ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Kotchanan]

แด่เธอผู้เป็นแรงบันดาลใจ

แด่เธอผู้เป็นแรงบันดาลใจ
เขียนคำรักฝากไว้ให้ห่วงหา
จารคิดถึงส่งฝากจากแววตา
เลิศเลอค่ากว่าเพชรพลอยมณี

เคยเจ็บปวดรวดร้าวราวแก้วบิ่น
ร่ำร้องรินน้ำตาฝ่าวิถี
ฮำเพลงรักฝากไว้ใต้ราตรี
ปันแสงสีสวยใสในรอยกาล

ณ ฤดีที่เป็นเส้นทางฝัน
เธอคือดวงตะวันอันพ้นผ่าน
หอบน้ำตาแห่งรักสลักนาน
ท่ามสายลมร้าวรานการจากลา

กรีดหัวใจเป็นแผลเกินแก้ไข
ซ่อนอยู่ใต้ความจำแสนล้ำค่า
สร้างความเหงาเนาแนบแอบดวงตา
กร่อนหินผาแห่งใจทลายลง
...                         ...
รึ ฤดีที่เป็นเส้นทางฝัน
คือทางบั่นทอนใจให้ลุ่มหลง
เถิด มอบรักสักคราถ้าซื่อตรง
ซับน้ำหลงนัยน์ตา.. ซึ่งล้าแล้ว.

[สายใย]

สายลมเหงาเจ้าเอยผ่านเลยแล้ว
ไม่เหลือแววพัดหวนทวนมาถึง
คนที่คอยละห้อยหายังตราตรึง
กาลครั้งหนึ่งลมรักเจ้าชักนำ

พัดพาใจใหลหลงลงแดนสรวง
จนติดบ่วงเสน่หาพาถลำ
แล้วย่ำเหยียบเสียบใจให้ระกำ
สายลมหนำใจหนาวยังร้าวรอน

[bourana]

สายลมไม่ได้พัดผ่านเลยตอนนี้
ร้อนอบอ้าวจนเกินกว่าที่จะทนไหว
แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ได้มี "สายลมเหงา" พัดผ่านใจ
เพราะไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้จะนั่งอยู่ได้อย่างไรกัน

ตอนนี้มีแต่อากาศอบอ้าว
ฉันก็ได้แต่นั่งเหงา-เหงาตามลำพังแบบฉัน
อาจจะต้องนั่งเหงาอย่างนี้คนเดียวไปอีกหลายวัน
ทั้ง-ทั้งที่ไม่ได้มี "สายลมเหงา" พัดผ่าน..แต่ฉันก็..เหงา..อยู่ดี

[Zhyphires]

   ความเหน็บหนาวร้าวรานปานจะชัก
ซึ่งประจักรักขาดเป็นเช่นไหน
แค่ลมเพียงแผ่วเบาเข้าบาดใจ
แต่ดวงในดวงจิตไม่อาจทาน

  ลมหนาวนี้ที่เคยมีคนกอด
โอบตลอดกอดรักถักไอหวาน
แต่วันนี้ไม่มีเธอเช่นวันวาน
กลับร้าวรานบาดลึกตรึกทรวงใน

   เจ้าลมน้อยอย่าเลยพัดตอนนี้
ห้องทั้งสี่ดวงจิตต้านไม่ไหว
รอซักคนยลแคล้วแล้วปลอบใจ
ถึงตอนนั้นลมเพียงใดก็ไม่กลัว....

[สายใย]

สายลมเหงาเขาหายไปนานแล้ว
เคยผ่านแผ่วแนวไผ่ให้โหยหา
ทิ้งความเหงาเนาแนบแอบอุรา
จงพัดพา ความเหงา เศร้าจากไป

อากาศร้อนผ่อนคลายแต่ใจเหงา
อยู่กับเงาเฝ้าจอสุดรอไหว
ขอลาก่อนรอนร้าวแสนเศร้าใจ
คิดถึงใครหนึ่งนั้นทุกวันคืน



ทักทายครับ คุณบี คอมพ์หายดีแล้วนะครับ...

[bourana]

ทักทายครับ คุณบี คอมพ์หายดีแล้วนะครับ...

คอมยังไม่หายดีเลยค่ะ
แต่คนซ่อมไม่ยอมเอาไปซ่อมให้ซะที
ก็เลยต้องทนใช้มันไปก่อน
 

[จะไม่เด็ด]

สายลมเหงาที่เปล่าดายในสายกระแส
ล้วนผันแปรทุกริ้วลมที่พรมไหว
หากลมเหงาเจ้านอนนิ่งบนหิ้งใจ
คงฝันใฝ่ได้เพียงเหงา..เศร้าปลดปลง


...แบบว่า

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

สายลมโชย..โบยบินไหว...ในเวหา
โศกโศกา...ล้าอ่อนไหว...ในแห่งหน
ลมพัดโบก...โยกโยนใจ...ให้วุ่นวน
เหงาเกินทน...แสนจนใจ...ไร้ฤดู

ฤดูใด...ใจก็เหงา...เศร้าเคล้าเคลีย
ใจอ่อนเพลีย...และเสียใจ..ให้หดหู่
มองทิศใด..ให้เหงาใจ...ไร้เคียงคู่
สายลมลู่...ไร้ผู้ใด...ใจคอยเคียง

[จะไม่เด็ด]

ลมเหงาและหนาวโบก        ให้วิโยคในสายกระแส
เหหันและผันแปร               สุดใจแท้จะหยั่งถึง

จึงจำคลอเคลียเหงา            ที่ยังเนาว์ในใจหนึ่ง
ค่ำเช้าจะเข้าถึง                   ในเขตซึ้งของลมเหงา..

...แบบว่า

[จะไม่เด็ด]

ลมเหงาเร้าเรื่อยเรื่อย        ไหลเรื่อยเอื่อยจนใจหาย
บางครั้งทำวุ่นวาย             ช่างใจร้ายจริงหนอลม

ยิ่งลมพรมทั่วทิศ              สุดใจคิดภิรมย์สม
หวั่นรักจักลับลม              ผูกระทมกับลมเหงา..

..แบบว่า

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ความว่างเปล่า..
พัดพาความปวดร้าว...ราวค้นหา
นำมาพบ...ประสบ...โชคชะตา
สายลมพัดพา...นำมาหรือไร

เมื่อใจเหงา...
ลมเอยพัดความเศร้า...เหงารู้ไหม
เมื่อไหร่หนอ...จะพอใจ
และพัดจากกันไป...ให้ฟ้าสดใสเสียที