ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

o เสียงกล่อมเห่..พร้อมเปลแกว่งถูกแข่งขัน
บทรําพันนกขมิ้นก็บินหาย
น่าสงสารปู่-ย่าและตา-ยาย
เหม่อมองสายเปลเก่าอย่างเศร้าใจ

o เคยผ่อนคลายตัวเองด้วยเพลงกล่อม
นั่งหลังค่อมไม่บ่นยังทนไหว
ประกายตาสดชื่นเหนื่ออื่นใด
เถอะ..ปล่อยให้เอื้อนเสียงก็เพียงพอ

o หากบัดนี้สังคมน่าสมเพช
ทุกขอบเขตเปลี่ยนไป..ด้วยใครขอ
สุดอนาถหนักหนาเพลงบ้าบอ
สิ้นเสียงคลอ..กล่อมเห่..สิ้นเปลยวน

[ดวงไฟ]

แหล่ทำนองร้องกล่อมยังล้อมอยู่
ในโสตส่วนแก้วหูเสนาะใส
ยังฟังเพลงบรรเลงอย่างพริ้วไกว
ดั่งสายแห่งโยงใยในเปลยวน

ยังคงตราตรึงจิตสนิทมั่น
สายแห่งความผูกพันที่คืนหวน
อันเอื้อนเอ่ยเคยเปลมิเรรวน
ยังอยู่ในทุกส่วนกระบวนใจ

ยังอยากให้เห่กล่อมรอบล้อมฝัน
ยังอยากให้แบ่งปันความอ่อนใส
ของสำเนียงเสียงเจื้อยกล่อมเรื่อยไป
จนต้องตกอยู่ในห้วงนิทรา

[ดวงไฟ]

อันย่ายายหมายว่าตัวย่านี้
จะอยู่กล่อมคนดีสักเพียงไหน
เมื่อไม่อยู่- ไม่รู้ใครแกว่งไกว
เชือกเปลแห่งสายใยที่ไม่จาง

จะกล่อมขับรับขวัญจนวันล่วง
ด้วยสังขารทั้งปวงฤาอาจขวาง
มันจะดับลับลาว่าปล่อยวาง
แล้วหลานย่าฤาจะร้างคนเห่ไกว

ด้วยข้าเองขอฝากจากปากพร่ำ
ฝากเทพแห่งคืนค่ำสถิตย์ไหน
ช่วยขับร้อง ทำนองเสียง เพียงแกว่งไกว
มอบทุกความปลอดภัยให้ผ่านคืน

แล้วย่าจะร้องเรื่อยให้เจื้อยแจ้ว
วันที่ย่าดับแล้วเกินฝ่าฝืน
จะขับกล่อมล้อมขวัญผ่านวันคืน
อยู่บนดาวดาษดื่นจนตื่นนอน

[กวีพเนจร]

๑

แสงสว่างจากนภาเริ่มลาลับ
นกบินกลับรังเดิมเพิ่มอาศัย
เสียงเจื่อยแจ้วแว่วเสียงจากพงไพร
น่าหลงใหลธรรมชาติสะอาดตา

๒

ใช่เมืองฟ้าสวยใสวิไลเลิศ
มิได้มีสิ่งประเสริฐชวนค้นหา
เพียงบ้านทุ่งมียุ้งน้อยใต้ชายคา
ของบ้านนาบ้านทุ่งศิวิไล

๓

เห็นฝูงควายฝูงวัวระรัวร้อง
เป็นทำนองดูท่าน่าหลงใหล
มีเด็กน้อยคอยต้อนให้ก้าวไป
เห็นไวๆมีหมาอยู่ดูเข้าที

๔

เสียงทำนองแว่วๆเพลงลำตัด
บรรจงจัดคัดทำนองหมู่น้องพี่
มีชายหญิงจากท้องนาช่างโสภี
ด้วยวจีแบบบ้านๆสำราญใจ

๕

กลิ่นอาหารหวานหอมชวนดอมดม
มาพร้อมลมที่เย็นฉ่ำย่ำพริ้วไหว
บ้านไหนหนอปรุงอาหารกลิ่นหวลไกล
อยากจะไปลิ้มรสชาดของแม่ครัว

๖

เสียงเพลงขลุ่ยหนุ่มบ้านไหนครวญหาสาว
ฟังพริ้มพราวชวนหลงอย่างจมหัว
สาวใดฟังเพลงขลุ่ยใจระรัว
หวานสุดขั้วเพราะสุดซึ้งตรึงชีวัน

๗

ธรรมชาติบ้านทุ่งยามย่ำค่ำ
มากเกินล้ำคำบรรยายมากล่าวสั้น
น่าชวนชมกว่าแสงสีที่มีกัน
บ้านทุ่งนั้นงดงามตามอย่างไทย

http://www.oknation.net/blog/Theerayutt/2009/02/05/entry-1

[กวีพเนจร]

