดวงดาว" คงคู่ฟ้า
"ระเริงไพร" "สุริยา" สรรค์ประสงค์
"เหนือพสุธา" ผลงานยังมั่นคง
ประดับองค์หม่อมเจ้าฯสืบต่อไป
ชั่วกะพริบตากาลสิ้นร้อยปี
บางสิ่งถูกแทนที่ตามเงื่อนไข
แต่ "ดวงดาว" ยังเด่นเหนือฟ้าไทย
เป็น "ม่านไฟ" ส่องนำจินตนาการ
แผ่นดินให้ชีวิต- ให้เวลา
แผ่นดินก็ทวงหา- กลืนสังขาร
แผ่นดินอาจกลืนกินปลิดลมปราณ
แต่มิอาจกลืนงานแห่ง "ดวงดาว"
คืนแผ่นดินเพียงร่างและลมปราณ
แต่ผลงาน "ดวงดาว" เด่นเป็นดาว
ธาร ธรรมโฆษณ์-ประพันธ์
(สกุลไทย-ฉบับที่ ๒๙๕๓)
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไม่รู้ใจ, กามนิต, ลมหนาว, รพีกาญจน์, สายใย, สะเลเต, yaguza, จ.รัตติกาล, Music, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Thammada, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 18 มิถุนายน 2011, 09:28:AM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
|
« ตอบ #95 เมื่อ: 18 มิถุนายน 2011, 09:28:AM » |
ชุมชน
|
มาลัยปัญญา เพราะว่าคน ทุกคน รู้จักคิด
คนจึง มีชีวิต ที่ยิ่งใหญ่
เพราะต่างคน ต่างคิด ต่างจิตใจ
คนจึงได้ ผิดแผก แตกต่างกัน
สวนดอกไม้ งดงาม อร่ามสี
เพราะต่างไม้ ต่างมี ต่างสีสัน
ดอกไม้มิได้หมาย ประกวดประชัน
แต่ดอกไม้แบ่งปัน ซึ่งความงาม
ผื้งทุกตัว ต่างมี ชีวิตรวง
เป็นหนึ่งใจ หนึ่งดวง ร่วมหวงห้าม
รวงรังคือ เรือนร่าง อันเรืองราม
ต่างรู้นำ รู้ตาม เป็นหนึ่งตน
ความคิดคือ ดอกไม้ ได้เด็ดดอม
ความคิดคือ ความหอม แห่งเหตุผล
คือน้ำผึ้ง มธุรส แห่งรสสุคนธ์
อันร่วมกรอง ร่วมค้น และร่วมคิด
เชื่อมั่นในใจเมืองอันเรืองแรง
เชื่อมั่นในสำแดงแห่งดวงจิต
เชื่อมั่นในศรัทธาทุกสารทิศ
เชื่อมั่นในชีวิต สิทธิ์เสรี
เราจะร้อย ความคิด ร่วมจิตใจ
เป็นมาลัย ปัญญา ทำหน้าที่
สร้างสังคม ร่มเย็น เด่่นความดี
สามัคคี สมัชชา ประชาชน
.................... อาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
สมัชชาประชาชน
ตุลาคม ๒๕๔๘
๓ กรกฎาคม ๒๕๕๔ ออกไปใช้สิทธิ์ทุกคนนะคะ
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ลมหนาว, รพีกาญจน์, ไม่รู้ใจ, กามนิต, สายใย, สะเลเต, yaguza, จ.รัตติกาล, Music, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Thammada, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 15 กันยายน 2011, 09:57:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #96 เมื่อ: 15 กันยายน 2011, 09:57:PM » |
ชุมชน
|
๐ คมแห่งความคิดถึงประหนึ่งมีด
คิดครั้งหนึ่งก็เหมือนกรีดใจหนึ่งหน
สงสารใจทรมานสู้ทานทน
คิดถึงคนหลายใจได้ทุกวัน
บทกลอนที่เป็นวรรคทองของ อ.เอนก แจ่มขำ
อดีตนายกสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย สมัยที่ ๘-๙ ผู้จากไป
ซึ่งตราตรึงอยู่ในหัวใจของใครหลายคนจนถึงปัจจุบัน
ป.ล. ไม่ทราบว่ากลอนของท่านอเนก ฯ สำนวนนี้มีกี่บท กระผมคัดลอกมาจาก...
