ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

        ?มืออาชีพ?
           อยากเห็นลูกเป็นหมอแม่ขอร้อง       
หรือไม่ต้องเป็นกัปตันพ่อฝันเฟื่อง
สิ่งแม่หมายสิ่งพ่อมุ่งลูกรุ่งเรือง               
เป็นพลเมืองงดงามเปี่ยมน้ำใจ

   เก่งคำนวณวิชาวิทยาศาสตร์           
ชาญฉลาดเป็นเลิศโลกเปิดให้
อนาคตทุกก้าวรุ่งยาวไกล                         
ต้องเป็นใหญ่และเป็นอยู่อย่างผู้นำ

   พ่อภูมิใจลูกใฝ่ดีแม่มีสุข                   
ก้าวทันยุคพากเพียรหมั่นเรียนร่ำ
ไม่ต้องเหนื่อยไม่ต้องบอกพูดตอกย้ำ         
พ่อบุญล้ำแม่บุญเหลือเลือดเนื้อดี

         วันประกาศเกียรติคุณพ่อบุญปลูก             
 มองเห็นลูกเริงร่าเปี่ยมราศรี
ใจพ่อพองใจแม่พล่านการงานดี               
น้อยนักที่ใครใครจักได้ครบ

   ไม่อยากคุยเลยว่า?มืออาชีพ?             
แสงประทีปแห่งปัญญายอมสยบ
กิจการเปิดใหม่ซึ่งได้พบ                           
สายอาชีพลูกเรียนจบ?.?รับตบนม??

         โดย   เพียงใจ  ชื่นเงิน     จากคอลัมน์ "เฉียดวรรณกรรม" 
         หนังสือ    ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก กันยายน 2544

[สายใย]

                คนบ้ากลอน
ถ้าหากว่าบ้ากลอนอย่านอนเปล่า
จงยกเหล้าออกมาโซดาผสม
ค่อยค่อยจิบเพียงนิดพอติดลม
ทำอกตรมเหมือนรักพรากไปจากทรวง
                                                       ชงเหล้าจิบบางบางแล้ววางไว้
                                                       เหม่อมองไปปลายแคว้นสุดแดนสรวง
                                                       ร้องไปว่าข้าช้ำนักถูกรักลวง
                                                       รักและห่วงอัดอั้นตื้นตันใจ
ความผิดหวังเป็นพลังของคนฝัน
จินตนาการนั้นกว่าสิ่งไหน
เสริมพลังความคิดอันกว้างไกล
ช่วยทำให้คนบ้ากลอนอ้อนคารม
                                                     จิบเหล้าอีกสักครั้งยังไม่หมด
                                                     ทำประชดรักว่าไม่สาสม
                                                     แรกว่ารักหวานล้ำมาช้ำตรม
                                                    หน้าจึงก้มเขียนกลอนฉะอ้อนจันทร์
จันทร์เอ่ยจันทร์คืนนี้หนีไปไหน
ก่อนพิไลคู่ดาวพราวสุขสันต์
ยามค่ำคืนเคียงคู่สูสีกัน
อารมณ์ฝันค้างเติ่งเคยเบิ่ง,แนม
                                                    หรือเพลิน(พรมแดน)เก็บเจ้าไว้ในกระจาด
                                                    จึงได้ขาดจันทร์ฉายให้แอร่ม
                                                    แรกคิดว่าเมฆหนาเข้ามาแซม
                                                    หมดข้างแรมที่เก็บไว้(ช่วยเอามา)แขวนใส่คืน....

                                                                            บุญหลาย กุดทิง
                                                                            สำนักงานมาลาเรีย อ.โพนพิสัยจ.หนองคาย
                                                                            ต่วย?ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ก  เมษายน ๒๕๓๔
                                       ถ้ามีผิดพลาดพลั้งไป ผู้โพสท์ กราบขออภัยท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วยครับ

[สายใย]

             เดียวดาย
ฉันกินเหล้าวันนั้นฉันมีเพื่อน
มาเยี่ยมเยือนด้วยน้ำจิตมิตรสหาย
จากเพื่อนกินล่วงลับมากลับกลาย
เป็นเพื่อนตายหายจากเสียมากคน

      ฉันกินเหล้าวันนั้นฉันมีเพื่อน
      กลางดาวเดือนเกลื่อนฟ้าเวหาหน
      จนรุ่งแจ้งแสงสุรีสุริยน
      น้ำค้างปนโซดาสุราทิพย์

ที่หลงใหลใช่ไหลหลงตรงน้ำเหล้า
ใช่หลงเมาปลาบปลื้มแค่ดื่มจิบ
แต่ชอบที่ทุกข์ผองล่องลอยลิบ
บรรยากาศเกินหยิบมาเขียนจาร

