ฉันคนหนึ่ง ก็เคยผ่าน เรื่องความรัก
ต้องชะงัก เพราะฐานะ ต่างมากหลาย
คบกันมา ตั้งแต่เด็ก จน ม.ปลาย
รักมากมาย รักล้นใจ ให้แก่กัน(กลอนพาไปครับ.....แบบว่าคนอยากมีส่วนร่วมนะครับ)
พอเรียนจบ ออกมา เธอให้บวช
จะได้รีบ แต่งงาน อวด เพื่อนๆบ่น
ฉันไม่พร้อม ต้องหางาน บ้านยากจน
รับผิดชอบ ทุกๆคน ในครอบครัว(แบบว่าคนจนนะครับ....ฮิๆๆๆๆ)
ในที่สุด คนร่ำรวย ได้เธอครอง
เธอแจกซอง แจกการ์ด ไปถ้วนทั่ว
ฉันก็ได้ รับมา ใจเต้นรัว
แต่รู้ตัว ว่าจน ต้องทนฝืน
นับจากนั้น ฉันเริ่มต้น ชีวิตใหม่
ไม่เคยคิดน้อยใจ ในวาสนา
สร้างความคิด สร้างฐานะ รอเวลา
เพื่อค้นหา คนที่ใช่ คนที่เป็น
เหมือนคนเรา อยู่บนพื้น เห็นโลกอีกแบบหนึ่ง
ปีนป่ายถึง ตึกชั้นสอง มองอีกกว้าง
ปีนป่ายถึง ตึกชั้นสาม เห็นทะลุทาง
ยิ่งปีนสูง เห็นโลกกว้าง เส้นทางมี
ไม่เคยคิด เสียดาย ไม่ได้ครองเขา
เขาต่างหากเล่า ต้องเสียดาย ที่ทิ้งฉัน
ขอยืดอก อย่างสง่า ผ่าเผยพลัน
อย่างนี้ซิมันส์ วันพรุ่ง ต้องเดิน......เดินต่อไป
แต่งบทนี้ ขึ้นมา พาให้เพื่อนคิด
ว่าอดีต กลับไป แก้ไม่ได้
ทำวันนี้ เพื่อพรุ่งนี้ ดีต่อไป
อยู่กับความจริงให้ได้ แม้ช้ำตรม(ขอบคุณครับ......นึกว่าจะลงไม่ได้เสียแล้วแฮะๆๆๆๆๆๆ)
