ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Kotchanan]

ตอนมะดันอยู่ตรงนี้
ฉันถอดร่างย่ำราตรีทิพย์สถาน
บินไปสู่โลกฝันอันตระการ
ได้พบพานเพื่อนผองท่องมายา

นาฬิกาปลุกดังตั้งตีสี่
สองมือรี่ตีทุบบุบเลยหนา
ตื่นภวังค์หลังหกโมงสายโด่งนา
อดเข้ามาบ้านกลอน.. นอนกินเมือง.(ขำดีค่ะ  emo_45คุณบัว)

แสนเสียดายนาฬิกาที่เพื่อนทุบ
เมื่อพังบุบทุบไปเพราะปลุกเพื่อน
แล้วทีนี้เอาอะไรมาคอยเตือน
ด้วยฟันเฟืองนาฬิกาได้เสียไป  (สุวรรณ)

นิจจาเอ๋ย.. เลยงงอยู่ตรงนั้น
ยิ้มฝืดพลันหันหานาฬิกาใหม่
ควักสตางค์แบงค์แดงแสลงใจ
อยากมีใครช่วยปลุก.. คงสุขดี

ขออาสาสมัครมารักหน่อย
ชอบคนร้อยกลอนกานท์พานสุขี
ไม่ต้องหล่อขอแค่ดูแลที
โอ้ใจนี้.. เปล่าเปลี่ยวเดียวดายเกิน.. (กชนันท์..หุหุ ซะงั้น.. )

[Kotchanan]

อยากอยู่ตรงนี้ตลอดเวลา
รู้ดีว่า.. เป็นไปไม่ได้
วันเวลาไม่เคยคอยใคร
ฉันเข้าใจความหมายดี
..                ...
ผูกใจไว้กับใครบางคน
ทุกวัน.. จึงอดทนอยู่ตรงนี้
แต่ไม่อาจฝืนชะตาที่มี
อีกไม่กี่นาทีคงต้องไป
..               ...
ห วั ง ว่ า ค ง ไ ม่ ลื ม
แม้ไม่คิดปลื้มแบบใครไหน
เธอคือเพื่อนที่ฉันห่วงใย
อยู่ในหัวใจ.. ตลอดเวลา.

[จะไม่เด็ด]

ที่ตรงนี้ยังสุขขีเพราะมีสหาย
ยากเคลื่อนคลายตามเดือนวันที่ผันผ่าน
อย่าได้หวั่นแต่อย่างใดในอนาคตกาล
เพราะวันวานเราปลูกมิตรสนิทกัน..

..แบบว่า..อิอิ.

[Kotchanan]

... ยามฉันเหนื่อยอ่อนล้าชะตาผก
เพียงหนึ่งถ้อยปลอบ.อกตระหนกขวัญ
ก็ล้ำค่ากว่าคำใดร้อยพัน
จะเก็บวันเก็บเดือนที่เลื่อนกาล
เติมแรงใจต่อสู้สู่โลกกว้าง
ชดหนทางอ้างว้างอย่างกล้าหาญ
ปริ่มน้ำตาปาดออกจากดวงมาน
ยิ้มให้หนึ่งวันผ่านการเรียนรู้
... ฉันมิได้เคว้งคว้างอย่างที่คิด
ยังมีมิตรตรงนี้ที่รออยู่
เหมือนน้ำเลี้ยงหัวใจไหลพรั่งพรู
รินหยดสู่ห้วงจินต์ที่สิ้นแรง.

[piangfan]

ฉันอยู่ตรงนี้ละเมอถึงเธอ

เธอคนดีวันนี้อยู่ที่ไหน 
เจ้าทรามเชยคิดถึงบ้างไหมหนอ
คิดถึงกันวันละนิดไม่น่าพอ       
อย่าลวงล่อให้ตรอมตรมระทมใจ

ทำไมนะต้องคิดถึงแต่หน้าเขา 
แม้เพียงเงาสักนิดจิตสดใส
ไม่เห็นหน้าได้ยินเสียงยังชื่นใจ 
เฝ้าห่วงใยพี่ชายยามค่ำคืน

 

[Kotchanan]

ขณะฉันอธิษฐานผ่านดาวสวย
เต็มไปด้วยแววตาอาทรฝัน
เธออาจมอบหัวใจไปวัน วัน
หว่านคำรักร้อยพัน.. แบ่งปันใคร

ขณะฉันคิดถึงรำพึงหา
เธอจับคว้าความฝันอันยิ่งใหญ่
โดยมิเคยสักครั้ง.. ลองชั่งใจ
อธิษฐานอย่างไร.. ไม่เป็นจริง.
...                       ....
ขณะฉันเศร้าใจในวันนี้
เธออาจมีใคร ใครไม่หยุดนิ่ง
วูบที่น้ำหยดใสเริ่มไหวติง
เธอกลับทิ้งเคว้งคว้าง.. อย่างตั้งใจ.

