ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

...ภาวะสงคราม
ของโลกที่สามที่ผู้คนกล่าวหา
ปุถุชนคนย่ำซ้ำรอยบาทา
เหยียบย้ำซ้ำไปซ้ำมารอยเดิม

วันวันต้องคอยหลบห่ากระสุน
บ้างหลบทุ่นระเบิดปะทะเสริม
ล้มเจ็บระนาวปวดร้าวเพิ่มเติม
ห่างไกลความเจริญอารยะธรรม

เขาหวังหัตถ์จากเพื่อนมนุษย์
มาคอยฉุดพยุง จูงค้ำ
ช่วยเยียวยารักษาแผลที่ถูกกระทำ
ทั้งใจกายที่บอบช้ำให้กลับคืน

เมื่อไหร่สงครามโลกนี้จะหมด
จะปรากฏให้เห็นอีกกี่ตื่น-
ของผู้คนเหล่านั้นต้องกล้ำกลืน
เห็นร่างเพื่อนในผืนดินดิ้นดับไป


สงครามมีแต่การทำลายล้าง
จะมีใครไหมมาหยุดสงคราม

[hort39]

แม้นต้องทำสงครามสักกีครั้ง
โลกก็ยังมิอาจสงบได้
เหมือนกับเอาน้ำมันราดกองไฟ
โลกจึงถูกโหมไหม้ด้วยไฟสงคราม

[Kotchanan]

      



ยินเสียงแห่ง ความตาย ทำลายล้าง
ร่างหล่นคว้าง เลือดนอง กองทั่วผืน
มัจจุราช  สะใจ ลั่นไกปืน
คนกล้ำกลืน  กลัวหวาด  มันฟาดฟัน

ทะเลโลภ  เปิดตำนาน  สงครามโหด
ยักษ์มารโฉด  สิงสู่  กู่ก้องลั่น
ต้องการใหญ่  ค้ำฟ้า  ท้าโลกันต์
ใดโทษทัณฑ์  บัญชา  ว่าไม่กลัว

ทะเลหนอง  กองศพ  ตลบเหม็น
โลกาเป็น  โลกีย์รมณ์  สมความชั่ว
แสยะยิ้ม  เยาะเย้ย เผยใจมัว
มิเห็นหัว  หงอกดำ  กล้ำทุกข์ภัย

เหยียบย่ำบน วิญญาณ ผลาญชีวิต
อำมหิต  จิตดิ่ง  กว่าสิ่งไหน
มันกินอิ่ม  นอนหลับ  แกมสะใจ
สังเวยไฟ ตัณหา ว่าโสมม

กี่ชีวิต  สังเวยเซ่น  กลายเป็นศพ
กี่คนพบ  พลัดพราก  จากทุกข์ขม
กี่ผู้ไร้  แขนขา  พาตรอมตรม
กี่คนจม  กองพับ  นับอนันต์

หากท่านยิ่ง  ใหญ่ได้  ด้วยไฟโฉด
ข้าฯมิโปรด  ท่านหรอกหนา  น่าขบขัน
ข้าฯมิเคย  กลัวตาย  ใดลงทัณฑ์
สถิตมั่น  ดี - งาม  ความเมตตา

ท่านขาดศีล  มโนธรรม  ต่ำกว่าสัตว์
ท่านถนัด  เหยียบย่ำบุญ  หนุนตัณหา
ท่านชนะ  โลกได้  ด้วยศาสตรา
แต่ท่านหา  ชนะใจ  แพ้ภัยตน

สงครามเกิด  เปิดกลียุค  ปลุกวินาศ
ประวัติศาสตร์  ย่ำรอยกรรม  ซ้ำอีกหน
โลกขาดธรรม  นำหนุน บุญอับจน
ถึงคราคน   บาปหนา  ฆ่ากันเอง.
     