ในวงเหล้ามีความจริงยิ่งกว่าเพื่อน
ไม่บิดเบือนวาจามาเคลือบหวาน
เผยทุกสิ่งจริงใจในสันดาน
ฉันได้อ่านใจเพื่อนได้เหมือนใจ

   ฉันกินเหล้าวันนี้ไม่มีเพื่อน
   ความเหงาเยือนย้ำมาน้ำตาไหล
   นั่งกินเหล้าวันนี้ไม่มีใคร
   เหมือนคนไร้ความหมายในสายตา

พวกเพื่อนกินล้มหายมาตายจาก
แต่เพื่อนตายตายมากเสียยิ่งกว่า
เหลือฉันคนสุดท้ายใกล้เวลา
รินสุราหยดสุดท้าย......เดียวดายเอย.

                    อังคลาน  กัญชาพงศ์
                    ต่วย?ตูน ฉบับพ้อกเก็ตบุ๊ค  มิถุนายน ๒๕๓๓
ถ้ามีผิดพลาดพลั้งไป ผู้โพสกราบขออภัยท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วยครับ

[สายใย]

                                
จากลูกชายกำนันถึงลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน   
                                     เลือดฝาดเอ็งเปล่งปลั่งก็ยังสาว
                                      ลองแก่คราวขนาดยายจะไหวหรือ?
                                      เสน่ห์ที่มิได้ทำจากน้ำมือ
                                      สามสี่มื้อบอกตรงตรงก็คงคลาย

                    ข้าหลงรักก็เพราะเล็งเห็นเอ็งสวย
                    ปราศสิ่งช่วยเสริมให้ชวนใจหาย
                    วันแรกสึกออกมาก็ตาลาย
                    เอ็งกลับกลายเกินจริตแผกผิดคน

เรียนตัดเสื้อในเมืองเป็นเรื่องชอบ
ถูกระบอบขอบเขตของเหตุผล
เพราะคนเราไร้วิชาย่อมพาจน
ข้าไม่เถียง,อ็งด้นถูกหนทาง

                  สามเดือนเหมือนสามปีที่ข้าบวช
                  หัวใจรวดร้าวเลยยินเอ่ยอ้าง
                  ว่ารักชื่นสิจะชืดรสจืดจาง
                  เกือบแหกกลางพรรษาออกมาดู

                                      เมื่อเห็นตาเคยซื่อกลับดื้อรั้น
                                      ยิ่งเชื่อมั่นแน่ใจเอ็งหมายหลู่
                                      น้ำตาแค้นตกในรินไหลพรู
                                      อุตส่าห์สู้ห่วงหวงเท่าดวงใจ

                  สิ้นเอ็งแล้วข้าก็พร้อมจะยอมบ้า
                  ฆ่าเอ็งก็เหมือนฆ่าน้าผู้ใหญ่
                  ลูกกำนันบุญน้อยขอคล้อยไกล
                  ข้าไม่ใช่ลูกชายนายอำเภอ ! !

                                        ขรรค์ชัย บุนปาน ,2508
                                 นักกลอนสำนวนสวนพริกไทย

[สายใย]

 
             พลิกล็อค
ผมและเธอร่วมงานกันนานอยู่
นับเป็นผู้ใกล้ขิดสนิทสนม
ต่างอยู่เดียวเปลี่ยวใจไร้คู่ชม
หัวใจผมวุ่นว้าทุกครามอง
       ความเป็นเพื่อนเลื่อนลามเป็นความรัก
       แต่ปากหนักเก็บไว้จนใจหมอง
         มิกล้าเอ่ยเผยความตามทำนอง
         ได้แต่ปองใจฝันทุกวันมา
                เธองามเพียบเรียบร้อยชดช้อยยิ่ง
                เป็นยอดหญิงวงศ์ยูงที่สูงค่า
                 ผมคนจนด้อยนักเพียงศีกดิ์กา
                 เอาน้ำยาที่ไหนไปบอกรัก
                       เธอขับเก๋งมาทำงานปานดอกฟ้า
                       ผมโหนมากับสองแถวใจแป้วหนัก
                       เธอมีบ้านโอ่อ่าสง่านัก
                       ผมยังพักห้องแบ่งเช่าน่าเศร้าใจ
                                     เงินเดือนผมไม่ชนเดือนเหมือนฟ้าแกล้ง
                                    โชคลาภแล้งวิปริตผิดไฉน
                                   แต่กระนั้นพบหน้าเธอคราใด
                                   เธอยิ้มให้โอภาเอื้ออารี
       แล้ววันนี้….ตัดสินใจเข้าใกล้ชิด
       ระงับจิตจะเอ่ยปากยากเหลือที่
       เธอสบตายิ้มให้ด้วยไมตรี
       ผมได้ทีสุดปลื้ม….ขอยื้มตังค์.
                                                         โดย แอ๊ด  อัจฉริยะ  คอลัมน์ เฉียดวรรณกรรม   
                                                                 ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค พฤษภาคม 2530