[ระนาดเอก]

๐ ณ ซอกหลืบแห่งใจไร้คนเห็น
ความลำเค็ญเกาะกุมสุมกองใหญ่
คือมุมมืดอับแสงจากแหล่งใด
ถิ่นพำนักฤทัยของฉันเอง

๐ อิ่มกับทุกข์เปรอปรนท้นกระอัก
รอซึ่งเสียงทายทักรักบานเบ่ง
ที่เงียบจนละม้ายคล้ายวังเวง
มีทุกข์เร่งโถมฉันครอบบัญชา..

 

[สายใย]

ใครต่อใครยังคงอยู่ตรงนี้
พร้อมน้ำใจไมตรีที่ห่วงหา
มาเยี่ยมเยือนเป็นเพื่อนเจรจา
ก็หวังว่าคนตรงนี้มีสุขใจ...

....แวะทักทายครับ....

[psam]

อยู่คนเดียวลำพังอยู่ตรงนี้
ที่เคยมีคนดีเคียงคู่ฝัน
แต่ตอนนี้คนดีไปไหนกัน
ใยทิ้งฉันให้สานฝันเพียงเดียวดาย

[จ้อง เจรียงคำ]

ฉันอยู่ตรงนี้ที่หน้าประตู
เธอเองก็รู้ว่าเป็นฉัน
แต่ไม่ยอมเปิดประตูต้อนรับกัน
ทิ้งฉันไว้ไม่อาทร

กายสั่นยามต้องลมหนาว
แสนอบอ้าวยามย่างเข้าหน้าร้อน
หน้าฝนฉันทนเปียกปอน
ไม่คิดจรห่างสักหน

กี่ร้อนกี่ฝนกับอีกกี่หนาว
และอีกกี่เหงาที่ผ่านพ้น
ฉันยิ้มสู้อย่างอดทน
เพื่อรอเจอคนหลังประตูหัวใจ

[Kotchanan]

หายไปแล้วกุญแจดอกนั้น
คนด้านหลังประตูเริ่มสั่นไหว
อยู่ตรงนี้ทั้งที่ไม่มีใคร
รอเธอใช้หัวใจเยียวยา
                      ...
รู้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้น
อดทนทุกวันด้วยความห่วงหา
แต่เมื่อไหร่นะ.. จะไขประตูมา
หรือเพราะว่ายังไม่แน่ใจ
...
เรี่ยวแรงฉันเหลือน้อยเต็มที
เท่าที่เหลือที่มีคือความหม่นไหม้
เถอะนะ.. ช่วยพังประตูด้วยสายใย
ให้ฉันได้รับอุ่นไอ.. ก่อนสิ้นลม.
           

ยินดีต้อนรับคุณ R-ty สู่ที่ตรงนี้
เขียนกลอนมากมีให้สุขสม
ตามอ่านกลอนคุณรู้สึกชื่นชม
คิดคำได้คมจริง จริง. 

[[Pink Carnation*]]

ฉั น จ ะ ยื น อ ยู่ ต ร ง นี้
เคียงข้างเธอคนดี ..ไม่ห่างไปไหน
ยินดีรับใช้ตลอด ..ไม่ว่าใกล้ - ไกล
และพร้อมจะห่วงใย แม้ในวันใด ..ที่ไม่มีเวลา

เ ต็ ม ใ  จ ที่ จ ะ คิ ด ถึ ง เ ธ อ
พร้อมจะเพิ่มเติมให้เสมอ ..อะไรที่เธอขาดหาย
เต็มใจให้ตลอด ..ไม่ว่าอะไร - อะไร
ยินดีด้วยหัวใจ ..ไม่ว่าเรื่องอะไรฉันก็ยอม

ฉั น จ ะ ยื น อ ยู่ ต ร ง นี้
เวลาทุกนาทีฉันจะไม่ยอมให้มัน ..ขาดหาย
ลมหายใจทุกช็อต ..ฉันจะไม่ยอมให้มันหมดไปอย่างง่ายดาย
ถึงมันจะเป็นลมหายใจเฮือกสุดท้าย
ฉันก็จะพร้อมหมดไป .."ข้าง - ข้างเธอ"

(ออกแนวสยองป่าวเนี่ย  )

[จ้อง เจรียงคำ]

หายไปแล้วกุญแจดอกนั้น
คนด้านหลังประตูเริ่มสั่นไหว
อยู่ตรงนี้ทั้งที่ไม่มีใคร
รอเธอใช้หัวใจเยียวยา
                      ...
รู้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้น
อดทนทุกวันด้วยความห่วงหา
แต่เมื่อไหร่นะ.. จะไขประตูมา
หรือเพราะว่ายังไม่แน่ใจ
...
เรี่ยวแรงฉันเหลือน้อยเต็มที
เท่าที่เหลือที่มีคือความหม่นไหม้
เถอะนะ.. ช่วยพังประตูด้วยสายใย
ให้ฉันได้รับอุ่นไอ.. ก่อนสิ้นลม.
           