[สุวรรณ]

มีคนนเจ็บและล้มตายตั้งมากมาย
จากมหันตรภัยร้ายสุดเหี้ยมโหด
ที่สามารถยับยั้งได้ด้วยใจของมนุษย์เอง
นั่นคือ "สงคราม"
หากไม่มีสงคราม โลกเราก็คงสงบ

[สายลมสีขาว]

อันสงคราม การศึก ที่ยิ่งใหญ่
ศึกที่ใคร ในหล้ามิ ปรารถนา
เพราะมีหยด หยาดเลือด และน้ำตา
การเข่นฆ่า แย่งชิง สิ่งต้องการ

เพราะสงคราม จึงเกิด ซึ่งนักรบ
เพื่อสยบ คนโลภ ที่รุกลาน
และนักปราชญ์ ผู้รอบรู้ และแตกฉาน
แสนเชี่ยวชาญ ด้านกลศึก ยึดคืนมา

สงครามนั้น เกิดขึ้น เพราะจิตโลภ
เมตตาโปรด คืนสิ่ง ไม่อาจหา
หากยากได้ ไม่มี สิ้นสุดนา
เหล่าประชา คงต้องเดือน- ร้อนทั่วกัน

สงครามร้อน รุนแรง แต่จบสิ้น
แยกแผ่นดิน ออกไป ให้สมสัน
สงครามเย็น แผ่วเบา แต่ถึงกัน
การเมืองนั้น มีแต่ ความวุ่นวาย

หากได้ชื่อ ว่าสงคราม มีแต่เสีย
ประชาเพลีย ซบเซา สิ้นหวังหมาย
เกิดเป็นคน แล้วฆ่าคน จนสิ้นตาย
ก็ดูคล้าย เดรัจฉาน จากโลกันต์

**  อยากจะดูเข้าใจยากไปหน่อยนะคะ แหะๆ 

[hort39]

นี่หรือคือสงครามการต่อสู้
แสนหดหู่สู้ทำไมใครเสียหาย
เห็นแต่ชาติบ้านเมืองนั้นวอดวาย
ผลสุดท้ายชาติไทยพ่ายยับเยิน
 

[ท้องฟ้าสีชมพู]

ก่อสงคราม การศึก ฮึกเหิมหาญ
เที่ยวเผาผลาญ ชีวา วอดวายหาย
แผ่นดินอาบ ย้อมเลือด เดือดวอดวาย
มิได้คลาย หวั่นเกรง กลับเห็นกลัว

ด้วยอำนาจ สั่งการ คิดหาญใหญ่
มิเกรงกลัว ใครใครกล่าว ไม่เห็นหัว
ผู้คนทั่ว ตายล้มไป มิเคยกลัว
ใจชั่วชั่ว อยู่ในตัว มัวเหลือเกิน

อันสงคราม เหมือนทำลาย มลายสิ้น
ทุกสิ่งดับ สูญหาย ละลายเหิน
หลงเหลือเพียง เสียงคร่ำ ที่พร่ำเพลิง
ให้เลือดนอง กองเกิน ในแผ่นดิน
.............................................................
บ้างบอกว่า สงครามสร้าง วีรบุรุษ
บ้างแย้งยุทธ บอกสร้าง เลวทั้งสิ้น
บ้างก็บอก ว่าเป็น การแย่งชิง
บ้างบอกว่า เป็นสิ่งชั่ว ทั่วทั่วไป

................................................................
แต่สงคราม สร้างได้ คือวายวอด
แถมด้วยกอด ให้มอดไหม้ บรรลัยหมอง
สงครามสร้าง อสูรกาย ทำลายตรอง
ส่งความหมาง สร้างความหมอง ให้โลกา
..................................................................