๑

แสงตะวัน หมั่นส่อง แรงส่งแสง

รัศมี แสนแรง ทั่วทิศา

เสียงขับขาน ขานรับ จากนกกา

เป็นเวลา ยามเช้า เข้าอีกวัน

๒

เสียงเจื่อยแจ้ว แว่วดัง หลายๆบ้าน

สนุกสนาน งานครัว ระรัวฝัน

เสียงช้อนจาน กระทะหม้อ กระทบกัน

กับกลิ่นนั้น ของอาหาร ในสายลม

๓

เห็นพี่น้อง ผองเผ่า ลงคูหา

บนมรรคา แห่งการเงิน ที่ขื่นขม

เห็นท้องนา น่าเศร้า ร้าวระทม

สุดตรอมตรม นาร้าง ว่างกลิ่นไอ

๔

จากชาวนา มาเมืองกรุง มุ่งหางาน

ทรมาน ตกงาน เงินจากไหน

มีความฝัน วันคืนเก่า จึงทิ้งไป

หวังก้าวไป บนเส้นทาง ที่ว่าดี

๕

ในเมืองฟ้า ว่าสวย ด้วยการงาน

ที่เบ่งบาน ดั่งดอกเห็ด ในตอนนี้

จึงนำฝัน ที่ฝันไว้ ในราตรี

เมืองแสงสี ศิวิไล ฟ้าอมร

๖

พ่อแม่จ๋า อยู่บ้านนา รอลูกหน่อย

ลูกจะคอย เก็บเงิน ไปถ่ายถอน

เรื่องหนี้สิน ที่ผ่อนไว้ อย่าอาวรณ์

ลูกจะทอน คอยใช้ให้ ด้วยเงินตรา

๗

แม้วันนี้ ลูกเหนื่อยนัก พักไม่ได้

จะทนไป เพื่อพ่อแม่ ที่ห่วงหา

รออีกนิด ลูกจะกลับ คืนบ้านนา

พ่อแม่จ๋า บ้านทุ่ง คือหัวใจ

๘

จะเก็บแรง เก็บเงิน ต่อเติมฝัน

คอยคืนวัน คืนบ้านทุ่ง มุ่งกลับใหม่

เมื่อความฝัน มันเติมเต็ม เมื่อวันใด

จะกลับไป บ้านทุ่ง คืนท้องนา


http://www.oknation.net/blog/Theerayutt/2009/02/11/entry-1

[plaing_piu]

o เสียงกล่อมเห่..พร้อมเปลแกว่งถูกแข่งขัน
บทรําพันนกขมิ้นก็บินหาย
น่าสงสารปู่-ย่าและตา-ยาย
เหม่อมองสายเปลเก่าอย่างเศร้าใจ

o เคยผ่อนคลายตัวเองด้วยเพลงกล่อม
นั่งหลังค่อมไม่บ่นยังทนไหว
ประกายตาสดชื่นเหนื่ออื่นใด
เถอะ..ปล่อยให้เอื้อนเสียงก็เพียงพอ

o หากบัดนี้สังคมน่าสมเพช
ทุกขอบเขตเปลี่ยนไป..ด้วยใครขอ
สุดอนาถหนักหนาเพลงบ้าบอ
สิ้นเสียงคลอ..กล่อมเห่..สิ้นเปลยวน

....

รอยอดีตหวีดวอนใครไม่ง่ายแล้ว
มิใช่แก้วแจ้วขุนทองรุ่นก่อน
มากทิฐิปริอัตตาฐานันดร
คือละครมายาทุนสามานย์

[เพลงผ้า]

รอยอดีตหวีดวอนใครไม่ง่ายแล้ว
มิใช่แก้วแจ้วขุนทองรุ่นก่อน
มากทิฐิปริอัตตาฐานันดร
คือละครมายาทุนสามานย์
[/quote]

(อ้างจากคุณ plaing_piu )

 

๐ รอยอดีตบิดเบือนจากเงื่อนไข
นายทุนใหญ่อุกอาจลงรากฐาน
เมืองมายาบาร์คลับลบตํานาน
กลืนสายธารทุ่งรวงทองสิ้นร่องรอย

๐ ลมเคยรํ่าฉํ่าชื่นทุกตื่นนอน
กลับรุ่มร้อนด้วยพิษที่ติดสอย
ธรรมชาติเคยกอดกับยอดดอย
ก็เสื่อมถอยลาล่วงทิ้งห้วงกาล

[สุวรรณ]

ปั้นข้าวจี่แม่ป้อนตอนเด็กเด็ก
ครั้งยังเล็กเป็นเด็กน้อยอ้อนแต่แม่
อยากกินข้าวกินขนมยื่นมือแบ
ขอตังค์แม่เข้าร้านค้าหาหนมทาน

นิทานเก่าครั้งยังเยาว์ที่แม่เล่า
บอกเบาๆเดี๋ยวผีมาแอบฝาบ้าน
ใครไม่นอนผีจะหลอกนะนงคราญ
ทุกคนขานร้องกลัวนอนหลับตา

จนหลับใหลคาอ้อมกอดของแม่
ตื่นมาก็งอแงชะแง้หา
เดินดุ่ยๆมือขยี้ในลูกตา
ปากหาวหวอดชีวายังง่วงนอน