ค่อนแต่หญิง ชรา มาว่าขาน
อยู่บนคาน ค้างปี มีแต่หมอง
แล้วทีชาย ก็ทำได้ แค่เมียงมอง
ค้างคานทอง เช่นกัน นั่นแหละคุณ
ชายชรา ทำท่า ว่าแนะแหน๋
ว่าเราแย่ เหลือดี มีแต่ขุ่น
ไร้คนมา ผูกใจ ไว้เป็นทุน
คนจะหนุน นำรัก ไม่ยักมี
ชายชรา ชั่งพาที ดีนักเหรอ
เห็นสาวเจอ ที่ไหน ก็ถอยหนี
ถ้าเสน่ห์ เหลือร้าย อย่างได้ชี้
ป่านฉะนี้ ใยค้างคาน เป็นนานวัน
..(บูรณา)...
ก็เห็นป้า ใครจะกล้า มาต่อกร
คำยอกย้อน ทำให้ ใจไหวหวั่น
ชายชรา พาที ที่จำนรรจ์
คนรักมั่น ในดวงใจ ใยประจาน
อยู่จนแก่ เหนียงเหนียว เหี่ยวยานแย่
ยังทำแน่ มาหลอก หยอกหลาน-หลาน
จะล้วงตับ กินไหม ใจนงคราญ
ตับหวาน-หวาน เด็กหนุ่ม-หนุ่ม กระชุ่ม-กระชวย
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
..(ธนา)..
แหมว่ากันเพียงนี้พี่บีจ๋า
เห็นทีว่าสายตาน่าจะป่วย
เรามาร่วมขับร้องก้องอำนวย
ให้รู้เอาไว้ด้วยสตรีไทย
ไม่ได้ยอมพ่ายแพ้แค่เพียงฝัน
ว่าจะหักคานพลันลงวันไหน
แล้วก็ยังไม่แก่ชะแรวัย
ยังสวยยิ่งพริ้งใสอยู่ในคาน
..(ดวงไฟ)....
โถดวงไฟ เธอก็ใช่ จะไม่แก่
หนังตาแม้ กาเดินผ่าน วันวานนี้
คานที่หัก หักกี่ครั่ง เอี่ยมทุกที
หน้าอย่างนี้ ที่เมืองลาว เขาว่างาม......(จ๊าก)
ถ้ายังอยู่ บนคาน วานบอกจ้า
เขาเรียกป้า ก็น้า ไม่น่าถาม
อยู่มากี่ หนาวแล้ว คลาดแคล้วความ
แห้วก็ตาม กินอยู่ เป็นคู่ใจ
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
..(ธนา)...
สดับเถิด..หญิงงามสยามชาติ
คําปรามาสเยี่ยงนั้น..ฤ หวั่นไหว
เมื่อเรือนสาม..นํ้าสี่..อยู่ที่ใด
ฤๅจักไร้..ผู้เยือนถึงเรือนชาน
เมื่อเพชรดีนํ้าหนึ่ง..ล้วนถึงค่า
ย่อมต้องตา..แวววาวจนกล่าวขาน
จักกลัวฤๅ..ชายใดไม่ต้องการ
จะขี้คร้านคุกเข่า..ขอเว้าวอน
เถิด..ดูกัน..บรรดาลุง-ตา-ปู่
ใครจักอยู่เฝ้าคาน..เหนียงยานก่อน
เป็นแมวหง่าว..เสือแก่..ได้แต่นอน
คอยออดอ้อน..เช้า-เย็น..โปรดเอ็นดู
..(เพลงผ้า)..
ป.ล ต่อกลอนกระทู้นี้..หากมีอะไรหนักไปบ้าง
หรือพลาดพลั้ง..ก็อภัยให้กันนะคะ..(สําหรับทุกคนค่ะ)
ว่ายังไง ดวงไฟ เจอไปดอก
ถึงกับบอก ลาเลย หรือไฉน
ไหนว่าเก่ง เกินกล้า เหนือกว่าใคร
แล้วไฉน หายหน้า ไม่กล้าเยือน
ที่หลานว่า สวยเด่น เช่นที่ลาว
คุณป้าสาว พิโรธ โกรธเชือดเฉือน
หาได้สวย เฉพาะลาว นะดาวเดือน
เขมรเยือน พม่าด้าย ช่วยกันงาม
ดอกที่สอง ตามไป ดูใจเธอ
คงละเมอ ร้องไห้ ไม่ต้องถาม
ดอกที่สาม ที่สี่ ยังมีตาม
ยาดมถาม หาไว้ จักใคร่เตือน....อิอิ
เพราะกระทู้ นี้ชื่อ ใคร่วัดใจ
ใครผู้ใด เข้ามา ก็หน้าเฝือน
บทที่แล้ว หนักไป ถูกตักเตือน
บทนี้เยือน ขอโทษ อย่าโกรธกัน
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
ป้าดวงไฟอย่าโกรธนะครับ
บทที่แล้วหนักไปหน่อย บทนี้ใช้ขอโทษละกันนะป้า 
หนุกหนานๆนะครับ 
ที่ห่างหายมิได้เพียงลี้หลบ
ยังคงหวังเลือนลบครหา
แต่เพราะด้วยหนักหน่วงที่ล่วงมา
ของหน้าที่ เวลาจึงลดทอน
มิได้ปล่อยลอยนวลให้ชวนหลง
มิได้ปลดปลิดปลงลงทอดถอน
แต่ขอฝากจากความติดตามตอน
จะไม่ยอมผันผ่อนให้ผู้ใด
ซึ่งถือกล้าท้าดวนมาชวนชัก
หาว่าเราลงหลักปักคานได้
แถมยังเรียกเราป้าจนสาใจ
แล้วคุณป้ามหาภัยใดจักยอม
อิอิ...อย่าโกรธเคืองเช่นกัน
ไม่ค่อยได้มาต่อกลอนเท่าไรเลย เพราะว่าติดเรียนแล้วมิมีเวลาเลยอ่า...
