ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

เฝ้าเหม่อมอง...ท้องฟ้า...คราใกล้ค่ำ
ดูงามล้ำ...เรืองระยับ...สลับสี
สกุณา...เพรียกหา...สกุณี
จรลี...บินลับ...กลับรังรวง

อิจฉานก...ผกผิน...บินคลอคู่
นกยังรู้...รักกัน...มั่นห่วงหวง
เราสิพบ...แต่เศร้า...รุมเร้าทรวง
คนเคยควง...ลาลับ...ดับจากใจ

ได้พบกัน...วันนั้น...เหมือนฝันนัก
เพียงเธอทัก...ไถ่ถาม...ก็หวามไหว
มิรู้จัก...ว่ารัก...เป็นอย่างไร
จึงมอบให้...หมดแล้ว...ทั้งแก้วตา

วันนี้เธอ...ปันใจ...ให้เขาอื่น
ทิ้งฉันยืน...เศร้าสร้อย...ละห้อยหา
อยู่ที่นี่...ตรงนี้...ทุกเวลา...
ทั้งรู้ว่า...โอกาส...อาจไม่มี...

[Kotchanan]

เคยไหม
การที่เหลียวหาใครสักคนในวันที่หม่นหมาง
แต่สิ้นไร้ซึ่งใครในรอยทาง
ได้แต่เคว้งคว้างบนหนทางที่ลางเลือน

เคยไหม
ยามเดินทางไกลเหมือนกำลังใจยิ่งลอยเลื่อน
ความรู้สึกดี-ดี..อาจไม่ปรากฎในใจนี้เป็นแรมเดือน
ด้วยความทุกข์คอยย้ำเตือนเสมือนเป็นเงา

และนี่คือเหตุผล
ที่ฉันรู้ว่าใครสักคน..อาจทุกข์ทนกับความเปลี่ยวเหงา
เพราะครั้งหนึ่งเป็นฉันซึ่งโหยหา..แต่ทว่ามีเพียงเรา
ไม่มีเขาหรือใครคอยเยียวยา

ฉันจึงอยู่ตรงนี้
พร้อมแบ่งปันความรู้สึกดี-ดี..มีให้ซึ่งความห่วงหา
หากวันใดที่ลมหายใจใครอ่อนล้า
ที่ตรงนี้จะทรงคุณค่า..และพร้อมซับน้ำตาเหมือนเช่นเคย

[Kotchanan]

เฝ้าเหม่อมอง...ท้องฟ้า...คราใกล้ค่ำ
ดูงามล้ำ...เรืองระยับ...สลับสี
สกุณา...เพรียกหา...สกุณี
จรลี...บินลับ...กลับรังรวง

อิจฉานก...ผกผิน...บินคลอคู่
นกยังรู้...รักกัน...มั่นห่วงหวง
เราสิพบ...แต่เศร้า...รุมเร้าทรวง
คนเคยควง...ลาลับ...ดับจากใจ

ได้พบกัน...วันนั้น...เหมือนฝันนัก
เพียงเธอทัก...ไถ่ถาม...ก็หวามไหว
มิรู้จัก...ว่ารัก...เป็นอย่างไร
จึงมอบให้...หมดแล้ว...ทั้งแก้วตา

วันนี้เธอ...ปันใจ...ให้เขาอื่น
ทิ้งฉันยืน...เศร้าสร้อย...ละห้อยหา
อยู่ที่นี่...ตรงนี้...ทุกเวลา...
ทั้งรู้ว่า...โอกาส...อาจไม่มี...
 

ครวญรัก..จากปลายฟ้า

ยินเสียงแจ้ว แว่วเอื้อน เหมือนเตือนจิตต์
ความมืดมิด ปิดหล้า ไร้ราศี
สกุณา หาคู่ ชู้ชีวี
ตัวฉันนี้ มีไหม ใครเมตตา

นกผกผิน บินอยู่ เป็นคู่สอง
ส่วนฉันครอง- หมองไร้ ใครห่วงหา
ไม่มีแล้ว แก้วใจ ให้อำลา
ซ้ำตราหน้า ว่าร้าย นางหลายใจ

ปลดโซ่ตรวน ครวญรัก จากปลายฟ้า
อันตัวข้า นารี มิเผลอไผล
ปัจเจกชน วนกรรม ชักนำไป
สิ้นสิทธิ์ใฝ่ ไร้ฝัน นิรันดร์กาล

