รอยรักซึ้ง...ตรึงหทัย...ให้หวนคิด
รอยอดีต...กรีดใจ...ให้หม่นหมอง
รอยแผลเก่า...เศร้าช้ำ...น้ำตานอง
รักเคยครอง...ต้องกลับ...ลับเลือนลา
รอยจุมพิต...ติดตรา...พาวาบหวาม
รอยรสรัก...สุดจักห้าม...ความโหยหา
รอยสวาท...มิอาจขืน...ฝืนวิญญา
ร่องรอยความ...เสน่หา...ยังอาวรณ์
รอยลูบไล้...ให้หลง...ทุกโมงยาม
รอยกลกาม...ลามใจ...เกินถ่ายถอน
รอยแย้มยิ้ม...พริ้มเพรา...เคยเว้าวอน
รักร้าวรอน...จรไกล...ให้คร่ำครวญ
เหลือเพียงความ...อาลัย...ให้คำนึง
เหลือเพียงความ...คิดถึง...คะนึงหวน
เหลือเพียงความ...รวดร้าว...เศร้าเซซวน
ใจแปรปรวน...หม่นไหม้...ดั่งไฟลาม
รอยรักซึ้ง...ตรึงหทัย...ให้หวลคิด
รอยจุมพิต...ติดตรา...พาวาบหวาม
รอยลูบไล้...ให้หลง...ทุกโมงยาม
เหลือเพียงความ...อาลัย...ให้คำนึง....
แล้วพะวง แห่งภวังค์ ก็บังเกิด
ลอยเตลิด ไร้ทิศ ด้วยคิดถึง
รักหอม-หวาน วันเวลา ที่ตราตรึง
รอยซาบซึ้ง ล้อมอยู่ ไม่รู้ลา
จะลืมรัก พักใจ อย่างไรเล่า
ทุกภาพเงา ล้วนเล่ห์ เสน่หา
เคยครองสุข ร่วมฝัน ทุกบรรดา
อนิจจา กลกาม แห่งความรัก
แจมๆๆ พี่แจ็ค
เคยเคียงคู่...ชู้ชื่น...ทั้งตื่นหลับ
กลับย่อยยับ...อับเฉา...เศร้าใจหนัก
รักเคยหวาน...พาลขื่น...สอื้นนัก
นาวารัก...หักล่ม...จนจมไป
ในพะวง...แห่งภวังค์...ดังฝันร้าว
ทุกย่างก้าว...ร้าวราน...สะท้านไหว
ใจเอ๋ยใจ...ใยท้อ...ใจหนอใจ
เหตุไฉน...ใจแพ้...แค่กลกาม[/quote]
รู้ทั้งรู้ ท้ายสุด ก็จุดชํ้า
เมื่อเพลี้ยงพลํ้า หม่นหมอง ฤๅต้องถาม
ไม่มีหรอก เหตุผล บนนิยาม
มีแต่ความ หลงลืม ที่ดื่มกิน
ก็กลกาม กลไก ดั่งไฟผลาญ
เพียงต้องการ หล่อหลอม เพื่อดอมกลิ่น
จึงเผลอตัว น้อมเกศ ทุกเจตจินต์
ถลาร่าง จูบดิน ก็ยินยอม