แต่งเอง...งงเอง

[ดวงไฟ]

เกิดสงครามกลางเมืองให้เนืองนอง
เลือดท่วมกองรินหลั่งในครั้งนี้
เห็นกระแสลิ่มใสไหลมาที
ก็โลหิตชีวีของลูกไทย

ด้วยคนฆ่าเข่นกันนั่นใครอื่น
ล้วนเกิดบนแผ่นผืนนี้ใช่ไหม
ใยเลือดเย็นเร้นแฝงอยู่แห่งใด
แล้วบัญชาประเทศไทยให้ยับเยิน

เคยเหยียบย่างแผ่นดินอันถิ่นเกิด
ยังบังอาจละเมิดไม่ขัดเขิน
ไม่ละอายผู้ระอากล้าเหลือเกิน
ดินที่เคยเหยียบเดินดั่งสุมไฟ

แล้วเมื่อใดไฟร้อนจะผ่อนปรน
ก็ล้วนแต่ผู้คนทนหวาดไหว
หลบกระสุนดินปืนบนผืนไทย
ซึ่งผู้ยิงชิงชัยก็ใครกัน

ด้วยเห็นไทยฆ่าไทยให้ใจหาย
ต้องถึงแก่ความตายความโศกศัลย์
น้ำตานองร้องร่ำผ่านค่ำวัน
เพราะเห็นไทยฝ่าฟันฆ่ากันเอง

[มั่น แซลี้]

ไทยมิได้ฆ่าไทยด้วยกัน
เพราะถ้าคนไทยนั้นจะไม่ทำลายคนไทย
คนที่ก่อเรื่องสร้างความหาใช่คนไทยไม่
อย่าเอาไว้เลยคนไทยพวกนี้อยู่เสียพันธุ์

[ขวด]

ระบือลั่นโครมเปรี้ยง          เสียงปืน
สงบสุข ณ ปลายปืน           ห่อนได้
หวังรักได้คืนมา
แต่ดูไกลรักร้าง                   ห่อนมี
ทุกทิศามนุษย์ร่ำ                 ร้องไห้
สงบหลีกลี้ลาลับ
ฟ้าเคยใสกลับกลาย              เปลี่ยนสี
รักกลับเปลี่ยนเป็นเกลียด
จากเคยมีความสุข
จากไม่เคยเครียดคร่ำ
บัดนี้ทุกข์กล้ำกลาย
เครียดคร่ำดูจะสลาย            ยากนา
คงมิสายไปหนา
คงมิล้างราไป                     ในรัก
สงบสุขคงมา                      ไม่นาน
ถ้าเรารวมใจต้าน                 สงคราม

 

[สุวรรณ]

เกิดสงครามกลางเมืองให้เนืองนอง
เลือดท่วมกองรินหลั่งในครั้งนี้
เห็นกระแสลิ่มใสไหลมาที
ก็โลหิตชีวีของลูกไทย

ด้วยคนฆ่าเข่นกันนั่นใครอื่น
ล้วนเกิดบนแผ่นผืนนี้ใช่ไหม
ใยเลือดเย็นเร้นแฝงอยู่แห่งใด
แล้วบัญชาประเทศไทยให้ยับเยิน

เคยเหยียบย่างแผ่นดินอันถิ่นเกิด
ยังบังอาจละเมิดไม่ขัดเขิน
ไม่ละอายผู้ระอากล้าเหลือเกิน
ดินที่เคยเหยียบเดินดั่งสุมไฟ

แล้วเมื่อใดไฟร้อนจะผ่อนปรน
ก็ล้วนแต่ผู้คนทนหวาดไหว
หลบกระสุนดินปืนบนผืนไทย
ซึ่งผู้ยิงชิงชัยก็ใครกัน

ด้วยเห็นไทยฆ่าไทยให้ใจหาย
ต้องถึงแก่ความตายความโศกศัลย์
น้ำตานองร้องร่ำผ่านค่ำวัน
เพราะเห็นไทยฝ่าฟันฆ่ากันเอง

...เขาหรือคือไทย
คิดการใหญ่อาจเอื้อมเทียมฟ้าสูง
ปลุกระดมพลพรรคลากชักจูง
ประสงค์มุ่งไทยไซร้บั่นทำลาย