[สายใย]

ภาษาไทยสไตล์หวิว
เสียงสระและอักษรซ่อนภาพศิลป์
ไหลระรินจินตภาพพราววาบหวิว
พอเชยชื่นรื่นระริกพรายพลิกพริ้ว
สะบัดปลิวเป็นทิวเทือกเลือกจินดา
                                         ละอองฟองผ่องกำจายหยาดพรายน้ำ
                                         ปลายงอนงำงามชะโงกโลกสง่า
                                          อลึ่งฉึ่งอึงอลขนวิฬาร์
                                          ประปรายพร่าอย่างน่าชมยามลมเชย
อีกเกษรอ่อนไหวไล้ระริก
คล้ายจะพลิกตามลมพรูพรมเผย
ผลิตภัณฑ์อันมืดดำลมรำเพย
โลกที่เฉยก็เริ่มโชนกระโจนตาม
                                           ปอยไหมวาวในเงาเร้นเน้นเรือนร่าง
                                           ใยบางบางสว่างวับวาววาบหวาม
                                            ดั่งรูปปั้นอันรัญจวนยั่วยวนยาม
                                            งามแสนงามในยามเงียบยะเยียบนัก
นั่นทับทิมยิ้มแย้มแต้มทรวงอก
สั่นสะทกเหมือนนกหนาวคราวประจักษ์
พลิ้วไหวสั่นเกินกลั้นใจไม่ให้รัก
เพลินโสภีทีละวรรค  -ชักตาลาย
                                            ภาษาไทยมีเสน่ห์หลากเล่ห์ลึก
                                            ความรู้สึกงดงามมีความหมาย
                                            รหัสว่อนใช่ร้อนแรงเกินแพร่งพราย
                                            อ่านง่ายง่ายก็ได้ความ - ห้ามคิดลึก!

                            โดย  ท่านรองฯ๔๐        คอลัมน์ เฉียดวรรณกรรม   
                                                                 ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ปักษ์แรก กันยายน ๒๕๔๔
                                  

[/color]

[สายใย]

คุณพระช่วย ? เฮียต่วยสั่ง

?พืชมงคล? วันสำคัญมั่นคุณค่า
วันชาวนาทั้งผองสุขผ่องศรี
สืบตำนานสานเสน่ห์ประเพณี
เป็นวันดีปีติสุด ... วันหยุดงาน

                   นั่น ?พระยาแรกนาขวัญ? บนบานสรวง
           สนามหลวง? กว้างใหญ่ดินไถหว่าน
            เก็บข้าวเปลือกกันเกรียวกรูบนลู่ลาน
            นำกลับบ้านเป็นขวัญยุ้งรอรุ้งรวง

โน่น ?พระโคเสี่ยงทาย? ผลภายหน้า
จะกินหญ้ากินอะไรให้เป็นห่วง
สาว ?หาบเงินหาบทอง? ลำยองยวง
แก้มเป็นพวงงามสมพรหมจรรย์

            ชีพสับสนปัจจุบันเรื่องวันหยุด
            เกิดสะดุดเศรษฐกิจเพี้ยนผิดผัน
            ต้องปากกัดตีนถีบชีพตีบตัน
            สารพันล้มราบพังพาบพัง

ลูกน้องถาม ?เฮียต่วย? ช่วยชี้ชัด
? วันนักขัตฯ? นี้หยุดไหมถามใจหยั่ง
คุณพระช่วยตกกะใจเมื่อได้ฟัง
เฮียต่วยสั่งหยุดไม่ได้ ... จะอายโค.
                สมเจตน์  วงษ์ละมัย
                ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุค ปักษ์หลัง พฤษภาคม 2546                                             

[สายใย]