หมดรำพึง รำพัน ทุกฝันแล้ว
จึงวี่แวว แผ่วเพียง เสียงขับขาน
จรลี ลี้ลับ ขอหลับนาน
ปลิดวิญญาณ ผลาญสิ้น อยู่ถิ่นนี้

[ไพลิน]

ความรู้สึกที่มีอยู่ในหัวใจ
ฉันไม่รู้ว่าเธอจะพอเข้าใจมันหรือเปล่า
คล้ายๆ มันถูกแฝงไว้ด้วยความเศร้า
และความเงียบเหงาในหัวใจ
บางครั้งหัวใจก็สับสน
บางครั้งก็เหมือนคนอ่อนไหว
อยู่ดีๆ ก็อยากร้องไห้
บางครั้งคล้ายๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรสักอย่างเลย
ตัดใจ
ก็รู้ว่ายังทำไม่ได้เหมือนอย่างเคย
แต่ก็แค่รออยู่เฉยๆ
ไม่ได้คิดจะเอื้อนเอ่ยอะไรให้วุ่นวาย
ความหวัง
แม้จะยังมีอยู่ไม่จางหาย
แต่ก็ยอมรับได้ว่าอนาคตอาจกลับกลาย
วันหนึ่งมันอาจพังสลายไม่เหลือดี
คล้ายๆ ตอนนี้จะชินชา
เก็บน้ำตาภายใต้หน้ากากที่ฉาบอยู่บนหน้าหลายหลากสี
แล้วก็เก็บหัวใจดวงนี้
เอาไว้ตรงที่ๆ เดิม

[Kotchanan]

ฉันอยู่ตรงนี้นั่งมองท้องฟ้า
เห็นดวงดาราลับตาไม่สดใส
เวิ้งนภาอ้างว้างห่างไกล
เธอจะคิดถึงฉันไหม-ไม่รู้เลย

ฝากความคิดถึงมาจากปลายฟ้า
บอกเขาด้วยนะว่า..มีคนคิดถึงนะใจเอ๋ย
ลมหายใจยังมีไว้เพื่อใครเหมือนก่อนเคย
ถ้ารู้แล้วช่วยเอ่ย..โปรยความคิดถึงกลับมาฉันก็ขอบคุณ

[bourana]

ฉันอยู่ตรงนี้..ลำพังอย่างเงียบเหงา
เฝ้าหวนคิดถึงเรื่องเก่าแต่หนหลัง
ทบทวนเรื่องราวอย่างจริงจัง
พิจารณามันอีกครั้งอย่างตั้งใจ

พบว่าตัวเองสามารถแยกแยะ..ความถูกผิด
แต่ไม่อาจวิเคราะห์ความคิดของใครได้
มองไม่ทะลุถึงทุกอย่างที่เป็นไป
ทำได้แต่ปล่อยหัวใจ..ตามอารมณ์

คงต้องหัดเรียนรู้โลกเสียใหม่
ต้องหัดทำความเข้าใจ..ก่อนจะโดนทำร้ายจนขื่นขม
ยอมรับความจริง..แม้เป็นสิ่งที่ไม่น่าชื่นชม
อย่าปล่อยให้อารมณ์..ควบคุมใจ

[Kotchanan]

สักนาที

จากหัวใจ ใครคนหนึ่ง ซึ่งรักมาก
มีคำอยาก ฝากฝัง ฟังได้ไหม
อยู่ตรงนี้ ชั่วชีวี ไม่มีใคร
สัญญาใจ ไยแผ่ว แว่วเพียงลม

สักนาที ที่ว่าง อย่าห่างหาย
เพราะคล้ายคล้าย หลายครา น้ำตาผสม
ไม่มีเธอ ไม่เจอสุข ทุกข์ระทม
และอาจข่ม ตรมไม่ไหว ด้วยไร้แรง.

