ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดวงไฟ]

เคยสดใสสว่างวับก็กลับมืด
เคยหอมหวานก็จางจืดจนชืดหาย
เคยผลิ-ดอกออกใบก็ไร้ดาย
เป็นเพียงก้านกิ่งก่ายจะตายลา

เคยมีใบล้อมร่มก็ล้มหัก
เคยเติบอยู่ในสวนรักก็จักหา
เคยเป็นเงาเข้าคลุมให้ชุ่มตา
ก็เป็นเพียงมายาแค่ค่าลวง

จนบัดนี้ต้นรักที่ปักราก
ก็กลายเป็นล้มจากแม้นแหนหวง
จะให้กี่หมื่นแสนแทนทักทวง
ก็มิอาจเหนี่ยวหน่วงให้อยู่ดี

ในเมื่ออาหารใจมันไร้หมด
แล้วจะให้ต้นสดก็เกินที่
ย่อมวายร้างจางไปสิ้นใยดี
ล้มลง ณ ตรงนี้ธุลีใจ

[หลานเจ๊กโรงสุรา]

เมื่อก่อนนั้นต้นรักบานสะพรั่ง
กลิ่นหอมกรุ่นของดอกยังไม่จางหาย
หยดน้ำค้างยังเกาะอยู่ประปราย
เคล้ากลิ่นอายธรรมชาติมิอาจลืม

แต่ตอนนี้ต้นรักเหี่ยวเฉาลง
ยามอาทิตย์อัสดงแสงสลัว
เห็นเพียงแค่กิ่งก้านในความมืดมัว
ดั่งความรักหวาดกลัวไร้ตัวตน

พายุพัดต้นรักให้หักเห
เหมือนโกหกทั้งเพด้วยความเขลา
ต้นไม้ใหญ่ไฉนหักไร้ลาดเลา
ดั่งความรักแสนเศร้าที่หักลง

--------------------------------------------------------------------
แหม่...ตอนท้ายๆนี่รู้สึกกลอนจะเพี้ยนแฮะ คิดอะไรไม่ออก 555

[ดวงไฟ]

เมื่อต้นรักหักลงคงเหลือค่า
แห่งแผ่นดินยาตราใต้ฝ่านี้
ไม่มีน้ำฉ่ำรดหยดชีวี
แต่ก็ยังคงมีเม็ดกรวดทราย

อันต้นที่เคยหยัดกำจัดสิ้น
เหลือเพียงรอยเศษดินไม่จางหาย
ขอหยัดอยู่คู่ฟ้าจนกว่าตาย
แม้ไม่มีต้นไม้...ใดเติบโต

[bourana]

เมื่อต้นรักหักลงคงเหลือราก
คงอยู่ยากถอนขุดให้หลุดหาย
ยังคงฝังจารึกผนึกกาย
ตรึงแน่นอยู่ไม่คลายสลายไป

รอยรักย้ำเตือนอยู่ยังรู้สึก
ยังจมลึกสุดลับจับใจไว้
มิอาจลืมรอยช้ำย้ำเตือนใจ
เป็นรอยไหม้ลามลึกผนึกรอย