กรุ่นไอดิน กลิ่นควันขาว หอมข้าวใหม่
กำจายไกล รวยริน กลิ่นเนื้อสาว
บำบายฟุ้ง จรุงจิต ติดกายพราว
หอมชื่นราว ข้าวดอก ลอยออกรวง
ณ.ที่ไกล โค้งรุ้ง สูงสุดเขต
สุดประเทศ เขตคาม ยามเช้าช่วง
กำโชนเชื้อ เรื่อแสงใหม่ ในหนาวทรวง
จึงส่งดวง ปวงคำ มาพร่ำวอน
จูบแดดอุ่น กรุ่นรัก ฝากมาด้วย
สายลมช่วย กอดสาว เคล้าคลอก่อน
ยังอีกไกล เส้นทาง ระหว่างจร
รอแดดอ่อน เรื่องราว จะต่าวคืน
ด้วยหัวใจใฝ่คำถักทอ โปรดแนะนำคนหัดเขียนด้วยเถิด
ด้วยจิตคาราวะแด่ทุกท่านในบ้านกลอนไทย
ขอบคุณมากที่สุด ที่ได้ให้เนื้อที่ ฝึกปรือ หากสิ่งใดก้าวล่วง
ไม่สุภาพ ขออภัยด้วย
เคเว่นครับ
