ความรัก...กับความทรงจำ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
02 พฤศจิกายน 2024, 02:27:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ความรัก...กับความทรงจำ  (อ่าน 2407 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
26 มกราคม 2009, 05:55:PM
Imagine
บุคคลทั่วไป
« เมื่อ: 26 มกราคม 2009, 05:55:PM »
ชุมชนชุมชน



จากวันนั้น ถึงวันนี้ วันที่เศร้า
วันที่รักของเรา...ก้าวเดินผ่าน
วันที่เจ็บ...เจ็บ...ลึก...ลึก...ทรมาน
วันที่ใจยัง...ร้าวราน แม้ผ่านเลย

หากจะนับวันเวลา...จนฟ้าหม่น
ฟ้าคงทน...ไม่ไหว...ใกล้อับเฉา
หากจะนับวันเวลา...ย้อนตัวเรา
ยิ่งเจ็บร้าว...กับรักเก่า...ที่ผ่านมา

จากวันนั้น.. ถ้าวันนี้.. หลายปีผ่าน..
จากวันวาน.. ถึงวันเศร้า.. วันเก่าก่อน
รักวันนั้น.. กับวันนี้.. เหมือนละคร
ถึงจบตอน.. จากลา.. น้ำตาริน
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
27 มกราคม 2009, 01:21:AM
เปลวเทียนเปลี่ยนสี
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 64
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 545


เทียนน้อยด้อยแสง


« ตอบ #1 เมื่อ: 27 มกราคม 2009, 01:21:AM »
ชุมชนชุมชน



ความรักไซร้...ในความจำ...มันก้ำกึ้ง
ใจเพียงครึ่ง...ยังคงซึ้ง...คะนึงหา
ใจอีกเสี้ยว...แสนกราดเกี้ยว...คดเคี้ยวหนา
ความรัก...กับความทรงจำ...จึงเหยียบย่ำพร้อมๆกัน

สำหรับฉัน...เมื่อบั่นรัก...ก็ตัดขาด
ไม่สามารถ...เป็นปลาบปลื้ม...ลืมคำนั้น
คำที่เธอ...เสนอมา...ว่าเลิกกัน
วันนั้นใจฉัน...มันจวนเจียรตาย

เมื่อความรักหวาน...ก็จดจำไว้ขำขัน
แต่ส่วนรักสะบั้น...ก็บั่นทิ้ง...เป็นสิ่งร้าย
มองให้ลึก..จะรู้สึกใจสบาย
แลผ่อนคลาย...และยิ้มได้.....รักในความทรงจำ


บันทึกการเข้า

วันเวลาที่เลยผ่าน............กับความหวานที่ยังคงอยู่
ในความรู้สึกที่ยังรับรู้........ยังคงบันทึกอยู่ในความทรงจำ
30 มกราคม 2009, 11:40:PM
หลานเจ๊กโรงสุรา
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 42
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 122


« ตอบ #2 เมื่อ: 30 มกราคม 2009, 11:40:PM »
ชุมชนชุมชน

ความรักนั้นจะหวานชื่นสักเพียงไหน
สักวันหนึ่งมันจากไปก็คงเหงา
คิดถึงความทรงจำที่มีแต่เรา
ท้องฟ้าอันสีเทายังไม่จาง

ต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาเป็นที่พัก
ที่เคยมีความรักเมื่อก่อนนั้น
ยังเหมือนเดิมไม่แปรเปลี่ยนทุกคืนวัน
มีเพียงฉันที่โดดเดี่ยวและเดียวดาย
ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s