ฝากนาง

บทฝากนาง

จำใจร้างห่างแก้วไกลดวงจิต
สุดจะคิดพิศวาทไม่อาจเฉลย
ห่างนวลนางร้างไปยังไม่เคย
กระนั้นเลยเล่าฝากใครเค้าดูดี

ครั้นฝากฟ้ากลัวฟ้ามาลอบแย่ง
แม่นวลแตงงามกว่าอัปสรศรี
ฝากองอินทร์สิ้นอินทร์อาจชู้พี่
โลมฤดีพี่ไม่อาจออกฝากไป

ฝากสวรรค์ชั้นหกฟ้าสี่หล้าสถาน
ทิพย์พิมานพรหมสี่ภักต์ยักษ์สูงใหญ่
หรือธรณีในสมุทรสุดทำใจ
โฉมอรทัยเธองามหยามทุกตน

เหลือกำลังจะฝากลำบากแท้
จะทูนแม่เหนือหัวก็เหลือผล
ทั้งครุ่นคิดติดข้องหมองใจทน
จำฝากกมลให้ป้องตัวน้องเอง
วีรโฆษ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ฝากนาง (อ่าน 2287 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้