http://www.thaipoet.net/index.php?lay=show&ac=article&Id=538789880&Ntype=3
ถ้าสมาชิกท่านใดมีข้อมูลกรุณามาแบ่งปันกันนะครับ
ด้วยจิตคารวะ ครับ
สายใย
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : victoria's secret, รัตนาวดี, ♥หทัยกาญจน์♥, พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, สะเลเต, yaguza, จ.รัตติกาล, Music, กามนิต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, Thammada, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., ไม่รู้ใจ, ดาว อาชาไนย, เมฆา..., เฮยอิง, ช่วงนี้ไม่ว่าง, อริญชย์, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 23 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 16 กันยายน 2011, 12:01:AM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #97 เมื่อ: 16 กันยายน 2011, 12:01:AM » |
ชุมชน
|
จะให้รักและคิดถึงไปถึงไหน
เจ็บหัวใจเจียนจะแตกแหลกสลาย
เดินทางโดยโดดเดี่ยวมาเดียวดาย
เหนื่อยและหน่ายต่อวันอันเนิ่นนาน
แต่ยังรักทั้งรู้เธอแรมร้าง
ปล่อยช่องว่างระหว่างวัยไร้แววหวาน
ไฟปรารถนาจ้าประจาน
ยังรอกาลเวลาเธอมาเยือน
ดวงใจน้อยดวงนี้มีเพียงหนึ่ง
เมื่อใจพึงจึงพร้อมยอมลอยเลื่อน
คือความหลังหลงเหลือมิลืมเลือน
วันที่เดือนแรมดวงลับห้วงดาว
ตลอดวันเวลาอันว้าเหว่
สิ้นเสน่ห์มืดสนิททิศทางก้าว
ถ้าหากรู้ถึงวันอันรวดร้าว
คงไม่หนาวอย่างนี้หรอกที่รัก
ฉันคงแบ่งหัวใจไว้อีกครึ่ง
สำรองพิษคิดถึงซึ่งอกหัก
แต่สุดปรามห้ามไหวช้ำใจนัก
คมคิดถึงจึงเน้นหนักในกมล
คมแห่งความคิดถึงประหนึ่งมีด
คิดครั้งหนึ่งก็กรีดใจหนึ่งหน
สงสารใจทรมานสู้ทานทน
คิดถึงคนสองใจได้ทุกวัน
กลอนแบบสมบูรณ์ครับ
จากผลงานของ ท่าน อาจารย์ เอนก แจ่มขำ มาบรรทึกไว้ให้ชื่นชมกันครับ
ด้วยจิตคารวะครับ
สายใย
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, victoria's secret, รพีกาญจน์, สะเลเต, yaguza, จ.รัตติกาล, Music, บ้านริมโขง, ยามพระอาทิตย์อัสดง, พี.พูนสุข, ลมหนาว, Thammada, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., รัตนาวดี, ไม่รู้ใจ, ดาว อาชาไนย, เมฆา..., เฮยอิง, อริญชย์, Prapacarn ❀, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 23 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 16 กันยายน 2011, 09:04:AM |
พี.พูนสุข
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 1269
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,104
ทิวาฉาย ณ ปลายผา
|
 |
« ตอบ #98 เมื่อ: 16 กันยายน 2011, 09:04:AM » |
ชุมชน
|
แด่
ศาสตราจารย์ คุณหญิงกุหลาบ มัลลิกะมาส
(๑๙ มกราคม ๒๔๖๑ - ๑๙ กันยายน ๒๕๕๓)
คืออาจารย์กุหลาบ มัลลิกะมาส