ตำราหลบเมีย

เมื่อเมียด่าอย่าเถียงจงเลี่ยงหลบ
แล้วสงบใจเราเข้าไว้หนอ
ทำเอาหูทวนลมอย่ารีรอ
ขืนไปล้อต่อคำโดนย่ำเอา
                                    หากคืนไหนไปเกี่ยวก้อยกับอีหนู
                                    บอกเมียอยู่กับบ้านไว้ไม่หงอยเหงา
                                    กาแฟใส่ยาสลบพอซบเซา
                                    แล้วก็เรารีบไปไม่เสียที
เมื่อดื่มเหล้ากลัวเมียเหม็นเห็นหน้าเบี้ยว
ก็จงเคี้ยวใบฝรั่งบ้างคุณพี่
อมแล้วเคี้ยวเคี้ยวอมสมฤดี
เมียไม่มีทางรู้ลองดูเลย
                                   เงินพิเศษได้มาอย่าให้รู้
                                   รีบซ่อนอยู่ใต้เบาะเหมาะจริงเหวย
                                   เพื่อกักตุนทุนเล่นม้าพาเสบย
                                   หากเมียเอ่ยขอใช้บอกไม่มี
หากเมียขออุ้มลูกแดงแกล้งนอนป่วย
เดี๋ยวจะซวยหน้าละเหี่ยเพราะเมียหนี
เธออาจไปเล่นไพ่บ้างอย่างเสรี
ป่วยทันทีปวดท้องร้องเชิงครู
                                  คือ?ตำราหลบเมีย? ไม่เสียหาย
                                  พวกผู้ชายจงจำคำเลิศหรู
                                  จอมกะล่อนเขาใช้มาน่าลองดู
                                  เป็นการปูทางรอดอย่างปลอดภัย.
               ?คนไม่กลัวเมีย?
               ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุค เมษายน  2536                   

[สายใย]

เฮ้อเพราะไม่เจียม

เธอนั้นเป็นบัณฑิตสมจิตหวัง
ฉันจับกังดังเก่าน่าเศร้าใหม
เธอจบจากมหาวิทยาลัย
ส่วนฉันใช่จบประถมจึงซมซาน
                                    เมื่อความรักภักดีเหนือชีวิต
                                    มาหมดสิทธิ์มิตรคงเลิกสงสาร
                                    เมื่อรู้เห็นเน้นย้ำอย่ารำคาญ
                                    เพียงเหตุการณ์ผ่านพ้นโถคนดี
เมื่อน้ำใจไมตรีไม่มีค่า
ปริญญามาเสริมเธอเริ่มหนี
ที่สาบานนานมาไร้วาที
ถ้อยวจีที่ว่าไม่น่าชม
                                   สะใจครับจับกังจึงนั่งเหงา
                                   บทกลอนเล่าเอาคืนแสนขื่นขม
                                   ยิ้มเยาะเย้ยเอ่ยมา?เบื่อคารม?
                                   เฮ้ออกตรมสมใจเพราะไม่เจียม!

                             ซี้ง  ซมซาน  กลุ่มวรรณกรรม ?ดาวเหนือ? จ.เชียงใหม่
                             ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุค เมษายน  2536                                             

[สายใย]

            เรื่องของรู
ขนาดรูภาคกลางต่างขนาด
เรียกดาดดาดว่ารูกลางบ้างเล็กใหญ่
คนอีสานแยกชั้นต่างกันไป
พูดกันไว้ลองฟังดังที่มี
         อย่างรูเข็มรูเป๊กเล็กที่สุด
         รูเข็มหมุดปลายปากกาถ้าลองจี้
         จิ้มลงไปให้รู้รู?ซีวี?
         เสียงอิอีเล็กยิ่ง?จิงปิง?เหมือนกัน
ส่วนรูที่มีช่องมองเห็นชัด
นิ้วมือยัดเข้าไปได้ไม่กีดกั้น
เรียก?ซอวอ?กับ?จองปอง?มองไม่ตัน
เสียงออนั้นบอกรูอ้าขึ้นมานิด
         ส่วนเสียงโอรูร่องมองสุดสุด
         เอาหัวมุดเข้าไปก็ไม่ติด
         ถึงเอาผ้ามาบังยังไม่มิด
         ?โจงโปง?ปิด ยัง?โซโว?โอ้หนอรู
ส่วน?ซาวา?กับ?จางปางยิ่งกว้างใหญ่
เดินเข้าได้ทั้งตัวทั้งหัวหู
ความรู้สึกที่ทางกว้างน่าดู
มองก็รู้ว่าใหญ่เมื่อได้แล
         จะเห็นว่ารูเล็กใหญ่ในอีสาน
         เขาจัดการคำขยายไว้หลายแง่
         พูดครั้งเดียวไม่ต้องถามถึงความแปล
         รูนี้แน่ไม่ต้องเดารูเท่าใด

นาย ทองพูล ทองน้อย
ต่วย?ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค  ปักษ์หลัง เมษายน ๒๕๓๗                                                                               

[สายใย]

