ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Alphilic]

รักของเรา ก้าวไป ตามทางหิน
อาจมีคม บาดบิ่น ตามประสา
นับเป็นหนึ่ง บทเรียน ที่ผ่านมา
ให้ระวัง ทุกครา ทุกท่าเดิน

อีกทั้งรอย บาดแผล จารจารึก
หากนั่งนึก วันวาน กาลห่างเหิน
แม้ไม่มี ทางเรียบ ให้เพลิดเพลิน
แต่ไม่ใช่ จะเกิน กว่าก้าวไป

อันความรัก บนทาง สายก้อนหิน
เจ็บจนเกิน ใจจินต์ จะทานไหว
หรือเป็นเพียง ทดสอบ สองหัวใจ
ว่าพร้อมแล้ว หรือไม่ จะร่วมทาง
~~~~~~~~~~~~~~~

[ยอด~]

น้ำรินหยด รดทุกวัน หินยังกร่อน
แล้วใจคน อ่อนอ่อน ฤาทนไหว
เพียรพยาม ตามรัก ทุกวันไป
สักวันเธอ คงเข้าใจ..ในความรัก

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

น้ำหยดลง...ตรงหินกล้า...มากัดกร่อน
ใจเว้าวอน...ให้โอนอ่อน...กร่อนใจหมาย
ด้วยความรัก....ถึงยากนัก....ก็หวั่นกลาย
เลยมุ่งหมาย....มากลายกล้ำ....ประจำจร

ด้วยถ้อยคำ...นำโบราณ....ขับขานกัน
น้ำหยดลง...คงสักวัน...ก็ผันผ่อน
หยดลงหิน...เป็นอาจิณ...ผกผินคลอน
จึงเว้าวอน..มาเป็นกลอน...ด้วยร้อนใจ

แต่ทำไป...เท่าไหร่...ก็ไร้ผล
รดน้ำลง...บนพื้นทราย....แห้งเหือดไป
ไร้ซึ่งผล...ด้วยใจคน...ทานทนไหว
จึงเข้าใจ...ว่าใจใคร....ไม่อาจฝืนกัน

[ยอด~]

ความรักนี้มีความหมายมากมายค่า
ที่ทุกคนปรารถนาพาสุขสันต์
หากมีรักภักดีเข้าใจกัน
ใจรักนั้น..แน่นอน...ไม่คลอนคลาย

หากมีรัก คลางแคลง ระแวงรัก
ใจก็มักขื่นขมไม่สมหมาย
เจอแต่ปม ปัญหา  พาวุ่นวาย
จะกรวดหิน ดิน ทราย...ไม่วายตรม...ฯ

[สารพัด*เพี้ยน]

กลัวหรือที่จะก้าวเดินต่อ
กลัวหรือความท้อหวั่นไหว
กลัวหรือการจับมือเดินหน้าไป
กลัวหรือหัวใจที่มั่นคง


อย่ากลัวที่จะรักกัน
อย่ากลัวความผูกพันธ์หมดค่า
อย่ากลัวน้ำจะไหลออกจากตา
อย่ากลัวการกลับมาของใครบางคน


เขาอาจจะทิ้งความเจ็บช้ำให้
เขาอาจจะเจอคนใหม่ที่ใช่กว่า
เขาอาจจะไม่หลงเหลือความเมตตา
เขาอาจจะไม่เห็นค่าก็ช่างมัน

[tna]

ความรักบนก้อนหิน
---------
อันความรัก มั่นหมาย สายใยแก้ว
ที่วาวแวว วางไว้ ปลายก้อนหิน
สุดเปราะบาง เกินกว่า ค่าเยือนยิน
อีกทั้งหมิ่น เหม่หมาย คลายจากกัน

พร้อมจะหัก แตกแยก แหลกลงดิน
สูญหมดสิ้น สำนึก ตรึกตรองฝัน
ยากจะตั้ง วางไว้ ให้นิรันคร์
เมื่อถึงวัน กระทบ จบฉากลง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เปรียบเปรยรัก...ว่าแน่นหนัก...สลักหิน
ฤาผกผิน...กระจายสิ้น...พื้นดินสั่น
แกร่งดุจผา...ที่เคียงฟ้า...หรือมลายพลัน
เปรียบรักฝัน...ยึดติดกัน...ฤามั่นใจ

แม้หินกล้า....ยังมากร่อน...ว่อนพสุธา
หรือท้องฟ้า...หมู่เมฆา...มาบังไว้
แลนที...มีตะกอน....หลบซ่อนใน
แล้วประสา....ค่าอะไร...กับใจเรา

ดั่งหยดน้ำ...กับความรัก....มิย้อนกลับ
กระแสธาร...รินไหลลับ...กลับหรือเปล่า
กระแสใจ...เมื่อไหลไป...ก็ไร้เงา
ยากจะเฝ้า...เงาดวงใจ...ให้นิรันดร์