ร่างเล็กเล็กแต่องอาจและแจ่มใส
ทั้งอ่อนโยนอ่อนหวานชื่นบานใน
เห็นทุกครั้งคือดวงนัยน์หัวใจครู
เป็นสุดยอดครูดีที่ศิษย์รัก
เป็นสุดยอดแจ้งประจักษ์ใจทุกผู้
เป็นสุดยอดผู้เปิดบ้านการเรียนรู้
คติชน วิจารณ์สู่สังคมไทย
เหมือนกุหลาบหอมหวานและบานทน
ร่วมสมัยใจทุกคนยังจำได้
สร้างคุณูปการปานมาลัย
ยิ่งร้อยยิ่งยาวไกลในทรงจำ
คือกุหลาบอมตะอันตราตรึง
คือกุหลาบศิษย์ซาบซึ้งทุกเช้าค่ำ
คือกุหลาบในดวงใจคนใช้คำ
คือกุหลาบลึกล้ำงามนิรันดร์
ขอเชิญเสพย์บุญกุศลบันดลจิต
ขอเชิญเสพย์โลกนิรมิตสถิตสวรรค์
เสวยภพพบคัมภีร์มีกันและกัน
สู่อนันตพิสุทธิ์วิมุตเทอญ
ชมัยพร แสงกระจ่าง
นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย
(สกุลไทย - ฉบับที่ ๒๙๒๑)
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สะเลเต, รพีกาญจน์, ♥หทัยกาญจน์♥, yaguza, ช่วงนี้ไม่ว่าง, จ.รัตติกาล, Music, บ้านริมโขง, กามนิต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, Thammada, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., ไม่รู้ใจ, สายใย, ดาว อาชาไนย, เมฆา..., เฮยอิง, อริญชย์, Prapacarn ❀, กาญจนธโร
ข้อความนี้ มี 23 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 กันยายน 2011, 12:12:PM |
|
ช่วงนี้ไม่ว่าง
|
|
« ตอบ #99 เมื่อ: 17 กันยายน 2011, 12:12:PM » |
ชุมชน
|
วันเดือนปี ผ่านไป ไม่คืนหลัง
พาความหวัง ฝังจิต พิษรักหลอน
ให้คล้อยเคลื่อน จากจินต์ สิ้นอาวรณ์
อนุสรณ์ ก่อนเคยรัก ภักดิ์นิรันดร์
แต่บัดนี้ ขอไป ไกลสุดกู่
ร้างพธู คู่หทัย เลิกใฝ่ฝัน
พอกันที ขอหนีลับ ชั่วกัปป์กัลป์
ดุจฟ้ากั้น สัมพันธ์หวัง พังทลาย
อันความรัก หวานชื่น เมื่อคืนก่อน
เหมือนหลับนอน ฝันชื่น ตื่นจางหาย
รักเหมือนฝัน ไม่ยืด มันจืดคลาย
ร้าวสลาย เมื่อตื่น ขมขื่นใจ
จึงขอเพียง เอื้อนเอ่ย เฉลยแจ้ง
เพื่อชี้แจง เหมือนว่า ฟังปราศรัย
เคยล่วงเกิน ผิดพลั้ง แต่ครั้งใด
จงอภัย ต่อกัน ฉันขอลา
หมายเหตุ กลอนบทนี้ได้ถูกผมถือเป็นกลอนบทครู เมื่อครั้งแรกศึกษาฝึกหัดแต่งกลอนก็อาศัยศึกษาจากกลอนนี้
แต่ทุกวันนี้ แม้เขียนกลอนได้นับพันๆบท แต่ทว่า ก็ยังสำนึกตัวว่าสำนวนยังไม่อาจจะเทียบถึงซึ่งกลอนบทครูได้
จึงนำมาลงไว้ ด้วยจิตคารวะ(ไม่ทราบนามผู้แต่ง)
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พี.พูนสุข, yaguza, จ.รัตติกาล, รพีกาญจน์, Music, บ้านริมโขง, กามนิต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, Thammada, sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., ไม่รู้ใจ, สายใย, ดาว อาชาไนย, เมฆา..., เฮยอิง, อริญชย์, กาญจนธโร, พยัญเสมอ
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