[สายใย]

สักกี่ปี

นานเกินค่านาทีเพื่อที่รัก
ยังสมัครรอได้ไม่หน่ายแหนง
ถึงเนิ่นนานปานไหนไม่ระแวง
จะรอแบ่งความทุกข์นางจนบางเบา

คอยฟังคำรำพันจะฝันฝาก
ช่างดูยากกระไรนะใจเขา
ทิ้งให้พ้อรอเก้อเธอลืมเรา
คนใจเหงาเฝ้าที่นี้ไม่หนีนาน

[bourana]

ฉันรออยู่ตรงนี้..
จะนานสักกี่ปี..หรือแค่ไหน
ก็สมัครใจจะรอเธอต่อไป
หวังเพียงแค่สักนาที..ที่จะได้พบเจอกัน

ไม่ได้หวังว่าจะได้อยู่ใกล้ชั่วชีวิต
แค่เพียงคิดว่า..ต้องการพบเจอเธอเท่านั้น
อยากรับรู้ว่าเธอสบายดีอยู่ทุกวัน
เพียงแค่นั้น..ฉันก็พอใจ

[bourana]

ฉันอยู่ตรงนี้..
พร้อมเสมอที่จะยื่นมือช่วยเหลือ
ในวันที่หัวใจเธอคลุมเคลือ
หัวใจฉันจะคอยเอื้ออาทร..ค้ำจุน

ฉันอยู่ตรงนี้..
พร้อมเสมอที่จะคอยเกื้อหนุน
เอาหัวใจฉันไว้เป็นทุน
ให้เธอได้อบอุ่นใจ

ฉันอยู่ตรงนี้..
ไม่ว่าเธอคนดีจะอยู่ที่ไหน
ไม่ว่าเธอจะมีความสุขอยู่กับใคร
ฉันก็พร้อมจะยิ้มให้..ทุกเวลา

ฉันอยู่ตรงนี้..
ปรึกษาได้ทันทีถ้าเธอมีปัญหา
แม้หัวใจจะอ่อนล้า
แต่ก็พร้อมทุกเวลา..จะช่วยเธอ

[ฌลา]

ยังอยู่ใช่ไหมคนดี?
ฉันขออยู่ตรงนี้บ้างได้ไหม
ข้างนอกมันมืดมน..ไม่มีแม้สักคนเข้าใจ
จะขอหลบพักกายอยู่ใกล้ใกล้คนดี

หนาวในหัวใจ
ฉันเจอปัญหามากมาย..อยากหลบลี้
ต่อสู้ไม่ไหว..ไร้พลังใจลงทุกที
โปรดเถอะคนดี..ขอฉันพักตรงนี้อีกสักคน

[Kotchanan]

ปลด!!พันธนาการชีวิต
คืนอิสรภาพที่สูญหาย
ที่ตรงนี้มีเรื่องราวมากมาย
เถอะ..พักผ่อนให้สบาย..มีกำลังใจค่อยก้าวเดิน

[Kotchanan]

...ฉันอยู่ตรงนี้...
มองให้เต็มตานะคนดีว่าไม่หวั่นไหว
คำพูด, การกระทำก็แค่บั่นทอนกำลังใจ
แต่ไม่มีวันทำให้ล้มลงได้..ไม่มีวัน!!

...ทุกวันตะวันยังปันแสง...
คือสัจธรรมแสดงที่ปลายฟ้านั่น
ชีวิตยังต้องก้าว..ความเหน็บหนาวยังต้องฝ่าฟัน
ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนผัน..สำคัญที่ต้องหยัดยืน

...ฉันอยู่ตรงนี้...
ก้าวไปเถอะคนดี..ไมตรีไม่ต้องหยิบยื่น
ความมืดมิดปิดฟ้าทุกวันคืน
ชีวิตจึงมีด้านอื่นนอกจากความสวยงาม

[สายใย]

กลับมารออยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่สองเราเฝ้าซึ้งถึงความหวาน
เอ่ยคำอ้อนวอนเว้าเยาวมาลย์
ฝันถึงลานอโศกสรวงดวงดารา

แลกลำนำคำรักประจักษ์จิต
จะไม่คิดห่างเหเสน่หา
“รักเจ้าจริงยิ่งแล้วนะแก้วตา”
“โอ้พี่ยาน้องตระหนักใจภักดิ์จริง”

ไม่นานเนาเจ้าหลบคบคนใหม่
เกิดหวั่นไหวใช้เล่ห์เสน่ห์หญิง
หวังให้เขาเนาแนบมาแอบอิง
แล้วก็ทิ้งพี่ไว้ให้หลงรอ

[Kotchanan]

ธารา รินไหล ไม่หวนกลับ
เฝ้านับ เวลา ทุกคราหนอ
ยินเพียง เสียงหนึ่ง ซึ่งตัดพ้อ
ครวญท้อ ก่อรัก และภักดิ์ดี