อยู่เมืองนอกกรอกเสียงส่งโฟนอิน
หาเหตุผลพันลิ้นปลิ้นเฉไฉ
ปั่นพี่น้องผองเราล้างเผ่าไทย
ไทยเข่นไทย เว้ย!ไทยสุดระทม

สีเลือดทาทาบพื้นสยามแล
ก็เลือดไทยแท้ๆ ใครขื่นขม
ประชาราษฎร์ปาดคราบน้ำตาตรม
ทุกข์ระทมปวดร้าวเศร้าชีวา

ไม่เข้าใจใยหนอทุรชาติ
ทรราชผลาญชาติสุดกังขา
กล่าวทวงสิทธิ์ทวงธรรมที่ผ่านมา
บอกชะตาถูกแกล้ง...ให้อับจน (ดู ดู๊ คำคน)

เหวย!ไม่อายกระไรคำกล่าวอ้าง
ช่างเลวทรามต่ำชั่วมั่วฉ้อฉล
ทุรยศคดชาติอุบาทก์พิกล
จะเหยียบพ้นอเวจีอย่าหมายเลย


ขอโทษนะคะ   ได้ระบายกลอนแล้ว หากทำให้บอร์ดเสียหาย ลบออกก็ได้นะคะ

[ขวด]

  ขอจงเรามาทำสงครามเถิด  สงครามที่ไม่ใช้ปืน  ไม่ใช้กำลัง  หากแต่ใช้ความดีเข้าห้ำหั่นมัน จงใช้ความดีเข้าห้ำหั่นความชั่ว  จงใช้สงบนิ่งใจเย็น เข้าห้ำหั่น โทสะความโกรธาร้อนรน    จงประกาศสงครามกับสงครามโดยไม่ใช้ศาสตรา   เหนือสิ่งอื่นใดจงชนะในสงครามที่เราท่านสู้กับตัวเอง
ขอให้ทุกคนจงชนะ

[สุวรรณ]

http://ptc.icphysics.com/webboard/SFM/index.php?topic=4654.0  เพลง "ต้นไม้ของพ่อ"

เพลง ต้นไม้ของพ่อ
ศิลปิน: ธงไชย แมคอินไตย์
อัลบั้ม: รวมใจถวายชัย ธ ครองไทย 50 ปี
คำร้อง/ทำนอง: นิติพงษ์ ห่อนาค/อภิไชย เย็นพูนสุข
เรียบเรียง: อภิไชย เย็นพูนสุข

นานมาแล้ว พ่อได้ปลูกต้นไม้ไว้ให้เรา เพื่อวันหนึ่งจะบังลมหนาว
และคอยเป็นร่มเงา ปลูกไว้ให้พวกเรา ทุกทุกคน
พ่อใช้เหงื่อแทนน้ำรดลงไป เพื่อให้ผลิดอกใบออกผล
ให้เราทุกทุกคนเติบโตอย่างร่มเย็นในบ้านเรา

ผ่านมาแล้ว ห้าสิบปี ต้นไม้นั้นสูงใหญ่ ลมแรงเท่าไรก็บรรเทา
ออกผลให้เก็บกินแตกใบเพื่อให้ร่มเงา คอยดูแลเรา ให้เรายังมีวันต่อไป

จนวันนี้ ใต้เงาแห่งต้นไม้ต้นใหญ่ ลูกได้อยู่ได้คอยอาศัย
แผ่นดินอันกว้างไกล แต่เหมือนว่าหัวใจพ่อกว้างกว่า
ลูกที่เกิดตรงนี้นั้นยังอยู่ และยังอยู่เพื่อคอยรักษา
จะรวมใจเข้ามา จะมีเพียงสัญญาในหัวใจ

จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้องสวยต้องงดงามและยิ่งใหญ่
สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ เหงื่อเราจะเทไป
ให้ต้นไม้ของพ่อยังงดงาม

จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้องสวยต้องงดงามและยิ่งใหญ่
สืบสานและติดตาม จากรอยที่พ่อตั้งใจ เหงื่อเราจะเทไป จากหัวใจ
เหงื่อเราจะเทไป ให้ต้นไม้ของพ่อ ยังงดงาม [/color]