            ชีวิตหนู
เขาซื้อหนูมาวางที่ข้างห้อง
แล้วโลมลูบจูบหอมเพราะของใหม่
เขาแย้มยิ้มเคลียคลออย่างพอใจ
แล้วก็พาหนูไปในห้องน้ำ
                                        เขาเปลื้องผ้าอาภรณ์ไม่มีเหลือ
                                        อวดกล้ามเนื้อมัดหนาน่าเกรงขาม
                                       ทุกมัดกล้ามทั้งกายเหมือนชายงาม
                                        เขาราดน้ำรดกายไม่อายตา
แล้วคว้าหนูเข้าหาไม่ปรานี
ขยำขยี้ด้วยมือที่สากหนา
เขาจับหนูถูไถอยู่ไปมา
ไม่มีความเมตตาเอื้ออารี
                                      ทั้งแสนฝืดแสนเจ็บต้องเก็บกลั้น
                                      เมื่อหนูนั้นถูกเบียดถูกเสียดสี
                                      เป็นเมือกลื่นชื่นใจในทันที
                                      เขาลูบไล้ไปทุกที่ทั้งล่างบน
เบื่อข้างหน้าเขาก็จับกลับหลังหัน
เขาถูไถแต่ละวันถึงสองหน
แม้นเหงื่อไคลไหลฉ่ำก็จำทน
มิเคยบ่นเคยว่าให้อาทร
                                     จนร่างรูปซูบโทรมมิสดใส
                                     มิเต็มมือเต็มไม้เหมือนเมื่อก่อน
                                     เขาขว้างทิ้งไร้ค่ามิอาวรณ์
                                     ชีวิตสบู่ทุกก้อนเช่นนี้เอย ฯ

ชูชาติ  ครุฑใจกล้า
ต่วย?ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค  ปักษ์หลัง เมษายน ๒๕๓๗                                                         

[สายใย]

ยามรัก                                                                       ยามชัง
แสนคิดถึงหนึ่งนุชสุดที่รัก                                        แสนเบื่อหนักจิตละเหี่ยโอ้เมียฉัน
ยามไกลห่างนุชเจ้าเฝ้ารำพัน                                     ยิ่งไกลกันสุขกายสบายอุรา
มิเห็นหน้าน้องเจ้าพี่เศร้าสร้อย                                  เห็นมิ่งมิตรชีวิตกร่อยพลอยเจ็บไข้
กินข้าวน้ำพาลจืดฝืดร่ำไป                                            กินอะไรดูเลิศรสโลกงดงาม
ได้ยินเสียงเพียงนิดจิตชื่นฉ่ำ                                      เช้ายันค่ำพร่ำบ่นจนตีสาม
อยากยินเสียงให้เป็นสุขทุกโมงยาม                           เธอช่างพล่ามแข่งเวลาปวดอารมณ์
หยิบรูปน้องมาพินิจจุมพิตจูบ                                    หน้าตูบตูบเห็นทีไรให้ขื่นขม
เมื่อไรหนอจะได้แนบแอบอิงชม                               เมื่อไรเล่าพยายมจะเรียกตัว
แม้ได้ครองพี่จะไม่ให้ลำบาก                                     ?เสื้อผ้าซัก  รีบตาก ?...เธอสั่งผัว
ถ้ายังมีพี่น้องไม่ต้องกลัว                                              คงสุขชัวร์ถ้าที่นี่ไม่มีเธอ ฯ

                                                  ?รุ่งรวี?
                                                     ต่วย?ตูนฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค ปักษ์แรก กรกฎาคม ๒๕๓๖

[สายใย]

                  งานสังสรรค์
ไปในงานสังสรรค์นานแล้วหละ
คิดแล้วนะเสียวอยู่ไม่รู้หาย
คราวนั้นเกือบเท่งทึงถึงไม่ตาย
แต่ก็ขายหน้าหนักชาตินักเลง
         เหตุเกิดตอนเพื่อนพ้องร่วมถองเหล้า
         ต่างก็เมาคุยโขมงกันโฉงเฉง
         บางครั้งก็ส่งเสียงเถียงกันเอง
         ที่อวดเบ่งคุยโวโม้ไม่มี
ผมเองเลิกลิ้มสุรามานานแล้ว
จึงนั่งแกร่วรำคาญนานเหลือที่
ครั้นจะละผละไปก็ไม่ดี
กลัวเพื่อวี้มันจะด่าหาว่าทราม
         แล้วปรากฏโฉมสะอางนวลนางหนึ่ง
         หน้าหล่อนบึ้งพิศดูดังงู   หลาม
         เดินตะลุ๊บตุ๊บป่องร้องคำราม      
         มิทันถามความใดอะไรพลัน
แม่เงื้อมือหวือหวาเพื่อนมาหลบ
เลยกระทบหน้าผมโครมสนั่น
เล่นเอาหูตาลายไปเหมือนกัน
แต่วันนั้นเพื่อนก็อ่วมน่วมทีเดียว
         จึงขอเตือนเพื่อนชายหมายดื่มเหล้า
         จงอย่าเข้าร่วมวงก๊งหรือเกี่ยว
         พวกเมียดุมุร้ายอย่าใกล้เชียว
         แล้วประเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน ฯ
           เขยใหม่  เมืองสุพรรณ
           ต่วย?ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค  ปักษ์หลัง พฤษภาคม ๒๕๓๖

