เคย....รักมากมายเกินจะกล่าว
เคย...ปวดร้าวมากมายเกินใครเห็น
เคย...หมดสิ้นทุกอย่างสิ่งควรเป็น
เคย...รำเค็นเพราะความรักสุดพรรณนา
เจ็บ...มากมายเพราะรักก็หลายครั้ง
เจ็บ,,,เพราะจำความหลังก็หลายหน
เจ็บ...เพราะเธอเปลี่ยนไปควงอีกคน
เจ็บ..เพราะตนรักคนลวงก็หลายครา
แต่...ก็ยังทนได้แม้ใจเศร้า
แต่..ว่ารักยังร้าวอยู่ไม่หาย
แต่...ก็รักรักเธอไม่เสื่อมคลาย
แต่..หากตายเพราะรักคงไม่ยอม
ไม่..อยากพูดออกไปแม้ใจเศร้า
ไม่...อยากเข้าไปขัดขวางความหรรษา
ไม่..อยากเป็น กขค ให้ปวดอุรา
ไม่..อยากมีน้ำตาเพราะรักเธอ
เคย....คิดไป ว่าเธอคงจะรัก
เคย...คิดว่าไม่อกหักรักเป็นสอง
เคย...คิดว่ารักเราไม่เป็นรอง
เคย..คิดว่าไม่เป็นสองลองผู้ใด
จำ...แต่เรื่องของเธอไม่รู้หมด
จำ...และจดในสมอง
จำ,,,ความรักจริงที่ใผ่ปอง
จำ...ละอองรักที่หลอกลวง
เคยเจ็บแต่ไม่เคยจำ
จึงต้องซ้ำ เพราะความรักที่เป็นสอง
บทสุดท้ายคือนั่งน้ำตานอง
ต้องระทมตรมตรอมจนวันตาย
.........................................................