ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Khondoendin]

เดี๋ยวก็ลืมกันไปในไม่ช้า
เพียงเข้ามาคลายเหงาเท่านั้นหนอ
พอหายเหงาเขาจากไปไม่รีรอ
เราเหงาต่อเพราะเชื่อมั่นสัญญาใจ

ด้วยคิดว่ารักจากใจใช่สิ่งอื่น
เขาหยิบยื่นมอบไมตรีสิ่งดีให้
คำหวานหวานเขาบอกออกจากใจ
ความห่วงใยเขาคนดีมีเรื่อยมา

แต่บัดนี้เขาอยู่ไหนใครรู้บ้าง
เขาเหินห่างจากเราเศร้าจริงหนา
นานแล้วหนอรอคนดีนี้ไม่มา
อยากรู้ว่าเขาไปไหนใยให้รอ

รักจากโลกไซเบอร์เก้อทุกหน
อยากเจอคนที่จริงใจมีไหมหนอ
โลกไซเบอร์รักนี้มีแต่รอ
มีไหมหนอรักจริงใจไม่หลอกลวง

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เราเฝ้ารอ...แต่เขาเฝ้าลืม
เราเฝ้าปลื้ม...แต่เขาลืม...ไม่แยแส
เราเฝ้ามอง...แต่เขาไม่แม้แล
เราเฝ้าแคร์...แต่ดวงแด...มิแคร์มา

เรารอ...เขาลืมร้าง...ลาห่างไซร้
เรามีใจ...เขาห่างไกล...ไม่คบหา
เรารักจริง...แต่เขาทิ้ง...ยิ่งไร้ค่า
เรามีเราก็เข้าท่า...อย่าเลยตา..มองหาใคร

[Khondoendin]

เราเฝ้ารอเขาอย่างนี้หลายปีหนอ
เราเฝ้ารอแต่เขาเศร้านักหนา
ด้วยเขาไม่ปลื้มเราดังเก่ามา
จึงเหว่หว้าคอยเขาเศร้าใจจริง

อยากจะบอกคนดีเรียกที่รัก
อยากทายทักแต่เรานี้เป็นหญิง
แม้ว่าปลื้มจากจิตจากใจจริง
ความเป็นหญิงจึงไม่กล้าแสนน่าอาย

[Khondoendin]

เราพบกันเพื่อพรากจากกันหรือ
หรือนี่คือบทละครตอนโศรกศัลย์
เราพบกันเพื่อพรากพร้อมจากกัน
กี่ปีกันถึงประสบพบคนดี

กามเทพแผลงศรตอนเราเผลอ
แล้วให้เธอหลบศรก่อนหน่ายหนี
แต่ศรรักปักฉันมั่นฤดี
จะกี่ปีกี่เดือนมิเลือนลา

ยังคอยพี่คอยคนดีอยู่ที่เก่า
ยังคงเฝ้าคิดลำพึงคะนึงหา
คอยคนดีคนเคยฝันนั้นกลับมา
อนิจจาเราคอยเก้อเพ้อลำพัง

[Khondoendin]

ทักทายพี่ที่ hi5 ในคืนนั้น
ความสัมพันธ์ทีดีมีต่อเพื่อน
แสนดีใจที่คนดีนี้มาเยือน
มาเป็นเพื่อนยามเหงาเศร้าจาบัณท์

จากคำว่าเพื่อนแสนดีที่มีให้
แปรเปลี่ยนไปเป็นรักจากใจฉัน
ความคิดถึงห่วงใยมีให้กัน
ความสัมพันธ์ที่ดีมีตามมา

เข้า hi5 ทุกวันสัมพันธ์จิต
ด้วยเพราะพิษความคิดถึงคนึงหา
เราต่างคนต่างคิดถึงจึงเข้ามา
ต่างสัญญาทักทายกันทุกวันคืน

จากหนึ่งเดือนเลื่อนเป็นปีที่ผันผ่าน
คำหวานหวานเขามอบให้ใจปลาบปลื้ม
ความหงอยเหงาเศร้าจาบัณท์ฉันเลือนลืม
แสนปลาบปลื้มพบรักใหม่ hi5 เรา

เข้า hi5 วันนี้ไม่มีพี่
ด้วยคนดีเปลี่ยนไปใจหมองเศร้า
น้ำตาหล่นบน hi5 หรือตัวเรา
จึงต้องเศร้า  รัก hi5 ไม่จริงจัง

[รพีภัทร]

ในหนึ่งวัน หนึ่งเดือน แล้วหนึ่งปี
เวลาที่นาทีขยับเคลื่อน
ความตั้งใจที่รอ เริ่มลางเลือน
จนกระทั่งอาบเปื้อน ด้วยน้ำตา

ยิ่งเวลาผ่านไปใจยิ่งท้อ
สัญญาที่จะรอ "เคยรักษา"
จำต้องปล่อยมันไป ตามเวลา
เมื่อเธอทิ้ง อย่างไร้ค่าไม่ปราณี

ใจของคนมีเลือดเนื้อมีชีวิต
มีความคิด รับผิดชอบ ไม่หลีกหนี
แต่สิ่งที่เธอทำย้ำทวี
ใจดวงนี้ก็อ่อนล้า เกินจะทน

อย่าเสียใจหากเธอไม่พบฉัน
ปล่อยไปเถอะคืนวันอันสับสน
หมดสิ้นแล้วชีวิตอันวกวน
เพียงแค่ใจฉันหล่น...ระหว่างทาง

รพีภัทร