[สายใย]

           
           อ้อนเมีย
ยิ้มสักนิดเมียจ๋าอย่าเพิ่งโกรธ
พี่ขอโทษโปรดอภัยให้พี่บ้าง
ขอยอมรับว่าเพลินเดินหลงทาง
เรื่องทุกอย่างอย่าได้ฝังใจจำ
                                            พี่ดื่มเหล้าเข้าบาร์หาความสุข
                                            เพื่อคลายทุกข์คลายกลุ้มสุมกระหน่ำ
                                            เรื่องสาวสาวเพียงแต่แค่ลูบคลำ
                                            ใช่ถลำหลงเพลินจนเกินไป
ที่เคยซ้อมทุบตีพี่ขอโทษ
จงอย่าโกรธเคืองค้อนเง้างอนใส่
เห็นน้ำตาของเมียแอบเสียใจ
ต้องร่ำไห้สะอื้นหลายคืนวัน
                                          เอียงหน้ามาหาพี่สิงามขำ
                                          พี่จะทำแผลให้อย่าได้หวั่น
                                          แล้วสักครู่มานั่งตั้งวงกัน
                                          ดื่มให้มันยกร่องสองคนเรา
จะก่อร่างสร้างตนตั้งต้นใหม่
เริ่มชีวิตสดใสให้เหมือนเก่า
พอพี่กรึ๊บน้องก๊งคงได้เมา
อย่ามัวเศร้าหม่นหมองนองน้ำตา
                                         แม่เนื้อทองขมองอิ่มยิ้มสักนิด
                                         พี่พลั้งผิดเผลอไปไม่เข้าท่า
                                         จงอภัยให้พี่นี้สักครา
                                         ที่ผ่านมาลืมเสีย...เถิดเมียเอย  ฯ. 
                                         รัศมี  ชื่นชอบ
                                         ต่วย’ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค  ปักษ์แรก พฤษภาคม  ๒๕๓๖   

[สายใย]

หล่อนหรือที่เขาลือกันว่างาม
....................................................................................
หล่อนนี่หรือ...ที่ลิอนาม...ว่างามนัก
อยากรู้จัก...นานวัน...ฉันนี้สน
อยากพบเห็นเป็นขวัญตานะหน้ามล
พอได้ยล   ผลหรือ ฮื่อ...งามจริง
ดูเนตรนาง  เหมือนกวางไพร  สดใสแท้
สองปรางแม่  งามปรอดเจียวยอดหญิง
เนื้อนวลนาง น่านอนแนบกอดแอบอิง
ทุกทุกสิ่งช่างสวยเด่นเห็นว่างาม
ปทุมทองสองถันตันตึงเต่ง
เบิกบานเบ่งนวลเนื้องามเหลือหลาม
คิดแล้วใครกอดกกอกงามงาม
ช่างอร่ามแหล่ม(แจ่ม)แท้แม่โฉมยง
อันตะโพก ของน้องนุช สุดเสียงสังข์
ช่างโตจัง ตะโพกนี้ ดีสูงส่ง
ไม่เสียดายได้แลแม้ปลดปลง
ผลบุญคงหนุนให้ได้พบนาง
โอ้งามแท้ แม่นางช่างงามนัก
พี่หลงรักเหลือเกินอย่าเมินหมาง
เอ่ยวาจาเย้ายวนแม่นวลนาง
แม่เอวบางตอบว่า..(ไอ้หน้าควาย..)
ไฟพิโรธฮือโหมจู่โจมจับ
เสียงดังควับเอวกลมผมเธอหาย
เสียงเปรี๊ยะลั่น ฉันหงายผลึ่งเห็นดาวพราย
เอ็..ผู้ชายหรือนี่ หมัดดีจริง.......................
                                          สร้อย   แสงแดง
               ๒๖ หมู่ ๑๐ ต.น้ำผุด อ.เมือง จ.ตรัง
ต่วย?ตูน  พ็อคเก็ตบุ๊ค ธันวาคม ๒๕๓๐ ปีที่ ๑๗ เล่มที่ ๕