ลำนำ คำรัก สลักจิตต์
มิคิด คดใคร  และหน่ายหนี
ตระหนัก รักยิ่ง จริงใจนี้
ไยลี้ หลบเร้น เฟ้นคำลวง

หรือเรา เก่าเกิน จึงเหินห่าง
รักจาง จากใจ ไม่หวงห่วง
อโศก ปกคลุม สุมแดดวง
ตกห้วง บ่วงท้อ ใต้ตอเพลิง

ตรงนี้ ที่เดิม รอเสริมแต่ง
ฤทธิ์แรง แห่งเล่ห์ ซัดเซเหลิง
กลับคำ ย้ำจิต คิดระเริง
ว้างเวิ้ง วังเวง ครวญเพลงรอ

" ธารา รินไหล ไม่หวนกลับ
เฝ้านับ เวลา ทุกคราหนอ
ยินเพียง เสียงหนึ่ง ซึ่งตัดพ้อ
ครวญท้อ ก่อรัก และภักดิ์ดี " 

[bourana]

หนทางข้างหน้าอีกยาวไกลขนาดไหน
เธอต้องไปพบเจออะไรอีกมากมายก็ไม่รู้
ฉันอยู่ตรงนี้..ยังคงเฝ้ามองดู
หวังเพียงขอแค่รับรู้ถึงความเป็นไป

อาจไม่ได้ยิ้มให้เธอตลอดเวลา
บางครั้งฉันก็อาจจะมีน้ำตาหรือร้องไห้
แต่ความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจ
ก็จะยังคอยห่วงใยและคอยเป็นกำลังใจให้กับเธอ

ถ้าวันไหนที่เธอเศร้า
ถ้าในวันนั้นเธอไม่มีเขา..ก็ระบายความเศร้ากับฉันได้เสมอ
อาจจะไม่สามารถช่วยให้เธอสุขใจ..แต่ก็พร้อมจะร้องไห้เป็นเพื่อนเธอ
ยังอยู่ตรงนี้เสมอ..ถ้าหากว่าเธอยังต้องการ

[สายใย]

แล้ววันนี้ มีใคร รู้ใหมหนอ
ใครมารอ ใครเก้อ เพ้อที่นี่
รู้ไม่ได้ เขาจะให้ รอกี่ปี
ใจดวงนี้ ยื่นให้ เขาไปแล้ว

โอ้เจ้าของ กระทู้ ไปอยู่ไหน
ช่วยสายใย ตามหา ถ้ายินแว่ว
(พูดดังไป ไม่ดี กลัวมีแซว)
กระซิบแผ่ว คืนนี้ เจอที่เดิม.....(สายใย)

[สายใย]

เข้าหกวัน แล้วนี่ กลอนที่รัก
ไร้คนจัก ตอบต่อ รอคนเสริม
น้ำใสใส ไหลรด กลอนบทเติม
ที่เราเริ่ม ไว้หนอ ต้องต่อเอง

คำพูดนั้น ฉันอยู่ ที่ตรงนี้
ฟังดูดี คงจำ อย่างคร่ำเคร่ง
แต่วันนี้ ที่นี่เศร้า เหงาวังเวง
ต้องร้องเพลง รอตรงนี้ อีกกี่วัน

[ฌลา]

เป็นอะไรรึเปล่าพี่สายใย?
ช่วงนี้ทำไม...เขียนกลอนทีไรดูเหงาเหงา
อ่านกลอนทีไร...เจ็บช้ำใจเรื่องราว
เป็นอะไรหรือเปล่า...น้องสาวยังห่วงใย

อกหักหรือเปล่า?
หรือใครทำให้เศร้า..ใช่ไหม
โอ๋โอ๋คนดี..น้องสาวคนนี้ยังเข้าใจ
มามะมานั่งใกล้ใกล้...แล้วระบายความทุกข์ใจของเธอ

[สายใย]

ขอบคุณนะ"ฌลา"มาเป็นห่วง
คนติดบ่วงห้วงรักมักถลำ
ทั้งที่รู้แต่หัวใจมันไม่จำ
อยากจะช้ำช่างปะไรไม่เห็นแคร์

แต่แปลกนะถึงจะต้องเจ็บปวด
ความร้าวรวด ตอกย้ำซ้ำรอยแผล
ยังอิ่มใจว่ามีใครให้ดูแล

แม้เพียงแค่คิดถึง ก็...ซึ้งพอ