ยินดีต้อนรับคุณ R-ty สู่ที่ตรงนี้
เขียนกลอนมากมีให้สุขสม
ตามอ่านกลอนคุณรู้สึกชื่นชม
คิดคำได้คมจริง จริง. 

  ฉันอยู่ตรงนี้ก็หนาวสั่น
  ไม่รู้ว่าเธออยู่ตรงนั้นก็สั่นไหว
  กุญแจที่ฉันมียังไม่อาจไขประตูใจ
  แล้วเมื่อไหร่จะได้อุ่นไอกันและกัน

  ฉันยังมุ่งมั่นแสวงหา
  สิ่งที่นำมาไขขัน
  แรงยังไหวใจยังกล้าจะฝ่าฟัน
  จงรอฉันหน่อยเถิดอย่าพึ่งเปิดรับใคร

  ฉันจะรีบนำกุญแจ
  ยี่ห้อรักแท้เอามาไข
  หวังว่าคงสามารถเปิดประตูหัวใจ
  ที่แน่นหนาของเธอได้จริงๆ

    ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ
           แต่คุณก็ได้ให้สิ่งที่ล้ำค่า
           ที่ผมซึมซับกับบทกลอนที่คุณเขียนมา
           ยอมรับเลยว่าโดนใจจริงๆ

[piangfan]

..

ฉันอยู่ตรงนี้..คร่ำครวญ..

ยามดาวเลื่อนเดือนแรมมาฟ้าสลัว
เมฆามัวคราคร่ำร้องพร่ำหวล
เสียงฟ้าร้องรำพันพร่ำเจ้าคร่ำครวญ
ฟ้าแปรปรวนเหมือนใจนี้ที่โรยรา

 

[bourana]

ถ้าเธอเหงา..โปรดรู้ไว้ว่าฉันนับดาวเป็นเพื่อนเธอ..อยู่ตรงนี้
หากเธอเหนื่อย..โปรดรู้ว่าฉันยังคอยส่งกำลังใจพัดวี..ไม่ห่างหาย
ถ้าเธออ่อนล้า..ได้โปรดหลับตา..แล้วผ่อนคลาย
แม้ฉันไม่ได้อยู่ข้างกาย..แต่รู้ไว้ว่า..ทุกลมหายใจ..ยังอยู่ตรงนี้..เป็นเพื่อนเธอ

[Sweft_Life]

? I?ll Be There ?

ลืมไปแล้ว...หรือยัง
ว่าเธอยังคงมีฉัน ... นั่งรำพันอยู่ตรงนี้
เวลาเธอเหงา ... เวลาเธอเศร้า.. นึกถึงฉันนะคนดี
ยังรออยู่ตรงนี้ ... Be Here .. ที่เดิม

ถ้าเหงา .. ก็มาหาฉัน
จะปลอบเธอสารพัน ...จนเธอหาย
พอเขามาแล้ว ... ค่อยเดินจากไป
แล้วทิ้งฉันเอาไว้ ... ตรงนี้ .. Be Here .. คนเดียว

แอ๊บ ไฮโซค่ะ อิๆ

[สุวรรณ]

วันใดที่ว่าง ก็มักมาอยู่ตรงนี้
ตรงที่ที่มีลายเส้นอักษร
ได้ทักทายปราศรัยใครๆด้วยคำกลอน
แม้สุขทุกข์ร้อนก็แวะมา

[Kotchanan]

วันใดที่ว่าง ก็มักมาอยู่ตรงนี้
ตรงที่ที่มีลายเส้นอักษร
ได้ทักทายปราศรัยใครๆด้วยคำกลอน
แม้สุขทุกข์ร้อนก็แวะมา (สุวรรณ)

อบอุ่นที่แวะเยือน..
คิดถึงเพื่อนและห่วงหา
คิดถึงถ้อยร้อยอักษรา
คิดถึงมากกว่าคำว่า "คิดถึงจัง"  (กชนันท์)

[มะดัน]

มะดันอยู่ตรงนี้  ขอทักทายสมาชิกทุกท่านค่ะ
วันนี้มีเรื่องทุกข์ใจ  เลยแต่งกลอนไม่ออกจ้ะ
ขอให้สมาชิกทุกท่านมีความสุข..มากๆนะคะ

คิดถึงค่ะ.....
มะดัน

[สุวรรณ]

วันใดที่ว่าง ก็มักมาอยู่ตรงนี้
ตรงที่ที่มีลายเส้นอักษร
ได้ทักทายปราศรัยใครๆด้วยคำกลอน
แม้สุขทุกข์ร้อนก็แวะมา (สุวรรณ)

อบอุ่นที่แวะเยือน..
คิดถึงเพื่อนและห่วงหา
คิดถึงถ้อยร้อยอักษรา
คิดถึงมากกว่าคำว่า "คิดถึงจัง"  (กชนันท์)

อยู่ตรงนี้ที่เดิมในหัวใจ
อบอุ่นในละไมคำที่ฉ่ำชื่น
ด้วยไมตรีมีมาทุกยามคืน
ที่เธอยื่น  สัมผัสได้ด้วยใจ