[สายใย]

 

ขอร้องเถอะครับ
ชอบมาก ขออนุญาตนำมาโพสอีกครั้ง 
 แบบว่า  " เฉียดวรรณกรรม" จริง ๆ เลยละครับ

สักวา ว่าความ ไปตามเรื่อง
โปรดอย่าเคือง แค้นโกรธ โทษตัวฉัน
ยังไงก็ ขอพูด หน่อยละกัน
ถึงเรื่องกลอน ที่พวกทั่น นั้นแต่งมา

คือบางครั้ง เรารู้ ว่าเราลอก
แต่ยังบอก ว่าแต่งเอง เก่งนักหนา
หลอกคนอื่น หลอกได้ ใครเป็นลา
ทำวางท่า อวดโอ้ โชว์แนบเนียน

อย่าเพิ่งคุย ได้ไหม ใคร่ฟังก่อน
ลองมองย้อน ดูให้ดี ที่คุณเขียน
ศัพท์สำนวน ชวนอ่าน เข้าขั้นเซียน
คุณว่าคุณ พากเพียร เขียนขึ้นเอง

คนไม่รู้ ก็ไม่รู้ อยู่วันยังค่ำ
คุณอิ่มหนำ คำชม คารมเก่ง
แต่คนรู้ นั้นเล่า เขาคงเซ็ง
กับความเจ๋ง จอมปลอม แล้วถ่อมตน

อายหน่อยครับ อายบ้าง อย่าวางท่า
ลอกเขามา เขียนซ้ำ ทำไม่สน
ช่างทำได้ ลงคอ โอ้หนอคน
เป็นโจรปล้น ความคิด มันผิดแนว

ให้เกียรติเขา เจ้าของ จงลองคิด
ห้อยเครดิต ติดปลาย ตรงท้ายแถว
แค่นี้แหละ คุณก็เด่น คนเห็นแวว
ทำดีแล้ว อย่าอาย ได้เชยชม

หากว่าเป็น ฝีมือ ที่ปรือฝึก
ตามคิดนึก ตรึกตรอง ต้องเหมาะสม
คนอ่านตอบ ชอบใจ ในคารม
เขายินยม ชมชอบ ต้องขอบใจ

เลิกทำนะ อย่าลอก บอกไว้ก่อน
ไม่ได้สอน แค่แนะนำ คงทำไหว
แต่งเอาเอง เขียนให้คล่อง ลองทำไป
สักวันหนึ่ง แล้วไซร้ คงได้เอย...


  โดย handsome_poem
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=3839.msg14834#msg14834

[สายใย]

ชีวิตขาลง
        จากชีวิตราชการงานสูงเด่น             
กลับมาเป็นปุถุชนคนเต็มขั้น
สู่ชีวิตธรรมดาราษฎร์สามัญ                   
มาถึงวัน?ขาลง?บ่งข้อคิด
หนึ่งตุลากำหนดปลดเกษียณ             
ชีพแปรเปลี่ยนอำลาภารกิจ
รวมเวลาหกสิบปีสู้ชีวิต                             
เพิ่งมีสิทธิ์ตกที่นั่งคนว่างงาน
เสียดายเอยเคยกำกุมอำนาจ               
ตกหลุดพลาดพ้นไกลไปเฝ้าบ้าน
ทิ้งเงินเดือน,งานประจำ,เหลือบำนาญ         
อยู่เลี้ยงหลานต่อในวัยชรา
ความหงอยเหงาคราวนี้?อ๋อมีแน่     
ก็คนแก่ใครจะพบอยากคบหา
ผมดอกเลาเริ่มหงอกขาวออกมา               
ไร้คุณค่าสิ้นคนอื่นสนใจ
สิ่งชี้ชัดสัจธรรมมนุษย์                     
สังขารแกร่งกลับทรุดโทรมลงได้
วัน?ขาขึ้น?หกสิบปีที่เกรียงไกร                 
วันนี้ก้าวลงบันไดวัน?ขาลง?
ตอนขาขึ้นยืนนานจนป่านนี้         
เพียรสร้างบุญบารมีความดีส่ง
รักษาเกียรติ,สร้างชื่อ,ความซอื่ตรง           
จุดมั่นคง,รู้ผันผ่อน,แข็ง,อ่อนโอน
รู้ครรลองครองธรรมประจำจิต     
ไม่ยึดติดฝากตัวกับหัวโขน
ในกระดานขุนคล้ายนายของโคน         
พอถูกโยนทิ้งออกมาหมดค่าเลย.
                               
