ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มั่น แซลี้]

War would end
if the dead could return.
สงครามคงจะหมดไป
หากคนตายฟื้นขึ้นมาได้

(รวมรวบมาตั้งนานแล้วจำที่มาไม่ได้จ้ะ  )

ถ้าคนที่ตายฟื้นขึ้นมาได้น่ะ
มันต้องมาเอาคืนคนที่ฆ่ามันอ่ะ
เชื่อรึเปล่าอ่ะ มันไม่หมดง่ายๆหรอก
 

[เพลงผ้า]

๐ ไฟมอดเชื้อเพื่อภูมี ๐
_____________


๐ มอดลงแล้วเพลิงใจไฟประทุ
โหมพายุอ่อนล้าสิ้นอาถรรพณ์
แห่งรอยยิ้มพริ้มหวานแต่นานวัน
ก็รับขวัญอุ้มชูหมู่ประชา

๐ จึงม่านฟ้าสดใสสิ้นไฟแค้น
ที่ตอบแทนล้วนสิ่งอหิงสา
กําจายหอมล้อมรักถ้วนนครา
ผองวาจาราษฎรก็อ่อนโยน

๐ เถอะถวาย..แด่เบื้องบาทธิราชเจ้า
ละรูป-เงาผองชั่วละหัวโขน
หยุดประณาม..ลดละกล่าวตะโกน
ให้สุขโชนฉายอยู่เพื่อภูมินทร์

๐ อันใดเล่าสูงค่าเกินกว่านี้
เกินกว่าองค์จักรีไร้ติฉิน
อย่าโน้มฟ้ามิ่งเมืองสู่เบื้องดิน
หากกวินคนไทจักไม่ทํา

๐ นัยส่วนลึกตรองดูทุกผู้เถิด     
 สงครามเกิดหยาดปริ่ม..ฤๅอิ่มหน๋า
อิสระเคยครองถูกจองจํา
เริงระบําหรรษาก็ลาลับ

๐ เคล้าแม่สีเฉดสวยเข้าด้วยกัน
รู้แบ่งปันรู้ยื่นมอบคืนกลับ
รอยอาลัยสั่งสมย่อมถมทับ
ขึ้นประดับกลางทรวงทุกดวงใจ

๐ คือสร้อยสรวงคล้องเกี่ยวทุกเรียวแขน
ด้วยเหมือนแม้นมิตรแท้มาแต่ไหน
ประณีประนอมโอบเอื้อแห่งเยื่อใย
ดํารงไว้สัมพันธ์อย่าบั่นทอน

[จะไม่เด็ด]

ด้วยสงครามความรักนั้นหนักหน่วง
ถึงผ่านล่วงพ้นไปก็ใจหาย
ศึกครั้งนี้นานเนิ่นเกินบรรยาย
อย่าได้หมายเกิดศึกรัก...นักหัวใจ..อิอิ

...เข้ากับบรรยากาศตอนนี้เป่าคับ..หุหุ..

[Kotchanan]

      สงครามกับความจน

กราบตักพ่อตักแม่ลูกลาแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วแว่วสั่งตั้งใจสู้
ศึกครั้งนี้ต้องไม่พ่ายให้ศัตรู
อย่าอดสูรอความตายไปดิ้นรน
         
แบกต้องแบกให้หนักอย่าพักบ่อย
นอนต้องนอนให้น้อยคอยดั้งด้น
เหนื่อยต้องเหนื่อยเฉื่อยไม่ได้ให้อดทน
หยามใจตนคนหยามต้องตามใจ

มาเถิดมา..ขอท้ารบสยบเจ้า
จะแผดเผาจนถอยทัพพร้อมขับไล่
จะเชือดเฉือนด้วยแรงงานหยาดเหงื่อไคล
จนยากไร้จะไม่รับนับญาติกัน

คอยก่อนนะลูกน้อยคอยพ่อสร้าง
รีบเร่งถากถางความจนพ้นคนหยัน
สู้วันนี้ก่อนจะสายล้มตายพลัน
สู้เพื่อวันกินอิ่มหนำสำราญใจ...

           **เสียงเด็กน้อยร้องจ้าเวลาตื่น
           หลายค่ำคืนพ่อแม่หนูไปอยู่ไหน
           ผู้เฒ่าตอบ..ไปรบในเมืองใหญ่
           พ่อเจ้าไปทำสงครามกับความจน