[สุวรรณ]

คนกบฎคดข้อทรราช
ยังผงาดส่งเสียงกล่าวขยาย
ออกโฟนอินหมิ่นเหม่เพทุบาย
ปลุกระดมคมคายให้คนฟัง

บอกอำมาตยธิปไตยควรยกเลิก
เพื่อเบิกทางอำนาจคืนอย่างใจหวัง
ป่าวประกาศอยู่ต่างแดนให้ไทยพัง
ด้วยเขาหวังล้างไทยบรรลัยเลย

ไทยจะรบขบเคี่ยวเข่นฆ่าไทย
ด้วยมีใครคนนั้นเข้ายุเหวย
ขอพี่น้องผองไทยไตร่ตรองเฮย
สักนิดเถิดเอย เพื่อแก้สถานการณ์

เลิกคิดเข่นไทย ใจผูกมิตร
อย่าพลาดผิดซ้ำๆให้เขาขาน
ว่าสยามรบราฆ่ากันอาน
ไทยกับไทยระรานชีพกันเอง



พี่น้องครับ  คิด  คิด คิด ให้ดี

พึงระงับความโกรธด้วยความไม่โกรธ  ไม่โกรธ  ไม่โกรธ

[webmaster]

ระวังอย่าให้เป็นกระทู้การเมืองนะจ๊ะ ไม่งั้น ลุงเว็บลบหมดเลยน๊า......

[สุวรรณ]

ขอโทษค่ะ หากว่าแรงไป ลบออกเลยก็ได้ค่ะ  ขอบคุณค่ะ

[hort39]

การเมืองนั้นล่อแหลมและสุ่มเสี่ยง
พึงหลีกเลี่ยงดีกว่าอย่าเปิดเผย
หากเพ้อพร่ำเป็นบทกลอนแค่เปรียบเปรย
คำเฉลยมีอยู่ในใจทุกคน

 

[สุวรรณ]

ควรหลีกเลี่ยงกลอนเช่นนี้ใจก็รู้
แต่อดสูทนดูอยู่ไม่ไหว
ด้วยถูกเหยียดหยามหมิ่นศักดิ์ศรีไทย
นั่งทนได้อย่างไร เลยเขียนกลอน


เลิกงาน ราตรีสวัสดิ์ อ่านหนังสือ นอนค่ะ ขืนเขียนต่อคงหนักสาหัสอีก   ขอโทษด้วยนะคะ

[ขวด]

        "ท่านดูสิ"
"ดูกองโลหิตแลอสุภซากพวกนี้"
"นี่ข้ากับท่านทำอะไรลงไปนี่"
"ช่างโง่เสียสิ้นดี น่าขันนักที่พวกเขาผู้ไร้เดียงสาและไม่รู้จักกัน ไม่เคยบาดหมางกันมาก่อน ได้มาฆ่าแกงกันเอง ซึ่งทั้งหมดนี่เป็นฝีมือของท่านและของข้า"
"ข้าละอายนัก ละอายในสิ่งที่ข้าทำลงไป"
"แล้วท่านล่ะคิดเหมือนข้าไหม"
เสียงของขุนศึกฝ่ายแรกสนทนากับขุนศึกฝ่ายตรงข้ามกับตน แต่ทว่าคำตอบกับเป็นเสียงสะอื้นไห้และความเงียบ ภายในทุ่งมรณะแห่งนี้ คงเหลือก็แต่เพียงอสุภซากแห่งเหล่าทหารผู้เดียงสา และความผิดพลาดของทั้งสองขุนศึก รวมทั้งสิ่งซึ่งไม่มีประโยชน์อันใดเลย...

[webmaster]

War would end
if the dead could return.
สงครามคงจะหมดไป
หากคนตายฟื้นขึ้นมาได้

(รวมรวบมาตั้งนานแล้วจำที่มาไม่ได้จ้ะ  )