                          โดย ประสพโชค เย็นแข   คอลัมน์  เฉียดวรรณกรรม
                          ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก กันยายน 2547

[สายใย]

                      กินสุรา(กาสุริน)
กาสุรินกินสุราทั่นว่าชั่ว
มัวรู้ตามารู้ตัวกลัวตับแหว่ง
ใครห้ามจิตคิดห้ามใจจนไร้แรง
แมงมันยื้อมือมันแย้งแซงความกลัว
   มาโดดเดี่ยวเดี่ยวโดดมาท้าโรคอด
   พระให้งดงดให้พระละทางชั่ว
   ห้ามมันมือมือมันห้ามตามใจตัว
   อย่าเมามัวมัวเมาอย่าหลงอาวรณ์
มาเถิดมามาเถิดมาอย่าช้าอยู่
ดูเถิดดูดูเถิดดูรู้คำสอน
จำเถิดจำจำเถิดจำที่พร่ำวอน
อุทาหรณ์อุทาหรณ์เตือนก่อนตาย.
                               ?เอื้อมพร?
                    ต่วย?ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค  มิถุนายน ๒๕๓๓
ถ้ามีผิดพลาดพลั้งไปผู้โพสกราบขออภัยท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วยครับ

[สายใย]

       ตัดขาด   

จงใจละผละหนีตั้งสี่หน   
เธอก็รนรุกกล้ามาให้กลั้ว   
พอฉันเผลอเธอก็แนบแอบเนียนัว   
ฉันต้องมัวอยู่อดสูใจ   

   เจ้าของเธอมีทั่วทุกตัวตึก
   ยังพิลึกคิดครองของฉันใหม่
    หวังฉันเป็นตัวประหลาดทาษรับใช้
    ช่างเนไรฉันขอหยิ่งทนนิ่งเอา

แต่พอนึกครึ้มจิตใช่คิดแสร้ง   
เธอกับแย่งฉันพรากจากความเหงา   
ยั่วกิเลสฉันให้ไม่บางเบา   
ที่ซึมเซากลับสุขทุกประเด็น   
   
        เธอมิใช่มิตรแท้แน่ตระหนัก
   ฉันหัวปักหัวปำนำความเหม็น
   แรกยื่นสุขแล้วโทรมโหมลำเค็ญ
   นั่นก็เป็นเพราะเธอเอ่ยมารยา

เรามิควรพบกันนิรันดร์แล้ว   
เพราะผืดแนวศีลธรรม์อนันต์ค่า   
ฉันพบเธอทีไรใจด้านชา   
ใครพบเห็นเสื่อมศรัทธาไม่น่ามอง
   
   ขอตัดขาดเธออีกทีนะที่รัก
   ฉันสมัครลาไกลใช่ฉันหมอง
   อำลาเธอ…”วารุณีน้ำสีทอง”
   เลิกฉลองเสียที….หยุดขี้เมาฯ
                  "นายโปรยใจ" ชมรมนักกลอน......................(ต้นฉบับขาดไป)
                        ต่วย’ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค  กรกฎาคม ๒๕๓๖                     

[สายใย]

ผ้าป่าสามัคคี

ผ้าป่าสามัคคีนี้ดีหลาย
ทั้งหญิงชายช่วยกันการกุศล
รวมน้ำใจกลับไปสู่หมู่บ้านตน
ทุกทุกคนผ่องใสด้วยใจบุญ

รถผ้าป่าจากแคว้นแดนเมืองหลวง
หนุ่มสาวควงกันไปใจอบอุ่น
ได้พบรักเพราะผ้าป่าเกื้อการุณย์
ขอขอบคุณผ้าป่าสามัคคี

ชึ่งชึ่งโป๊งโป๊งชึ่งให้ถึงถิ่น
สุรารินตลอดทางอย่างเต็มที่
สนุกล้ำด้วยน้ำสีมีดีกรี
เมาแค่นี้ปีละหนอย่าบ่นเลย

ผ้าป่าสามัคคีปีละหน
ก็ดีล้นเหลือหลายลูกหลานเอ๋ย
ปวงคนแก่คนเฒ่าเฝ้าชมเชย
ลูกหลานเราไม่เคยลืมลำเนา

ผ่านปีนี้ปีหน้าจะมาใหม่
โป๊งโป๊งชึ่งลาไปอย่าได่เศร้า
ไปทำงานเมืองหลวงอย่าห่วงเรา
ตั้งตาเฝ้ารอวันกลับบ้านนา ฯ
                   นาย มงคล แสงทวี
            ต่วย'ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค    กรกฎาคม  ๒๕๓๖