ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

๐ แสงสุดท้าย ๐
.......................
๐ เคยคิดว่าแสงทอง..ที่ส่องฟ้า
ช่วงเวลานํ้าค้างเริ่มจางหาย
ช่างอ่อนโยนนวลตาน่าสบาย
ทุกเช้า-สาย..โอบอุ้มจึงทุ่มเท

๐ แล้วที่สุดจุดเปลี่ยนก็เวียนมา
แสงอุษาสร้างฝันเริ่มหันเห
ไออบอุ่นแปรปรวนเป็นรวนเร
ล้อมเสน่ห์..ซึมซาบทุกภาพเงา

๐ ความละมุนละม่อมก็ย่อมจาง
เมื่อแสงสางคือแดดเข้าแผดเผา
รัศมีนําทางเคยบางเบา
กลับร้อนเร่าเร้ารุมเข้าสุมทรวง

๐ ยิ่งนานวันโชนแสงยิ่งแรงกล้า
นี่ฤๅค่าตอบแทนความแหนหวง
กลายเป็นเพลิงเผาใจด้วยไฟลวง
มันหนักหน่วงเกินไป..แล้วไฟเอย

๐ จงยอแสงกลับไปอย่าใกล้กัน
ความผูกพันพักพิงจะนิ่งเฉย
ที่หลงใหลโอบเอื้อไม่เหลือเลย
ที่คุ้นเคยทุกสิ่ง..เป็นชิงชัง

๐ เมื่อแสงอ่อนย้อนลําเพื่อทําร้าย
เผาวอดวายไม่เหลือแม้เนื้อหนัง
ใช้ความเงียบทบทวนเพียงลําพัง
แว่วเสียงสั่ง..คอยยํ้า..ว่าอําลา

๐ ตราบแต่นี้แสงนั้น..อย่าหันส่อง
ทั้งสี่ห้องหัวใจไม่ปรารถนา
รอยอาลัย..ฝังกรุ..พสุธา
เคยแปลกหน้าครั้งก่อน..จะย้อนคืน

[รัศมีธรรมส่องทาง]

เมื่อไม่มี  แสงส่อง  ห้องหัวใจ
อาบอุ่นใน  ไอรัก  ก็อับเฉา
เมื่อสิ้นแสง  สุดท้าย  มิเหลือเงา
จึงเงียบเหงา  วังเวง  ไม่เว้นวาย

คิดถึงแสง  ละมุน  ที่เคยผ่าน
ให้เบิกบาน  อบอุ่นใน  ทุกเช้าสาย
ช่วยคลายหนาว  ให้หัวใจ  ได้สบาย
ช่วยผ่อนคลาย  ความทุกข์  ระทมใจ

เมื่อไม่มี  แสงนี้  ก็ว่างเปล่า
ไม่เหมือนคราว  ที่มีแสง  ยังสดใส
แต่สุดท้าย  ก็ย่อมอับ  ดับแสงไป
ฉันจึงได้  เข้าใจแสง  "เช่นนั้นเอง"

 

[ชีวิตติดปีก]

ทอดสายตามองขอบฟ้าที่ลาลับ
จ้องสดับวิหคบินผกผัน
เนตรนภาสีครามอร่ามจันทร์
สกาวพลันเปลี่ยนผันทันจันทรา
 

[กวีพเนจร]

แสงสุดท้ายปลายฟ้านั้นเริ่มริบหรี่
วินาทีแห่งแสงสิ้นแรงฝัน
แสงค่อยๆจางหายสลายพลัน
ดั่งจากกันสิ้นแรงแห่งดารา

แสงสว่างดับวูบมืดสลัว
ดั่งความกลัวครอบงำขย้ำหา
เมื่อแสงดับไกลวับในพริบตา
แม้จันทราที่แสงแรงยังมืดลง...

[มั่น แซลี้]

เธอคือแสงที่ส่องทางมืดมิด
ของชีวิตที่ไม่เคยรู้จักมัน
ก็จะมีที่นึกคิดมันก็แค่ฝัน
แต่เธอนั้นช่วยส่องแสงทางของชีวี

แต่ในตอนนี้แสงนั้นได้จากไป
ทิ้งร่องรอยหมองไหม้แก่ใจดวงนี้
เธอคือแสงแรกและแสงสุดท้ายที่ฉันมี
และเป็นแสงที่โหดร้ายกับฉันคนนี้อย่างเหลือเกิน

[bourana]

แสงส่องสาดพาดผ่านลานใจช่ำ
ดูดซับน้ำให้แห้งหายได้ดั่งฝัน
แต่แล้วแสงก็ลาไกลไปจากกัน
ในใจฉันแห้งโหยโรยระทม

รอหยดน้ำฉ่ำชื่นฟื้นความแห้ง
ให้ใจแล้งกับฟื้นตื่นจากขม
แต่แล้วแสงก็ย้อนสาดพาดใจตรม
ให้ระทมอีกคราวรวดร้าวใจ

เมื่อไรแสงจะหยุดสาดพาดความร้อน
ลดแสงทอนเหลือแค่อุ่นกรุ่นสดใส
ในใจนี้จะได้ฟื้นฉ่ำชื่นใจ
อุ่นแสงใสส่องสว่างกระจ่างตา

[มั่น แซลี้]

เธอเคยเปรียบเหมือนแสงสดใส
แต่จากนี้ไปคงไม่ใช่แล้วน่ะเธอ
ฉันคนนี้ขอเดินตามฝันไม่ง้อแสงอย่างเธอ
แสงที่เจอสดใสกว่าแสงสุดท้ายอย่างเธออย่างมากมาย

 

[tna]

แสงสุดท้าย
---------
เธอเป็นแสง สุดท้าย แห่งตะวัน
ที่ได้พลัน กระจ่าง ขึ้นกลางหาว
สุดขอบฟ้า มืดมิด ปิดจันทร์ดาว
สาดส่องพราว ระยับ เกินจับตา

ทำให้ฟ้า มืดมิด สถิตแสง
กระจ่างแจ้ง เส้นทาง ที่สางหา
เป็นประทีป งามส่อง ท้องนภา
เป็นตะเกี่ยง เวลา แห่งชีวี

สาดส่องทาง เดินหมาย ไปสู่ฝัน
ขวากหนามกั้น บุกบั่น ไม่หันหนี
ขอเพียงแสง ประทีป แห่งชีวี
มาช่วยชี้ ทางฝัน อันแสนไกล

แสงสุดท้าย สาดสี ที่ดวงใจ
อ่อนละไม บริสุทธิ์ ดุจแพรไหม
ทั้งกายา ดวงจิต สนิทไป
แสงอำไพ สุดท้าย ที่หมายคอย

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[anek]

แสงสุดท้าย    ที่กระทบ     ในใจฉัน
คือแสงไฟ     แห่งวันเธอ     สดใส
ไฟส่องหน้า    โด่งดัง       ระบือไกล
คนหลังไฟ     ก็เลยดับ      กับกังวล

ยามโด่งดัง   เพื่อนมากมาย    ไม่เห็นฉัน
จงเป็นวัน    แห่งเกียรติ      บังเกิดผล
เอาใจช่วย   ส่งเธอ          ด้วยแย้มยล
ลมใต้ปีก    จะดาลดล        ด้วยยินดี